Игра престола (TV serija)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Za druge upotrebe pogledajte stranicu Igra prestola (višeznačna odrednica).
Igra prestola
Logo serije
Orig. nazivGame of Thrones
Žanr
Autor
Temelji se naserijalu Pesma leda i vatre
Džordža R. R. Martina
Ulogespisak uloga
KompozitorRamin Džavadi
ZemljaSAD
Lokacija
Jezikengleski
Broj sezona8
Broj epizoda73 (spisak epizoda)
Vreme trajanja50—82 minuta
Produkcija
Izvršni producent
  • Dejvid Beniof
  • D. B. Vajs
  • Džordž R. R. Martin
  • Kerolin Štraus
  • Frenk Dolger
  • Bernadet Kolfild
  • Brajan Kogman
  • Migel Sapočnik
  • Dejvid Nater
Producent
  • Mark Hafam
  • Džoana Bern
  • Frenk Dolger
  • Kris Njuman
  • Greg Spens
  • Lisa Makatakni
  • Brajan Kogman
  • Dankan Mugoč
Proizvodnja
  • HBO Entertainment
  • Television 360
  • Grok! Television
  • Generator Entertainment
  • Startling Television
  • Bighead Littlehead
DistribucijaWarner Bros. Television Distribution
Emitovanje
EmiterHBO
Format slikeHDTV 1080i
Format tonaDolby Digital 5.1
Premijerno
prikazivanje		17. april 2011 (2011-04-17) — 19. maj 2019. (2019-05-19)
Srodno
prikazivanje		Kuća zmaja
Emitovanje u Srbiji
EmiterHBO
Format slikeHDTV 1080i
Format tonaDolby Digital 5.1
Premijerno
prikazivanje		18. april 2011 (2011-04-18) — 20. maj 2019. (2019-05-20)

Igra prestola (engl. Game of Thrones) američka je fantastično-dramska televizijska serija koju su stvorili Dejvid Beniof i D. B. Vajs za HBO. Predstavlja adaptaciju Pesme leda i vatre, serijala fantastičnih romana Džordža R. R. Martina, od kojih je prvi Igra prestola. Serija je snimana u Ujedinjenom Kraljevstvu, Kanadi, Hrvatskoj, Islandu, Malti, Maroku i Španiji. Premijerno je prikazana na HBO-u u SAD 17. aprila 2011, a završena je 19. maja 2019. godine, sa 73 epizode ​​emitovane u osam sezona.

Smeštena na izmišljenim kontinentima Vesteros i Esos, Igra prestola ima veliki glumački ansambl i prati nekoliko priča tokom svog trajanja. Prva velika priča tiče se Gvozdenog prestola Sedam kraljevstava Vesterosa, kroz mrežu političkih sukoba između plemićkih porodica koje se ili nadmeću da preuzmu presto ili bore za nezavisnost od onoga ko sedi na njemu. Druga priča se fokusira na poslednjeg potomka svrgnute vladajuće dinastije kraljevstva, koji je prognan u Esos i planira da se vrati i povrati presto. Treća priča prati Noćnu stražu, vojni odred koji brani kraljevstvo od pretnji van severne granice Vesterosa.

Igra prestola je privukla rekordnu gledanost na HBO-u i ima široku, aktivnu i međunarodnu bazu obožavalaca. Kritičari su hvalili seriju zbog glume, složenih likova, priče, obima i produkcije, iako je njena česta upotreba golotinje i nasilja (uključujući seksualno nasilje) bila predmet kritikovanja. Poslednja sezona je dobila značajne kritike zbog svog skraćenog trajanja i kreativnih odluka, pa je mnogi smatraju razočaravajućim završetkom. Serija je dobila 59 nagrada Emi za program u udarnom terminu, više od bilo koje druge dramske serije, uključujući nagrade za najbolju dramsku seriju 2015, 2016, 2018. i 2019. godine. Njene druge nagrade i nominacije uključuju tri nagrade Hugo za najbolju dramsku prezentaciju, jednu nagradu Pibodi i pet nominacija za Zlatni globus za najbolju dramsku televizijsku seriju. Mnogi kritičari i publikacije proglasili su Igru prestola jednom od najboljih TV serija svih vremena.

Premisa[uredi | uredi izvor]

Radnja[uredi | uredi izvor]

Igra prestola je uglavnom zasnovana na pričama serijala romana Pesma leda i vatre čiji je autor Džordž R. R. Martin, a koji je smešten u izmišljenih Sedam kraljevstava Vesterosa i kontinent Esos.[5][6] Serija prati nekoliko istovremenih linija radnje.[7] Prva velika radnja prati rat između pretendenata na Gvozdeni presto Sedam kraljevstava, sa drugim plemićkim porodicama koje se bore za nezavisnost od prestola. Druga se tiče prognanog potomka koji radi na tome da povrati presto, a treća opisuje pretnje predstojeće zime, kao i legendarna stvorenja i žestoke narode Severa.[8]

Glumci i likovi[uredi | uredi izvor]

Igra prestola ima glumački ansambl koji se smatra najvećim na televiziji.[9] Godine 2014. ponovo su pregovarani ugovori sa nekoliko glumaca kako bi se uključila opcija za sedmu sezonu.[10] Do poslednje sezone, pet glavnih članova glumačke ekipe zarađivalo je milion dolara po epizodi, što ih čini jednim od najbolje plaćenih televizijskih zvezda.[11][12]

Edard „Ned” Stark (Šon Bin) je glava kuće Stark. On i njegova supruga Kejtlin (Mišel Ferli) imaju petoro dece: Roba (Ričard Maden), Sansu (Sofi Tarner), Arju (Mejsi Vilijams), Brena (Ajzak Hemspted Rajt) i Rikona (Art Parkinson). Ned takođe ima vanbračnog sina Džona Snežnog (Kit Harington), koji, zajedno sa svojim prijateljem Semvelom Tarlijem (Džon Bredli), služi u Noćnoj straži pod lordom komandantom Džiorom Mormontom (Džejms Kosmo). Divljani koji žive severno od Zida uključuju mladu Gili (Hana Mari) i ratnike Tormunda Džinoubicu (Kristofer Hivju) i Igrit (Rouz Lezli).[13]

Drugi povezani sa kućom Stark su, između ostalih, Nedov štićenik Teon Grejdžoj (Alfi Alen), vazal Ruz Bolton (Majkl Makelhaton) i njegov vanbračni sin Remzi (Ivan Reon). Rob prihvata pomoć od isceliteljke Talise (Una Čaplin), dok se negde drugde Arja sprijatelji sa kovačevim šegrtom Džendrijem Rečnim (Džo Dempsi) i ubicom Džakenom H'garom (Tom Vlašiha). Ratnica Brijena od Oporja (Gvendolin Kristi) kasnije dolazi da služi Starkovima.[14]

U Kraljevoj Luci, glavnom gradu, Nedov stari prijatelj, kralj Robert Barateon (Mark Edi) je u političkom braku bez ljubavi sa Sersei Lanister (Lina Hidi). Njen mlađi brat blizanac, ser Džejmi (Nikolaj Koster-Voldo), služi u Kraljevoj gardi. Treći i najmlađi Lanister je patuljak Tirion (Piter Dinklidž), s kojim su povezani njegova ljubavnica Šej (Sibel Kekili) i najamnik Bron (Džerom Flin). Sersein, Džejmijev i Tirionov otac je Tivin (Čarls Dens), glava kuće Lanister i najbogatiji čovek u Vesterosu. Sersei ima dva sina, Džofrija (Džek Glison) i Tomena (Din-Čarls Čapman) i ćerku Mirselu (Nel Tajger Fri). Džofrija čuva ratnik sa ožiljkom Sandor „Pseto“ Klegani (Rori Makan).[15]

U Kraljevom Malom veću savetnika su, između ostalih, lukavi upravnik riznice, lord Petir „Maloprstić” Beliš (Ejdan Gilen) i vođa špijuna, evnuh lord Varis (Konlet Hil). Na Zmajkamenu, Robertovog mlađeg brata, Stanisa (Stiven Dilejn), savetuju strana sveštenica Melisandra (Karis van Hauten) i bivši švercer ser Davos Sivort (Lijam Kaningam). Bogatu porodicu Tirel predvodi matrijarh Olena (Dajana Rig), a na dvoru predstavlja njena unuka Margeri (Natali Dormer). Kasnije, Prvovrabac (Džonatan Prajs) dobija moć kao verski vođa. U južnoj kneževini Dorni, ratnica Elarija Peščana (Indira Varma) kuje osvetu protiv Lanistera.[13]

Preko Uskog mora, u Pentosu, Viseris Targarjen (Hari Lojd) i njegova sestra Deneris (Emilija Klark) su u izgnanstvu, a Viseris planira da povrati očev presto. Deneris je primorana da se uda za kala Droga (Džejson Momoa), vođu Dotraka, nomadskog naroda. Njena pratnja kasnije uključuje prognanog viteza ser Džoru Mormonta (Ijan Glen), pomoćnicu Misandei (Natali Emanuel), najamnika Darija Naharisa (Mihil Hausman) i elitnog vojnika Sivog Crva (Džejkob Anderson).[13]

Glavni glumci i likovi

Teme[uredi | uredi izvor]

Seriju su hvalili i televizijski kritičari i istoričari zbog onoga što je percipirano kao neka vrsta srednjovekovnog realizma.[16][17][18] Džordž R. R. Martin je nameravao da priča više liči na istorijsku fikciju nego na savremenu fantaziju, sa manjim naglaskom na magiju i čarobnjaštvo, a većim na bitke, političke intrige i likove, verujući da magiju treba umereno koristiti u žanru epske fantastike.[19][20][21] Martin je rekao da „istinski užasi ljudske istorije ne potiču od oraka i Gospodara tame, već od nas samih“.[22] Akademici su klasifikovali seriju kao neosrednjovekovnu koja se fokusira na preklapanje srednjovekovne istorije i popularne fantastike.[23][24][25] Uobičajena tema u žanru fantastike je borba između dobra i zla, za koju Martin kaže da ne odražava stvarni svet.[26] On istražuje odnos dobra i zla kroz pitanja iskupljenja i promene karaktera.[27] Serija omogućava publici da vidi različite likove iz njihove perspektive, za razliku od mnogih drugih fantazija.[21][28]

U prvim sezonama, pod uticajem knjiga Pesma leda i vatre, glavni likovi su redovno ubijani, a to je zaslužno za razvoj tenzije kod gledalaca.[29] Martin je u jednom intervjuu izjavio da je želeo da prikaže rat i nasilje na realističan način, što ponekad znači da junak ili glavni likovi mogu biti povređeni ili ubijeni.[30] U kasnijim sezonama, kritičari su istakli da su određeni likovi razvili „štit od radnje“ da bi preživeli u malo verovatnim okolnostima i to pripisali tome što je Igra prestola odstupila od romana i postala više tradicionalna televizijska serija.[29] U studiji iz 2012. godine, od 40 skorašnjih televizijskih dramskih serija, Igra prestola je zauzela drugo mesto po broju smrtnih slučajeva po epizodi, sa 14 u proseku.[31] Naučna studija sprovedena 2018. godine navodi da je oko 60% glavnih likova umrlo zbog nasilja i rata.[32]

Inspiracije i poređenja[uredi | uredi izvor]

Iako je prva sezona serije verno pratila događaje iz prvog romana, došlo je do značajnih promena u kasnijim sezonama. Prema Beniofu, TV adaptacija se odnosi na „prilagođavanje serijala kao celine i praćenje mape koju nam je Džordž postavio i stajanje na glavnim prekretnicama, ali ne obavezno i na svakoj od stanica na putu“.[33] Aspekti zapleta romana i njihove adaptacije temeljeni su na okruženju, likovima i događajima iz evropske istorije.[34] Većina Vesterosa podseća na Evropu visokog srednjeg veka, od njene geografije i dvoraca do kultura, feudalnog sistema, dvorskih intriga i viteških turnira.[35][36] Poput srednjovekovne Evrope, većina porodica u seriji koristi patrijarhalni sistem moći.[37] Serija takođe ima elemente gotičke fikcije, uključujući primere mučenja.[38]

Glavna inspiracija romana su engleski Ratovi ruža (1455–1485) između dinastija Lankaster i Jork, koje se ogledaju u Martinovim dinastijama Lanister i Stark.[39] Lik Sersei Lanister evocira Izabelu, „Francusku vučicu“ (1295–1358).[34] Ona i njena porodica, prikazani u seriji istorijskih romana Prokleti kraljevi Morisa Druona, bili su glavna Martinova inspiracija.[40] Ostali istorijski prethodnici elemenata serije uključuju: Hadrijanov zid (koji u seriji postaje Zid), Rimsko carstvo i legendu o Atlantidi (drevna Valirija), vizantijsku grčku vatru (divlja vatra), islandske sage iz doba Vikinga (Gvozdeni ljudi), mongolske horde (Dotraci), Stogodišnji rat i italijansku renesansu.[34] Popularnost serije se delimično pripisuje Martinovoj veštini da spoji ove elemente u besprekornu, verodostojnu verziju alternativne istorije.[34][41]

Produkcija[uredi | uredi izvor]

Koncepcija i razvoj[uredi | uredi izvor]

Fotografija D. B. Vajsa i Dejvida Beniofa
Šouraneri D. B. Vajs i Dejvid Beniof su stvorili seriju, napisali većinu epizoda i režirali nekoliko.

Serija romana Pesma leda i vatre bila je popularna pre Igre prestola.[42] Romani su prodati u više od 90 miliona primeraka širom sveta i prevedeni su na 45 različitih jezika.[43][44] Džordž R. R. Martin je dobio više nagrada i nominacija za pisanje fantastike, uključujući Svetsku nagradu za fantastiku i nekoliko nagrada Lokus.[45] Pišući za časopis Time 2005. godine, nakon objavljivanja Gozbe za vrane, novinar Lev Grosman nazvao je Martina „američkim Tolkinom”, navodeći da je on „glavna sila za evoluciju u fantastici”. [46]

U januaru 2006. Dejvid Beniof je imao telefonski razgovor sa Martinovim književnim agentom o knjigama koje je predstavljao. Pošto je kao mlađi bio ljubitelj fantastike, zainteresovao se za Pesmu leda i vatre, koju nije pročitao. Književni agent je poslao Beniofu prve četiri knjige serijala.[47] Beniof je pročitao nekoliko stotina stranica prvog romana, Igra prestola, podelio svoj entuzijazam sa D. B. Vajsom i predložio mu da adaptiraju Martinove romane u televizijsku seriju. Vajs je završio prvi roman za „možda 36 sati”.[48] Predstavili su seriju mreži HBO, nakon petosatnog sastanka sa Martinom (koji je i sam veteran scenarista) u restoranu na Bulevaru Santa Monika. Prema Beniofu, pridobili su Martina znajući odgovor na njegovo pitanje „Ko je majka Džona Snežnog?”[49]

I sam sam radio u Holivudu oko 10 godina, od kraja 80-ih do 90-ih. Bio sam deo ekipe serija Zona sumraka i Lepotica i zver. Svi moji prvi nacrti su bili preveliki ili preskupi. Uvek sam mrzeo proces izbacivanja. Rekao sam: „Muka mi je od ovoga, napisaću nešto što će biti onoliko veliko koliko ja želim da bude i imaće niz likova koji idu u hiljade i imaću ogromne zamkove i bitke i zmajeve.”

