Janko Leskovar
| Janko Leskovar | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. decembar 1861. |
| Mesto rođenja | Valentinovo, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 4. februar 1949. (87 god.) |
| Mesto smrti | Valentinovo, FNRJ |
Janko Leskovar (Valentinovo kraj Pregrade, 12. decembar 1861 — Valentinovo, 4. februar 1949), hrvatski učitelj i književnik.[1][2]
Po završetku učiteljske škole u Zagrebu 1884. godine, službovao je kao učitelj u mnogim mjestima.[2] U književnosti se javio kao tridesetogodišnjak svojom novelom Misao na vječnost koja je objavljena u Vijencu 1891.[1]
U svom desetogodišnjem književnom stvaralaštvu Leskovar je bio zaokupljen psihološkom analizom likova naglašeno nezainteresovanih ili nesposobnih za životnu borbu. Njegovi junaci postaju žrtve vlastitih fikcija, kao ljudi kontemplacije koji život motre sa strane umjesto da u njemu djeluju.
Godine 1914. se penzionisao i ostatak života proveo u rodnom mestu baveći se ekonomijom.[2]
Najpoznatija djela:[3]
- romani:
- „Propali dvori“
- „Sjene ljubavi“
- pripovijetke:
- „Katastrofa“
- „Poslije nesreće“
- „Izgubljeni sin“
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Leskovar Janko”. Enciklopedija. Pristupljeno 24. 1. 2019.
- ^ a b v Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 426.
- ^ „Janko Leskovar”. lektire.hr. Pristupljeno 3. 2. 2022.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
