Društvo s ograničenom odgovornošću

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Društvo s ograničenom odgovornošću (d. o. o.) je vrsta preduzeća u obliku privrednog društva koje osniva jedno ili više pravnih i/ili fizičkih lica, u svojstvu članova društva, radi obavljanja određene privredne delatnosti pod zajedničkim poslovnim imenom i koje za obaveze je po starim zakonima odgovaralo samo osnivačkim ulogom,[1] a po novim i imovinom osnivača u većini slučajeva.[2] [3] D. O. O. se smatra društvom kapitala, a ima i neke karakteristike društva lica[4] Društvo s ograničenom odgovornošću je društvo kapitala koje se najčešće bira prilikom organizovanja malih i srednjih preduzeća. Ono predstavlja prelazni oblik između ortakluka i akcionarskog društva.

Prednost ovog oblika organizovanja je znatno manji nivo formalnosti procedura i unutrašnje organizacije u funkcionisanju društva u odnosu na akcionarsko društvo.

Članovi[uredi | uredi izvor]

Društva sa ograničenom odgovornošću osnivaju pravna i fizička lica ulaganjem svojih novčanih ili nenovčanih sredstava radi obavljanja zajedničke delatnosti i radi ostvarivanja profita. Ulozi članova predstavljaju početni kapital.

Upravljačka prava u društvu srazmerna su visini uloga članova. Članovi društva odgovaraju za obaveze društva samo do visine svojih uloga, a ne i sopstvenom privatnom imovinom. Udelima članova može da se trguje, ali obično postoje ograničenja kao što je prednost ostalih članova pred drugim kupcima i slično. Udelima se ne trguje na berzi.

Udeli u društvu sa ograničenom odgovornošću[uredi | uredi izvor]

Svaki osnivač društva sa ograničenom odgovornošću ima samo jedan ulog, koji ne mora biti iste vrednosti sa ulozima drugih osnivača; tj. ulozi se ulažu u skladu sa osnivačkim aktom. Srazmerno svom ulogu, članovi društva imaju određena imovinska i upravljačka prava u društvu. Pravo koje osnivač, odnosno član stiče na osnovu svog uloga u društvu jeste udeo.

Član društva sa ograničenom odgovornošću može imati samo jedan ulog u osnovnom kapitalu i jedan udeo u društvu. Dodatni ulog člana, ne povećava broj, već samo obim postojećeg uloga i udela. U slučaju da član udela stekne jedan ili više udela, ti udeli se spajaju sa postojećim udelom i zajedno čine jedan udeo.

Udeo može pripadati jednom licu ili većem broju lica. U slučaju da su imaoci udela dva ili više lica, smatraju se suvlasnicima. Suvlasnici se smatraju jednim članom društva, a u knjigu udela se upisuje puno ime i adresa svakog suvlasnika udela. Udeli u društvu sa ograničenom odgovornošću nisu hartije od vrednosti, udeo je samo pravni izraz prava člana društva, kao ulagača u društvo. Udeli društva sa ograničenom odgovornošću ne mogu se sticati, niti se njima može raspolagati upućivanjem javne ponude.

Svaki član društva dobija od društva sa ograničenom odgovornošću potvrdu, koja je dokaz članstva i njegovog udela, osim ako osnivačkim aktom nije drukčije određeno. Po Zakonu o privrednim društvima, sopstvenim udelom društva sa ograničenom odgovornošću smatra se udeo koji društvo stekne od svojih članova. Ovi udeli se ne mogu upisivati preko trećeg lica koje ih stiče za račun društva.

Izvori prava[uredi | uredi izvor]

Izvori prava za DOO su Zakon o privrednim društvima i Zakon o registraciji privrednih subjekata.[5][6]

Prednosti[uredi | uredi izvor]

Neke od prednosti DOO-a su:

  1. ograničena odgovornost za sve članove što znači da svi članovi odgovaraju samo do visine svog uloga[1]
  2. fleksibilnost upravljanja - vlasnici sami formiraju upravljačku strukturu društva. Kod ovog društva njegovi članovi učestvuju u upravljanju, međutim rukovođenje mogu poveriti pojedincu, odboru ili većini vlasnika.[1]
  3. društvo plaća manje poreze[1]

