Vilijam Hogart

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Vilijam Hogart
Vilijam Hogart, autoportret
Lični podaci
Datum rođenja(1697-11-10)10. novembar 1697.
Mesto rođenjaLondon, Engleska
Datum smrti26. oktobar 1764.(1764-10-26) (66 god.)
Mesto smrtiLondon, Velika Britanija

Vilijam Hogart (engl. William Hogarth; London, 1697 — 1764) bio je engleski slikar i grafičar. Prvobitno je obučen za graviranje na metalu a slikarstvu se posvetio tek 1725. godine. U obliku scenskog prikaza sličnog onom u pozorištu stvarao je savremene moralne satire rokokoovske gracioznosti u kojima je britkom ironijom, preuveličavanjem i zaoštravanjem iznosio kritiku društva da bi kasnije počeo da iskazuje interesovanje za obične ljude.[1] U periodu od 1730. godine do 1732. godine nastala je njegova serija te vrste koja je danas sačuvana samo u vidu grafičkih reprodukcija, The Harlot’s Progress koja pokazuje životni put jedne kurtizane. Slede Život razvratnika iz 1735. godine i Venčanje po modi iz 1743. godine. Zahvaljujući grafičkim reprodukcijama (koje je Hogart često i sam pravio) a za koje je 1735. godine prvi put u istoriji umetnosti izdejstvovao autorsko pravo, njegove serije su doživele široku rasprostranjenost. Tim radovima izvršio je veliki uticaj na socijalnu grafiku 19. veka i postao je osnivač moderne karikature. Svojim suptilnim portretima koji su u početku bili pod uticajem Antoana Vatoa (a među njima je bilo i portreta dece sa skrivenom simbolikom) Hogart je postao neka vrsta umetničkog putokaza u Engleskoj. Crtačka akademija u ulici St Martin Lane u Londonu koju je 1734. godine nasledio od svog tasta sera Dž. Tornhila postala je pod njegovim rukovodstvom jedna od najznačajnijih engleskih umetničkih škola pre osnivanja Kraljevske akademije. Pažnju je izazvalo i njegovo delo iz teorije umetnosti Analiza lepote koje je objavio 1753. godine i u kojem se zalaže za to da se principi lepog traže u prirodi a ne u tradicionalnim teorijama o proporcijama.[2]

Hogart je rođen u Londonu u porodici niže srednje klase. U mladosti je stupio na šegrtovanje kod gravera, ali ga nije završio. Njegov otac je prošao kroz periode mešovitog uspega, i jedno vreme je bio zatvoren umesto neizmirenih dugova, što je događaj za koji se smatra da je snažno uticao na Vilijamove slike i grafike.[3]

Pod uticajem francuskog i italijanskog slikarstva i graviranja,[4] Hogartova dela su uglavnom satirične karikature, ponekad nepristojno seksualne,[5] uglavnom prvog ranga realističkog portreta. Postale su široko popularne i masovno proizvođene putem grafika tokom njegovog života, a on je bio daleko najznačajniji engleski umetnik svoje generacije. Čarls Lam je smatrao da su Hogartove slike knjige, ispunjene „prepunim, plodnim, sugestivnim značenjem reči. Ostale slike gledamo; njegove slike čitamo”.[6]

Rani život[uredi | uredi izvor]

Vilijam Hogart u Rubiljakovoj skulpturi, 1741, Nacionalna galerija portreta, London

Vilijam Hogart je rođen je u Bartolomeu Klozu u Londonu od oca Ričarda Hogarta, siromašnog nastavnika latinskog jezika i pisca udžbenika, i majke En Gibons. U mladosti je bio šegrt kod gravera Elisa Gambla u Lester Fildsu, gde je naučio da gravira trgovačke karte i slične proizvode.[7][8]

Mladi Hogart se takođe živo interesovao za ulični život metropole i londonske sajmove i zabavljao se crtajući likove koje je video. Otprilike u isto vreme, njegov otac, koji je otvorio neuspešnu latinsku kafanu kod Sent Džons kapije, bio je zatvoren zbog dugova u zatvoru Flit pet godina. Hogart nikada nije govorio o zatvorskom periodu svog oca.[9]

