Građansko društvo
Građansko društvo je pojam koji se odnosi na totalitet dobrovoljnih građanskih i socijalnih organizacija ili institucija koje formiraju osnovu funkcionisanja društva, kao suprotnost državno ustanovljenim strukturama, pravilima tržišta ili familijarnim interesnim grupama. Građansko društvo afirmiše na kolektivne akcije koje za cilj imaju ostvarenja zajedničkih interesa i vrednosti, kada ih državni sistem ne podržava u potpunosti ili u dovoljnoj meri. Građansko društvo populariše nevladine organizacije, grupe za pritisak u zajednici, feminističke i verske organizacije, profesionalne asocijacije, trgovinske unije i sindikate, grupe za samopomoć, koalicije i socijalne pokrete kao svesniju, otvoreniju i savremeniju formu delanja od relativno zatvorenog i sporo promenljivog državnog sistema.[1]
Civilno društvo je autonomna sfera javne i privatne delatnosti koju ne nadzire država. To je oblast vaninstitucionalnih aktivnosti koje se izražavaju posredstvom decentralizacije, samouprave, širenja lokalne i regionalne autonomije. Uslov za postojanje civilnog društva je otvoreno društvo zasnovano na vladavini prava, socijalnoj pokretljivosti, komunikacijama, društvu tolerancije i slobode kretanja ideja i ljudi. U tom smislu civilno društvo može se definisati kao agregatni pojam kojim se označava specifičan skup društvenih komunikacija i socijalnih veza, socijalnih institucija i društvenih vrednosti, čija je polazna tačka i glavni akter ličnost kao građanin. Razvojem civilnog društva došlo je do formiranja velikog broja nevladinih organizacija.[1]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Delovi članka su preuzeti iz knjige Ivana Vidanovića „Rečnik socijalnog rada“, uz odobrenje autora.