— Džordž R. R. Martin, autor[50]

Pre nego što su mu se obratili Beniof i Vajs, Martin je imao sastanke sa drugim scenaristima, od kojih je većina želela da adaptira romane kao igrani film. Martin je, međutim, to ocenio „nesnimljivim”, rekavši da je jedan od njegovih romana dugačak kao Gospodar prstenova, koji je adaptiran u tri filma.[50] Beniof se složio da bi bilo nemoguće pretvoriti romane u film, jer je njihov obim prevelik za film, a desetine likova bi morali da budu izbačeni. Dodao je: „Fantastičnom filmu ovog obima, koji finansira veliki studio, skoro sigurno bi bila potrebna oznaka da je za starije od 13 godina. To znači da nema seksa, nema krvi, nema vulgarnosti. Zajebi to.”[21] Martin je bio zadovoljan predlogom da adaptiraju romane kao seriju na HBO-u, rekavši da je „nikada nigde drugde nije zamišljao”.[51]

Serija je počela da se razvija u januaru 2007. godine.[5] HBO je stekao televizijska prava na romane, sa Beniofom i Vajsom kao izvršnim producentima serije i Martinom kao ko-izvršnim producentom. Namera je bila da svaki roman vredi jednu sezonu.[5] Prvobitno, Martin je pisao jednu epizodu po sezoni, dok su Beniof i Vajs pisali ostatak.[5] Džejn Espenson i Brajan Kogman su dodati kasnije da napišu po jednu epizodu za prvu sezonu.[52] Prvi i drugi nacrt scenarija pilota Beniofa i Vajsa su dostavljeni u avgustu 2007.[53] i junu 2008. godine.[54] Iako su se HBO-u svidela oba nacrta,[55] pilot je naručen tek u novembru 2008.[56] Pilot epizoda, „Zima dolazi”, snimljena je 2009. godine. Zbog lošeg prijema nakon privatnog gledanja, HBO je zahtevao opsežno ponovno snimanje (oko 90% epizode, sa promenama u glumačkoj ekipi i reditelju).[49][57] Proizvodnja pilota je HBO navodno koštala 5-10 miliona dolara,[58] dok je budžet prve sezone procenjen na 50-60 miliona dolara.[59] Za drugu sezonu, serija je dobila povećanje budžeta za 15%, zbog bitke u epizodi „Crnobujica” (koja je imala budžet od 8 miliona dolara).[60][61] Između 2012. i 2015. prosečan budžet po epizodi porastao je sa 6 miliona dolara[62] na „najmanje“ 8 miliona dolara.[63] Budžet za šestu sezonu iznosio je preko 10 miliona dolara po epizodi, što je ukupno preko 100 miliona dolara, što je rekord za troškove proizvodnje serije.[64] Do poslednje sezone, produkcijski budžet po epizodi je procenjen na 15 miliona dolara.[65]

Izbor glumaca[uredi | uredi izvor]

Nina Gold i Robert Stern su bili glavni kasting direktori serije.[66] Kroz proces audicija i čitanja teksta, sastavljena je glavna glumačka postava. Jedini izuzeci su bili Piter Dinklidž i Šon Bin, koje su scenaristi želeli od početka i najavljeno je da će se pridružiti pilotu 2009. godine.[67][68] Ostali glumci potpisani za pilot su bili Kit Harington kao Džon Snežni, Džek Glison kao Džofri Barateon, Hari Lojd kao Viseris Targarjen i Mark Edi kao Robert Barateon.[68] Prema Beniofu i Vajsu, Edija je bilo najlakše odabrati za ulogu, zbog njegove izvedbe na audiciji.[69] Neki glumci u pilotu su zamenjeni za prvu sezonu. Lik Kejtlin Stark je prvobitno igrala Dženifer El, ali je ulogu preuzela Mišel Ferli.[70] Takođe, Emilija Klark je zamenila Tamzin Merčant kao Deneris Targarjen.[71] Ostatak glumačke postave prve sezone izabran je u drugoj polovini 2009. godine.[72]

Iako su se mnogi od glumaca vratili nakon prve sezone, producenti su imali mnogo novih likova za izbor glumaca u svakoj od narednih sezona. Zbog velikog broja novih likova, Beniof i Vajs su odložili uvođenje nekoliko ključnih likova u drugoj sezoni i spojili nekoliko likova u jedan ili dodelili funkcije zapleta različitim likovima.[9] Neki sporedni glumci takođe su zamenjeni tokom godina. Na primer, Gregora Kleganija su igrala tri različita glumca, dok je Din-Čarls Čepmen igrao i Tomena Barateona i manje važnog lika iz porodice Lanister.[73]

Pisanje[uredi | uredi izvor]

Džordž R. R. Martin
Džordž R. R. Martin, autor Pesme leda i vatre, bio je ko-izvršni producent serije i pisao je po jednu epizodu u svakoj od prve četiri sezone.

Igra prestola je koristila sedam scenarista tokom prvih šest sezona. Beniof i Vajs su napisali većinu epizoda svake sezone.[74] Autor Pesme leda i vatre, Džordž R. R. Martin, napisao je po jednu epizodu u svakoj od prve četiri sezone. Nije pisao za kasnije sezone, pošto je želeo da se fokusira na dovršavanje šestog romana (Vetrovi zime).[75] Džejn Espenson je koautorka jedne epizode prve sezone kao pisac-frilenser.[76]

Kogman, koji je prvobitno bio koordinator scenarija serije,[76] unapređen je u producenta u petoj sezoni. Napisao je barem jednu epizodu za prvih pet sezona i bio je jedini drugi scenarista u sobi za scenariste sa Beniofom i Vajsom.[74] Pre Kogmanovog unapređenja, Vanesa Tejlor, scenarista tokom druge i treće sezone, blisko je sarađivala sa Beniofom i Vajsom. Dejv Hil se pridružio ekipi scenarista u petoj sezoni, nakon što je radio kao asistent Beniofa i Vajsa.[77] Iako Martin nije bio u sobi za scenariste, čitao je sažetke scenarija i davao komentare.[74]

Beniof i Vajs su ponekad dodeljivali likove određenim piscima. Na primer, Kogmanu je dodeljena Arja Stark u četvrtoj sezoni. Scenaristi su provodili nekoliko nedelja pišući nacrte likova, uključujući koji materijal iz romana da koriste i sveobuhvatne teme. Nakon što bi ovi pojedinačni obrisi bili završeni, provodili su još dve do tri nedelje razgovarajući o individualnoj priči svakog glavnog lika i ređali ih epizodu po epizodu.[74] Napravljen je detaljan nacrt, pri čemu je svaki od scenarista radio na jednom njegovom delu kako bi se napravio scenario za svaku epizodu. Kogmanu, koji je napisao dve epizode pete sezone, trebalo je mesec i po dana da završi oba scenarija. Zatim su ih čitali Beniof i Vajs, koji su pravili beleške i delovi scenarija su promenjeni. Svih deset epizoda je bilo napisano pre početka snimanja sezone, pošto su ih snimale dve ekipe u različitim zemljama, ne prateći redosled dešavanja radnje.[74] Beniof i Vajs su zajedno pisali svoje epizode. Jedan bi napisao prvu polovinu scenarija, a drugi bi napisao drugu polovinu. Zatim su prosleđivali nacrte jedan drugom, da bi napravili beleške i izmene.[51]

Raspored adaptacije i epizode[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Spisak epizoda serije Igra prestola

Nakon što je priča Igre prestola počela da nadmašuje objavljene romane u šestoj sezoni, serija je bila temeljena na nacrtu zapleta budućih romana koje je dao Martin, zajedno sa originalnim sadržajem.[78][79] Pre četvrte sezone, Martin je izjavio da postoji problem sa objavljivanjem televizijske serije pre nego što se može napisati izvorni materijal.[80] Prema Beniofu, Martin je šouranerima dao nacrt poslednje dve knjige serijala.[81] U aprilu 2016. plan šouranera je bio da se snimi još 13 epizoda nakon šeste sezone: sedam epizoda u sedmoj sezoni i šest epizoda u osmoj.[82] Kasnije tog meseca, serija je obnovljena za sedmu sezonu sa narudžbinom od sedam epizoda.[83][84] HBO je u junu 2016. objavio da će osma sezona biti poslednja sezona serije.[85]

Raspored adaptacije i sezona Igre prestola
Sezona Narudžbina Snimanje Premijera Finale Adaptirani roman(i) Ref.
1. sezona 2. mart 2010. druga polovina 2010. 17. april 2011. 19. jun 2011. Igra prestola [86]
2. sezona 19. april 2011. druga polovina 2011. 1. april 2012. 3. jun 2012. Sudar kraljeva [87]
3. sezona 10. april 2012. jul − novembar 2012. 31. mart 2013. 9. jun 2013. Oluja mačeva [88]
4. sezona 2. april 2013. jul − novembar 2013. 6. april 2014. 15. jun 2014. Oluja mačeva [89]
5. sezona 8. april 2014. jul − decembar 2014. 12. april 2015. 14. jun 2015. Gozba za vrane, Ples sa zmajevima i originalni sadržaj [90]
6. sezona 8. april 2014. jul − decembar 2015. 24. april 2016. 26. jun 2016. Okosnica Vetrova zime i originalni sadržaj [91]
7. sezona 21. april 2016. avgust 2016. − novembar 2017. 16. jul 2017. 27. avgust 2017. Okosnica Sna o proleću i originalni sadržaj [92]
8. sezona 30. jul 2016. oktobar 2017. – jul 2018. 14. april 2019. 19. maj 2019. Okosnica Sna o proleću i originalni sadržaj [93]

Prve dve sezone adaptirale su po jedan roman. U kasnijim sezonama, Igru prestola su njeni autori videli kao adaptaciju Pesme leda i vatre kao celine, a ne pojedinačnih romana,[94] što im je omogućilo da pomeraju događaje kroz romane kako je ekranizacija zahtevala.[95]

Snimanje[uredi | uredi izvor]

Azurni prozor
Azurni prozor na ostrvu Goco, gde je snimano dotračko venčanje u prvoj sezoni.

Glavno snimanje prve sezone trebalo je da počne 26. jula 2010. godine.[96] Primarna lokacija je bila Paint Hall Studios u Belfastu, Severna Irska.[97] Scene eksterijera u Severnoj Irskoj snimljene su u Sendi Breu na planini Morn (zamena za Ves Dotrak), zamku Vard (Zimovrel), Sentfild estejtsu (Bogošuma u Zimovrelu), šumi Tolimor (scene na otvorenom), Kernkaslu (mesto pogubljenja), kamenolomu Mageramorn (Crni zamak) i Šejnovom zamku (teren za turnire).[98] Zamak Dun u Sterlingu, Škotska, takođe je korišćen u originalnoj pilot epizodi za scene u Zimovrelu.[99] Producenti su u početku razmišljali o snimanju cele serije u Škotskoj, ali su se odlučili za Severnu Irsku zbog dostupnosti studijskog prostora i poreskih kredita.[100]

Grad Dubrovnik
Grad Dubrovnik „glumio” je Kraljevu Luku u drugoj sezoni.

Scene na jugu u prvoj sezoni snimljene su na Malti, što je promena lokacije u odnosu na marokanske setove u pilot epizodi.[96] Grad Mdina je korišćen za Kraljevu luku.[101] Snimanje je takođe održano u tvrđavi Manoel (koja predstavlja Belorovu septu), na Azurnom prozoru na ostrvu Goco (mesto dotračkog venčanja) i u palati San Anton, tvrđavi Rikasoli, tvrđavi Svetog Anđela i manastiru Svetog Dominika (svi se koriste za scene u Crvenoj tvrđavi).[98] Snimanje scena na jugu u drugoj sezoni prebačeno je sa Malte u Hrvatsku, gde su grad Dubrovnik i obližnje lokacije dale spoljašnje snimke ograđenog, primorskog srednjovekovnog grada. Dubrovački bedem i tvrđava Lovrijenac korišćeni su za scene u Kraljevoj Luci, iako su eksterijeri nekih lokalnih zgrada u seriji, na primer, Crvene tvrđave i Belorove septe, kompjuterski generisani.[102] Ostrvo Lokrum, manastir Svetog Dominika u primorskom gradu Trogiru, Knežev dvor u Dubrovniku i kamenolom Dubac (nekoliko kilometara istočno) korišćeni su za scene smeštene u Kartu. Scene smeštene severno od Zida, na Pesnici prvih ljudi, snimljene su u novembru 2011. na Islandu na glečeru Vatnajekidl u blizini Smjrlabjerga, glečeru Svinafedlsjekidl u blizini Skaftafedla i glečeru Mirdalsjekidl blizu Vika.[98][103] Snimalo se takođe u luci Balintoj, Severna Irska.[104]

Luka Balintoj
Luka Balintoj korišćena je za scene smeštene na Gvozdenim ostrvima.

Produkcija treće sezone se vratila u Dubrovnik, sa Dubrovačkim bedemom, tvrđavom Lovrijenac i obližnjim lokacijama ponovo korišćenim za scene u Kraljevoj Luci i Crvenoj tvrđavi.[105] Nova lokacija, Arboretum Trsteno, predstavlja baštu Tirelovih u Kraljevoj Luci. Treća sezona se takođe vratila u Maroko (uključujući grad Esauru), gde su snimljene Denerisine scene u Esosu.[106] Korišćeni su i Dimiborjir i pećina Grjotaja na Islandu.[103] Jedna scena, sa živim medvedom, snimljena je u Los Anđelesu.[107] Produkcija je koristila tri ekipe (Zmaj, Vuk i Gavran), koje su snimale paralelno, šest rediteljskih timova, 257 članova glumačke postave i 703 člana ekipe.[108] Četvrta sezona se vratila u Dubrovnik i uključila nove lokacije, uključujući Dioklecijanovu palatu u Splitu, tvrđavu Klis severno od Splita, kamenolom Perun istočno od Splita, planinski venac Mosor i Bašku Vodu južnije.[109] Nacionalni park Tingvelir na Islandu je korišćen za scenu borbu između Brijene i Pseta.[103] U petoj sezoni, korišćene su i Sevilja, Španija (za scene u Dorni) i Kordoba.[110]

Šesta sezona, koja je počela da se snima u julu 2015, vratila se u Španiju i snimana je u Navari, Gvadalahari, Sevilji, Almeriji, Đironi i Peniskoli.[111] Takođe je ponovo snimano u Dubrovniku, Hrvatska.[112] Snimanje sedam epizoda sedme sezone počelo je 31. avgusta 2016. u Titanic Studios u Belfastu, uz ostala snimanja na Islandu, u Severnoj Irskoj i na mnogim lokacijama u Španiji,[113] uključujući Sevilju, Kaseres, Almodovar del Rio, Santiponse, Zumaju i Bermeo.[114] Snimanje je nastavljeno do kraja februara 2017. po potrebi, kako bi se obezbedilo zimsko vreme na nekim evropskim lokacijama.[115] Snimanje osme sezone počelo je u oktobru 2017. i završeno u julu 2018. godine.[116][117] Nove lokacije za snimanje uključivale su Maniglas i Sentfild u Severnoj Irskoj za scene bitke u epizodi „Duga noć”.[118]

Efekti na lokacije[uredi | uredi izvor]

Northern Ireland Screen, vladina agencija Ujedinjenog Kraljevstva koju finansiraju Invest NI i Evropski fond za regionalni razvoj, pomogla je u finansiranju Igre prestola.[119] Turizam Irske ima marketinšku kampanju sa temom Igre prestola, sličnu novozelandskoj reklami vezanoj za Tolkina.[120][121] Prema rečima prve ministarke Arlin Foster, serija je Severnoj Irskoj dala najveći publicitet u njenoj istoriji, pored Severnoirskog sukoba.[122] Produkcija Igre prestola i drugih TV serija podstakla je kreativne industrije Severne Irske, doprinoseći procenjenom rastu u oblasti umetnosti, zabave i rekreacije od 12,4% između 2008. i 2013. godine (u poređenju sa 4,3% u ostatku UK tokom istog perioda).[123] Nakon što je snimanje završeno, HBO je svoje lokacije za snimanje u Severnoj Irskoj pretvorio u turističke atrakcije, čije je otvaranje najavljeno za 2019. godinu.[124] Do 2019. godine, 350.000 posetilaca, ili jedna šestina svih turista, dolazilo je u Severnu Irsku godišnje zbog Igre prestola.[125]

Turističke organizacije na drugim mestima prijavile su povećanje rezervacija nakon što su se njihove lokacije pojavile u Igri prestola. Između 2014. i 2016. godine, Hotels.com je prijavio povećanje hotelskih rezervacija za 285% na Islandu i 120% u Dubrovniku.[126] Godine 2016, rezervacije su se udvostručile u Varzazatu, Maroko, gde su snimane Denerisine scene u trećoj sezoni.[127] Dubrovnik je takođe zabeležio porast noćenja turista nakon emitovanja epizoda.[128] Međutim, porast turizma izazvan serijom, za koji se procenjuje da je odgovoran za polovinu njegovog godišnjeg povećanja tokom mnogo godina, doveo je do zabrinutosti oko „preteranog turizma” i toga da gradonačelnik nametne ograničenja za broj turista u gradu.[112][129] Nakon finala serije, HBO je u aprilu 2019. najavio novu izložbu i turističku atrakciju koja sadrži rekvizite i delove scenografije.[130] Atrakcija, pod nazivom Tura po studiju Igre prestola, biće smeštena na nekadašnjoj lokaciji snimanja serije, Linen Mill Studios izvan Belfasta.[131] Studije su pokazale da je serija sveukupno imala pozitivan ekonomski uticaj i na Severnu Irsku i na Dubrovnik.[132][133] Uprkos pozitivnim ekonomskim rezultatima, neki akademici primećuju uticaj i štetu koje bi turističke aktivnosti vezane za Igru prestola mogle imati na istorijske znamenitosti i druge lokacije od kulturne vrednosti.[134]

Režija[uredi | uredi izvor]

Svaka sezona od deset epizoda Igre prestola imala je četiri do šest reditelja, koji su obično režirali uzastopne epizode.[135] Alan Tejlor je režirao sedam epizoda, najviše od svih reditelja serije.[136] Aleks Grejvs, Dejvid Nater, Mark Majlod i Džeremi Podesva režirali su po šest epizoda.[137] Danijel Minahan je režirao pet epizoda, a Mišel Maklaren, Alik Saharov i Migel Sapočnik po četiri. Maklaren je jedina žena reditelj u celoj seriji.[138] Brajan Kirk je režirao tri epizode tokom prve sezone, a Tim Van Paten je režirao prve dve epizode serije.[139] Nil Maršal je režirao dve epizode, obe sa velikim scenama bitaka: „Crnobujica” i „Stražari na Zidu”.[140] Među ostalim rediteljima su Džek Bender, Dejvid Petrarka, Danijel Sakejm, Majkl Slovis i Met Šakman.[141] Dejvid Beniof i D. B. Vajs su zajedno režirali dve epizode, ali je svakom od njih dvojice pripisana jedna, što je određeno nakon bacanja novčića.[77] U osmoj sezoni, Dejvid Nater i Migel Sapočnik, koji su radili na prethodnim epizodama, režirali su prvih pet epizoda.[142] Beniof i Vajs su potpisani i kao scenaristi i kao reditelji poslednje epizode serije, „Gvozdeni presto”.[143]

