Gubitak Kine

Gubitak Kine (engl. Loss of China) je izraz koji se koji se koristio u SAD tokom prvih decenija Hladnog rata, odnosno koji se koristi kod dela današnjih istoričara, a kako bi se opisala pobeda Mao Cedungovih komunista u Kineskom građanskom ratu i osnivanje NR Kine 1949. godine, i posledice tih događaja na spoljašnju i unutrašnju politiku SAD. Pod „gubitkom“ se podrazumevalo prelaženje Kine kao najmnogoljudnije i kao takve izuzetno strateški važne države u komunistički Istočni blok, kao i poraz kineskih nacionalista pod Čang Kaj Šekom čiji je režim, poznat kao Republika Kina, SAD podržavale pre, za vreme i posle Drugog svetskog rata i smatrao svojim ključnim saveznikom u Aziji. Ti su se događaji zbili za vreme mandata Harija Trumana iz Demokratske stranke, a prvi koji su koristili taj izraz bili su njegovi kritičari iz Republikanske stranke, među kojima se posebno isticao Džozef Makarti. Prema njihovom mišljenju, pobeda komunista i prelaz Kine u Istočni blok je bila rezultat kriminalne nesposobnosti Trumanove administracije, a posebno Stejt departmenta, koji je, prema Makartiju i njegovim pristalicama, vrvio od sovjetskih „krtica“ i komunističkih simpatizera, koji su uspeli sprečiti SAD da pomogne svom savezniku. Takve optužbe, kojima je dodatnu aktuelnost dalo izbijanje Korejskog rata i intervencija kineskih komunista protiv američkih trupa, su bile jedan od najvažnijih elemenata makartističkih progona. Teza o „gubitku Kine“ je značajno uticala na kasnije američke administracije koji su uporno nastojali izbeći da im se dogodi ono što se dogodilo Trumanu; to se posebno isticalo kod Lindona Džonsona koji je 1960-ih insistirao na nastavku sve nepopularnijeg Vijetnamskog rata.^[1]