Japanski nosači aviona klase Unrju
| Nosači aviona klase Unrju | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Nosač aviona Kacuragi | |
| Korisnik | 
|
| Početak gradnje: | 1942. - 1943. |
| Porinuće: | 1943. - 1944. |
| Završetak gradnje: | 1944. - 1944. (samo prva tri) |
| Osnovne katakteristike | |
| Dužina: | 227,40 metara |
| Širina: | 22 metara |
| Gaz: | 7,46 - 7,85 metara |
| Težina: | 17.150 - 17.460 tona (standardni deplasman) 22.400 - 22.800 tona (puni deplasman) |
| Pogon: | 4 × parne turbine, snage 104.000-152.000 KS |
| Posada: | 1.459 - 1.595 oficira i mornara |
| Naoružanje: | Topovi: 6×2 topova 127 mm, 17×3 topova 25 mm Avioni: 40+4 - 61+6 |
| Maksimalna brzina: | 32,7 - 34 čvorova |
| Brodovi klase | |
| Unrju, Amagi, Kacuragi, Kasagi (ne završen), Aso (ne završen), Ikoma (ne završen) | |
Brodovi klase Unrju bila je serija od 6 Japanskih nosača aviona građenih za vreme Drugog svetskog rata, nastalih na bazi nosača aviona Hirju. Svega tri broda su završena pre kraja rata.
Istorija[uredi | uredi izvor]
U 1941. godini japanski Admiralštab je uvideo snagu i borbenu izdržljivost većih sastava nosača aviona. Zato je odlučeno da se krene u serijsku gradnju nosača aviona, po petom programu za popunu flote. Po tom programu odvojena su sredstva za gradnju 6 nosača klase Unrju. Izgradnja prvih serija nosača aviona u japanu dala je mogućnost brodograditeljima da usavrše projekte uspešnih brodova Šokaku i Taiho. Međutim za gradnju tih brodova bila su potrebna velika finansijska sredstva, kakvih Japanska imperija u tom trenutku nije raspolagala. Novi projekat za klasu Unrju bio je kompromis između cene gradnje broda i borbenih osobina. Prva tri broda počela su da se grade 1942. a sledeća tri 1943. godine. Po brodograditeljskom planu u 1942. godini poručeno je još 11 brodova klase Unrju, no nijedan od njih nije započet sa gradnjom, niti su dobili imena, već su nosili oznake: 800, 5002, 5005, 5008-5015.
Trup novih nosača aviona bio je praktično identičan trupu nosača aviona Hirju, ali za razliku od njega ostrvska nadgradnja se kod njih nalazila na desnom boku i bila je značajno uvećana. Povećanje težine nadgradnje je kompenzirano sa pojačanim nadvodnim bokom na levoj strani trupa. Broj liftova za avione smanjen je na dva (pramčani i krmeni), a konstrukcija same palube bila je ojačana. Oklopni pojas debljine 25 mm se prostirao u predelu mašinskog i kotlovskog odeljenja, skladišta municije i cisterni za gorivo. Nad tim odeljenjima bila je oklopna paluba debljine 45 mm. Protiv torpedna zaštita bila je značajno pojačana u poređenju sa nosačem Hirju. Trup je bio podeljen na veliki broj vodonepropusnih odseka, postavljen je novi vodoodlivni sistem i protiv torpedna pregrada debljine 50 mm. Da bi se smanjila opasnost od požara, uređaji za punjenje i naoružavanje aviona postavljeni su na poletnoj palubi, hangarna paluba je podeljena vatrenootpornim žaluzinama a postavljen je i novi protiv-požarni sistem. Magacini za municiju i cisterne sa gorivom bili su zaštićeni betonskim blokovima. Rezerva avio benzina bila je smanjena na 216 tona. Unrju, Amagi, Kasagi i Ikoma su imali iste pogonske uređaje kao Sorju, Hirju i krstarice klase Mogami, dok su Kacuragi i Aso dobili pogonske uređaje kao kod razarača, stim što su prilagođeni postavljanju na nosače aviona.
Svi brodovi su imali po 8 kotla „Kanpon“ tipa „Rju-Go“. Brodovi su imali po dva lifta za aviona razmere 14×14 metara i 9 kablova za aerozaustavljanje. Za zaustavljanje oštećenih i havarisanih aviona bila je montirana barijera tip 3, koja je mogla da zadrži aviona težine do 6.500 kilograma. Univerzalno naoružanje na brodovima činilo je 12 topa 127/40 mm smeštenih u 6 dvocevnih kula. Pet od tih kula bilo je poluotvoreno (tip A1), a jedna skroz zatvorena (tip A2). Protiv-avionska artiljerija se sastojala od 17 trocevnih topova 25/60 mm tip 96. Upravljanje vatrom iz topova 127 mm vršeno je sa tri stražarska mesta tip 94 model 2. Na svakom od tih mesta nalazio se telemetar tip 89 i oprema za upravljanje protiv-avonskom vatrom tip 94 model 1. Malokalibarskim topovima se upravljalo pomoću 10 nišanskih mesta tip 95. Kao sredstvo za rano upozoravanje služila su dva radara za otkrivanje vazdušnih i nadvodnih ciljeva tip 21, i jedan za otkrivanje vazdušnih ciljeva tip 13.
