Eritrejski narodnooslobodilački front

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Zastava ENOF-a

Eritrejski narodnooslobodilački front (tigr. ህዝባዊ ግንባር, ህግ; arap. الجبهة الشعبية لتحرير إريتريا‎) bio je oslobodilačka organizacija koja se borila za nezavisnost Eritreje od Etiopije. Osnovali su ju levo orijentisani borci koji su zbog ideoloških razlika 1970. godine napustili Eritrejski oslobodilački front. Nakon nezavisnosti Eritreje 1991, ENOF se transformisao u jedinu legalnu političku partiju u državi, Narodni front za demokratiju i pravdu.

Pozadina[uredi | uredi izvor]

ENOF je bio egalitarni pokret u kojem su 30% boraca bile žene. Njegov uticaj u izuzetno patrijarhalnom i konzervativnom eritrejskom društvu bio je veoma značajan.

ENOF i EOF su se prvobitno međusobno borili tokom Eritrejskog građanskog rata. Tokom ranih 1980-ih, novi oružani sukobi između ENOF-a i EOF-a doveli su do marginalizovanja EOF-a, koji je svoje sedište premestio u susedni Sudan. ENOF je ostao jedina relevantna opozicija etiopskoj vojsci u Eritreji.

Borci ENOF-a zarobili su mnoge etiopske vojnike tokom rata za nezavisnost i držali ih u brojnim logorima za ratne zarobljenike, iako njihovi zarobljeni vojnici nisu imali isti tretman. Zbog humanitarne etike ENOF-a, ovi ratni zarobljenici nisu bili zlostavljani od strane njihovih tamničara.[1]

ENOF je tokom svoje dugogodišnje borbe izgradio podzemne bolnice. U ovim bolnicama su vršene operacije, kao i proizvodnju raznih lekova. Front je takođe gradio i škole na oslobođenim teritorijama. Godine 1988, ENOF je pokrneuo napad iz severne pokrajine Sahel prema jugu. Marksistički ENOF je tada izašao kao jaka pobunjenička sila i nastavio borbu za nezavisnost. Godine 1991, ENOF je uspeo u oslobađanju Eritreje 24. maja 1991. godine.

Bitke[uredi | uredi izvor]

Neke od značajnijih bitaka koje je vodio ENOF bile su Adi Jakob – front Embaderho (Severni front), Adi Havša – front Sela'e Da'ero (Južni front), povlačenje kod Militraja (sovjetska intervencija), Ela Beri'ed, Masava I (polja soli Salina) 1977, Nakfa, Afabet, Masava II 1990, front Ginda'e, front Dekemihare.

Kongresi[uredi | uredi izvor]

Prvi kongres ENOF bio je održan u januaru 1977. godine i zvanično usvojio politiku ove organizacije. Na kongresu je izabran generalni sekretar i pomoćnik generalnog sekretara, te usvojen program. Ovaj program bio je posebno usmeren na veća prava žena, kao i na široku obrazovnu politiku za očuvanje svakog jezika i porast pismenosti. Takođe je istaknuto da će se granice oslobođene Eritreje zasnivati na kolonijalnim ugovorima Italije.

Na Drugom kongresu održanom 1987. godine, ujedinili su se ENOF i Eritrejski oslobodilački front / Centralno rukovodstvo, što se obično naziva Kongres ujedinjenja.[2] To je bio vrhunac pregovora koji su trajali više od tri godine i koji je okupio dve oslobodilačke organizacije u oktobru 1986. pod jedinstvenu komandu.[2] Na ovom kongresu, Isajas Afeverki postao je novi generalni sekretar umesto Ramadana Nura. Nakon toga, pokret je napustio većinu ranije usvojene marksističko-lenjinističke ideologije[3][4] u korist sopstvenog koncepta revolucionarnog levog krila i sveobuhvatnijeg i pragmatičnijeg pristupa ujedinjenja svih eritrejskih nacionalista.[5]

Treći i poslednji kongres ENOF održan je 1994. godine u Asmari. Kongres je bio važan po tome jer se Front od vojne organizacije reorganizovao u čisto politički pokret. Na ovom kongresu, ime organizacije promenjeno je u Narodni front za demokratiju i pravdu.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Johnson, Michael; Johnson, Trisha (april 1981). „Eritrea: The National Question and the Logic of Protracted Struggle”. African Affairs. 80 (318). 
  2. ^ a b Doris, Burgess; Cliffe, Lionel (proleće 1987). „EPLF Second Congress”. Review of African Political Economy. 14 (38): 107. doi:10.1080/03056248708703724. Arhivirano iz originala 30. 09. 2000. g. Pristupljeno 29. 1. 2012. 
  3. ^ Shinn, David Hamilton; Ofcansky, Thomas P.; Prouty, Chris (2004), „Eritrean People's Liberation Front”, Historical dictionary of Ethiopia, Scarecrow Press, str. 143, Pristupljeno 29. 1. 2012 
  4. ^ Erlich, Haggai (2005), „Eritrean People's Liberation Front”, Encyclopaedia Aethiopica, Harassowitz, str. 373, Pristupljeno 29. 1. 2012 
  5. ^ O'Kane, David; Hepner, Tricia (2011), Biopolitics, Militarism, and Development: Eritrea in the Twenty-First Century, Berghahn Books, str. xx, Pristupljeno 29. 1. 2012 

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Еритрејски_народноослободилачки_фронт&oldid=26879355”