Boško Bećarević
Boško Bećarević | |
|---|---|
 | |
| Puno ime | Božidar Bećarević |
| Datum rođenja | 10. novembar 1910. |
| Mesto rođenja | Desimirovac Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1950. (39/40 god.) |
Božidar Boško Bećarević (1910 — 1950) je bio šef IV „antikomunističkog“ odseka Specijalne policije Uprave grada Beograda za vreme Drugog svetskog rata, osuđen kao ratni zločinac zbog službe Gestapou i mučenja i ubijanja uhapšenih ilegalaca.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen 16. novembra 1910. godine u Desimirovcu, kod Kragujevca. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a gimnaziju u Kragujevcu, 1929. godine. Na Pravni fakultet u Beogradu se upisao 1930. godine, pohađao je neko vreme predavanja, a zatim je, zbog nedostatka sredstava, napustio školovanje i zaposlio se. Radio je najpre u službi Gradske bolnice u Kragujevcu, a 12. februara 1932. godine je prešao u gradsku policiju u Kragujevcu, gde je prvo bio zvaničnik, potom pisar a zatim šef Krivičnog odeljka.
Na ovoj dužnosti ostao je do maja 1936. godine, a posle je postavljen za šefa Političkog odeljka, i na ovoj dužnosti ostao do proleća 1939. godine. Iz Kragujevca je otišao na dužnost - pomoćnika komesara pogranične policije u Kotoribi, na mađarsko-jugoslovenskoj granici i na ovom položaju ostao do maja 1940. godine. Zatim je premešten u Upravu grada Beograda, gde je najpre bio referent, a potom vršilac dužnosti šefa IV „antikomunističkog“ odseka.
Za vreme nemačke okupacije Beograda, Bećarević nastavlja rad u Specijalnoj policiji Uprave grada Beograda, u kojoj kraće vreme vodi poslove IV odseka – do postavljanja novog šefa Nikole Gubareva. Novembra 1941. godine Gubarev je smenjen sa ove funkcije (odnosno premešten je za šefa III odseka), a za šefa IV odseka postavljen je Božidar Bećarević. Bio je prva ličnost Specijalne policije, iznad šefa Ilije Paranosa, veoma blizak Gestapou.
Pobegao je iz zemlje 4. oktobra 1944. godine. Pošto se povukao u Beč sa ljudstvom Specijalne policije, neko vreme se zadržao u Austriji, pa se prebacio na Slovenačko primorje kod ljotićevaca. Na području Gorice, aprila 1945. godine, zarobili su ga italijanski partizani i predali Englezima. Pošto su ga držali u zatvoru i logoru u Bariju, Englezi su ga 3. januara 1946. godine izručili Jugoslaviji.
Državna komisija za ratne zločine DFJ ga je još 1945. godine proglasila za ratnog zločinca. Posle istrage, 21. oktobra 1949. izveden je pred Okružni sud u Beogradu i 28. oktobra 1949. godine osuđen na je na smrt, zbog odane službe Gestapou i nemilosrdnog mučenja i ubijanja uhapšenih ilegalaca.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Petranović, Branko (1992). Srbija u Drugom svetskom ratu 1939—1945. Beograd: Vojnoizdavački i novinski centar.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Božidar Bećarević - Dželat i sužanj Glavnjače“, Uglješa Balšić i Veljko Lalić, Večernje novosti, feljton, 14 nastavaka, 16 - 29. oktobar 2005.