Kostimi i šminka[uredi | uredi izvor]

Spoljašnji video-zapis
HBO-ov promotivni video, koji prikazuje proces dizajniranja kostima u seriji, video na YouTube-u

Mišel Klepton je bila kostimograf prvih pet sezona Igre prestola, pre nego što ju je zamenila Ejpril Feri.[144] Klepton se vratila u seriju kao kostimograf u sedmoj sezoni.[145] U prve tri sezone, Pol Engelen je bio glavni dizajner šminke Igre prestola i protetski šminker sa Melisom Lekerstin, Konorom O’Salivanom i Robom Trentonom. Na početku četvrte sezone, Engelenov tim su zamenili Džejn Voker i njena ekipa, koju su činili En Makjuan i Beri i Sara Gauer.[146][147] Preko 130 šminkera i dizajnera protetika radilo je na seriji.[148][149]

Dizajni kostima serije su inspirisani iz nekoliko izvora, kao što su japanski i persijski oklopi.[150][151] Odeća Dotraka podseća na beduinsku (jedna je bila napravljena od riblje kože da bi podsećala na zmajevu krljušt), a Divljani nose životinjske kože poput Inuita.[152] Oklop od kostiju Divljana je napravljen od kalupa stvarnih kostiju i sastavljen je pomoću kanapa i lateksa koji podsećaju na ketgut.[153] Iako su statisti koji su igrali Divljane i Noćnu stražu često nosili šešire (što je normalno u hladnoj klimi), glavni glumci obično nisu, kako bi gledaoci mogli da ih prepoznaju. Bjerkine Alexander McQueen haljine sa dubokom dekolteom inspirisale su odeću Margeri Tirel, a haljine prostitutki bile su dizajnirane da se lako skinu.[152] Sva odeća korišćena tokom produkcije bi odležala dve nedelje, kako bi imala realističan izgled na televiziji visoke rezolucije.[153]

Glumice su koristile dvadesetak perika. Napravljene od ljudske kose i dužine do 61 centimetar, koštale su do 7.000 dolara svaka i bile su prane i oblikovane kao prava kosa. Stavljanje perika je oduzimalo dosta vremena. Emiliji Klark je, na primer, bilo potrebno oko dva sata da svoju braon kosu oblikuje platinasto-plavom perikom i pletenicama. Ostalim glumcima, kao što su Džek Glison i Sofi Tarner, često je farbana kosa. Likovima kao što su Deneris (Klark) i njeni Dotraci, kosa, perike i kostimi su obrađeni da izgledaju kao da nisu prani nedeljama.[152]

Vizuelni efekti[uredi | uredi izvor]

Za veliki broj vizuelnih efekata korišćenih u seriji, HBO je angažovao britansku kompaniju BlueBolt i irsku kompaniju Screen Scene za prvu sezonu. Većina građevina okruženja je urađena kao 2,5D projekcije, dajući gledaocima perspektivu, a istovremeno sprečavajući da program bude preopterećen.[154] Godine 2011, finale prve sezone, „Vatra i krv“, nominovano je za nagradu Emi za najbolje specijalne vizuelne efekte.[146] Ekipa za vizuelne efekte se sastojala od supervizora vizuelnih efekata na setu i konceptualnih umetnika zajedno sa montažerima vizuelnih efekata u postprodukciji.[155]

Pošto su efekti postali složeniji u narednim sezonama (uključujući računarski generisana stvorenja, vatru i vodu), nemački Pixomondo je postao vodeći proizvođač vizuelnih efekata. Devet od dvanaest njihovih objekata doprinelo je projektu u drugoj sezoni, sa Štutgartom kao glavnim studijem.[156][157] Scene su takođe producirali britanski Peanut FX, kanadski Spin VFX i američki Gradient Effects. Epizode „Valar morgulis” i „Valar doheris” su donele Pixomondo-u nagrade Emi za najbolje specijalne vizuelne efekte 2012. i 2013. godine.[146]

HBO je dodao nemačku kompaniju Mackevision projektu u četvrtoj sezoni.[158] Finale četvrte sezone, „Deca”, osvojilo je nagradu Emi za vizuelne efekte 2014. godine. Dodatni proizvođači u četvrtoj sezoni uključivali su kanadski Rodeo FX, nemački Scanline VFX i američki BAKED FX. Pokreti mišića i krila adolescentnih zmajeva u četvrtoj i petoj sezoni bili su uglavnom temeljeni na pokretima kokoške. Pixomondo je držao tim od 22 do 30 ljudi koji su se fokusirali isključivo na vizuelizaciju zmajeva Deneris Targarjen, sa prosečnim vremenom proizvodnje po sezoni od 20 do 22 nedelje.[159] U petoj sezoni, HBO je dodao kanadski Image Engine i američki Crazy Horse Effects na svoju listu glavnih proizvođača vizuelnih efekata.[160][161] Supervizor vizuelnih efekata Džo Bauer je rekao da je tim za vizuelne efekte radio na više od „10.000 snimaka vizuelnih efekata” tokom svih osam sezona.[162] Više od 300 umetnika radilo je u timu za vizuelne efekte.[163] Serija je osvojila osam nagrada Emi za kreativnu umetnost za vizuelne efekte, pobedivši za najbolje specijalne vizuelne efekte u sedam uzastopnih sezona.[164][165]

Uvodna špica[uredi | uredi izvor]

Uvodnu špicu serije je za HBO kreirao produkcijski studio Elastic.[166] Kreativni direktor Angus Vol i njegovi saradnici dobili su 2011. godine nagradu Emi za dizajn uvodne špice,[167] koja prikazuje trodimenzionalnu mapu izmišljenog sveta serije. Mapa je projektovana unutar sfere koja je centralno osvetljena malim suncem u armilarnoj sferi.[168] Dok se kamera kreće po mapi, fokusirajući se na lokacije događaja u epizodi, satni mehanizmi se prepliću i omogućavaju zgradama i drugim strukturama da „izađu“ iz mape. Uz naslovnu muziku, pojavljuju se imena glavne glumačke postave i kreativnog osoblja. Špica se završava nakon otprilike 90 sekundi naslovnom karticom i kratkim uvodnim naslovima sa piscem i rediteljem epizode. Sadržaj špice se menja kako priča napreduje, sa novim lokacijama koje zamenjuju one koje su manje istaknute ili ih uopšte više nema.[168][169] Entertainment Weekly je uvodnu špicu Igre prestola proglasio jednom od najboljih na televiziji, nazvavši je „sveobuhvatnim krstarenjem Vesterosom“.[170]

Muzika[uredi | uredi izvor]

Ramin Džavadi
Ramin Džavadi je komponovao muziku Igre prestola.

Ramin Džavadi je komponovao muziku za seriju. Saundtrek prve sezone, komponovan desetak nedelja pre premijere serije,[171] objavila je izdavačka kuća Varèse Sarabande u junu 2011. godine.[172] Objavljeni su i albumi sa saundtrekom narednih sezona, sa pesmama grupa The National, The Hold Steady i Sigur Rós.[173] Džavadi je komponovao lajtmotive za svaku od glavnih porodica i neke glavne likove.[174] Neke muzičke teme su se vremenom razvile. Tema Deneris Targarjen je prvo bila jednostavna i postajala je složenija nakon svake sezone. U početku je njenu temu svirao jedan instrument, violončelo, a Džavadi je kasnije u nju dodao više instrumenata.[174] Džavadi je dva puta nominovan za nagradu Gremi za najbolju muziku za vizuelne medije, za svoj rad na Igri prestola.[175] HBO je 2014. i 2015. naručio Catch the Thorne, dva rep albuma o seriji.[176][177] Columbia Records je 26. aprila 2019. izdala prateći album For the Throne: Music Inspired by the HBO Series Game of Thrones, koji je sadržao pesme inspirisane serijom.[178] Game of Thrones Live Concert Experience, orkestarska turneja u 28 gradova Severne Amerike koja je izvodila saundtrek serije sa Džavadijem, počela je u februaru 2017. i završila se u aprilu 2017. godine.[179][180] Usledila je druga turneja 2018. po gradovima Evrope i Severne Amerike.[181]

Jezik[uredi | uredi izvor]

Likovi iz Vesterosa govore engleski jezik sa britanskim naglaskom, često (ali ne uvek) sa naglaskom engleskog regiona koji odgovara regionu lika u Vesterosu.[182] Severnjak Edard Stark govori maternjim severnim naglaskom glumca Šona Bina, a južnjački lord Tivin Lanister govori južnjačkim naglaskom, dok likovi iz Dorne govore engleski sa španskim naglaskom.[183][184] Likovi koji nisu iz Vesterosa često imaju nebritanski naglasak.[185]

Iako je zajednički jezik Vesterosa predstavljen kao engleski, producenti su doveli lingvistu Dejvida Dž. Pitersona da konstruiše dotrački i valirijski jezik, na osnovu nekoliko reči u romanima.[186][187] Pre početka produkcije, Piterson je napisao 300 stranica materijala dotračkog jezika, uključujući prevode i službu reči.[188] Dijalozi na dotračkom i valirijskom su uglavnom titlovani na engleski.[189] Kompanija za učenje jezika Duolingo počela je da nudi kurseve visokog valirijskog jezika 2017. godine,[190] na koje se prijavilo 1,2 miliona ljudi između 2017. i 2020. godine.[191]

Dostupnost[uredi | uredi izvor]

Emitovanje[uredi | uredi izvor]

Igru prestola emitovao je HBO u SAD i njegove lokalne podružnice ili druge pretplatničke televizijske usluge u drugim državama, u isto vreme kada i u SAD ili nedeljama (ili mesecima) kasnije. Emiteri koji su prenosili Igru prestola uključuju Fox Showcase u Australiji; HBO Canada, Super Écran i Showcase u Kanadi; HBO Latin America u Latinskoj Americi; SoHo Sky Television Network-a i Neon na Novom Zelandu i Sky Atlantic u Ujedinjenom Kraljevstvu i Irskoj.[192][193][194][195] U Indiji su emitovane dve verzije serije. Star World je emitovao cenzurisanu verziju serije na televiziji u isto vreme kada i SAD, dok je necenzurisana verzija bila dostupna za gledanje uživo na aplikaciji Hotstar.[196]

Poslednje dve epizode četvrte sezone su prikazane 23. januara 2015. godine u 205 IMAX bioskopa širom SAD i time je Igra prestola postala prva televizijska serija koja je prikazana u ovom formatu.[197] Serija je zaradila 686.000 dolara na blagajnama prvog dana[198] i 1,5 miliona dolara tokom prvog vikenda prikazivanja.[199] Jednonedeljno izdanje je zaradilo 1.896.092 dolara.[200] Pre premijere osme sezone, HBO je prikazao epizodu „Ratni plen” iz sedme sezone u bioskopima u Njujorku, Los Anđelesu i Čikagu.[201]

Kućni video i striming[uredi | uredi izvor]

Deset epizoda prve sezone Igre prestola objavljeno je kao DVD i blu-rej boks-set 6. marta 2012. godine. Boks-set uključuje dodatni pozadinski materijal i materijal iza scene, ali ne i izbačene scene, pošto je skoro sav materijal snimljen u prvoj sezoni korišćen.[202] Boks-set je prodat u preko 350.000 primeraka u sedmici nakon objavljivanja, što je najveća prodaja DVD-a u prvoj nedelji ikada za HBO-ovu seriju. Serija je takođe postavila rekord za HBO-ove serije po prodaji digitalnog preuzimanja.[203] Kolekcionarski boks-set je objavljen u novembru 2012, kombinujući DVD i blu-rej verzije prve sezone sa prvom epizodom druge sezone. U kompletu je uteg za papir u obliku zmajevog jajeta.[204]

DVD-blu-rej boks-setovi i digitalna preuzimanja druge sezone postali su dostupni 19. februara 2013. godine.[205] Prodaja prvog dana oborila je rekorde HBO-a, sa 241.000 prodatih boks-setova i 355.000 preuzetih epizoda.[206] Treća sezona je bila dostupna za kupovinu kao digitalno preuzimanje na australijskom iTunes Store-u, paralelno sa premijerom u SAD i objavljena je na DVD-u i blu-reju u SAD i Kanadi 18. februara 2014. godine.[207][208] Četvrta sezona je objavljena na DVD-u i blu-reju 17. februara 2015,[209] a peta sezona 15. marta 2016. godine.[210] Blu-rej i DVD verzije šeste sezone objavljene su 15. novembra 2016. godine.[211] Od 2016. godine, HBO je počeo da izdaje Steelbook blu-rej setove, koji uključuju Dolby TrueHD 7.1 i Dolby Atmos audio opcije.[212] Godine 2018, prva sezona je objavljena u 4K HDR na Ultra HD blu-reju.[213] Blu-rej i DVD verzije sedme sezone objavljene su 12. decembra 2017. godine.[214] Poslednja sezona je objavljena na DVD-u i blu-reju 3. decembra 2019. godine. Kućno izdanje je takođe uključivalo snimke iza kulisa i komentare glumaca.[215] Boks-set koji sadrži svih osam sezona, uključujući okupljanje glumaca koje je vodio Konan O’Brajen, objavljen je na DVD-u i blu-reju 3. decembra 2019.[216] i takođe je objavljen na 4K Ultra HD blu-reju 3. novembra 2020. godine.[217]

U avgustu 2022. kompletna serija je objavljena u 4K, Dolby Vision HDR i Dolby Atmos na HBO Max-u.[218]

Kršenje autorskih prava[uredi | uredi izvor]

Igra prestola je bila široko piratizovana, naročito van SAD.[219] Prema veb-sajtu za vesti o razmeni datoteka TorrentFreak, bila je najpiratizovanija televizijska serija od 2012. do 2019. godine (osim 2018, kada nije emitovana nijedna nova epizoda),[220][221] a Ginisova knjiga rekorda proglasila ju je za najpiratizovaniji televizijski program 2015. godine.[222] Nezakonita preuzimanja porasla su na oko sedam miliona u prvom kvartalu 2015. godine, što je povećanje od 45% u odnosu na 2014. godinu.[219] Neimenovana epizoda je preuzeta oko 4,28 miliona puta putem javnih BitTorrent trekera 2012. godine, što je otprilike jednako broju gledalaca emitovanja.[223][224] Stope piraterije bile su posebno visoke u Australiji,[225] što je navelo američkog ambasadora u Australiji, Džefa Blajha, da 2013. izda saopštenje u kojem osuđuje tamošnju praksu.[226] Kašnjenja u dostupnosti od strane emitera koji nisu HBO pre 2015. godine i cena pretplate na njihove usluge navedeni su kao razlozi nezakonite distribucije serije.[227] Prema TorrentFreak-u, pretplata na uslugu koja emituje Igru prestola koštala je do 25 dolara mesečno u SAD, do 26 funti po epizodi u UK i do 52 dolara po epizodi u Australiji.[228]

U cilju borbe protiv neovlašćenih preuzimanja, HBO je 2013. objavio da namerava da svoj sadržaj učini dostupnijim u roku od nedelju dana od premijere u SAD (uključujući HBO Go).[229] Godine 2015, peta sezona je istovremeno emitovana u 170 država i korisnicima HBO Now.[219] Dan pre premijere sezone, 11. aprila, promotivne kopije prve četiri epizode pete sezone procurile su na brojne veb-sajtove za razmenu datoteka.[230] Za jedan dan, datoteke su preuzete preko 800.000 puta.[231] Za nedelju dana, ilegalno preuzimanje je dostiglo 32 miliona, a premijera pete sezone, „Ratovi koji dolaze”, piratizovana je 13 miliona puta.[232] Finale pete sezone, „Milost Majke”, bila je datoteka koja je najviše simultano deljena u istoriji protokola za deljenje datoteka BitTorrent, sa preko 250.000 korisnika i preko 1,5 miliona preuzimanja za osam sati.[233] HBO nije poslao kopije šeste sezone štampi da bi sprečio širenje nelicenciranih kopija i spojlera.[234] Sedma sezona je ili nezakonito strimovana ili preuzeta u proseku 14,7 milijardi puta, sa 120 miliona nezakonitih pregleda finala sezone.[235] Prema kompaniji za borbu protiv piraterije MUSO, osma sezona je nezakonito preuzeta ili gledana najviše u Indiji i Kini.[236] Nezakonita gledanost poslednje sezone bila je duplo veća od broja zakonitih gledalaca, sa 55 miliona nezakonitih preuzimanja premijere osme sezone „Zimovrel”, u poređenju sa 17,4 miliona onih koji su gledali na HBO-ovim platformama.[237]

Posmatrači, uključujući reditelja serije Dejvida Petrarku i generalnog direktora Time Warner-a Džefa Bjuksa, rekli su da nezakonita preuzimanja nisu štetila uspehu serije. Imala je koristi od „brujanja” i društvenih komentara, a visoka stopa piraterije nije se značajno prevela u izgubljene pretplate.[238][239] Prema Polygon-u, opušteni stav HBO-a prema pirateriji i deljenju lozinki za prijavu predstavljao je model „besplatne” premijum televizije.[240] Na panel diskusiji Oksfordske unije 2015. godine, ko-autor serije Dejvid Beniof rekao je da mu je bilo jednostavno drago što ljudi gledaju seriju, dodavši da su nezakonito preuzete epizode ponekad dovoljno zainteresovale gledaoce da kupe zakonitu kopiju, posebno u državama u kojima Igra prestola nije emitovana na televiziji. Ko-autor serije D. B. Vajs imao je pomešana osećanja, rekavši da je serija skupa za proizvodnju i da ako „ne vrati novac, onda prestaje da postoji”. Ipak, bio je zadovoljan što toliki broj ljudi „uživa u seriji toliko da jedva čekaju da je se dočepaju.”[241]

