Druga proleterska udarna brigada

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Druga proleterska udarna brigada
Bataljon 2. proleterske brigade, Sandžak, 1943. godina.
Postojanje1. mart 1942.
Mesto formiranja:
Čajniče
Formacijačetiri bataljona
Jačinaoko 1.000 vojnika i oficira
DeoNarodnooslobodilačka vojska Jugoslavije Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije
Angažovanje
Vojne počastiproleterska od formiranja
Odlikovanja
Orden narodnog heroja
Orden narodnog oslobođenja Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem
Orden za hrabrost
Komandanti
KomandantRatko Sofijanić
Politički komesarMilinko Kušić

Druga proleterska narodno-oslobodilačka udarna brigada je formirana naredbom Vrhovnog štaba NOV i POJ, 1. marta 1942. godine u Čajniču od boraca Užičkog, Čačanskog i Drugog šumadijskog partizanskog odreda. Na dan formiranja imala je četiri bataljona sa oko 1.000 boraca.

Prvi komandant brigade bio je Ratko Sofijanić, narodni heroj, politički komesar Milinko Kušić, narodni heroj, a partijski rukovodilac i zamenik političkog komesara Spasenija Cana Babović, narodni heroj.

Druga proleterska NOU brigada je na svom ratnom putu prešla oko 24.000 kilometara U njenim redovima borilo se oko 15.000 boraca iz svih krajeva Jugoslavije. Izbacila je iz stroja oko 62.000 neprijateljskih vojnika. Dala je veliki broj rukovodećih kadrova, kao i 48 narodnih heroja. Među njima je i Petar Leković, prvi narodni heroj Jugoslavije.

Zajedno sa Prvom proleterskom brigadom, imala je veliku ulogu u stvaranju operativnih jedinica Jugoslovenske narodne armije (JNA).

Odlikovana je Ordenom narodnog oslobođenja, Ordenom partizanske zvezde, Ordenom bratstva i jedinstva i Ordenom za hrabrost. Povodom petnaestogodišnjice bitke na Sutjesci, juna 1958. godine, odlikovana je i Ordenom narodnog heroja.

Borbeni put Druge proleterske[uredi | uredi izvor]

Druga proleterska brigada je do formiranja Druge proleterske divizije, 1. novembra 1942. godine, bila pod neposrednom komandom Vrhovnog štaba. U martu i prvoj polovini aprila delovala je u istočnoj Bosni. Zauzela je Borike, oslobodila Vlasenicu, Bratunac, Miliće, Srebrenicu i Drinjaču od četnika; potom je vodila borbe na Romaniji i učestvovala u napadima na ustaška uporišta u Rogatici i Han-Pijesku. U drugoj polovini aprila delom svojih snaga učestvovala je u napadu na ustaško uporište Borač u Hercegovini.

Tokom Treće neprijateljske ofanzive imala je veoma teške zadatke, najpre je vodila borbe oko Čajniča, Goražda, Foče, na sektoru Pljevlja, a u prvoj polovini juna vodila je teške borbe sa četnicima na Durmitoru i na Gatu, kod Gacka.

Pohod u Bosansku krajinu[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Pohod proleterskih brigada u Bosansku krajinu

Nalazila se u sastavu Udarne grupe brigada, koja je pod neposrednom komandom Vrhovnog komandanta, 24. juna 1942. godine krenula u zapadnu Bosnu. Vodila je borbe oko Kalinovika, učestvovala u rušenju železničke pruge Sarajevo-Mostar, u zauzimanju Tarčina i Pazarića, zatim u borbama na sektoru Travnika, Donjeg Vakufa i Bugojna. Od kraja jula do polovine oktobra 1942. vodila je veliki broj teških borbi. Zajedno sa Četvrtom proleterskom, Desetom hercegovačkom i Prvom krajiškom učestvovala je u napadu na Kupres. Učestvovala je i u oslobođenju Jajca, 25. septembra 1942. godine.