Nedostaci[uredi | uredi izvor]

Neki od nedostataka društva sa ograničenom odgovornošću su:[7]

  1. osnivanje ovog društva je skupo[7]
  2. skupe su bilo kakve promene u smislu adrese, nove delatnosti...
  3. ograničeno je prenošenje vlasničkih udela. Prenos udela je ograničeno pravom preče kupovine društva i članova[7]

Postupak osnivanja[uredi | uredi izvor]

Osnivanje DOO započinje podnošenjem registracione prijave Agenciji za privredne registre. Uz prijavu podnetu u propisanom obrascu neophodno je dostaviti zakonom propisanu dokumentaciju i dokaz o uplati nadoknade u iznosu od 3 600 dinara za registraciju na račun agencije. Maksimalan broj članova društva je ograničen na 50.[8] Osnivači društva su istovremeno i članovi društva, dok lica koja docnije stupaju u društvo imaju pravni položaj članova društva, a ne osnivača.[7]

Dokaz o identitetu osnivača[uredi | uredi izvor]

Potrebno je priložiti foto-kopiju lične karte ili pasoša za fizička lica ili/i izvod iz registra u kojem je registrovano pravno lice.

Osnivački akt[uredi | uredi izvor]

DOO se osniva odlukom o osnivanju ako je osnivač jedan član, odnosno ugovorom o osnivanju ako ima više osnivača. Minimalan obavezan sadržaj -osnivačkog akta obuhvata: označavanje osnivača - članova, poslovno ime i sedište, delatnost, iznos osnovnog kapitala i pojedinačnih uloga, kao i način i vreme uplate novčanih uloga i opis i vrednost nenovčanih uloga. Potpisi osnivača društva na osnivačkom aktu moraju biti overeni.[7]

Ugovor o osnivanju društva moguće je izmeniti samo saglasnošću svih članova društva (osnivača i docnijih članova), ako ovim ugovorom nije drukčije određeno.[7]

Novčani ulog[uredi | uredi izvor]

Treba dostaviti i potvrdu banke o uplati propisanog novčanog uloga ili overenu izjavu osnivača da je novčani ulog obezbeđen.[8] Pre registracije neophodno je uplatiti na privremeni račun kod ovlašćene banke najmanje 50% novčanog udela svakog člana, a ostatak treba uplatiti u roku od dve godine od dana registracije. Novčani ulog mora iznositi najmanje petsto evra u dinarskoj protivvrednosti.[7]

Ugovor članova društva[uredi | uredi izvor]

DOO, pored osnivačkog akta, može imati i ugovor članova društva. Ugovor članova društva donose osnivači društva i njegovo pravno dejstvo se proizvodi danom potpisivanja od strane svih osnivača. Ovaj ugovor se sačinjava u pisanoj formi i uređuje upravljanje i poslovanje društva. Ugovor mora sadržati i sporazum o vrednosti nenovčanih uloga.[7]

Odluka o zastupniku[uredi | uredi izvor]

Zastupnik može biti imenovan u osnivačkom aktu, ali to se ne preporučuje zbog toga što eventualna kasnija promena zastupnika zahteva sazivanje skupštine i veoma skupu i složenu proceduru. Uz odluku o zastupniku treba dostaviti i njegov overen potpis.[7]

Upis u registar[uredi | uredi izvor]

Nakon sprovođenja prethodnih pravnih radnji i sačinjavanja konstitutivnog akta sa pratećim dokumentima vrši se upis u privredni registar, čime ovo društvo stiče subjektivitet.[7]Društvo dobija matični broj pod kojim se vodi u registru. Društvo je dužno da podnese prijavu za registraciju i dobijanje PIB-a poreskoj upravi prema mestu sedišta u roku od pet dana od dana upisa u registar.