Prijem[uredi | uredi izvor]

Kritički odgovor[uredi | uredi izvor]

Uopšteno[uredi | uredi izvor]

Sezona Rotten Tomatoes Metacritic
1. 90% (41 recenzija)[242] 80 (28 recenzija)[243]
2. 96% (37 recenzija)[244] 90 (26 rezencija)[245]
3. 96% (45 recenzija)[246] 91 (25 recenzija)[247]
4. 97% (45 recenzija)[248] 94 (29 recenzija)[249]
5. 93% (52 recenzija)[250] 91 (29 recenzija)[251]
6. 94% (35 recenzija)[252] 73 (9 recenzija)[253]
7. 93% (51 recenzija)[254] 77 (12 recenzija)[255]
8. 55% (20 recenzija)[256] 75 (13 recenzija)[257]

Igra prestola, posebno u prvih šest sezona, dobila je pohvale kritičara, iako je česta upotreba golotinje i nasilja u seriji kritikovana. Serija ima ukupni rejting od 89% na Rotten Tomatoes-u.[246] Neki kritičari i publikacije su ovu seriju svrstali među najbolje HBO-ove serije svih vremena.[258][259] Seriju su obožavaoci željno iščekivali pre premijere.[260][261] Džejms Ponjevozik je rekao da je pilot epizoda postavila „veoma veliki sto”,[262] dok je Ti Sing iz Deen of Geek-a rekao da je serija „došla da ostane”.[263]

Recenzenti prve sezone su rekli da serija ima visoke produkcione vrednosti, potpuno osmišljen svet i ubedljive likove.[264] Prema Variety-ju, „Možda ne postoji serija koja je profitabilnija svojoj mreži više od Igre prestola HBO-u. Potpuno proizvedena od strane kablovske televizije i već globalni fenomen nakon samo jedne sezone, fantazija je bila kocka koja se isplatila odlično.”[265] Druga sezona je takođe bila dobro prihvaćena. Entertainment Weekly je pohvalio njeno „živopisno, vitalno i jednostavno zabavno” pripovedanje[266] i prema The Hollywood Reporter-u, serija je dala „snažan argument da je jedna od najboljih TV serija.” Njena ozbiljnost učinila ju je jedinom dramom koja se može porediti sa serijama Ljudi sa Menhetna ili Čista hemija.[267]

Kritički prijem srednjih sezona takođe je bio pozitivan. Met Fouler iz IGN-a je rekao da je serija „još uvek prilično izvanredna”, hvaleći razvoj likova.[268] TV Guide je pretposlednju epizodu treće sezone, „Kiše nad Kastamirom“, stavio na treće mesto liste 65 najboljih epizoda 21. veka.[269] Priznanje kritičara nastavilo se i u četvrtoj sezoni, a Daren Franič iz Entertainment Weekly-a nazvao je sezonu „vrhuncem moći generisanja ikoničnosti serije.”[270] The Independent je naveo da je serija značajno odstupila od romana, međutim „promene su išle u prilog seriji i sažimale su izvorni tekst zadivljujuće dobro”.[271] Kritički odgovor na petu sezonu ponovo je bio pozitivan, međutim, neki komentatori su kritikovali silovanje u epizodi „Nepokoreni, nesagnuti, neslomljeni”.[272] Šesta sezona je takođe dobila pozitivne kritike. Time je kritikovao ponavljajuće priče početkom sezone, međutim, recenzent je pohvalio epizodu „Bitka kopiladi” kao „jednu od najboljih u seriji”.[273] Jedan recenzent je takođe rekao da je bilo više tema koje su „prijatnije po žene” tokom sezone,[274] dok je drugi izdojio priču Arje Stark.[275]

Poslednje dve sezone serije, posebno osma sezona, dobile su više kritika. Sedma sezona je hvaljena zbog akcionih sekvenci i fokusiranih centralnih likova, ali je kritikovana zbog svog tempa i razvoja zapleta za koje je rečeno da su „prkosili logici”.[255][254][276] Pišući za Vox, Emili Vanderverf je navela odstupanje od izvornog materijala kao razlog za „cirkularno pripovedanje”.[277] Kritički prijem osme sezone bio je pomešan.[278] The Guardian je rekao da se radi o „zbrzanim potezima” zapleta koji „nisu uspeli da daju pravdu svojim likovima ili glumcima”.[279] Pišući za The Hollywood Reporter, Morin Rajan je osudila reduktivni tretman žena u sezoni i „odluke donete i izvršene sa malo ili nimalo predviđanja ili promišljenosti”, proglasivši pretposlednju epizodu „Igrom prestola u najgorem izdanju”.[280] Reakcije obožavalaca na poslednju epizodu su bile pomešane. Peticija na Change.org koju su pokrenuli neki obožavaoci zahtevala je da se poslednja sezona ponovo snimi sa drugim scenaristima.[281] Kejsi Blojs, predsednik programa HBO-a, rekao je na događaju Udruženja televizijskih kritičara da „peticija pokazuje mnogo entuzijazma i strasti prema seriji, ali to nije nešto što smo ozbiljno razmatrali”.[282] Uprkos kritikama na račun scenarija, muzika i vizuelni efekti su hvaljeni.[283][284]

Glumci su hvaljeni tokom celog trajanja serije. Izvedba Pitera Dinklidža u ulozi Tiriona, opisana kao „šarmantna, moralno dvosmislena i samosvesna”,[285] bila je hvaljena i donela mu je nagrade Emi i Zlatni globus. Meri Maknamara iz Los Angeles Times-a napisala je da „na mnogo načina, Igra prestola pripada Dinklidžu”, pre nego što je Tirion postao centralna figura serije u drugoj sezoni.[286][287] Nekoliko kritičara je istaklo izvedbe glumica i dece.[286][288] Izvedba Line Hidi u ulozi „intrigantne” Sersei Lanister je takođe dobila pohvale.[285][289] Mejsi Vilijams je takođe izdvojena i njen rad u drugoj sezoni sa glumcem veteranom Čarlsom Densom (Tivin Lanister).[290] Stiven Dilejn je dobio pozitivne kritike za tumačenje lika Stanisa Barateona, naročito u petoj sezoni, pri čemu je jedan kritičar primetio: „Bilo da vam se Stanis sviđa ili ne, morate priznati da je Stiven Dilejn dao monumentalnu izvedbu ove sezone.”[291] Serija je takođe hvaljena zbog prikazivanja hendikepiranih likova i likova sa invaliditetom.[292] Jedan komentator je izjavio da je Tirion Lanister „odstupanje od arhetipskog patuljka” koji se često može naći u drugim fantastičnim pričama poput Gospodara prstenova.[293]

Daren Franič iz Entertainment Weekly-a je seriji dao ocenu B, rekavši da je sveukupno bila „okej”. Sa „transcendentnim trenucima” i „bednim fazama”, bila je „dovoljno voljena da je svi za nešto kritikuju”. Franič je opisao treću i četvrtu sezonu kao „nemilosrdne”, završetak šeste sezone „sa ubistvenim udarcem”, dok su sedma i osma bile „osrednje”.[294] The New York Times je dao mešovitu recenziju seriji nakon finala treće sezone, kritikujući broj likova, njihovu nesloženost i vijugavu radnju.[295] Serija se, međutim, pojavila na mnogim listama najboljih za kraj 2010-ih. Alan Sepinvol, pišući za Rolling Stone, stavio je seriju na svoju listu „50 najboljih TV serija 2010-ih”, rekavši da njena „sposobnost da većinu vremena zadrži sve svoje različite niti da se čine vitalnim i vezanim jedna za drugu, ostaje zapanjujuće dostignuće”.[296]

Seks i nasilje[uredi | uredi izvor]

Uprkos inače pozitivnom prijemu od strane kritičara, Igra prestola je kritikovana zbog količine ženske golotinje, nasilja i seksualnog nasilja koje prikazuje, kao i zbog načina na koji prikazuje ove teme.[297][298] Džordž R. R. Martin je odgovorio da se osećao obaveznim da bude iskren o istoriji i ljudskoj prirodi i da su silovanje i seksualno nasilje česti u ratu i da bi njihovo izostavljanje iz priče delovalo lažno i potkopalo jednu od tema njegovih romana, istorijski realizam.[299] HBO je rekao da u potpunosti podržavaju „viziju i umetničku vrednost Denovog i Dejvidovog izuzetnog rada” i da smatraju da „ovo delo govori samo za sebe.”[22] Serija je navodno cenzurisana ili zabranjena zbog seksualnog ili nasilnog sadržaja u državama kao što su Kina,[300][301] Indija,[302][303] Iran,[304] Jordan,[305] Singapur,[306] Turska,[307][308] Ujedinjeni Arapski Emirati[309] i Vijetnam.[310]

Količina seksa i golotinje u seriji, posebno u scenama od manje važnosti, bila je u fokusu većine kritika usmerenih na nju u prvoj i drugoj sezoni. Stiven Dilejn, koji je tumačio Stanisa Barateona, uporedio je česte eksplicitne scene serije sa „nemačkom pornografijom iz 1970-ih.”[311] Upotreba „sekspozicije”, prikazivanja radnje praćenog seksom ili golotinjom, kritikovana je kao ometajuća.[312] Emisija Uživo subotom uveče je parodirala ovaj aspekt adaptacije u skeču gde je 13-godišnji dečak konsultant Igre prestola, čija je glavna briga da se prikaže što više grudi.[313]

Epizoda „Medved i devica ljupka” iz treće sezone je sadržala dugotrajno mučenje i konačnu emaskulaciju Teona Grejdžoja, što je naišlo na kritike.[314] Časopis New York nazvao je tu scenu „porno mučenjem.”[315] Prema jednom komentatoru, iako je nasilje u seriji trebalo da služi narativnoj svrsi, Teonovo mučenje u „Medvedu i devici ljupkoj” takođe je bilo preterano.[316] Jedan komentator je primetio da je Grejdžojeva emaskulacija bila jedna od retkih scena seksualnog nasilja gde je muškarac bio žrtva.[317] Scena u epizodi „Kršiteljka lanaca” iz četvrte sezone, u kojoj Džejmi Lanister siluje svoju sestru i ljubavnicu Sersei, izazvala je široku javnu diskusiju o prikazu seksualnog nasilja nad ženama u seriji. Prema Dejvu Ickofu iz The New York Times-a, scena je izazvala zgražavanje, delom zbog komentara reditelja Aleksa Grejvsa da je postala „dobrovoljna do kraja”.[22] Sonja Saraija iz The A.V. Club-a je napisala da je izbor serije da prikaže ovaj seksualni čin, kao i sličan čin između Deneris Targarjen i kala Droga u prvoj sezoni, kao silovanje, iako su oba u izvornim romanima opisani kao dobrovoljni, izgledao kao „eksploatacija radi šokiranja”.[318]

U epizodi „Nepokoreni, nesagnuti, neslomljeni” iz pete sezone, Sansu Stark siluje Remzi Bolton. Većina recenzenata i publikacija smatrala je ovu scenu suvišnom i umetnički nepotrebnom.[319][320][321] Kao odgovor na scenu, veb-sajt o pop kulturi The Mary Sue je objavio da će prekinuti da piše o seriji zbog ponovljene upotrebe silovanja kao sredstva za zaplet,[322] a senatorka SAD Kler Makaskil rekla je da je više neće gledati.[323] Epizoda je bila najslabije ocenjena na Rotten Tomatoes-u, sve do pretposlednje epizode osme sezone, „Zvona”.[324] Kako u kasnijim sezonama Deneris, Sansa i Sersei preuzimaju vladajuće pozicije, Alisa Rozenberg iz The Washington Post-a je primetila da se serija može posmatrati kao „osvetnička fantazija o tome šta se dešava kada žene koje su zlostavljane i silovane dobiju moć”.[325] Veliki deo kritika nakon finala serije bio je usredsređen na upravljanje pričama ženskih likova.[326] Jedan komentator je naveo predstavljanje žena kao seksualnih objekata kao jedan od glavnih izvora „romantizovanog silovanja žena” i opšte golotinje kroz seriju.[317] Drugi komentator je izjavio da upotreba i seksa i nasilja pomaže prikazu mizoginije u univerzumu Igre prestola.[327]

Osvetljenje[uredi | uredi izvor]

Osvetljenje ili nedostatak svetla u mračnijim scenama je bio stalan razlog kritikovanja od šeste sezone serije.[328][329][330][331] Godine 2016, Kejtlin Kalegari iz Bustle-a navela je 31 primer scene u kojima je osvetljenje izazivalo probleme gledaocima, od nemogućnosti da prepoznaju boju kose lika do nemogućnosti da vide šta se dešava.[332] Neki recenzenti su primetili da je ovo deo šireg trenda[333] među serijama koje prave ljudi koji imaju iskustva u radu prvenstveno na filmovima, sugerišući da „nisu shvatili nijanse (ili nedostatak istih)” televizije kao medija, naročito razlike između gledanja scene na televizijskom ekranu i na velikom platnu u bioskopu.[334]

U intervjuu iz 2017. godine, Robert Maklahlan, kinematograf koji je radio na seriji, objasnio je nedostatak osvetljenja kao umetnički izbor, rekavši: „Pokušavamo da budemo što je moguće prirodniji.”[335] Kritike su dostigle vrhunac tokom treće epizode osme sezone, „Duga noć”.[336][337] Jedva nekoliko minuta od početka epizode, gledaoci su na društvenim medijima kao što je Twitter izrazili svoje nezadovoljstvo zbog činjenice da su imali velikih poteškoća da gledaju bitku i da shvate šta se dešava.[338][339]

Kulturni uticaj[uredi | uredi izvor]

Iako su neki kritičari prvobitno odbacili Igru prestola,[16] njen uspeh je pripisan porastu popularnosti žanra fantastike.[340] Popularnost serije dovela je do povećanja prodaje romana Pesma leda i vatre, koji su mesecima ostali na vrhu lista bestselera.[341] Uoči premijere druge sezone, CNN je rekao: „Nakon ovog vikenda, možda će vam biti teško da nađete nekoga ko nije ljubitelj nekog oblika epske fantastike” i citirao Ijana Bogosta koji je rekao da serija nastavlja trend uspešnih ekranizacija, počevši od filmske trilogije Gospodar prstenova (2001–2003) Pitera Džeksona i Hari Poter filmova (2001–2011) kojima se fantastika uspostavila kao žanr masovnog tržišta. Oni su „gejtvej droge kulturi obožavanja fantazije.”[342] Uspeh serije doveo je do naručivanja nekoliko fantastičnih televizijskih serija, uključujući Točak vremena i Gospodar prstenova: Prstenovi moći Amazon Studios-a.[343] Prema Nilu Gejmanu, čiji su romani Dobra predskazanja i Američki bogovi adaptirani u TV serije, Igra prestola je pomogla da se promeni stav prema fantastici na televiziji, ali je prvenstveno učinila da veliki budžeti za fantastične serije budu prihvatljiviji.[344]

Uspeh žanra scenaristi su pripisali žudnji za bekstvom od stvarnosti u popularnoj kulturi, čestoj ženskoj golotinji i veštini balansiranja lakih i ozbiljnih tema (na primer, zmajevi i politika) što je obezbedilo prestiž koji uživaju konvencionalne, vrhunske dramske serije.[16] Prema The Daily Beast-u, Igra prestola je bila omiljena scenaristima sitkoma i pominjana je u drugim televizijskim serijama.[345] Zajedno sa drugim fantastičnim serijama, navodi se kao razlog povećanja kupovine (i kasnije napuštanja) haskija i drugih pasa nalik vuku.[346]

Igra prestola je doprinela popularnom rečniku. Scena iz prve sezone u kojoj Petir Beliš objašnjava svoje motive (ili prošlost) dok prostitutke u pozadini imaju seks, dovela je do stvaranja reči „sekspozicija” za pružanje ekspozicije sa seksom i golotinjom.[347] Dotraci, nomadski jahači u seriji, rangirani su na četvrtom mestu na Global Language Monitor-ovoj listi reči sa televizije koje su najčešće korišćene na internetu iz septembra 2012. godine.[348] Seriju i njene likove su takođe spominjali političari i akademici kako bi komentarisali modernu geopolitiku, ekonomsku nejednakost i klimatske promene.[349][350][351]

Kantautorka Tejlor Svift je 2019. rekla za Entertainment Weekly da je nekoliko pesama sa njenog albuma Reputation iz 2017. godine inspirisano likovima i zapletima iz Igre prestola.[352] „Kalisi” je postalo popularnije ime za devojčice u SAD, iako u romanima i TV seriji kalisi nije ime, već titula supruge kala (vojskovođe) na dotračkom jeziku, koju nosi Deneris Targarjen.[353] Druga imena likova u seriji, poput Deneris, takođe su postala popularna imena za bebe.[354][355]

Igra prestola je takođe postala predmet akademskog i naučnog istraživanja.[356][357] Godine 2016, istraživači su objavili rad u kojem analiziraju emocionalni sentiment u onlajn javnom diskursu koji je povezan sa razvojem priče tokom četvrte sezone.[356] Američko matematičko udruženje objavilo je žurnal 2016. godine koji je primenio multidisciplinarnu oblast nauke o mrežama kako bi se napravila društvena mreža za likove iz serije i njihove odnose.[358] Australijski naučnici su 2018. godine sproveli analizu preživljavanja i ispitali smrtnost među 330 važnih likova tokom prvih sedam sezona Igre prestola.[32] Australijski Crveni krst je 2019. sproveo studiju koristeći međunarodno humanitarno pravo, kako bi utvrdio koji od likova Igre prestola je počinio najviše ratnih zločina tokom prvih sedam sezona serije.[359][360]

Životinje su takođe dobile imena po seriji: tri vrste bodljoglavaca (Echinoderes daenerysae, Echinoderes rhaegal i Echinoderes drogoni),[361] jedna muva lebdilica (Paramonovius nightking),[362] tri vrste balegara (Gymnetis drogoni, Gymnetis rhaegali i Gymnetis viserioni)[363] i jedna zmijača (Ophiohamus georgemartini), zbog svog oštrog trnja nalik onom prikazanom na kruni iz Igre prestola.[364]

Obožavaoci[uredi | uredi izvor]

Predsednik Obama sedi na digitalno dodatom Gvozdenom prestolѕ u Ovalnoj sobi u Beloj kući, okružen drugim ljudima.
Na ovoj montiranoj slici, koju je objavila Bela kuća 2014. godine, tadašnji predsednik SAD, Barak Obama (inače obožavalac serije), sedi na Gvozdenom prestolu u Ovalnoj sobi, sa kraljevom krunom u krilu.