Godine 1720, Hogart se upisao na prvobitnu akademiju St Martin's Lejn u Piter Kortu u Londonu, koju su vodili Luis Šeron i Džon Vanderbank. Pohađao je nastavu zajedno sa drugim budućim vodećim ličnostima u umetnosti i dizajnu, kao što su Džozef Hajmor, Vilijam Kent i Artur Pond.[10][11] Međutim, čini se da je akademija prestala sa radom 1724. godine, otprilike u isto vreme kada je Vanderbank pobegao u Francusku kako bi izbegao kreditore. Hogart se prisetio prve inkarnacije akademije: „ovo je trajalo nekoliko godina, ali je blagajnik utajio novac od pretplate, te su peć, lampe itd. zaplenjeni za kiriju i cela afera je dosegla svoj kraj.“[11] Hogart se zatim upisao u još jednu školu crtanja, u Kovent Gardenu, ubrzo nakon što je otvorena u novembru 1724, koju je vodio ser Džejms Tornhil, slikarski narednik kod kralja. O Tornhilovoj eri, Hogart je kasnije tvrdio da su mu, čak i kao šegrtu, „slika Svetog Pavla i Grinička bolnica ... u to vreme vrtela u glavi“, misleći na masivne šeme dekoracije koje je Tornhil naslikao za kupolu katedrale Svetog Pavla i bolnice u Griniču.[10]

Hogart je postao član kluba Ruže i krune, sa Piterom Tilemansom, Džordžom Vertuom, Majklom Dalom i drugim umetnicima i poznavaocima.[12]

Izabrani radovi[uredi | uredi izvor]

Slike
Gravure

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „The Rococo Influence in British Art – dummies”. dummies (na jeziku: engleski). Pristupljeno 23. 6. 2017. 
  2. ^ According to Elizabeth Einberg, "by the time he died in October 1764 he had left so indelible a mark on the history of British painting that the term 'Hogarthian' remains instantly comprehensible even today as a valid description of a wry, satirical perception of the human condition." Hogarth the Painter, London: Tate Gallery, 1997, p. 17.
  3. ^ Ronald Paulson, Hogarth, vol. 1: The 'Modern Moral Subject', 1697–1732 (New Brunswick 1991), pp. 26–37.
  4. ^ Frederick Antal, Hogarth and His Place in European Art (London 1962); Robin Simon, Hogarth, France and British Art: The rise of the arts in eighteenth-century Britain (London 2007).
  5. ^ Bernd W. Krysmanski, Hogarth's Hidden Parts: Satiric Allusion, Erotic Wit, Blasphemous Bawdiness and Dark Humour in Eighteenth-Century English Art (Hildesheim, Zurich and New York: Georg Olms 2010).
  6. ^ Lamb, Charles, The Works of Charles and Mary Lamb, E.V. Lucas Publishing, 1811, Vol. 1, pg 82, On the genius and character of Hogarth
  7. ^ Ellis Gamble Biographical Details. The British Museum.
  8. ^ W. H. K. Wright. The Journal of the Ex Libris Society, Volume 3 (A & C. Black, Plymouth, 1894)
  9. ^ Ronald Paulson, Hogarth, vol. 1 (New Brunswick 1991), pp. 26–37.
  10. ^ a b Bindman, David (23. 9. 2004). „Hogarth, William (1697–1764), painter and engraver”. Oxford Dictionary of National Biography (online izd.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/13464.  (Subscription or UK public library membership required.)
  11. ^ a b Myrone, Martin (24. 5. 2008). „St Martin's Lane Academy (act. 1735–1767)”. Oxford Dictionary of National Biography (online izd.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/96317.  (Subscription or UK public library membership required.)
  12. ^ Coombs, Katherine, 'Lens [Laus] family (per. c. 1650–1779), artists' in Oxford Dictionary of National Biography (Oxford University Press, 2004)

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Vilijam Hogart na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Вилијам_Хогарт&oldid=27553151”