Osnivački ulog[uredi | uredi izvor]

Osnovni kapital DOO-a formira se od uloga članova, a docnije modalitetima povećanja. Ulozi mogu biti u novcu; i nenovčani: u stvarima, pravima i izvršenom radu i uslugama. Pri povećanju osnovnog kapitala može doći do izmene članskog sastava društva. Obavezna je registracija povećanja i smanjenja osnovnog kapitala ovog društva po pravilu jednom godišnje, nakon održavanja skupštine članova društva.[7]

Pojam udela[uredi | uredi izvor]

Udeli su članska prava koja se stiču na osnovu uloga u društvo. Zakon o propisuje čvrst princip jedan udeo jedan član, koji važi i pri sticanju novih udela ili prenosu dela udela. Udeli mogu, ali ne moraju, biti jednake vrednosti, s tim što se osnivačkim aktom određuje koliki ulog daje pravo na jedan glas.[7]

Knjiga udela[uredi | uredi izvor]

Zakon propisuje obavezu vođenja knjige udela društva. Niko ko nije upisan u knjigu udela ne može se smatrati članom društva, te i ne može ostvarivati članska prava. Prenos udela prema trećim licima (savesno) ima dejstvo od trenutka upisa prenosa u registar.[7]

Suvlasništvo udela[uredi | uredi izvor]

Na jednom udelu može postojati i vlasništvo više lica – suvlasnika udela, koja se prema društvu smatraju jednim članom. Suvlasnici udela solidarno su odgovorni prema društvu u vezi sa preuzetim obavezama.[7]

Povlačenje i poništenje udela[uredi | uredi izvor]

Zakon daje mogućnost povlačenja udela člana društva od strane društva.[7]

Prenos udela[uredi | uredi izvor]

Prenos udela člana društva drugim članovima ili društvu je slobodan, uz mogućnost da se osnivačkim aktom ili ugovorom članova utvrde određena ograničenja.[7]

Prenos udela trećem licu ne menja ništa u imovini društva, već samo lice na koje je izvršen prenos stupa u pravni položaj člana koji mu je preneo udeo.[7] Udeo se prenosi u celosti.[7]

Organi DOO[uredi | uredi izvor]

Zakon propisuje da DOO mora imati skupštinu članova i direktora ili upravni odbor, dok je postojanje nadzornih tela fakultativno.[7]

Skupština članova[uredi | uredi izvor]

Najviši organ upravljanja DOO-om je skupština koju čine svi članovi društva. U jednočlanom društvu ovlašćenja skupštine vrši taj član ili od njega ovlašćeno lice.[1] Zakon obavezuje na sačinjavanje zapisnika po donošenju odluka i njihov upis u knjigu odluka. Osnivačkim aktom ili ugovorom članova društva uređuju se samo modaliteti ostvarivanja delokruga skupštine: 1) sednica (fizička prisutnost ili telekonferencijom) 2) pisanim putem. Zakon poznaje dve vrste skupštine:

  • Redovna - godišnja. Rok za održavanje redovne skupštine je šest meseci od završetka poslovne godine.
  • Vanredna - između godišnjih sednica. Zahtev za njeno sazivanje direktoru ili upravnom odboru mogu podneti bilo koji član društva ili upravnog odbora bilo kada. Ovaj zahtev može, ali ne mora, značiti sazivanje skupštine. Vanredna skupština mora biti sazvana od ovlašćenih sazivača.[1]

Direktor/Upravni odbor[uredi | uredi izvor]

DOO određuje svojim osnivačkim aktom da li ima direktora ili upravni odbor. Najčešće direktora imaju mala, a upravni odbor velika i srednja preduzeća. Direktor ili članovi upravnog odbora mogu biti i članovi društva i/ili druga lica. Broj članova upravnog odbora DOO-a određuje se osnivačkim aktom ili ugovorom članova društva. Ako se ovaj broj smanji tokom vremena iz bilo kog razloga, preostali članovi mogu sami dopuniti taj broj izborom novih članova (kooptacija), ako im je skupština delegirala takvo ovlašćenje.[1]

Nadzorna tela[uredi | uredi izvor]

Osnivačkim aktom ili ugovorom članova društva sa ograničenom odgovornošću može se odrediti da društvo:

  • nema nadzorna tela ili
  • ima internog revizora ili
  • odbor revizora

Odbor revizora je kolektivno telo koje se mora sastojati od najmanje tri člana, dok ukupan broj članova mora biti neparan. Interni revizor ili članovi odbora revizora biraju se obavezno iz redova nezavisnih lica.[7]

