Jamato (period)

Jamato period (jap. 大和時代), period japanske istorije od 250. do 710. godine, obuhvata periode Kofun (250–538) i Asuka (538-710).

Uvod[uredi | uredi izvor]

Drevni Japan je bio naseljavalo mnogo nezavisnih plemena, što je u osnovi bila posledica topografskog karaktera arhipelaga, jer je struktura tla omogućavala razvoj malih samodovoljnih zajednica - klanova, koji su se često proglašavali „državama“. Na čelu svakog klana bio je poglavica koji je imenovan na taj položaj, obično, na plemenskoj skupštini, od strane svog prethodnika. Poglavica klana je vladao pod nadzorom i vođstvom plemenskog božanstva i stoga je njegova dužnost podrazumevala i vrhovno sveštenstvo. najveći broj klanova smatrao je da poreklo vodi od plemenskog božanstva. Iz tog razloga pozicija vrhovnog sveštenika, a samim time i pozicija poglavice klana, bila je nasledna.^[1]

Da bi „država“ dobila zvanično priznanje a poglavica neku počasnu titulu, uspostavljana je vazalska veza, najčešće sa kineskim dvorom. Dobijena titula postajala je tokom vremena nasledna, dok su članovi klana najbliži poglavici, sticali pravo da koriste određene titule.

Sredinom IV veka u oblasti Kinaj nastala je država Jamato, koja se može smatrati drugim plemenskim savezom u okviru koga se, vojnim putem stvara država u kojoj su pobeđeni klanovi plaćali danak a poglavice, koje su dobrovoljno priznale centralnu vlast, postajale kuni-no mijako (opštinski carski robovi), ali su u svom klanu imale vodeći položaj.

Stvaranje i širenje države[uredi | uredi izvor]

Kineski izvori iz 3. veka pominju plemenski savez Jamataj na japanskim ostrvima, sastavljen od 100 malih kraljevina, kojim je upravljala Himiko, kraljica-čarobnica (šamanka). Lokacija ove države nije bliže poznata: mišljenja su podeljena između severmog Kjušua i centralnog Japana. Sredinom IV veka u centru ostrva Honšu stvara se drugi plemenski savez, Jamato. Postoje tri hipoteze o njegovom nastanku:

uticaj severnog Kjušua na stvaranje plemenskog saveza Jamato;
istočni pohod;
osvajanje centralnog Honšua od strane drugog naroda sa kopna.

Prve dve hipoteze objektivno su vezane sa postojećim migracijama stanovništva japanskih ostrva sa jugozapada na severoistok. Istočni pohod se izjednačuje sa imenom legendarnog osnivača japanske države Džinmu i bazira se na materijalima „Kodžiki“ „Nihon Šoki“, dok se hipoteza da je Japan osvojila strana vojska obrazlaže naglom promenom pogrebnog inventara u grobnicama; u toku ranog Kofun perioda sadržaj predmeta nađenih u grobnicama bio je vezan za ritualne predmete i zemljoradničke alate, dok je u kasnom Kofun periodu obuhvatao vojničke predmete konjanika severnoazijskih naroda.

Pored toga postoje i hipoteze da su se plemenski savezi Jamataj i Jamato nalazili na ostrvu Honšu i da je Jamato, kao nezavisni savez, stvoren u oblasti Kinaj.

Zvanična tradicija prihvata kao početak istorije Japana 660. godine p. n. e, godinu uspešnog završetka pohoda Džinmu. Prema ovoj verziji Džinmu je sa svojom pratnjom preduzeo osvajački pohod sa Kjušu na Honšu (Jamato), koji se krunisao stvaranjem imperije (prema izvorima Kodžiki i Nihon Šoki). U Japanu nema jedinstvenog stava o ovom događaju; jedna grupa naučnika prihvata verziju o božanskom poreklu Džinmu i njegovom pohodu na istok i osvajanje Jamato, druga smatra da je to netačno, da je pohod vezan za umirivanje pobunjenih plemena (moguće Kumaso) i njihovo pokoravanje carskoj vlasti, upućujući na to da je južni deo ostrva Kjušu bio posed carske porodice (klana) ili mesto odakle su stigli preci stanovnika „Doline visokog neba“. Treći pretpostavljaju da je carska porodica zaista poreklom sa Kjušu i da je u prvoj polovini IV veka n.e. osvojila Japan i prenela prestonicu sa Kjušu u Jamato.

Istorijski, u drugoj polovini 3. veka n.e. veka vrši se proces osvajanja susednih zemalja i uzimanje danka (micugi) od pobeđenih plemena, kako u ulovu (od muškaraca) tako i u ručnim proizvodima - tkaninama (od žena). Carevi Jamato su pokoravali lokalne plemenske vođe utvrđujući svoje vlasništvo nad osvojenim teritorijama (agata). Jamato Takeru predstavlja lik legendarnog heroja koji se po naredbi cara Keiko borio protiv plemena Kumaso na jugu, u 97. godini i plemena Emiši na severu 110-112. godine.

Približno u IV veku, kada je skoro završeno ujedinjenje zemlje pod vlašću Jamato, Japan je vršio česte pritiske na obalu Korejskog poluostrva. Godine 313. propala je kineska provincija Lo-Lang i stvorene su tri države u Koreji: na severu Kogurjo, na istoku Sila, a na zapadu Paekče. Na jugu Korejskog poluostrva 369. godine Japanci su osvojili oblast Mimana i formirali tamo svoju administraciju.

Prema predanju, carica Džingu, žena cara Čuaj, u kojoj je tekla korejska krv, pokrenula je pohod protiv Sila. Car Čuaj protivio se novom ratu i zato je, po naređenju svoje žene Džingu, bio ubijen. U sedmom mesecu trudnoće Džingu je stala na čelo pomorske ekspedicije. Posle tri godine rata car Sila je kapitulirao i obavezao se da kao godišnji danak plaća 80 brodova zlata i srebra. Carevi Kogurjo i Paekče priznali su sebe vazalima Jamato.