Sedamnaestog oktobra je u Drvaru, od Vrhovnog komandanta NOP i NOVJ Josipa Broza Tita primila proletersku zastavu. Od tada do početka bitke na Neretvi delovala je oko Bosanskog Grahova, Livna, Kupresa, Duvna i u Kninskoj krajini. Izvela je protivudar protiv italijanske divizije „Sasari“ i četnika od 26. do 28. oktobra i čišćenje Kninske krajine od četnika i ustaša. Vodila je borbe za Livno od 5. do 15. decembra i izvršila napad na Kupres.

Bitka na Neretvi[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Bitka na Neretvi
Druga srpska brigada tokom bitke na Neretvi 1943.

Krajem januara vodila je žestoke borbe kod Knina i Strmice. Od tada do forsiranja Neretve vodila je borbe za Imotski i Posušje (9. i 10. februara 1943), prodrla u dolinu Neretve, zauzela Drežnicu i Grabovo 16/17. februara, gde se istakla i razbila bataljon divizije „Murđe“. Zajedno s još osam brigada, učestvovala je u protivudaru kod Gornjeg Vakufa, i naročito se istakla (razbila bataljon 717. nemačke divizije). Tim uspesima spašeni su ranjenici i olakšan je položaj snaga NOVJ na Neretvi.

U ofanzivnim poduhvatima Glavne operativne grupe s Neretve, brigada je vodila teške borbe s četnicima kod Krsca, na Prenju, kod Bijele, Boračkog jezera, Glavatičeva, Obija i Kalinovika. U aprilu je učestvovala u borbama na Drini. Njena dva bataljona su zajedno sa Četvrtom i Petom proleterskom brigadom učestvovala u borbama na Javorku, kod Nikšića, 1. i 2. maja 1943. godine, kada su razbijene italijanske i četničke snage jačine nekoliko bataljona.

Bitka na Sutjesci[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Bitka na Sutjesci

Za vreme bitke na Sutjesci, učestvovala je 24. i 25. maja u pokušaju proboja jugoistočno od Foče, a od tada pa do 10. juna vodila je teške borbe na Vučevu, za Košur, kod Suhe, na Barama i Košuti. Njen uspeh na Vučevu i Košuti spada u najznačajnije borbe u ovoj bici, Veoma je značajno i učešće brigade u proširenju proboja nemačkog obruča na Zelengori 11. juna, kao i u proboju drugog obruča na komunikaciji Kalinovik—Foča.

S ove komunikacije borbom se probila na sever, oslobodila je Olovo, 24/25. juna, a dva dana kasnije učestvovala je u oslobođenju Kladnja. Od tada do početka septembra deluje oko Tuzle i na planini Ozrenu. Učestvuje u razbijanju jakih četničkih i drugih snaga.

Pohod u Srbiju[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Prijepoljska bitka

S ove teritorije prešla je u rejon Foče, pa u Sandžak. Oslobodila je Foču (3/4. septembra), Pljevlja (22. septembra), Prijepolje; pa je učestvovala u oslobođenju Bijelog Polja, Berana i Kolašina. Oslobodila je Priboj i prešla u Srbiju. Mesec dana vodila je borbe na Zlatiboru i drugim mestima. Kod Prijepolja je, 4. decembra, u žestokoj iznenadnoj borbi pretrpela velike gubitke. Ponovo je prešla u Srbiju, i u decembru 1943. i januaru 1944. vodila je više borbi na Zlatiboru, za Ivanjicu, kod Arilja, u rejonu Priboja i drugih mesta.

Sredinom marta 1944. godine, u sastavu Udarne grupe divizija ponovo prodire u Srbiju. Od tada do 21. maja vodila je gotovo neprekidne borbe u zapadnoj Srbiji i Sandžaku (Rudo, Zlatibor, Ivanjica, Kaona, Povlen), ali je bila prinuđena da se povuče u Crnu Goru.

Završne operacije[uredi | uredi izvor]

U junu i julu 1944. godine vodila je borbe na sektoru Andrijevice. Pored ostalog, učestvovala je u Andrijevičkoj operaciji. U prodoru Operativne grupe divizija iz Crne Gore u Srbiju učestvovala je u borbama na Pešterskoj visoravni i na Ibru. U avgustu deluje na Kopaoniku, u Župi, Rasini, i oko Kuršumlije, gde se ističe u razbijanju četnika. U septembru učestvuje u borbama na Ibru, kod Požege i Gornjeg Milanovca.