Ovlašćenja nadzornih tela spadaju u domen kontrolne i nadzorne funkcije zakonitosti rada društva i njegovih organa. Ova ovlašćenja su usmerena na ka informisanju skupštine članova društva, koja i na ovaj način kontroliše i nadzire rad upravnog odbora i direktora.[7][1]

Zastupanje[uredi | uredi izvor]

Ako se društvo opredeli za upravni odbor, taj organ ima predsednika koji je po zakonu zastupnik društva, kao i direktor, a da li će i neki drugi član upravnog odbora, ili još i neko drugo lice biti zastupnik društva, da li će ta lica zastupati društvo kolektivno ili pojedinačno određeno je osnivačkim aktom društva, upisuje se u registar i objavljuje.[9]

Prokura je zakonska forma ovlašćenja kojim društvo ovlašćuje jedno ili više lica za zaključivanje pravnih poslova i radnji u vezi sa delatnošću društva. Prokura se daje u pisanom obliku, može biti data isključivo fizičkom licu i neprenosiva je.[7]

Upravljanje[uredi | uredi izvor]

Najviši organ upravljanja je skupština članova. Skupština je organ vlasnika i donosi strateške odluke.[8] Upravni odbor/direktor ih izvršava i donosi operativne odluke.

Skupština odlučuje o:
  • finansijskim pitanjima, koja obuhvataju usvajanje godišnjih finansijskih izveštaja i odlučivanje o raspodeli dobiti, sticanju sopstvenih udela, povećanju i smanjenju osnovnog kapitala)
  • izboru i razrešenju direktora, članova upravnog odbora i revizora
  • statusnim promenama
  • normativnim pitanjima koja obuhvataju izmene osnivačkog akta, ugovora članova i poslovnika skupštine[1]
Upravni odbor/direktor upravlja:
  • organizacijom poslovanja
  • radno-pravnim odnosima
  • vođenjem i kontrolom finansija
  • zaključivanjem ugovora
  • komunikacijom sa državnim organima[1]

Osnovi prestanka svojstva člana[uredi | uredi izvor]

Zakon o privrednim društvima uređuje najčešće razloge prestanka svojstva člana društva (Zakon o privrednim društvima, član 186):

  1. smrću, ako je član fizičko lice, odnosno brisanjem iz odgovarajućeg registra, ako je član pravno lice;
  2. istupanjem iz društva;
  3. isključenjem iz društva;
  4. prenosom celokupnog udela;
  5. povlačenjem i poništenjem celokupnog udela [10].

Ali to mogu biti i drugi osnovi utvrđeni osnivačkim aktom ili ugovorom članova društva.

Pravo istupanja i isključenja[uredi | uredi izvor]

Istupanje i isključenje iz društva sa ograničenom odgovornošću u većini pravnih sistema je vrlo ograničeno, jer u tom pogledu ovo društvo ima značajne karakteristike društva lica. U pravima nekih zemalja za ovakav prestanak članstva potrebna je sudska odluka, kako u slučaju isključenja, tako i u slučaju istupanja, dok je prema nemačkoj sudskoj praksi, sudska odluka potrebna samo prilikom isključenja, a prilikom istupanja nije potrebna, ako se sa istupanjem saglase svi članovi društva. U Francuskoj, s obzirom na izostanak zakonskog uređivanja ovog pitanja, sud suvereno odlučuje da li su ispunjeni uslovi za likvidaciju društva, odnosno isključenje ili istupanje člana „iz opravdanih razloga“.

Opravdani razlozi i za istupanje i za isključenje nisu nužno vezani za krivicu člana u pitanju, ali je krivica bitna za pitanje naknade štete povodom isključenja, odnosno istupanja.

Pravo istupanja člana društva sa ograničenom odgovornošću iz društva i pravo društva na isključenje člana iz društva ne mogu se unapred isključiti, kao što se ne može isključiti ni pravo društva na naknadu štete po osnovu nepropisnog istupanja iz društva, niti pravo člana društva na naknadu štete po osnovu nepropisnog isključenja[11].

