Artemije Radosavljević

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Marko Radosavljević
Lični podaci
Datum rođenja(1935-01-15)15. januar 1935.
Mesto rođenjaLelić, kod Valjeva, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti21. novembar 2020.(2020-11-21) (85 god.)
Mesto smrtiValjevo, Srbija

Marko Radosavljević (monaško ime mu je bilo Artemije; Lelić, kod Valjeva, 15. januar 1935 — Valjevo, 21. novembar 2020)[1] bio je raščinjeni episkop raško-prizrenski i kosovsko-metohijski.

Episkopski čin mu je oduzet 19. novembra 2010. i vraćen je u čin monaha. Dana 28. maja 2015. izopšten je iz Crkve.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Radosavljević je rođen u selu Lelić, koje je i rodno selo Svetog vladike Nikolaja. U mladosti se upoznao sa Svetim Justinom Popovićem koji je u to vreme živeo u manastiru Ćelije. Sveti Justin Popović ga je zamonašio nakon završetka bogoslovije 20. novembra 1960. godine u manastiru Ćelije.

Po završetku Teološkog fakulteta u Beogradu upisao je poslediplomske studije u Atini gde je sa uspehom odbranio doktorsku disertaciju sa temom: „Τὸ Μυστήριον τῆς Σωτηρίας κατὰ τὸν Ἅγιον Μάξιμον τὸν Ὁμολογητήν (Tajna spasenja po Svetom Maksimu Ispovedniku)“.[2] Potom se povlači u manastir Crna Reka gde provodi trinaest godina.

Izabran je za episkopa raško-prizrenskog u maju 1991. godine.[3]

Prilikom posete potpredsednika Sjedinjenih Država, Džoa Bajdena, episkop Artemije nije dao blagoslov za Bajdenovu posetu manastiru Visoki Dečani, izdajući oštro sročeno saopštenje naslovljeno „Dečani i Bondstil — najpre Tadić sada Bajden“, ali je Sveti arhijerejski sabor SPC tu odluku poništio i izrazio žaljenje zbog nje.[4]

Raščinjenje i raskol[uredi | uredi izvor]

Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve je 13. februara 2010. privremeno razrešio episkopa Artemija od upravljanja Raško-prizrenskom eparhijom. Razlog je bio ispitivanje finansijsko-materijalnog vođenja poslova te eparhije. Administrator eparhije je postao umirovljeni episkop zahumsko-hercegovački i primorski Atanasije.[5] Na teret su mu se stavljali niz postupaka kojima je narušavao poredak unutar SPC, organizovanjem delatnosti unutar eparhije ali i širenje uticaja u drugim eparhijama. Takođe, zbog otvorenog pisma upućenog carigradskom patrijarhu, zabranjen mu je ulazak na Svetu goru.[6] Pored toga na teret mu se stavlja da je nezakonito otuđio imovinu Srpske pravoslavne crkve tako što je Albancu Kolj Kamaniju prodao poslovni prostor za 150.000 evra i pri tom je novac dobio na ruke.[6][7]

Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve je na redovnom prolećnom zasedanju 2010. godine razrešio i umirovio episkopa Artemija. Episkop Artemije je zadržao vladičanski i arhijerejski čin, ali bez prava upravljanja eparhijom.[8] Od subote 26. juna 2010. živio je u manastiru Šišatovac na Fruškoj gori.[9] Odlukom Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve od 19. novembra 2010, oduzet mu je episkopski čin, i vraćen je u čin običnog monaha, s obrazloženjem da je zajedno sa svojim sledbenicima „krajnje nerazumnim postupkom stupio je na put otvorenog raskola i ustao na saborno jedinstvo Srpske pravoslavne crkve“.[10][11]

Uprkos tome što mu je oduzet episkopski čin, monah Artemije se predstavlja kao „episkop raško-prizrenski u egzilu“, oblači vladičanske odežde i „služi“ arhijerejsku liturgiju zajedno sa svojim pristalicama u tzv. Crkvi Svetog Jovana u šumadijskom selu Ljuljaci.

Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve ga je 25. maja 2015. pozvao na jedinstvo,[12] nakon negativnog odgovora[13] Sabor ga je izopštio 28. maja 2015.[14][15]

Protiv njega se tokom 2017. godine vodio sudski postupak povodom pronevere crkvenog novca.[16]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Preminuo raščinjeni episkop Artemije (21. novembar 2020)
  2. ^ Τὸ Μυστήριον τῆς Σωτηρίας κατὰ τὸν Ἅγιον Μάξιμον τὸν Ὁμολογητήν. Αθήνα, 1975 — Delovi iz ove doktorske disertacije objavljeni su na srpskom u časopisu Sveti Knez Lazar br. 12 do broja 17 (Tajna spasenja po Svetom Maksimu Ispovedniku) — English version: Why Did God Become Man? The Unconditionality of the Divine Incarnation. Deification as the End and Fulfillment of Salvation According to St. Maximos the Confessor — Source: Τὸ Μυστήριον... [The mystery of salvation according to St. Maximos the Confessor] (Athens: 1975), pp. 180-196
  3. ^ Aleksa. „Biografija Vladike Artemija – Pastir dobri” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-01-30. 
  4. ^ SPC poništio Artemijevu odluku. B92, 20. 5. 2009, Pristupljeno 20. 5. 2009.
  5. ^ „Saopštenje za javnost Svetog arhijerejskog sinoda povodom pokretanja postupka utvrđivanja kanonske odgovornosti episkopa Artemija”. Arhivirano iz originala 13. 09. 2010. g. Pristupljeno 13. 02. 2010. 
  6. ^ a b Đ. Vukmirović. „Objavljena dokumenta protiv Artemija”. Novosti.rs. Pristupljeno 27. 7. 2014. 
  7. ^ „Sahranjen Artemije: SPC ga proglasila za sektaša, osnovao svoju crkvu, preminuo od korone”. www.atvbl.rs (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2023-01-30. 
  8. ^ „Saopštenje za javnost Svetog Arhijerejskog Sabora SPC”. www.spc.rs. 
  9. ^ Đ. Vukmirović. „Artemije u Šišatovcu („Večernje novosti“, 26. jun 2010)”. Novosti.rs. Pristupljeno 27. 4. 2012. 
  10. ^ „Vanredno saopštenje za javnost Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske pravoslavne crkve - 19. novembra 2010. godine”. spc.rs. 
  11. ^ „Saopštenje za javnost Svetog Arhijerejskog Sabora SPC”. spc.rs. 
  12. ^ „Sveti Arhijerejski Sabor poziva na jedinstvo (SPC, 27. maj 2015)”. Arhivirano iz originala 29. 05. 2015. g. Pristupljeno 29. 05. 2015. 
  13. ^ Artemije odbio da se vrati pod okrilje SPC („Večernje novosti“, 28. maj 2015)
  14. ^ SPC izopštila Artemija i igumana Nikolaja („Večernje novosti“, 29. maj 2015)
  15. ^ „Saopštenje za javnost - 29. maj 2015. godine (SPC, 29. maj 2015)”. Arhivirano iz originala 27. 01. 2019. g. Pristupljeno 29. 05. 2015. 
  16. ^ Radosavljević: Ovo suđenje je farsa („Politika”, 9. mart 2017)

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


episkop raško-prizrenski

1991—2010.

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Артемије_Радосављевић&oldid=27490640”