Pesma leda i vatre i Igra prestola imaju široku, aktivnu međunarodnu bazu obožavalaca. Godine 2012, Vulture je rangirao obožavaoce serije kao najposvećenije u popularnoj kulturi, iznad obožavalaca Lejdi Gage, Džastina Bibera, Harija Potera ili Ratova zvezda.[365] Među obožavaocima serije su politički lideri kao što su bivši predsednik SAD Barak Obama,[366][367] bivši britanski premijer Dejvid Kameron,[368] bivša australijska premijerka Džulija Gilard[369] i holandski ministar spoljnih poslova Frans Timermans, koji je koristio citate iz Martinovih romana u govoru o evropskoj politici iz 2013. godine.[370]

BBC News je 2013. rekao da su „strast i ekstremna privrženost” obožavalaca stvorile fenomen, drugačiji od bilo čega vezanog za druge popularne TV serije, koji se pokazuje u fan fikciji,[371] burlesknim rutinama na temu Igre prestola i roditeljima koji daju imena deci po likovima serije. Scenaristi su pripisali ovaj uspeh bogatim detaljima, moralnoj dvosmislenosti, seksualnoj eksplicitnosti i epskoj skali serije i romana.[372] Prethodne godine, „Arja“ je bilo žensko ime sa najbržim rastom popularnosti u SAD, nakon što je sa 711. mesta po popularnosti skočilo na 413. mesto.[373]

Godine 2013, oko 58% gledalaca serije bili su muškarci, a 42% žene, dok je prosečan muški gledalac imao 41 godinu.[229][374] Prema Helen Keli, direktorki marketinga SBS Broadcasting Group, Igra prestola ima visoku stopu angažovanja obožavalaca. Oko 5,5% od 2,9 miliona fanova serije na Facebook-u govorilo je na mreži o seriji 2012. godine, u poređenju sa 1,8% od preko 10 miliona fanova serije Prava krv (druge fantastične serije HBO-a).[375] Vulture.com je naveo Westeros.org i WinterIsComing.net (forumi za vesti i diskusiju), ToweroftheHand.com (koji organizuje javna čitanja romana) i Podcastoficeandfire.com kao sajtove obožavalaca posvećene TV seriji i seriji romana.[365] Takođe postoje podkasti na temu Igre prestola.[376]

Nagrade[uredi | uredi izvor]

Igra prestola je osvojila brojne nagrade tokom svog trajanja, uključujući 59 nagrada Emi, osam nagrada Udruženja filmskih glumaca i nagradu Pibodi. Drži rekord za ukupan broj osvojenih nagrada Emi za televizijsku seriju sa scenarijem (oborivši rekord od 37 pobeda koje je od 2004. držala serija Frejžer) i za broj nominacija za Emi za dramsku seriju, sa 161 nominacijom.[146][377][378][379] Godine 2019, poslednja sezona serije postavila je novi rekord, za najviše nominacija za Emi primljenih u godinu dana, sa 32 nominacije, oborivši 25-godišnji rekord od 26 nominacija koji je držala serija Njujorški plavci od 1994. godine.[380] Godine 2013, Udruženje pisaca Amerike proglasilo je Igru prestola za 40. najbolje napisanu seriju u istoriji televizije.[381] Godine 2015, The Hollywood Reporter ju je postavio na četvrto mesto svoje liste najboljih TV serija ikada,[382] dok je 2016. serija bila na sedmom mestu Empire-ove liste „50 najboljih TV serija ikada”.[383] Iste godine Rolling Stone ju je proglasio dvanaestom „najvećom TV serijom svih vremena”.[384] Godine 2013, na dodeli nagrada za pristup medijima, Džordž R. R. Martin je primio vizionarsku nagradu od Komiteta pisaca sa invaliditetom Udruženja pisaca Amerike, za pozitivan prikaz lika sa invaliditetom.[385]

Gledanost[uredi | uredi izvor]

Igra prestola se smatrala uspehom u rejtinzima za HBO tokom svih osam sezona.[386][387] Premijeru serije je gledalo 2,2 miliona, a prva sezona je prosečno imala 2,5 miliona gledalaca po epizodi.[388] U drugoj sezoni, serija je imala prosečnu publiku od 11,6 miliona gledalaca.[389] Treću sezonu je gledalo 14,2 miliona gledalaca, što je učinilo Igru prestola drugom najgledanijom HBO-ovom serijom (posle serije Porodica Soprano).[390] HBO je saopštio da je prosečna publika Igre prestola od 18,4 miliona gledalaca (kasnije ispravljeno na 18,6 miliona) premašila Porodicu Soprano po gledanosti.[391][392] Epizoda „Kuća Crnog i Belog” iz pete sezone simultano je emitovana u 173 države, postavši „najveći televizijski prenos TV drame” prema Ginisovoj knjizi rekorda.[393]

Do šeste sezone, prosečna gledanost po epizodi porasla je na preko 25 miliona, sa skoro 40% gledalaca koji gledaju na HBO-ovim digitalnim platformama.[394] Godine 2016, istraživanje The New York Times-a o 50 TV serija sa najviše sviđanja na Facebook-u pokazalo je da je Igra prestola bila mnogo popularnija u gradovima nego na selu.[395] Do sedme sezone, prosečan broj gledalaca je porastao na 32,8 miliona po epizodi na svim platformama.[396][397] Finale serije je gledalo 19,3 miliona ljudi na HBO-ovim platformama, čime je postalo najgledanija epizoda mreže.[398][399] Prethodna emitovana serija u programu je takođe imala koristi od rekordne gledanosti finala.[400]

Igra prestola je takođe postavila rekorde gledanosti van SAD na pretplatničkim TV kanalima u Ujedinjenom Kraljevstvu (sa prosečnom publikom od preko 5 miliona na svim platformama 2016. godine)[401] i Australiji (sa kumulativnom prosečnom publikom od 1,2 miliona).[402] Istraživačka kompanija za striming, Parrot Analytics, objavila je da je, nakon SAD, potražnja za premijerom osme sezone „posebno jaka u Ujedinjenom Kraljevstvu i Francuskoj”.[403] Nielsen Media Research je primetila da je serija bila popularna među ciljnom grupom od 18 do 49 godina, sa velikom ženskom gledanošću za fantastičnu seriju.[404][405] Serija je takođe imala koristi od pomerenog gledanja. Između prve i sedme sezone, 7-dnevni broj gledalaca, broj pregleda preko video rekordera i videa na zahtev tokom nedelje nakon emitovanja epizode, porastao je sa 3,3 miliona na 13,7 miliona.[406] Nakon finala serije, komentatori su rekli da bi mnogi gledaoci mogli da otkažu svoje pretplate na premijum televiziju i striming.[407] Matična kompanija HBO-a, WarnerMedia, izvestila je da je prihod od pretplate opao za samo 0,9% između aprila i juna 2019. godine.[408]

Igra prestola : Gledaoci iz SAD po epizodi (u milionima)
SezonaBroj epizodeProsek
12345678910
12,222,202,442,452,582,442,402,722,663,042,52
23,863,763,773,653,903,883,693,863,384,203,80
34,374,274,724,875,355,504,845,135,225,394,97
46,646,316,596,957,166,407,207,176,957,096,84
58,006,816,716,826,566,245,407,017,148,116,88
67,947,297,287,827,896,717,807,607,668,897,69
710,119,279,2510,1710,7210,2412,07N/D10,26
811,7610,2912,0211,8012,4813,61N/D11,99
Merenje gledanosti publike izvršio Nielsen Media Research[409]

Drugi mediji[uredi | uredi izvor]

Roba na temu serije
Roba na temu Igre prestola u HBO-ovoj prodavnici u Njujorku.

Video-igre[uredi | uredi izvor]

Serija i romani su inspirisali nekoliko video-igara. Strateška igra Game of Thrones Ascent povezana je sa HBO-ovom serijom, čineći likove i postavke dostupnim igračima dok se pojavljuju na televiziji.[410] Behaviour Interactive je 2019. godine objavio besplatnu mobilnu igru pod nazivom Game of Thrones Beyond the Wall.[411] Reigns: Game of Thrones, spinof serije strateških video-igara Reigns, razvio je Nerial, a objavio Devolver Digital u oktobru 2018. godine.[412]

Roba i izložba[uredi | uredi izvor]

HBO je licencirao širok spektar robe zasnovane na Igri prestola, uključujući igre, replike oružja i oklopa, nakit, lutke, pivo i odeću.[413] Skupocena roba uključuje ručni sat Ulysse Nardin-a od 10.500 dolara[414] i repliku Gvozdenog prestola od smole od 30.000 dolara.[415] Tokom 2013. i 2014. godine, putujuća izložba kostima, rekvizita, oklopa i oružja iz serije je posetila velike gradove u Evropi i Amerikama.[416] Počevši od 2018. godine, Diageo je objavio nekoliko viskija sa temom Igre prestola.[417] Prateća knjiga, Unutar HBO-ove Igre prestola, čiji je autor Brajan Kogman, scenarista serije, objavljena je 27. septembra 2012. Knjiga od 192 stranice, ilustrovana konceptualnom umetnošću i fotografijama iza scene, pokriva stvaranje prve dve sezone serije i njihovih glavnih likova i porodica.[418]

Srodne serije[uredi | uredi izvor]

Prestokast[uredi | uredi izvor]

Prestokast: Zvanični vodič kroz Igru prestola je serija podkasta koje je vodio Džeof Lojd, a producirao Koink. Objavljena je na veb-stranici Sky Atlantic-a i iTunes prodavnici u UK tokom prikazivanja serije. Novi podkast, sa analizom i intervjuima glumaca, izlazio je posle svake epizode.[419]

Nakon Igre prestola[uredi | uredi izvor]

Nakon Igre prestola je emisija uživo tokom koje voditelji Endi Grinvald i Kris Rajan razgovaraju o epizodama serije. Emitovala se na HBO Now, ponedeljkom, nakon svake epizode šeste sezone.[420]

Dodaci na izdanjima kućnog videa[uredi | uredi izvor]

Blu-rej i DVD set svake sezone sadrži nekoliko kratkih animiranih sekvenci pod naslovom Histories and Lore, koje pripoveda glumačka ekipa, u liku, dok opisuju događaje iz istorije Vesterosa.[421] Za sedmu sezonu, trebalo je da bude uključena animirana serija, prednastavak, Igra prestola: Osvajanje i pobuna, ilustrovana u drugačijem stilu od prethodnih videa. Serija se fokusira na osvajanje Sedam kraljevstava Vesterosa od strane Egona Targarjena.[422] Nedelju dana nakon finala serije, HBO je objavio dokumentarac pod naslovom Igra prestola: Poslednja straža.[423] Program je dokumentovao produkciju 8. sezone zajedno sa probama scena i intervjuima sa glumcima.[424]

Naslednici[uredi | uredi izvor]

U maju 2017, nakon godina spekulacija o mogućim serijama naslednicama, HBO je izabrao Maksa Borenštajna, Džejn Goldman, Brajana Helgelanda, Karli Rej i Brajana Kogmana da razviju pet pojedinačnih naslednika Igre prestola.[425] Pisci su trebali da rade pojedinačno sa Džordžom R. R. Martinom, koji je takođe bio koautor dva scenarija.[426] D. B. Vajs i Dejvid Beniof su rekli da neće biti uključeni ni u jedan od projekata.[427]

Martin je rekao da su svi koncepti o kojima se raspravlja bili prednastavci, iako veruje da se termin „naslednička serija” bolje primenjuje na ove projekte, jer oni nisu spinofovi Igre prestola u tradicionalnom smislu. Odbacio je Robertovu pobunu (zbacivanje Denerisinog oca od strane Roberta Barateona) kao moguću ideju i otkrio da bi neke mogle biti smeštene van Vesterosa.[428] U septembru 2018, govoreći o četiri projekta (tj. ne o Goldmanovom projektu), predsednik programa HBO-a, Kejsi Blojs, rekao je da su neki od projekata potpuno napušteni, dok su drugi ostali kao mogućnosti za budućnost.[429] Martin je rekao da su „najmanje dva od njih čvrsto temeljeni na materijalu u Vatri i krvi”.[430] U maju 2019. Martin je izjavio da su dva projekta još uvek u fazi scenarija, ali da se „bliže”.[431] U aprilu 2019. Kogman je potvrdio da njegov prednastavak neće napredovati.[432]

U januaru 2021. otkriveno je da HBO razvija još jednu prednastavnu seriju koja će biti zasnovana na Martinovoj seriji novela Priče o Danku i Jajetu (Vitez Sedam kraljevstava).[433] Stiv Konrad je postao scenarista i izvršni producent serije Priče o Danku i Jajetu u novembru 2021. godine.[434] U martu 2021. objavljeno je da su u HBO-u u razvoju tri dodatna spinofa Igre prestola, a to su: 10.000 brodova, referenca na putovanja kraljice ratnika, princeze Nimerije, koja je kasnije osnovala Dornu; 9 putovanja, o putovanjima Korlisa Velariona na Morskoj zmiji i projekat zasnovan na Buvljoj rupi, najsiromašnijoj četvrti Kraljeve luke.[435]

U junu 2022. objavljeno je da je serija-nastavak o Džonu Snežnom, sa Kitom Haringtonom koji će ponoviti ulogu, u ranom razvoju na HBO-u.[436] Radni naslov je Snežni i Martin je potvrdio svoju uključenost u projekat i da je Harington inicirao ideju.[437] Takođe u junu, Martin je rekao da su u razvoju još tri igrane serije: 10.000 brodova (napisala Amanda Sigal), 9 putovanja ili Morska zmija (napisao Bruno Heler) i prednastavak o Danku i Jajetu (napisao Stiven Konrad), pod naslovom Vitez lutalica ili Vitez Sedam kraljevstava.[437]

Animirana serija[uredi | uredi izvor]

U januaru 2021, animirana dramska serija je najavljena u HBO Max-u.[438] U julu 2021. godine, još dve animirane serije bile su u razvoju u HBO Max-u, a jedna je smeštena u Ji Ti, naciju u Esosu koja je slabo temeljena na carskoj Kini.[439]

Krvavi mesec[uredi | uredi izvor]

HBO je 8. juna 2018. naručio pilot serije čija se radnja dešava pre Igre prestola, sa Goldman kao šouranerom i Martinom kao koautorom.[440] Prednastavak je trebalo da se odigra u Dobu junaka, periodu koji počinje otprilike 10.000 godina pre događaja iz Igre prestola. Značajni događaji tog perioda uključuju osnivanje moćnih kuća, Dugu noć kada su se Beli hodači prvi put spustili na Vesteros i Andalsku invaziju, kada su Andali napali iz Esosa i osvojili veći deo Vesterosa.[441] Martin je predložio da naslov serije bude Duga noć.[442] S. Dž. Klarkson je najavljena kao reditelj i izvršni producent pilota,[443] dok je Naomi Vots izabrana za glavnu žensku ulogu, „harizmatičnu bogatašicu koja krije mračnu tajnu”.[444] Među ostalim glavnim glumcima serije su bili: Džoš Vajthaus, Tobi Regbo, Ivano Džeremaja, Džordži Henli, Naomi Eki, Deniz Gof, Džejmi Kembel Bauer, Šila Atim, Aleks Šarp, Miranda Ričardson, Markiz Rodrigez, Džon Sim, Ričard Makejb, Džon Hefernan i Diki Egerik.[445] U septembru 2019. Martin je tvrdio da je pilot u postprodukciji,[446] ali je u oktobru 2019. objavljeno da je HBO odlučio da ne ide dalje sa serijom.[447]