Taktičko-tehničke karakteristike[uredi | uredi izvor]
| Nosač aviona Unrju | Nosač aviona Amagi | Nosač aviona Kacuragi | |
|---|---|---|---|
| Standardna težina: | 17.150 tona | 17.460 tona | 17.260 tona |
| Puna težina: | 22.400 tona | 22.800 tona | 22.523 tone |
| Dužina: | 227.40 metara | 227.40 metara | 227.40 metara |
| Širina: | 22 metara | 22 metara | 22 metara |
| Gaz (srednji): | 7.85 metara | 7.85 metara | 7,76 metara |
| Poletna paluba: | 216.90×27 metara | 216.90×27 metara | 214,50×27 |
| Pogon: | 8 kotla „Kanpon“ | 8 kotla „Kanpon“ | 8 kotla „Kanpon" |
| Snaga: | 152.000 KS (4 parne turbine) | 152.000 KS (4 parne turbine) | 104.000 KS (4 parne turbine) |
| Brzina: | 34 čvora | 34 čvora | 32,2 čvora |
| Daljina plovljenja: | 8.000 nautičkih milja/18 čvora | 9.700 nautičkih milja/18 čvora | 10.000 nautičkih milja/18 čvora |
| Količina goriva: | 2400 tona nafte | 2400 tona nafte | 2400 tona nafte |
| Posada: | 1459 čoveka | 1595 čoveka | 1500 čoveka |
| Univerzalna artiljerija: | 6×2 topa 127 mm | 6×2 topa 127 mm | 6×2 topa 127 mm |
| Protivavionska artiljerija: | 17×3 topa 25 mm | 17×3 topa 25 mm | 17×3 topa 25 mm |
| Aviogrupa: | 48+7 | 61+6 | 40+4 |
| Lovci: | 12+2 A6M2 | 23 A6M2 | 18+2 A6M5c |
| Obrušavajući bombarderi: | 18+3 D4J1 | 18+3 D1A2 | 18+2 B7A |
| Torpedonosci: | - | 18+3 B6N | - |
| Izviđači: | 18+2 D4J1-C | - | 4 C6N1 |
Modernizacija[uredi | uredi izvor]
Tokom oktobra 1944. godine, Unrjuo dobija dopunski 4 trocevna topa 25 mm, a Amagi i Kacuragi po 5, takođe na ta dva broda se montiraju 23 jednocevna topa 25 mm. Tako je broj protiv-avionskih topova 25 mm dovedeno na 63 kog Unrjua i 89 kod Amagija i Kacuragija. Pored toga sva tri nosača aviona su dobila po 6 uređaja sa po 28 nevođenih raketnih projektila 120 mm.
Brodovi[uredi | uredi izvor]
| Ime | Mesto gradnje | Početak gradnje | Porinuće | Primljen u flotu |
|---|---|---|---|---|
| Unrju | Jokosuka | 1. avgust 1942. | 25. septembar 1943. | 6. avgust 1944. |
| Amagi | Nagasaki | 1. oktobar 1942. | 15. oktobar 1943. | 10. avgust 1944. |
| Kacuragi | Kure | 8. decembar 1942. | 19. april 1944. | 8. oktobar 1944. |
| Kasagi | Nagasaki | 14. april 1943. | 19. oktobar 1944. | - |
| Aso | Kure | 8. jun 1943. | 1. novembar 1944. | - |
| Ikoma | Kobe | 5. jun 1943. | 17. novembar 1944. | - |
Unrju[uredi | uredi izvor]
Dana, 6. avgusta 1944. godine brod je upisan u spisak flote u sastav 1. divizije nosača aviona. Od 30. oktobra do 7. novembra 1944. je zastavni brod viceadmirala Ozave. Na putu za Filipine gde je trebalo da dostavi 30 samoubilačkih bombi „Oka“ biva pogođen torpedima sa američke podmornice Redfiš usled čega tone 19. decembra 1944. godine.
Amagi[uredi | uredi izvor]
Brod je uvršten u flotu 10. avgusta 1944. godine u sastav 1. divizije nosača aviona. Nakon završene borbene obuke posade, Amagi stiže februara 1945. godine u bazu Kure. Tokom jula 1945. više puta napadan od američkih aviona koji mu nanose teška oštećenja, usled kojih brod 29. jula 1945. godine tone. Trup je izvađen i predat na sečenje 1947. godine.
Kacuragi[uredi | uredi izvor]
Dana, 8. oktobra 1944. godine Kacuragi je upisan u spisak flote u sastav 1. divizije nosača aviona, mada su brodograditeljski radovina na njemu završeni tek marta 1945. godine. U borbi nije učestvovao i nakon rata je razoružan i korišćen za prebacivanje japanskih vojnika iz Kine u Japan.
Kasagi, Aso i Ikoma[uredi | uredi izvor]
Iako su se nalazili u gradnji sva tri broda su 8. oktobra 1944. godine upisana u spisak flote u sastav 2. divizije nosača aviona. Tokom marta 1945. godine brodograditeljski radovi su prekinuti nakon gotovosti: Kasagi 85%, Aso 60% i Ikoma 60%. Nakon rata oni su predati na sečenje.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Unrju from voodoo.cz[mrtva veza]
- Unrju from combinedfleet.com
- Unrju from warships.web4u.cz