Istupanje[uredi | uredi izvor]

Istupanje člana društva bez potraživanja naknade za udeo[uredi | uredi izvor]

Član društva može u svako doba istupiti iz društva, bez navođenja razloga za istupanje, ako ne zahteva naknadu za svoj udeo. Član društva ne može istupiti iz društva ako (Zakon o privrednim društvima, član 187):

  1. ima neizmirene obaveze prema društvu po osnovu neuplaćenog odnosno neunetog uloga u društvo ili po osnovu dodatnih uplata,
  2. bi zbog tog istupanja, društvo prema redovnom toku stvari pretrpelo štetu, ili
  3. bi istupanjem član društva izbegao primenu pravila o poštovanju posebnih dužnosti prema društvu[12].

Istupanje člana društva iz opravdanog razloga[uredi | uredi izvor]

Član društva sa ograničenom odgovornošću može istupiti iz društva iz opravdanih razloga (Zakon o privrednim društvima, član 188):

  1. ako mu ostali članovi društva ili samo društvo odlukom svojih organa prouzrokuju štetu,
  2. ako je sprečen u ostvarivanju svojih prava u društvu ili
  3. ako mu članovi društva ili društvo nameću nesrazmerne obaveze i drugo[11]

Osnivačkim aktom se mogu predvideti i drugi opravdani razlozi za istupanje člana društva, kao i propisati postupak istupanja i način određivanja naknade članu društva koji istupa. Osnivačkim aktom ne može se unapred isključiti pravo člana društva da zahteva istupanje iz društva iz opravdanog razloga, niti se član društva tog prava može unapred odreći.

Ako je sporno postojanje opravdanih razloga (to osporava organ koji izražava volju društva utvrđen osnivačkim aktom ili ugovorom članova društva - skupština društva ili upravni odbor društva, ali ne i neki od članova društva), budući da za to ima pravni interes, član društva koji istupa iz društva može pred nadležnim sudom pokrenutu postupak za dokazivanje opravdanosti tog razloga (jer ima pravo ne samo na naknadu tržišne vrednosti udela, već i pravo na naknadu štete koja mu se time prouzrokuje). Ako ne postoji opravdan razlog istupanja člana društva s ograničenom odgovornošću, što se u slučaju spora utvrđuje u propisanom postupku, društvo ima pravo na naknadu štete koju mu prouzrokuje član društva istupanjem iz društva bez opravdanog razloga.

Istupanje iz opravdanog razloga po odluci suda[uredi | uredi izvor]

Ako skupština odbije zahtev za istupanje, odnosno prepusti da o njemu odluči u roku od 60 dana od dana prijema zahteva, član društva može tužbom nadležnom sudu protiv društva zahtevati prestanak svojstva člana društva zbog postojanja opravdanog razloga i isplatu naknade za svoj udeo (Zakon o privrednim društvima, član 192).

Sud će presudom kojom određuje prestanak svojstva člana društva, odrediti i:

  1. da udeo člana društva koji istupa postaje sopstveni udeo društva;
  2. visinu naknade koju je društvo u obavezi da isplati članu društva koji istupa;
  3. rok za isplatu naknade iz tačke 2) ovog stava;
  4. ustanovljavanje zaloge u korist člana društva koji istupa na sopstvenom udelu društva iz tačke 1) ovog stava, ako je tužilac to zahtevao i ako sud nađe da je to nužno i opravdano radi obezbeđenja isplate naknade iz tačke 2) ovog stava.

Naknadu iz stava 2. ovog člana sud će odrediti prema tržišnoj vrednosti udela člana društva koji istupa na dan podnošenja tužbe, ali ne manje od srazmernog dela vrednosti neto imovine društva koji odgovara učešću udela tog člana u osnovnom kapitalu društva na dan podnošenja tužbe, osim ako je drugi način određivanja te naknade predviđen osnivačkim aktom.

Rok iz stava 2. ovog člana sud će odrediti uzimajući u obzir finansijsku situaciju u kojoj se društvo nalazi i očekivane prihode društva u redovnom toku poslovanja, s tim što taj rok ne može biti duži od dve godine od dana pravnosnažnosti presude, osim ako je osnivačkim aktom predviđen duži rok, ali ne duži od pet odina.