Kuća zmaja[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Kuća zmaja

U septembru 2019, Deadline Hollywood je izvestio da je drugi prednastavak Martina i Rajana Kondala koji prati „početak kraja dinastije Targarjen” bio blizu dobijanja narudžbine pilota od strane HBO-a. Projekat se ne smatra originalnim šestim scenarijem, jer se temelji na Kogmanovoj ideji iz 2017. godine.[448] Ovaj prednastavak, pod nazivom Kuća zmaja, naručen je kao kompletna serija 29. oktobra 2019. godine. Serija od 10 epizoda temeljena je na materijalu iz Vatre i krvi, sa Martinom, Vinsom Džerardisom, Kondalom i Migelom Sapočnikom kao izvršnim producentima, od kojih su poslednja dvojica i šouraneri serije.[449] U januaru 2020, HBO je izjavio da je premijera serije zakazana za 2022. godinu i da je proces pisanja scenarija počeo.[450] Izbor glumaca je počeo u julu 2020. godine.[451] U oktobru 2020. otkriveno je da je Pedi Konsidajn dobio ulogu kralja Viserisa I Targarjena.[452] U decembru 2020. objavljena su još tri glumca: Olivija Kuk kao Alisent Hajtauer, Ema D’Arsi kao Renira Targarjen i Met Smit kao Demon Targarjen.[453] U februaru 2021. godine, direktor sadržaja HBO-a, Kejsi Blojs, izjavio je da će serija početi sa proizvodnjom u aprilu, a da će se snimanje odvijati u Engleskoj.[454][455] Istog meseca, potvrđeno je da će Stiv Tusen, Iv Best, Ris Ivans i Sonoja Mizuno takođe igrati u seriji.[456] U martu 2022, HBO je najavio da je datum premijere serije 21. avgust 2022, nakon čega je usledilo objavljivanje zvaničnog tizer trejlera.[457] Pet dana posle premijere, serija je obnovljena za drugu sezonu.[458] Prva sezona je dobila veoma pozitivne kritike, uz pohvale za razvoj likova, scenario, muziku i glumce. Međutim, kritikovani su tempo, posebno vremenski skokovi i tamno osvetljenje nekih scena.[459][460] Premijeru serije pratilo je preko 10 miliona gledalaca preko linearnih kanala i HBO Max-a tokom prvog dana, što je najveća gledanost premijere serije u jednom danu u istoriji HBO-a.[461]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Noah Harari, Yuval (24. 5. 2019). „Game of Thrones: A Battle of Reality Versus Fantasy”. Wired. Condé Nast. Arhivirano iz originala 3. 6. 2019. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. 
  2. ^ Alsop, Elizabeth (8. 7. 2015). „The Unbearable Darkness of Prestige Television”. The Atlantic. Emerson Collective. Arhivirano iz originala 10. 7. 2015. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. „From the bro-style bloviating (or, broviating) of True Detective's first season, to the ominous proclaiming that punctuates the general whoring and slaying of Game of Thrones, to the unceasing climatological and psychological punishments meted out to the cast of The Killing, it seems as though some of the most celebrated recent examples of serial drama have elected self-seriousness as their default tone.” 
  3. ^ Arp, Robert (2017). J. Silverman, Eric, ur. The Ultimate Game of Thrones and Philosophy. Open Court Publishing Company. ISBN 9780812699555. Arhivirano iz originala 26. 5. 2020. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. „Like Game of Thrones, the action in those ancient tragedies centered on the stories of four ruling dynasties: House Atreus of Mycenae, House Cadmus in Thebes, House Erichthonius in Athens, and House Minos in Crete.” 
  4. ^ Marcotte, Amanda (9. 6. 2015). „Don't Be So Shocked by the Deaths on Game of Thrones: The Show Is a Classical Tragedy”. Slate. The Slate Group. Arhivirano iz originala 23. 1. 2019. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. „But while Game of Thrones is in part a rebuttal to traditional fantasy fiction, I'd argue that it's become clear—after five books in A Song of Ice and Fire and five seasons of the TV series—that Martin and showrunners D.B. Weiss and David Benioff are actually playing with a format that isn't so revolutionary at all: They're reviving and updating the classical tragedy as a narrative form.” 
  5. ^ a b v g Fleming, Michael (16. 1. 2007). „HBO turns 'Fire' into fantasy series”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 16. 5. 2012. g. Pristupljeno 2. 3. 2010. 
  6. ^ Cogman, Bryan (6. 11. 2014). Inside HBO's Game of Thrones. Orion. str. 4. ISBN 978-1-4732-1040-0. Arhivirano iz originala 6. 11. 2016. g. Pristupljeno 6. 11. 2016. 
  7. ^ Ordoña, Michael (16. 5. 2019). „'Game of Thrones': Second chances and second lives for key characters”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 5. 1. 2020. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  8. ^ Fowler, Matt (8. 4. 2011). „Game of Thrones: "Winter is Coming" Review”. IGN. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 17. 8. 2012. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  9. ^ a b Hibberd, James (29. 5. 2012). „'Game of Thrones' scoop: Season 3 character list revealed – Exclusive”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 5. 1. 2015. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  10. ^ Belloni, Matthew; Goldberg, Lesley (30. 10. 2014). „'Game of Thrones' Cast Signs for Season 7 with Big Raises”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 13. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  11. ^ Gonzales, Erica; Jones, Alexis (1. 4. 2019). „Game of Thrones Stars Could Be Making Millions Per Episode in the Final Season”. Harper's Bazaar. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 2. 4. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  12. ^ Back, Grace (15. 5. 2019). „Here's How Much Money The 'Game of Thrones' Cast Makes Per Episode”. Marie Claire Australia. Pacific Magazines. Arhivirano iz originala 15. 5. 2019. g. Pristupljeno 17. 11. 2020. 
  13. ^ a b v Power, Ed (22. 5. 2019). „Game of Thrones main characters and cast – a complete list of those alive and dead at the end of the finale”. The Telegraph. Telegraph Media Group. Arhivirano iz originala 24. 5. 2019. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. 
  14. ^ „Top 100 Game of Thrones Characters”. IGN. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 6. 7. 2017. g. 
  15. ^ Alter, Rebecca; Polk, Milan (22. 5. 2019). „The First and Last Appearances of Game of Thrones' Most Memorable Characters”. Vulture. Vox Media. Arhivirano iz originala 12. 12. 2019. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. 
  16. ^ a b v Hughes, Sarah (22. 3. 2014). „'Sopranos meets Middle-earth': how Game of Thrones took over our world”. The Guardian. Arhivirano iz originala 20. 9. 2016. g. Pristupljeno 22. 3. 2014. 
  17. ^ Holland, Tom (24. 3. 2013). „Game of Thrones is more brutally realistic than most historical novels”. The Guardian. Arhivirano iz originala 25. 1. 2017. g. Pristupljeno 9. 11. 2020. 
  18. ^ Katz, Brandon (11. 4. 2019). „How Much Is 'Game of Thrones' Inspired by Real-Life Battles? An Expert Weighs In.”. The New York Observer. Arhivirano iz originala 12. 5. 2021. g. Pristupljeno 31. 5. 2022. 
  19. ^ Richards, Linda (januar 2001). „January interview: George R.R. Martin”. January Magazine. Arhivirano iz originala 19. 4. 2012. g. Pristupljeno 22. 8. 2016. 
  20. ^ Itzkoff, Dave (1. 4. 2011). „His Beautiful Dark Twisted Fantasy: George R. R. Martin Talks 'Game of Thrones'”. The New York Times. Arhivirano iz originala 5. 6. 2012. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  21. ^ a b v Cogman, Bryan (6. 11. 2014). Inside HBO's Game of Thrones. Orion. str. 7. ISBN 978-1-4732-1040-0. Arhivirano iz originala 6. 11. 2016. g. Pristupljeno 6. 11. 2016. 
  22. ^ a b v Itzkoff, Dave (2. 5. 2014). „For 'Game of Thrones,' Rising Unease Over Rape's Recurring Role”. The New York Times. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2014. 
  23. ^ Fitzpatrick, Kellyann (2019). Neomedievalism, Popular Culture, and the Academy. 30. Boydell & Brewer. str. 124—125. ISBN 9781843845416. JSTOR j.ctvktrx88. S2CID 241392823. doi:10.2307/j.ctvktrx88. 
  24. ^ Young, Joseph (2018). „Review of Medievalism in a Song of Ice and Fire and Game of Thrones”. Mythlore. 37 (1 (133)): 248—251. ISSN 0146-9339. JSTOR 26809343. 
  25. ^ Larsson, Simon; Lundström, Markus (jun 2020). „Anarchy in the Game of Thrones”. Neohelicon. 47 (1): 117—129. S2CID 216189073. doi:10.1007/s11059-020-00522-5 Slobodan pristup. 
  26. ^ Gevers, Nick (decembar 2000). „Sunsets of High Renown – An Interview with George R. R. Martin”. Infinity Plus. Arhivirano iz originala 15. 3. 2012. g. Pristupljeno 22. 8. 2016. 
  27. ^ „The battle between good and evil reigns – Martin talks about new series Game of Thrones”. The Guardian. 11. 6. 2011. Arhivirano iz originala 2. 4. 2016. g. Pristupljeno 22. 8. 2016. 
  28. ^ Baum, Michele Dula (11. 4. 2001). „A Song of Ice and Fire – Author George R.R. Martin's fantastic kingdoms”. CNN. WarnerMedia. Arhivirano iz originala 28. 3. 2013. g. Pristupljeno 22. 8. 2016. 
  29. ^ a b Fowler, Matt (27. 8. 2017). „Game of Thrones: 'The Dragon and the Wolf' Review”. IGN. Ziff Davis. Pristupljeno 28. 8. 2017. 
  30. ^ McCluskey, Megan (17. 5. 2016). „George R.R. Martin Explains Why He Kills Off Your Favorite Game of Thrones Characters”. Time. Arhivirano iz originala 10. 7. 2017. g. Pristupljeno 29. 8. 2020. 
  31. ^ O'Connell, Michael (22. 5. 2012). „'Game of Thrones' Topped by 'Spartacus: Vengeance' as TV's Deadliest Series”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 29. 6. 2016. g. Pristupljeno 23. 5. 2012. 
  32. ^ a b Lystad, Reidar P.; Brown, Benjamin T. (decembar 2018). „"Death is certain, the time is not": mortality and survival in Game of Thrones”. Injury Epidemiology. BioMed Central. 5 (1): 44. PMC 6286904 Slobodan pristup. PMID 30535868. doi:10.1186/s40621-018-0174-7 Slobodan pristup. 
  33. ^ Hibberd, James (17. 3. 2015). „'Game of Thrones' showrunners answer burning season 5 questions”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 8. 7. 2019. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  34. ^ a b v g Holland, Tom (24. 3. 2013). „Game of Thrones is more brutally realistic than most historical novels”. The Guardian. London. Arhivirano iz originala 29. 6. 2013. g. Pristupljeno 24. 3. 2013. 
  35. ^ Mund, Lucas (27. 3. 2013). „Are the Lands of Westeros Inspired by Real-Life Countries?”. Slate. The Slate Group. Arhivirano iz originala 11. 2. 2017. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  36. ^ DeVries, Kelly (29. 3. 2012). „Game of Thrones as History”. Foreign Affairs. ISSN 0015-7120. Pristupljeno 4. 11. 2020. 
  37. ^ May Fathallah, Judith (2017). „Fanfiction and the Author”. Amsterdam University Press: 102. ISBN 978-90-485-2908-7. JSTOR j.ctt1v2xsp4 Slobodan pristup. Pristupljeno 2. 11. 2020 — preko JSTOR. 
  38. ^ Young, Joseph (2017). „"Enough About Whores": Sexual Characterization in A Song of Ice and Fire”. Mythlore. Mythopoeic Society. 2 (130): 45—61. JSTOR 26816084. Pristupljeno 2. 11. 2020 — preko JSTOR. 
  39. ^ Orr, David (12. 8. 2011). „Dragons Ascendant: George R. R. Martin and the Rise of Fantasy”. The New York Times. Arhivirano iz originala 22. 7. 2016. g. Pristupljeno 24. 3. 2013. „Martin's books are essentially the War of the Roses with magic” 
  40. ^ Milne, Ben (4. 4. 2014). „Game of Thrones: The cult French novel that inspired George RR Martin”. BBC News Online. BBC News. Arhivirano iz originala 21. 7. 2016. g. Pristupljeno 6. 4. 2014. 
  41. ^ Kustritz, Anne (9. 6. 2016). „"They All Lived Happily Ever After. Obviously.": Realism and Utopia in Game of Thrones-Based Alternate Universe Fairy Tale Fan Fiction”. Humanities. MDPI. 5 (2): 7. doi:10.3390/h5020043 Slobodan pristup. „Game of Thrones fairy tale AUs perfectly exemplify this principle, as these fan works reconceptualize the HBO show, the books the show is based on, and the fairy tale genre, as well as other fan-specific genre conventions, while the books themselves also draw heavily on numerous layers of fairy tale, alternate history, and fantasy novels, films, and stories as intertexts.” 
  42. ^ Miller, Laura (4. 4. 2011). „Just Write It!”. The New Yorker. Condé Nast. Arhivirano iz originala 30. 6. 2019. g. Pristupljeno 8. 11. 2020. 
  43. ^ Barnett, David (15. 4. 2019). „How Game of Thrones achieved world domination... 15 years before the TV show even aired”. The Independent. Arhivirano iz originala 7. 11. 2020. g. Pristupljeno 8. 11. 2020. 
  44. ^ Flood, Alison (10. 4. 2015). „George RR Martin revolutionised how people think about fantasy”. The Guardian. Arhivirano iz originala 18. 9. 2020. g. Pristupljeno 8. 11. 2020. 
  45. ^ Nagrade i nominacije Pesme leda i vatre
  46. ^ Grossman, Lev (13. 11. 2005). „The American Tolkien”. Time. Arhivirano iz originala 29. 12. 2008. g. Pristupljeno 8. 11. 2020. 
  47. ^ Cogman, Bryan (2014). Inside HBO's Game of Thrones. Orion Publishing Group. str. 6. ISBN 978-1473210400. Pristupljeno 19. 5. 2020. 
  48. ^ Mitchell, Elvis (8. 5. 2013). „UpClose: Game of Thrones with David Benioff and D. B. Weiss (Full Length)”. KCRW. National Public Radio. Arhivirano iz originala 19. 10. 2013. g. Pristupljeno 15. 5. 2013.  At about 2:50.
  49. ^ a b Birnbaum, Debra (15. 4. 2015). „'Game of Thrones' Creators: We Know How It's Going to End”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 25. 8. 2016. g. 
  50. ^ a b Armstrong, Jennifer (4. 4. 2011). „'Game of Thrones': George R. R. Martin talks HBO show”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 12. 4. 2017. g. Pristupljeno 12. 4. 2017. 
  51. ^ a b Game of Thrones: Long Story Short (HBO) (YouTube) (na jeziku: engleski). HBO. 17. 3. 2014. Arhivirano iz originala 19. 2. 2020. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. 
  52. ^ Shannon Miller, Liz (27. 8. 2017). „'Game of Thrones': Only 1 Out of 19 Directors Have Been Women — Why the Final Season Should Change That”. IndieWire. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 9. 1. 2019. g. Pristupljeno 17. 5. 2020. 
  53. ^ Hudson, Laura (14. 8. 2007). „Talking with George R. R. Martin Part 2”. Publishers Weekly. PWxyz. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 13. 3. 2013. 
  54. ^ Howden, Martin (2012). Games of Thrones A-Z: An Unofficial Guide to Accompany the Hit TV Series. Kings Road Publishing. str. 3. ISBN 978-1782190929. 
  55. ^ Kirschling, Gregory (27. 11. 2007). „George R.R. Martin answers your questions”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 17. 10. 2014. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  56. ^ Hibberd, Jame (11. 11. 2008). „HBO orders fantasy pilot Thrones”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 16. 10. 2014. g. Pristupljeno 5. 6. 2012. 
  57. ^ Robinson, Joanna (3. 2. 2016). „Game of Thrones Show-Runners Get Extremely Candid About Their Original "Piece of Sh—t" Pilot”. Vanity Fair. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 15. 6. 2016. g. 
  58. ^ Hibberd, James (14. 1. 2010). „HBO: 'Game of Thrones' dailies 'look fantastic'”. The Hollywood Reporter. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 2. 6. 2012. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  59. ^ Goldberg, Lesley (14. 4. 2011). „'Game of Thrones' by The Numbers”. The Hollywood Reporter. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  60. ^ Pallotta, Frank (7. 4. 2012). „How HBO Let Game of Thrones Make an $8 Million Episode”. Slate. The Slate Group. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  61. ^ „This Week's Cover: 'Game of Thrones,' the battle to make season 2 epic”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. 14. 3. 2012. Arhivirano iz originala 1. 1. 2015. g. Pristupljeno 18. 3. 2012. 
  62. ^ Gornstein, Leslie (28. 5. 2012). „Holy Flaming Warships! How Expensive Is Game of Thrones, Anyway?”. E!. NBCUniversal Television Group. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 3. 2015. 
  63. ^ Hibberd, James (mart 2015). „'Game of Thrones': EW spends 240 hours in Westeros”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 2. 6. 2016. g. Pristupljeno 1. 4. 2015. 
