Aleksandar Vasiljevski

aleksandar vasiljevski
Aleksandar Vasiljevski
Lični podaci
Datum rođenja	(1895-09-30)30. septembar 1895.
Mesto rođenja	Vičuga, Kostromska gubernija, Ruska Imperija
Datum smrti	5. decembar 1977.(1977-12-05) (82 god.)
Mesto smrti	Moskva, Ruska SFSR, Sovjetski Savez
Profesija	vojno lice
Delovanje
Učešće u ratovima	Prvi svetski rat Ruski građanski rat Veliki otadžbinski rat
Služba	Sovjetska armija 1915 — 1977.
Čin	maršal Sovjetskog Saveza
Ministar odbrane SSSR
Period	1949 — 1953.
Prethodnik	Nikolaj Bulganjin
Naslednik	Ivan Jumašev
Heroj
Heroj SSSR od	29. jula 1944. 8. septembra 1945.
Odlikovanja	sovjetska odlikovanja: Heroj Sovjetskog Saveza Heroj Sovjetskog Saveza Orden pobede Orden pobede Orden Lenjina Orden Lenjina Orden Lenjina Orden Lenjina Orden Lenjina Orden Lenjina Orden Lenjina Orden Lenjina Orden Oktobarske revolucije Orden crvene zastave Orden crvene zastave Orden Suvorova prvog stepena Orden crvene zvezde strana odlikovanja:

Aleksandar Mihajlovič Vasiljevski (rus. Алекса́ндр Миха́йлович Василе́вский; Vičuga, Kostromska gubernija, 30. septembar 1895 — Moskva, 5. decembar 1977) bio je sovjetski maršal i dvostruki heroj Sovjetskog Saveza. Bio je načelnik Generalštaba sovjetskih oružanih snaga i zamenik ministra odbrane tokom Drugog svetskog rata, kao i ministar odbrane od 1949. do 1953. godine. Kao načelnik Generalštaba, tokom Velikog otadžbinskog rata, Vasiljevski je bio odgovoran za planiranje i koordinaciju gotovo svih odlučujućih sovjetskih ofanziva, od kontraofanzive kod Staljingrada do Istočnopruske ofanzive i bitke za Kalinjingrad.

Biografija

Rođen je 30. septembra 1895. godine (18. septembra po starom kalendaru), u mestu Vičuga, u Kostromskoj guberniji.

Vasiljevski je započeo vojnu karijeru tokom Prvog svetskog rata, došavši do čina kapetana do 1917. Početkom Oktobarske revolucije i Ruskog građanskog rata, je postao član Crvene armije i učestvovao je u Poljsko-sovjetskom ratu. Nakon rata je brzo napredovao kroz činove, postavši komandir puka do 1930. godine. Na ovoj poziciji je pokazao veliku veštinu u organizaciji i treniranju trupa, što nije prošlo nezapaženo, i 1931. je postavljen za člana Direktorata za vojnički trening. Godine 1937, nakon Staljinove Velike čistke, unapređen je u generalštabnog oficira.

Početkom sovjetske kontraofanzive 1943, Vasiljevski je koordinisao i sprovodio ofanzivu Crvene armije oblasti gornjeg toka reke Don, u oblasti Donjeckog basena, Krima Belorusije i baltičkih država, završivši rat osvajanjem Kalinjingrada u aprilu 1945. U julu 1945. je postavljen za komandanta sovjetskih snaga na dalekom istoku, gde je sproveo invaziju na Mandžuriju i kasnije primio predaju Japana. Nakon rata je postao ministar odbrane, što je pozicija na kojoj je bio do Staljinove smrti, 1953. Dolaskom na vlast Hruščova, Vasiljevski je skrajnut i na kraju je penzionisan.

Umro je 5. decembra 1977. godine u Moskvi i je sahranjen u zidinama Kremlja, u znak priznanja njegove pređašnje službe otadžbini.

Literatura

• Marston, Daniel (2005). The Pacific War Companion: From Pearl Harbor to Hiroshima. Osprey. str. 242. ISBN 978-1-84176-882-3. 
• Tucker, Spencer (2003). Who's Who in Twentieth Century Warfare. Taylor & Francis. str. 339. ISBN 978-0-203-40253-5. 
• Vasilevsky, Aleksandr (1978). The matter of my whole life. Moscow: Politizdat. 
• K.A. Zalessky (2000). Stalin's empire. Moscow: Veche.