Sud presudu o istupanju iz društva po nastupanju pravnosnažnosti dostavlja registru privrednih subjekata radi registracije prestanka svojstva člana i registracije sopstvenog udela društva.

Danom registracije prestanka svojstva člana, članu društva koji je istupio prestaje svojstvo člana društva.[12]

Postupak istupanja[uredi | uredi izvor]

Član društva koji želi da istupi iz društva, na osnovu Zakona o privrednim društvima, član 189, dužan je da o tome dostavi pisani zahtev društvu, o kojem odlučuje skupština.

Taj zahtev sadrži naročito:

  • razloge istupanja;
  • iznos koji se zahteva od društva na ime naknade za udeo;
  • rok u kome se zahteva isplata naknade za udeo, osim ako je taj rok određen osnivačkim aktom.

Skupština je dužna da donese odluku o zahtevu u roku od 60 dana od dana prijema i da u istom roku o tome obavesti člana društva koji istupa, a u suprotnom smatraće se da je zahtev usvojen u celini. Skupština može samo usvojiti ili odbiti ovaj zahtev u celini.

Odluka se donosi običnom većinom glasova svih članova društva, osim ako je osnivačkim aktom predviđena veća većina.

Udeo člana društva koji je istupio iz društva postaje sopstveni udeo društva. Istupanje člana iz društva i sticanje sopstvenog udela registruje se u skladu sa zakonom o registraciji.

Isključenje[uredi | uredi izvor]

Isključenje člana odlukom skupštine[uredi | uredi izvor]

Skupština članova društva sa ograničenom odgovornošću odluku o isključenju člana društva donosi dvotrećinskom većinom preostalih članova društva, osim ako je osnivačkim aktom određena druga većina (Zakon o privrednim društvima, član 195). Skupština može da pokrene postupak isključenja člana društva iz društva sa ograničenom odgovornošću, ako on ne ispunjava obaveze utvrđene ugovorom o osnivanju društva ili iz drugih opravdanih razloga. Dakle, to ne mora biti samo ne uplata uloga - kada se mora ostaviti naknadni rok, i to svim članovima pod istim uslovima zbog principa ravnopravnosti članova, što ne dira princip zabrane odgađanja izvršenja obaveza članova društva, nakon čega bi se mogla podići i tužba za „uplatu uloga“, pa i kad je reč o ulogu u stvarima i pravima - već i neizvršavanje drugih obaveza:

  • klauzula konkurencije,
  • klauzula sukoba interesa,
  • obaveza dodatnih uloga i sl.

Ovim se uvodi sistem sudskog isključenja člana društva, umesto sistema isključenja odlukom skupštine članova ranijeg Zakona o preduzećima (član 388, Zakona o preduzećima). Odluka skupštine članova o isključenju člana iz društva jeste izvršenje odluke suda o isključenju i ne može biti konstitutivne prirode, u smislu Zakona o privrednim društvima.

Isključenjem člana društva, udeo tog člana društva postaje sopstveni udeo društva, a isključeni član nema pravo na naknadu za svoj udeo.

Isključenje člana odlukom suda[uredi | uredi izvor]

Društvo može tužbom koju podnosi nadležnom sudu zahtevati isključenje člana društva, na osnovu Zakona o privrednim društvima, član 196, iz razloga određenih osnivačkim aktom ili iz drugih opravdanih razloga, a naročito ako član društva:

  1. namerno ili grubom nepažnjom prouzrokuje štetu društvu;
  2. ne izvršava posebne dužnosti prema društvu propisane ovim zakonom ili osnivačkim aktom;
  3. svojim radnjama ili propuštanjem, protivno osnivačkom aktu, zakonu ili dobrim poslovnim običajima, sprečava ili u značajnoj meri otežava poslovanje društva.

Tužbu za isključenje člana društva iz društva sa ograničenom odgovornošću podnosi samo društvo ili bilo koji član društva (nezavisno od procenta osnovnog kapitala koji poseduje ili zastupa). Po ovoj tužbi , sud može „ako nađe da je to nužno i opravdano“ suspendovati pravo glasa člana društva čije se isključenje traži, a može suspendovati i druga prava tog člana (čak i imovinska - npr. isplatu privremenih dividendi i slično).

