Ćao
Ćao (ital. ciao) je neformalni usmeni pozdrav, koji može značiti i zdravo i doviđenja koji je srpski jezik preuzeo iz italijanskog jezika.
Etimologija[uredi | uredi izvor]
Reč „ćao” potiče iz Venecijanskog jezika, od fraze „s-ciào vostro” ili od „s-ciào su”, koja doslovno prevedeno znači „(ja sam) tvoj sluga”.[1] Taj pozdrav odgovara srednjovekovnom latinskom pozdravu „servus” („sluga”), koji se i dalje koristi u razgovoru u delovima srednje i istočne Evrope.
Izraz se nije uzimao doslovno, već kao izraz dobre volje između prijatelja. Venecijanska reč „s-ciào” ili „s-ciàvo” sa značenjem „rob”, je izvedena iz srednjovekovne latinske reči „sclavus”, koja je pozajmljena iz srednjovekovnog grčkog jezika (Σκλάβος), koji se vezuje za etnonim „Sloven”, zato što je većina robova dolazila sa Balkana.[2]
Pozdrav je konačno skraćen na „ciào”, izgubio značenje služenja i postao neformalni pozdrav kod ljudi iz svih slojeva društva. U modernom italijanskom jeziku, osim kao pozdrav, reč se koristi i kao uzvik koji označava odustajanje od dalje akcije, često u pozitivnom smislu, kao na primer, u frazi „Oh, va be', ciao!” koja se može prevesti kao „E, dobro, nema veze!”. Brzalica u Milanskom dijalektu „Se gh'hinn gh'hinn; se gh'hinn nò, s'ciào” znači „Ako ima [para], ima; ako nema, ćao!”