  64. ^ Lee, Ben (30. 3. 2016). „Game of Thrones season 6 costs A LOT per episode: The HBO fantasy epic's massive budget is revealed”. Digital Spy. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 2. 4. 2016. g. Pristupljeno 1. 4. 2016. 
  65. ^ Martin, Emmie (14. 4. 2019). „Here's how much it costs to produce one episode of 'Game of Thrones'”. CNBC. NBCUniversal Television Group. Arhivirano iz originala 6. 4. 2020. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. 
  66. ^ Barraclough, Leo (15. 4. 2016). „'Game of Thrones' Casting Director Nina Gold to Receive BAFTA Award”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 8. 8. 2016. g. Pristupljeno 18. 3. 2016. 
  67. ^ Andreeva, Nellie (5. 5. 2009). „Two will play HBO's 'Game'”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 9. 5. 2009. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  68. ^ a b Kit, Borys; Andreeva, Nellie (19. 7. 2009). „Sean Bean ascends to 'Game of Thrones'”. Reuters. Arhivirano iz originala 6. 11. 2015. g. Pristupljeno 20. 7. 2009. 
  69. ^ Walsh, Michael (12. 3. 2017). „What We Learned From Game Of Thrones' SXSW Panel, and What It Might Mean”. Nerdist Industries. Legendary Entertainment. Arhivirano iz originala 2. 4. 2017. g. Pristupljeno 12. 4. 2017. 
  70. ^ Sepinwall, Alan (19. 3. 2010). „'Game of Thrones' recasting: Ehle out, Fairley in”. HitFix. Uproxx Media Group. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 24. 2. 2013. 
  71. ^ Ryan, Maureen (21. 5. 2010). „Exclusive: 'Game of Thrones' recasts noble role”. Chicago Tribune. Tribune Publishing. Arhivirano iz originala 3. 8. 2016. g. Pristupljeno 24. 2. 2013. 
  72. ^ Ryan, Maureen (13. 10. 2009). „The 'Games' afoot: HBO's 'Game of Thrones' gears up”. Chicago Tribune. Tribune Publishing. Arhivirano iz originala 17. 8. 2016. g. Pristupljeno 29. 8. 2016. 
  73. ^ Roberts, Kayleigh (26. 12. 2017). „9 Times 'Game of Thrones' Recast Characters”. Harper's Bazaar. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 11. 10. 2019. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  74. ^ a b v g d Collins, Sean T. (2. 4. 2015). „Blood Caffeine Sex Magic: How 'Game of Thrones' Gets Written”. The New York Observer. Observer Media. Arhivirano iz originala 3. 9. 2016. g. Pristupljeno 15. 4. 2015. 
  75. ^ Karmali, Luke (30. 3. 2015). „George R. R. Martin Not Writing Game of Thrones Season 6 Episode”. IGN. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 15. 4. 2015. 
  76. ^ a b Ryan, Maureen (16. 3. 2010). „HBO's 'Game of Thrones': The 'Buffy' and 'Battlestar' connection”. Chicago Tribune. Tribune Publishing. Arhivirano iz originala 27. 8. 2016. g. Pristupljeno 15. 4. 2015. 
  77. ^ a b „The Surprising Connection Between Game of Thrones and Monty Python”. Vanity Fair. Condé Nast. 24. 3. 2014. Arhivirano iz originala 1. 1. 2015. g. Pristupljeno 7. 9. 2014. 
  78. ^ Robinson, Joanna (22. 3. 2015). „Game of Thrones Creators Confirm the Show Will Spoil the Books”. Vanity Fair. Condé Nast. Arhivirano iz originala 21. 6. 2016. g. Pristupljeno 23. 3. 2015. 
  79. ^ Bruner, Raisa (14. 4. 2019). „Here's Why the Game of Thrones Show Is Better Than the Books”. Time. TIME USA, LLC. Arhivirano iz originala 17. 4. 2019. g. Pristupljeno 29. 5. 2020. 
  80. ^ Gartenberg, Chaim (21. 5. 2019). „An apology to George R.R. Martin: ending Game of Thrones is really hard”. The Verge. Vox Media. Arhivirano iz originala 7. 11. 2020. g. Pristupljeno 9. 11. 2020. 
  81. ^ Bruney, Gabrielle (18. 8. 2019). „Game of Thrones Author George R.R. Martin Says the Show's Ending Won't Change His Books”. Esquire. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 21. 8. 2019. g. Pristupljeno 9. 11. 2020. 
  82. ^ Birnbaum, Debra (14. 4. 2016). „'Game of Thrones' Creators Mull Shorter Final Seasons”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 28. 4. 2016. 
  83. ^ Hibberd, James (18. 7. 2016). „Game of Thrones: HBO announces summer return, 7 episodes”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 18. 7. 2016. 
  84. ^ Andreeva, Nellie (21. 4. 2016). „'Game of Thrones' Picked Up For Season 7, 'Veep' & 'Silicon Valley' Also Renewed By HBO”. Deadline Hollywood. Arhivirano iz originala 26. 8. 2016. g. Pristupljeno 21. 4. 2016. 
  85. ^ Gonzales, Erica (12. 4. 2019). „Game of Thrones Season 8: Everything We Know”. Harper's Bazaar. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 6. 5. 2019. g. Pristupljeno 9. 11. 2020. 
  86. ^ Ryan, Maureen (2. 3. 2010). „HBO picks up 'Game of Thrones'; first picture, cast list”. Chicago Tribune. Tribune Publishing. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 15. 5. 2012. 
  87. ^ Raspored snimanja i adaptacija romana 2. sezone
  88. ^ Raspored snimanja i adaptacija romana 3. sezone
  89. ^ Raspored snimanja i adaptacija romana 4. sezone
  90. ^ Raspored snimanja i adaptacija romana 5. sezone
  91. ^ Raspored snimanja i adaptacija romana 6. sezone
  92. ^ Raspored snimanja i adaptacija romana 7. sezone
  93. ^ Raspored snimanja i adaptacija romana 8. sezone
  94. ^ Collins, Sean T. (20. 3. 2013). „Q&A: 'Game of Thrones' Insider Bryan Cogman on the Biggest Season Yet”. Rolling Stone. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 24. 3. 2013. 
  95. ^ Hibberd, James (30. 3. 2012). „'Game of Thrones' showrunners on season 2, splitting Book 3 and their hope for a 70-hour epic”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. str. 3. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 10. 4. 2012. 
  96. ^ a b Martin, George R. R. (16. 7. 2010). „From HBO”. Not a Blog. Arhivirano iz originala 7. 3. 2016. g. Pristupljeno 14. 3. 2013. 
  97. ^ Grubbs, Jefferson (9. 8. 2015). „Which 'Game Of Thrones' Locations Film In Belfast? Kit Harington's Trip Gave Fans Hope”. Bustle. Bustle Digital Group. Arhivirano iz originala 20. 5. 2020. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  98. ^ a b v Roberts, Josh (1. 4. 2012). „Where HBO's hit 'Game of Thrones' was filmed”. USA Today. Gannett. Arhivirano iz originala 1. 4. 2012. g. Pristupljeno 8. 3. 2013. 
  99. ^ „Medieval keep becomes film set”. BBC News. BBC. 23. 10. 2009. Arhivirano iz originala 11. 8. 2016. g. Pristupljeno 11. 4. 2012. 
  100. ^ Celik Rappas, Ipek A (21. 1. 2019). „From Titanic to Game of Thrones : Promoting Belfast as a Global Media Capital”. Media, Culture & Society. 41 (4): 550. S2CID 150442108. doi:10.1177/0163443718823148. Pristupljeno 9. 11. 2020. 
  101. ^ „30 incredible Game of Thrones filming locations you must visit in your lifetime”. The Daily Telegraph. 24. 3. 2019. Arhivirano iz originala 24. 9. 2018. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  102. ^ Denham, Jess (16. 7. 2015). „Game of Thrones: Stunning visual effects reel separates the real from the fake in season five”. The Independent. Independent Digital News & Media. 
  103. ^ a b v Smith, Oliver (7. 6. 2016). „Iceland's most spectacular Game of Thrones filming locations”. The Daily Telegraph. Arhivirano iz originala 26. 8. 2016. g. 
  104. ^ „30 incredible Game of Thrones filming locations you must visit in your lifetime”. The Telegraph. Telegraph Media Group. 14. 8. 2017. Arhivirano iz originala 31. 7. 2018. g. Pristupljeno 11. 7. 2020. 
  105. ^ Taylor, Elise (13. 8. 2017). „Set-Jetting: A Game of Thrones Travel Guide to Dubrovnik, Croatia (aka King's Landing)”. Vogue. Condé Nast. Arhivirano iz originala 1. 4. 2019. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  106. ^ Phelan, Jessica (29. 4. 2014). „The 7 kingdoms in 'Game of Thrones' are actually these 5 real-world places”. Salon. Arhivirano iz originala 17. 6. 2016. g. Pristupljeno 23. 8. 2014. 
  107. ^ Hibberd, James (28. 1. 2013). „'Game of Thrones' add 5th country, casts bear”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 31. 5. 2018. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  108. ^ „Season 3: by the Numbers”. Making Game of Thrones. 2. 11. 2012. Arhivirano iz originala 6. 3. 2013. g. Pristupljeno 3. 11. 2012. 
  109. ^ „10 best Game of Thrones filming locations to visit in Croatia”. Radio Times. Immediate Media Company. 1. 2. 2018. Arhivirano iz originala 29. 11. 2019. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  110. ^ Burgen, Stephen (6. 7. 2014). „Game of Thrones fifth series: more than 10,000 Spaniards apply to be extras”. The Guardian. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 26. 7. 2014. 
  111. ^ Hibberd, James (3. 6. 2015). „Game of Thrones returning to Spain for season 6”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 30. 5. 2016. g. Pristupljeno 3. 6. 2015. 
  112. ^ a b Del Valle, Gaby (4. 4. 2019). „Game of Thrones tourism is wildly popular — and not just because the show is a hit”. Vox. Vox Media. Arhivirano iz originala 12. 5. 2020. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  113. ^ Smith, Oliver (23. 9. 2016). „The incredible locations that will star in Game of Thrones season 7”. The Daily Telegraph. London. Arhivirano iz originala 2. 1. 2017. g. Pristupljeno 1. 1. 2017. 
  114. ^ Mellin, Joshua (15. 1. 2019). „Spain's most pivotal 'Game of Thrones' filming locations”. CNN. WarnerMedia. Arhivirano iz originala 5. 12. 2019. g. Pristupljeno 20. 5. 2020. 
  115. ^ Swift, Andy (6. 7. 2016). „Game of Thrones Season 7 Production Delayed”. TVLine. Arhivirano iz originala 7. 7. 2016. g. Pristupljeno 6. 7. 2016. 
  116. ^ Shepherd, Jack (24. 10. 2017). „Game of Thrones season 8 filming looks to be underway as cast members spotted in Belfast”. The Independent. Independent Digital News & Media. Arhivirano iz originala 15. 5. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  117. ^ Kelleher, Kevin (9. 7. 2018). „'Game of Thrones' Season 8 Has Ended Filming. Now a Winter of Waiting Begins”. Fortune. Fortune Media Group Holdings. Arhivirano iz originala 30. 9. 2019. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  118. ^ Medd, James. „'Game of Thrones' Filming Locations Around the World”. Condé Nast Traveler. Condé Nast. Arhivirano iz originala 11. 4. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  119. ^ „Game of Thrones season 3 to film in Northern Ireland”. Northern Ireland Screen. 12. 4. 2012. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 12. 4. 2012. 
  120. ^ „New advertising campaign to showcase Northern Ireland to millions of Game of Thrones® fans worldwide”. Tourism Ireland. 26. 4. 2016. Arhivirano iz originala 19. 8. 2017. g. Pristupljeno 17. 6. 2017. 
  121. ^ McHugh, Robert (14. 12. 2015). „Tourism Ireland wins top marketing award for Game of Thrones campaign”. Business World. Arhivirano iz originala 19. 8. 2017. g. Pristupljeno 17. 6. 2017. 
  122. ^ McAdam, Noel (16. 5. 2012). „Game of Thrones pumped £43m into Northern Ireland's economy, and more could be on the way”. The Belfast Telegraph. Arhivirano iz originala 16. 7. 2017. g. Pristupljeno 16. 5. 2012. 
  123. ^ Pym, Hugh (11. 5. 2014). „Game of Thrones boost to economy in Northern Ireland”. BBC News. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 11. 5. 2014. 
  124. ^ Spangler, Todd (24. 9. 2018). „'Game of Thrones' Filming Locations in Northern Ireland to Open as Tourist Attractions”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 24. 8. 2020. g. Pristupljeno 28. 11. 2018. 
  125. ^ Girvin, Sara (21. 5. 2019). „Game of Thrones a 'game changer' for NI”. BBC News (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 10. 7. 2020. g. Pristupljeno 12. 5. 2020. 
  126. ^ Biesiada, Jamie (16. 7. 2017). „'Game of Thrones' impacts hotel searches”. Travel Weekly. Northstar Travel Group. Arhivirano iz originala 10. 3. 2018. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  127. ^ Adam, Shabana (17. 4. 2013). „Travel News: Game of Thrones Sparks Big Boosts in Hotel Bookings to Filming Locations”. Female First. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 18. 4. 2013. 
  128. ^ Depken, Craig A.; Globan, Tomislav; Kožić, Ivan (jun 2020). „Television-Induced Tourism: Evidence from Croatia”. Atlantic Economic Journal. 48 (2): 253—262. ISSN 0197-4254. S2CID 225854935. doi:10.1007/s11293-020-09673-3. Pristupljeno 4. 11. 2020. „Although Dubrovnik had long been a popular tourism destination on the Adriatic Sea, a difference-in-differences estimation suggests that the Game of Thrones episodes corresponded with an approximate increase of 5000 overnight stays per month, or approximately 59,000 additional overnights in a calendar year.” 
  129. ^ Santora, Marc (19. 8. 2018). „Throngs Enticed by 'Game of Thrones' Threaten a Magical City”. The New York Times. Arhivirano iz originala 1. 9. 2020. g. Pristupljeno 28. 11. 2018. 
  130. ^ Egner, Jeremy (3. 4. 2019). „'Game of Thrones' Studio Tour to Debut in 2020”. The New York Times. Arhivirano iz originala 3. 4. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  131. ^ Elderkin, Beth (3. 4. 2020). „You'll Soon Be Able to Actually Visit the World of Game of Thrones”. Gizmodo. G/O Media. Arhivirano iz originala 6. 4. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  132. ^ Peaslee, Robert Moses; Rosalynn, Vasquez (16. 5. 2020). „Game of Thrones, Tourism, and the Ethics of Adaptation”. Adaptation. Oxford University Press. 14 (2): 221—242. doi:10.1093/adaptation/apaa012 — preko ProQuest. 
  133. ^ Tkalec, Marina; Zilic, Ivan; Recher, Vedran (2017). „The effect of film industry on tourism: Game of Thrones and Dubrovnik”. The International Journal of Tourism Research. Wiley Periodicals. 19 (6): 705—714. ISSN 1099-2340. doi:10.1002/jtr.2142. ProQuest 1959070703. 
  134. ^ Bowyer, Emily (19. 9. 2017). „The Influence of Heritage Sites as Filming Locations on Tourists' Decisions to Visit Sites and Their Perceptions of Them. Case Study: Game of Thrones”. Coactivity: Philosophy, Communication. Santalka: Filosofija, Komunikacija. 25 (1): 110—122. ISSN 2029-6320. doi:10.3846/cpc.2017.286 Slobodan pristup. ProQuest 2071221188. 
  135. ^ Madden Toby, Mekeisha; Rodriguez, Briana (13. 5. 2019). „Every 'Game of Thrones' Episode, Ranked”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 22. 5. 2019. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  136. ^ Pulver, Andrew. „A Director's Education”. Directors Guild of America. Arhivirano iz originala 25. 3. 2016. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  137. ^ „All 73 'Game of Thrones' Episodes, Ranked”. Thrillist. Group Nine Media. 24. 5. 2019. Arhivirano iz originala 18. 4. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  138. ^ Moreau, Jordan (7. 5. 2019). „Jessica Chastain, Ava DuVernay Call Out 'Game of Thrones' for Treatment of Women”. Variety. Penske Media Corporation. Pristupljeno 21. 5. 2019. 
  139. ^ Kinane, Ruth (25. 3. 2019). „Game of Thrones: Catch up with EW's season 1 episode guide”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 14. 5. 2019. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  140. ^ Edwards, Chris (13. 10. 2019). „Game Of Thrones director admits series finale was "really rushed"”. Digital Spy. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 14. 10. 2019. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  141. ^ „Game of Thrones season 7: US and UK air date, teaser trailer, official poster, cast, rumors, and everything you need to know”. GamesRadar+. Future US. Arhivirano iz originala 4. 4. 2017. g. Pristupljeno 4. 4. 2017. 
  142. ^ Jones, Nate (26. 9. 2017). „Game of Thrones' Season 8 Directors List Hints at Massive Ice Battles to Come”. Vulture. Vox Media. Arhivirano iz originala 1. 8. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  143. ^ Wigler, Josh (19. 5. 2019). „'Game of Thrones' Creators End the HBO Epic With a Mixed Message About Power”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 29. 5. 2019. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  144. ^ Ginsberg, Merle (19. 6. 2015). „'Game of Thrones' Season 6 Adds New Costume Designer”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  145. ^ Hibberd, James (29. 6. 2016). „Game of Thrones season 7 directors revealed”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 29. 6. 2016. 