Tužba za isključenje člana društva može se podneti u roku od 180 dana od dana saznanja za razlog za isključenje, a najkasnije tri godine od nastanka razloga za isključenje.

Isključenjem člana društva udeo tog člana društva postaje sopstveni udeo društva.

U ranijem Zakonu o preduzećima, u sistemu vansudskog isključenja člana društva sa ograničenom odgovornošću iz društva, stajalo je izričito rešenje o isključenju takvog prava glasa (član 149, Zakona o privrednim društvima).

Ovim se umanjuje značaj dosadašnjeg pitanja u praksi o mogućnosti manjinskog člana da isključi većinskog člana iz društva, budući da se to eventualno (mada smo skloniji suprotnom stavu da manjinskog člana treba štititi putem prava tog člana, a ne suspenzijom prava glasa većinskog člana) može desiti u pokrenutom sudskom postupku (kao vrsta privremene mere), ali ne i vansudskom odlukom skupštine članova društva sa ograničenom odgovornošću. Društvo s ograničenom odgovornošću ima pravo na naknadu štete prouzrokovane isključenjem člana, akao je do toga došlo krivicom člana društva[13].

Posledice istupanja i isključenja[uredi | uredi izvor]

Član društva koji istupa iz društva, kao i isključeni član društva, ovim prestaje biti član društva i ima pravo na naknadu procenjene vrednosti svog udela. Članstvo u društvu prestaje donošenjem pravnosnažne sudske odluke o isključenju ili istupanju, odnosno danom donošenja odluke o istupanju, ako spor o opravdanosti razloga istupanja nije pokrenut.

Naknada vrednosti udela člana društva sa ograničenom odgovornošću koji istupa iz društva, ili je isključen iz društva, ne može se vršiti suprotno pravilima zakona o ograničenjima plaćanja.

Zakon o privrednim društvima dozvoljava prebijanje potraživanja društva sa ograničenom odgovornošću po osnovu prouzrokovanja štete društvu isključenjem iz društva iz opravdanih razloga, ili istupanjem iz društva bez postojanja opravdanog razloga, sa potraživanjem takvog člana društva po osnovu naknade vrednosti svog udela.[11]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d đ e ž z i dr Blagoje Paunović: "Ekonomika preuzeća"; Centar za izdavačku delatnost Ekonomskog fakulteta u Beogradu, 2007.
  2. ^ https://www.paragraf.rs/propisi/zakon_o_privrednim_drustvima.html
  3. ^ https://www.paragraf.rs/propisi/zakon_o_stecaju.html
  4. ^ Zakon o privrednim društvima,2005
  5. ^ „Narodna skupština Republike Srbije”. Архивирано из оригинала 17. 03. 2009. г. Приступљено 17. 03. 2009. 
  6. ^ „Privredna komora Srbije”. Архивирано из оригинала 21. 12. 2011. г. Приступљено 23. 08. 2012. 
  7. ^ а б в г д ђ е ж з и ј к л љ м н њ о п р с т Mirko S. Vasiljević: "Kompanijsko pravo"; JP Službeni glasnik, 2007.
  8. ^ а б в http://www.pks.rs/Zakonodavstvo/Privrednadru%C5%A1tva/Kakoosnovatidoo/tabid/219/language/sr-Latn-CS/Default.aspx Arhivirano na sajtu Wayback Machine (21. decembar 2011) Privredna komora Srbije
  9. ^ dr Blagoje Paunović: „Ekonomika preuzeća"; Centar za izdavačku delatnost Ekonomskog fakulteta u Beogradu, 2007.
  10. ^ „Prestanak svojstva člana”. Arhivirano iz originala 29. 12. 2011. g. Pristupljeno 08. 10. 2012. 
  11. ^ a b v Kompanijsko pravo, Mirko S. Vasiljević, Beograd, 2009.
  12. ^ a b „Istupanje člana društva”. Arhivirano iz originala 29. 12. 2011. g. Pristupljeno 08. 10. 2012. 
  13. ^ „Isključenje člana društva”. Arhivirano iz originala 29. 12. 2011. g. Pristupljeno 08. 10. 2012. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Друштво_с_ограниченом_одговорношћу&oldid=26873001”