Japanski nosač aviona Rjuho
| Japanski nosač aviona Rjuho | |
|---|---|
.jpg) Nosač aviona Rjuho | |
| Opšti podaci | |
| Karijera |  |
| Kobilica postavljena | 12. april 1933. (Tajgej) |
| Porinut | 16. novembar 1933. (Tajgej) |
| Završetak gradnje | 31. mart 1934. (Tajgej) Prepravke završene 28. novembra 1942. (Rjuho) |
| Glavne karakteristike | |
| Deplasman | 13.410 tona standardni deplasman 15.490 tona puni deplasman |
| Dužina | 210,00 metara |
| Širina | 19,60 metara |
| Gaz | 6,70 metara |
| Pogon | 2 × Parne turbine, snage 52.000 KS |
| Brzina | 26,5 čvorova |
| Posada | - |
| Naoružanje | Topovi: 8 × 127mm, 61 × 25mm, 28 × 13mm Avioni: 25 + 2 |
Rjuho je bio laki flotni nosač aviona u japanskoj mornarici, korišćen u drugoj polovini Drugog svetskog rata. Nastao je prepravkom broda baze za podmornice Tajgej.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Brod je projektovan početkom 30-ih godina kao baza za podmornice pod imenom Tajgej. Još pri projektovanju je traženo kao mogućnost da brod može veoma brzo da se prepravi u laki nosač aviona. Pri standardnoj težini od 10.000 tona, brod je bio naoružan sa 2 dvocevna univerzalna topa 127/40 mm i 12 jednocevnih mitraljeza 13 mm, nosio je 3 hidroaviona Jokosuka E14J1, a dva dvotaktna dizel-motora postizala su snagu od 14.000 KS, što je bilo dovoljno da se razvije brzina od samo 20 čvorova. Projekat se u celini pokazao kao neuspešan. Dizel-motori bili su ćudljivi pri eksploataciji, trup nije imao odgovarajuću čvrstinu, a visoki bokovi pri plitkom gazu nisu osiguravali neophodnu sigurnost plovljenja. Zbog toga je tokom 1936. i 1937. godine Tajgej prošao kroz program modernizacije, sa ciljem poboljšanja sigurnosti. Trup je ojačan, a dopunski su zavarene plutače. To je dovelo do povećanja standardne težine za 500 tona. Uzima učešće u operacijama 6 flote u rejonu Maršalskih ostrva i Gilbertovskih ostrva tokom decembra 1941. godine, kao brod baza za podmornice pri 3. eskadri.
| Ime | Početak gradnje | Porinuće | Primljen u flotu |
|---|---|---|---|
| Tajgej | 12. april 1933. | 16. novembar 1933. | 31. mart 1934. |
Isto kao i Šoho i Zuiho u poslednjim danima 1941. godine Tajgej je povučen u rezervu i saglasno tajnom proizvodnom planu započinje njegova prepravka u laki nosač aviona na doku u Jokosuki. Dizel-motori su izvađeni, a na njihovo mesto postavljeni parni kotlovi na naftu koji su unifikovani sa onim postavljenim na razarače klase Kagero. U hangaru je mogao da se smesti 31. avion, i on je bio izgrađen tako (kao i većina japanskih nosača aviona) da pridržava poletnu palubu. Još dva aviona su se čuvala u rastavljenom stanju. Poletna poluba se oslanjala na potporne stubove u prednjem i zadnjem delu. Ona se povezivala sa hangarom putem dva lifta za avione. Oklopljavanje je izostalo, ako se ne računa horizontalna zaštita mašinskog odeljenja, čija je debljina bila 13 mm. Naružanje broda bilo je standardno u japanskoj floti i činili su ga univerzalni topovi 127/40 mm i protivavionski topovi 25/60 mm.
Modernizacija[uredi | uredi izvor]
Za vreme remonta tokom 1943. godine na brod je postavljen radar za otkrivanje vazdušnih ciljeva. Iste godine u oktobru broj topova 25 mm protivavionske artiljerije povećan je na 42, a postavljeno je i 6 protivavionskih mitraljeza 13 mm. Tokom juna 1944. godine poletna paluba je povećana za 9 metara a broj topova 25 mm je povećan na 61, dok se broj protivavionskih mitraljeza 13 mm povećao na 28. Pored toga postavljeno je i 6 uređaja sa po 28 nevođenih raketnih projektila 120 mm. U svojoj prvoj i poslednjoj bici, brod je nosio 25+2 aviona A6M5 i 6 aviona B6N2.
Taktičko-Tehnički podaci[uredi | uredi izvor]
| Pre modernizacije | Posle modernizacije (1944) | |
|---|---|---|
| Standardna težina: | 13.360 tona | 13.410 tona |
| Puna težina: | 15.300 tona | 15.460 tona |
| Dužina: | 210.00 metara | 210.00 metara |
| Širina: | 19.60 metara | 19.60 metara |
| Gaz (srednji): | 6.70 metara | 6.70 metara |
| Poletna paluba: | 185.00×23 metara | 198.10×23 metara |
| Pogon: | 4 kotla „Kanpon“ | 4 kotla „Kanpon“ |
| Snaga: | 52.000 KS (2 parne turbine) | 52.000 KS (2 parne turbine) |
| Brzina: | 26.5 čvora | 26.5 čvora |
| Daljina plovljenja: | 8.000 nautičkih milja/18 čvora | 8.000 nautičkih milja/18 čvora |
| Količina goriva: | 2900 tona nafte | 2900 tona nafte |
| Posada: | 989 čoveka | - |
| Univerzalna artiljerija: | 4×2 topa 127 mm | 4×2 topa 127 mm |
| Protivavionska artiljerija: | 38 topa 25 mm | 61 topa 25 mm |
| Mitraljezi: | - | 28 mitraljeza 13 mm |
| Aviogrupa: | 30+2 | 31+2 |
| Lovci: | 12+2 A6M2 | 25+2 A6M2 |
| Obrušavajući bombarderi: | 18 D3A1 | - |
| Torpedonosci: | - | 6 B6N2 |
U Službi[uredi | uredi izvor]
Rjuho ulazi u stroj 28. novembra 1942. i ulazi u sastav 2. divizije nosača aviona. Dana 12. decembra 1942. godine brod je oštetila američka podmornica Dram pri pokušaju da dostavi avione u bazu na ostvu Truk. Za vreme remonta, do marta 1943. godine brod je ujedno i modernizovan. Do bitke za Marijanska ostrva brod je isključivo korišćen kao avio-transporter. Tokom juna 1944. godine uzima učešće u bici za Marijanska ostrva, gde gubi skoro svu svoju avijaciju. Tokom jula je pripremljena nova aviogrupa, koja je zatim prebačena na Formozu (danas Tajvan) i učestvuje u borbama od 12. do 16. oktobra i trpi velike gubitke. Nakon toga brod je povučen u rezervu (po neki drugim podacima uzima učešće u operaciji „ŠO-1" kao deo 4. divizije nosača aviona). Dana 19. marta 1945. godine dobija tri pogotka bombi od 227 kg, i nekoliko desetina pogodaka od neupravljivih avio raketa različitog kalibra. Nakon inspekcije broda, konstantovano je da se ne isplati njegova popravka i on je tako dočekao kraj rata. Predat je na sečenje tokom 1946. godine.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- IJN Ryuho: Tabular Record of Movement (Povraćen 19. januar 2007)
- Ryuho aircraft carrier[mrtva veza] (Povraćen 19. januar 2007)