Učestvovala je u Beogradskoj operaciji, gde se naročito istakla. Od tada do kraja decembra delovala je na Sremskom frontu. U februaru i martu 1945. godine učestvovala je u borbama na Drini (Banja Koviljača i Loznica). U aprilu je učestvovala u oslobođenju dela istočne Bosne (Bijeljina, Brčko, Šamac), a zatim u borbama u Slavoniji, pa na Majevici.

Komandni sastav brigade[uredi | uredi izvor]

  • Komandanti brigade:
    • Ratko Sofijanić — od formiranja brigade do juna 1942.
    • Ljubodrag Đurić — od juna 1942. do septembra 1943.
    • Sredoje Urošević — od septembra 1943. do avgusta 1944.
    • Veselin Perović Trušo (v.d) — od avgusta do oktobra 1944.
    • Ljubiša Veselinović — od oktobra 1944. do aprila 1945.
    • Veselin Perović Trušo — od aprila 1945. do kraja rata
  • Politički komesari brigade:
  • Načelnici Štaba brigade:
    • Pavle Ilić Veljko — od formiranja brigade do maja 1942.
    • Vaso Jovanović — od maja do juna 1942.
    • Vojislav Đokić — od juna do decembra 1942.
    • Sredoje Urošević — od decembra 1942. do septembra 1943.
    • Nikola Ljubičić — od januara do februara 1944.
    • Božidar Đorđević — od maja 1944. avgusta 1944.
    • Lazar Tešić — od avgusta 1944. do aprila 1945.
    • Radomir Ninčić — od aprila 1945. do kraja rata
  • Zamenici komandanta brigade:
    • Ljubodrag Đurić — od formiranja brigade do juna 1942.
    • Miodrag Milovanović Lune — od juna 1942. do aprila 1944.
    • Veselin Perović Trušo — od maja 1944. do aprila 1945.[a]
    • Mileta Lukić — od aprila 1945. do kraja rata
  • Zamenici političkog komesara brigade:

Narodni heroji Druge proleterske brigade[uredi | uredi izvor]

Orden narodnog heroja

Borci Druge proleterske udarne brigade, proglašeni za narodne heroje Jugoslavije:

  1. Spasenija Cana Babović
  2. Radoš Bojović
  3. Milorad Bondžulić
  4. Boško Buha
  5. Mihailo Vukajlović
  6. Petar Gračanin
  7. Radovan Grković
  8. Aleksa Dejović
  9. Dragomir Dražević
  10. Dušan Dugalić
  11. Dragoslav Đorđević Goša
  12. Radomir Đurakić
  13. Vojin Đurašinović
  14. Vinko Zevnik
  15. Đurađ Zrilić
  16. Milun Ivanović
  17. Petar Ivanović Perica
  18. Radisav Janićijević
  19. Predrag Jevtić
  20. Dušan Ječmenić
  21. Savo Jovanović Sirogojno
  22. Radoslav Kovačević
  23. Milinko Kušić
  24. Petar Leković
  25. Milutin Luković
  26. Nikola Ljubičić
  27. Radoje Ljubičić
  28. Tihomir Matijević
  29. Nada Matić
  30. Mićo Matović
  31. Marko Milanović
  32. Miodrag Milovanović Lune
  33. Danica Milosavljević
  34. Rada Miljković
  35. Dragoslav Mutapović
  36. Branislav Obradović Džambo
  37. Slobodan Penezić Krcun
  38. Jevrem Popović
  39. Vladimir Radovanović
  40. Radiša Radosavljević
  41. Anđa Ranković
  42. Ratko Sofijanić
  43. Božo Tomić
  44. Mate Ujević
  45. Milorad Umjenović
  46. Sredoje Urošević
  47. Bogoljub Čukić
  48. Radmila Šišković

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Od maja do oktobra 1944. privremeno je vršio dužnosti komandanta brigade[1]
  2. ^ Od avgusta do jula 1943. nalazio se na dužnosti političkog komesara i zamenika političkog komesara brigade[2]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Urošević 1988, str. 510.
  2. ^ Urošević 1988, str. 289.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Друга_пролетерска_ударна_бригада&oldid=27552259”