  146. ^ a b v g „Game of Thrones”. Emmys.com. Academy of Television Arts & Sciences. Arhivirano iz originala 13. 4. 2017. g. Pristupljeno 21. 2. 2016. 
  147. ^ Elio (16. 9. 2012). „Game of Thrones Wins Big at Creative Arts Emmys”. Westeros.org. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 21. 2. 2016. 
  148. ^ Calfas, Jennifer (21. 4. 2019). „Meet the 'Game of Thrones' Prosthetics Wizard Who Makes the Night King Come Alive”. Money. Arhivirano iz originala 21. 5. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  149. ^ O'Boyle, Claire (21. 9. 2016). „Game of Thrones make up artist Pamela Smyth reveals her secrets to cracking the industry”. Belfast Live. Reach plc. Arhivirano iz originala 28. 5. 2017. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  150. ^ Moore, Rose (31. 12. 2019). „Game of Thrones' Original Lannisters Were Samurai Warriors”. Screen Rant. Valnet. Arhivirano iz originala 1. 1. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  151. ^ Cogman, Bryan (26. 9. 2012). Inside HBO's Game of Thrones. Chronicle Books. str. 70. ISBN 978-1452110103. 
  152. ^ a b v Wischhover, Cheryl (4. 6. 2012). „Game of Thrones' Hair and Wardrobe Secrets Revealed”. Fashionista. Breaking Media. Arhivirano iz originala 6. 6. 2012. g. Pristupljeno 6. 6. 2012. 
  153. ^ a b Snead, Elizabeth (11. 6. 2012). „'Game of Thrones' Designer Michelle Clapton's Secret Source for Wildling Bones: eBay”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  154. ^ Elio (22. 6. 2011). „Interview with VFX Producer Lucy Ainsworth-Taylor”. Westeros.org. Arhivirano iz originala 14. 5. 2016. g. Pristupljeno 18. 8. 2014. 
  155. ^ Inside Game of Thrones: A Story in Visual Effects – BTS (HBO) (YouTube) (na jeziku: engleski). HBO. 1. 4. 2019. Korisna informacija se nalazi na: 0:53. Arhivirano iz originala 8. 1. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  156. ^ „Game of Thrones: Season 2”. Pixomondo. Arhivirano iz originala 18. 7. 2016. g. Pristupljeno 19. 8. 2014. 
  157. ^ „Game of Thrones: Season 3”. Pixomondo. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 19. 8. 2014. 
  158. ^ „Mackevision erhält Emmy-Nominierung für visuelle Effekte in "Game of Thrones" – Pressemeldung” (PDF) (na jeziku: nemački). Mackevision. 10. 7. 2014. Arhivirano iz originala (PDF) 21. 8. 2014. g. Pristupljeno 19. 8. 2014. 
  159. ^ Johnson, Thomas (19. 3. 2015). „How 'Game of Thrones' creates its dragons”. The Washington Post. Jeff Bezos. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 12. 4. 2015. 
  160. ^ „Game of Thrones”. Image Engine. Arhivirano iz originala 9. 7. 2019. g. Pristupljeno 18. 5. 2015. 
  161. ^ „Current Projects”. Crazy Horse Effects. Arhivirano iz originala 1. 6. 2015. g. Pristupljeno 18. 5. 2015. 
  162. ^ Price, Joe (1. 4. 2019). „HBO Shares Video Detailing the Visual Effects in 'Game of Thrones'”. Complex. Verizon Communications/Hearst Communications. Arhivirano iz originala 2. 4. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  163. ^ Fashingbauer Cooper, Gael (13. 5. 2019). „Game of Thrones dragons fired up season 8: How Drogon and friends were made”. CNET. ViacomCBS. Arhivirano iz originala 13. 5. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  164. ^ Sanchez, Chelsey (22. 9. 2019). „Every Emmy Award Game of Thrones Has Ever Won”. Harper's Bazaar. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 15. 6. 2020. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  165. ^ Desowitz, Bill (15. 9. 2019). „'Game of Thrones': Creative Arts Dominance Predicts Primetime Emmy Coronation”. IndieWire. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 4. 2. 2020. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  166. ^ Gonzales, Erica (14. 4. 2019). „The Game of Thrones Season 8 Title Sequence Is Completely Different”. Harper's Bazaar. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 11. 5. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  167. ^ Fernandez, Sofia M. (10. 9. 2011). „Emmys 2011: 'Game of Thrones' Title Sequence Gives Series Its First Emmy”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  168. ^ a b Perkins, Will (11. 5. 2011). „Game of Thrones (2011)”. Art of the Title. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 1. 6. 2013. 
  169. ^ Re, Valentina (11. 7. 2016). „From Saul Bass to participatory culture: Opening title sequences in contemporary television series”. NECSUS. Amsterdam University Press. 5 (1): 149—175. doi:10.25969/mediarep/3352 Slobodan pristup. Arhivirano iz originala 6. 6. 2017. g. Pristupljeno 1. 11. 2020 — preko Directory of Open Access Journals. „In the second case the title sequence changes (to varying extents) from one season to another or even from one episode to the subsequent (Game of Thrones, HBO 2011–present), explicitly challenging the viewer to modify his/her interpretation and expectations.” 
  170. ^ „25 of TV's best opening credit sequences”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. 11. 4. 2019. Arhivirano iz originala 25. 5. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  171. ^ Ryan, Maureen (2. 2. 2011). „'Game of Thrones' Changes Its Tune, Hires New Composer”. AOL TV. Arhivirano iz originala 2. 2. 2011. g. Pristupljeno 20. 7. 2011. 
  172. ^ „Game of Thrones Soundtrack Details”. Film Music Reporter. 31. 5. 2011. Arhivirano iz originala 25. 7. 2016. g. Pristupljeno 15. 6. 2011. 
  173. ^ „Ramin Djawadi Biography”. AllMusic. RhythmOne. Arhivirano iz originala 29. 8. 2016. g. Pristupljeno 29. 8. 2016. 
  174. ^ a b Vineyard, Jennifer (21. 7. 2016). „Game of Thrones Composer Ramin Djawadi on the Show's Key Musical Elements, and That Godfather-esque Finale Tune”. Vulture. New York. Arhivirano iz originala 17. 10. 2016. g. Pristupljeno 6. 11. 2016. 
  175. ^ „Ramin Djawadi”. Grammy Awards. The Recording Academy. 26. 11. 2019. Arhivirano iz originala 22. 5. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  176. ^ Whelan, Robbie (4. 3. 2014). „Unlikely Mix: Rappers, Dragons and Fantasy: HBO Hires Hip-Hop, Latin-Music Artists to Promote 'Game of Thrones'”. The Wall Street Journal. Dow Jones & Company. Arhivirano iz originala 4. 6. 2016. g. Pristupljeno 7. 3. 2014. 
  177. ^ Joyce, Colin (7. 3. 2015). „Snoop Dogg, Talib Kweli, Mastodon, More To Appear On 'Game of Thrones' Mixtape”. Spin. NEXT Management. Arhivirano iz originala 10. 9. 2016. g. Pristupljeno 4. 4. 2015. 
  178. ^ Young, Alex (9. 4. 2019). „HBO announces Game of Thrones-inspired album For the Throne”. Consequence of Sound. Arhivirano iz originala 27. 7. 2019. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  179. ^ „Game of Thrones concert experience hits the road in 2017”. The Guardian. 8. 8. 2016. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 9. 8. 2016. 
  180. ^ „Have you experienced 'Game Of Thrones' live in concert?”. Grammy.com. 15. 5. 2017. Pristupljeno 7. 5. 2019. 
  181. ^ Hertweck, Nate (26. 9. 2017). „"Game Of Thrones" Live Experience Is Coming To A Town Near You”. Grammy Awards. The Recording Academy. Arhivirano iz originala 26. 5. 2020. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. 
  182. ^ Chivers, Tom (28. 4. 2019). „What do the regional accents mean in Game of Thrones?”. The Telegraph. Telegraph Media Group. Arhivirano iz originala 28. 4. 2019. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  183. ^ McNeil, Colin (24. 6. 2016). „Dissecting the real-world accents in Game of Thrones | Metro News”. Metro Toronto. Toronto: Free Daily News Group Inc. Arhivirano iz originala 21. 4. 2017. g. Pristupljeno 20. 4. 2017. 
  184. ^ Epstein, Adam (27. 6. 2016). „With a wink to its audience, "Game of Thrones" told its most annoying characters to shut up”. Quartz. Arhivirano iz originala 21. 4. 2017. g. Pristupljeno 20. 4. 2017. 
  185. ^ Taylor, Chris (29. 11. 2017). „The 7 accents of 'Game of Thrones' explained for non-Brits”. Mashable. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 8. 3. 2020. g. Pristupljeno 21. 5. 2020. 
  186. ^ Martin, Denise (23. 4. 2013). „Learn to Speak Dothraki and Valyrian From the Man Who Invented Them for Game of Thrones”. Vulture. Vox Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 24. 4. 2013. 
  187. ^ Tharoor, Ishaan (3. 5. 2013). „Tongues of Ice and Fire: Creating the Languages in Game of Thrones”. Time. TIME USA, LLC PLC. Arhivirano iz originala 24. 9. 2019. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  188. ^ Blake, Meredith (9. 4. 2019). „How 'Game of Thrones' linguist David J. Peterson became Hollywood's go-to language guy”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 24. 3. 2020. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  189. ^ „Game of Thrones: Can you speak Dothraki?”. BBC Radio 4. BBC. 9. 5. 2013. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 10. 5. 2013. 
  190. ^ Epstein, Adam (12. 7. 2017). „An app can now teach you High Valyrian from "Game of Thrones"”. Quartz. Uzabase. Arhivirano iz originala 29. 10. 2018. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  191. ^ Higgins-Dunn, Noah (14. 4. 2019). „If you are a 'Game of Thrones' fan, this app will teach you how to speak in High Valyrian”. CNBC. NBCUniversal Television and Streaming. Arhivirano iz originala 12. 11. 2019. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  192. ^ Lotz, Amanda (11. 7. 2017). „How 'Game of Thrones' became TV's first global blockbuster”. The Conversation. Arhivirano iz originala 29. 4. 2020. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  193. ^ „Final Game of Thrones season to screen in NZ at the same time as the US”. Stuff. Nine Entertainment Co. 14. 1. 2019. Arhivirano iz originala 24. 7. 2019. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  194. ^ Downes, Siobhan (7. 7. 2020). „The new Neon is here: What does the Neon-Lightbox merger look like?”. Stuff. Arhivirano iz originala 7. 7. 2020. g. Pristupljeno 7. 7. 2020. 
  195. ^ White, Peter (21. 5. 2019). „'Game Of Thrones' Scores 3.8M Viewers On UK's Sky Atlantic; Finale Was Second Highest Sky Drama Ever”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 22. 5. 2020. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  196. ^ „Game of Thrones Season 8: When and Where to Watch GoT on HBO, Hotstar; How to Watch the first episode in India”. India TV. 14. 4. 2019. Pristupljeno 20. 6. 2020. 
  197. ^ Hibberd, James (6. 1. 2015). „'Game of Thrones' coming to IMAX: First TV series released in format”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 23. 1. 2015. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  198. ^ Khatchatourian, Maane (31. 1. 2015). „Box Office: 'Game of Thrones' Eyes $2 Million in Imax Debut”. Variety. Valence Media. Arhivirano iz originala 28. 8. 2016. g. Pristupljeno 1. 2. 2015. 
  199. ^ D'Alessandro, Anthony (1. 2. 2015). „'Game Of Thrones' Grabs $1.5M At The B.O.: IMAX As TV's Next Great Revolution”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 17. 1. 2019. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  200. ^ „Game of Thrones (IMAX) (2015)”. Box Office Mojo. IMDb. 6. 2. 2015. Arhivirano iz originala 5. 9. 2015. g. Pristupljeno 12. 4. 2016. 
  201. ^ Prudom, Laura (6. 12. 2017). „'Game of Thrones' comes to theaters to distract you from the long wait for Season 8”. Mashable. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 5. 4. 2018. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  202. ^ Hibberd, James (30. 11. 2011). „'Game of Thrones' scoop: DVD release date, details, photos”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 17. 10. 2014. g. Pristupljeno 5. 12. 2011. 
  203. ^ Richwine, Lisa (16. 3. 2012). „'Game of Thrones' rules HBO's DVD sales”. Reuters. Arhivirano iz originala 18. 10. 2014. g. Pristupljeno 13. 3. 2013. 
  204. ^ „Game of Thrones: The Complete First Season Premium Edition Gift Box [8 Discs] [Blu-ray/DVD] (Blu-ray Disc)”. Best Buy. 20. 11. 2012. Arhivirano iz originala 25. 4. 2016. g. Pristupljeno 19. 4. 2016. 
  205. ^ Hibberd, James (19. 11. 2012). „'Game of Thrones' season 2 DVD date and extras revealed – Exclusive”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 4. 7. 2014. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  206. ^ Hibberd, James (22. 2. 2013). „'Game of Thrones' early DVD sales breaking HBO records”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 30. 10. 2014. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  207. ^ „Game of Thrones season 3 on iTunes Australian Store”. iTunes Store. Apple, Inc. Arhivirano iz originala 8. 5. 2013. g. Pristupljeno 31. 3. 2013. 
  208. ^ Lambert, David (24. 6. 2013). „Game of Thrones – 2014 Release Date, Package Art for 'The Complete 3rd Season', on DVD, Blu”. TVShowsOnDVD.com. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 9. 9. 2016. g. 
  209. ^ Lambert, David (16. 7. 2014). „Game of Thrones – 'The Complete 4th Season' Press Release: Date, Art, Cost, Extras”. TVShowsOnDVD.com. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 8. 9. 2016. g. 
  210. ^ Romano, Nick (20. 1. 2016). „'Game of Thrones' Season 5 Blu-ray Coming in March”. Collider. Arhivirano iz originala 9. 1. 2020. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  211. ^ Fowler, Matt (14. 11. 2016). „Game of Thrones: Big Interactive Fan Event Tied to Season 6 Blu-ray Release”. IGN. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 14. 8. 2018. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  212. ^ Vaughn, David (29. 1. 2016). „Game of Thrones: Winter Is Coming—In Atmos”. Sound & Vision. Arhivirano iz originala 15. 5. 2016. g. Pristupljeno 28. 5. 2017. 
  213. ^ „Game of Thrones 4K: The Complete First Season Blu-ray”. Blu-ray. Pristupljeno 9. 1. 2019. 
  214. ^ Dornbush, Jonathon (14. 9. 2017). „Game of Thrones: Season 7 Blu-Ray, DVD, Digital Download Release Dates, Bonus Features Announced”. IGN. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 1. 1. 2018. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  215. ^ Hibberd, James (28. 11. 2019). „8 revelations from the Game of Thrones series finale DVD commentary”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 16. 5. 2020. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  216. ^ Kooser, Amada (26. 6. 2019). „Game of Thrones Blu-ray box set lets you hate-watch season 8 all over again”. CNET. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 15. 7. 2019. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  217. ^ Petite, Steve (20. 7. 2020). „Game Of Thrones 4K Blu-Ray Box Set Pre-Orders Up Now”. GameSpot. Pristupljeno 19. 8. 2020. 
  218. ^ Roth, Emma (23. 7. 2022). „Now you can rewatch Game of Thrones in 4K on HBO Max”. The Verge (na jeziku: engleski). Pristupljeno 3. 8. 2022. 
  219. ^ a b v Jarvey, Natalie (9. 4. 2015). „'Game of Thrones' Piracy Soars Ahead of Season 5 Premiere”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 29. 6. 2016. g. Pristupljeno 10. 4. 2015. 
  220. ^ Brockwell, Holly (2. 1. 2020). „Game of Thrones Takes Most-Torrented TV for 7th Year Running”. Gizmodo. G/O Media. Arhivirano iz originala 11. 1. 2020. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  221. ^ Morris, Chris (2. 1. 2019). „Game of Thrones Is No Longer the Most Pirated TV Show”. Yahoo! Finance. Verizon Media. Arhivirano iz originala 4. 5. 2019. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  222. ^ Lynch, Kevin (31. 8. 2015). „Maisie Williams overjoyed as Game of Thrones marches into Guinness World Records 2016”. Guinness World Records. Jim Pattison Group. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. Pristupljeno 11. 11. 2015. 
  223. ^ „Game of Thrones tops TV show internet piracy chart”. BBC News. BBC. 24. 12. 2012. Arhivirano iz originala 20. 7. 2016. g. Pristupljeno 4. 1. 2013. 
  224. ^ „Game of Thrones Most Pirated TV-Show of 2012”. TorrentFreak. 23. 12. 2012. Arhivirano iz originala 17. 6. 2016. g. Pristupljeno 23. 12. 2012. 
  225. ^ „Who's Pirating Game of Thrones, And Why?”. TorrentFreak. 20. 5. 2012. Arhivirano iz originala 2. 8. 2016. g. Pristupljeno 31. 3. 2013. 
  226. ^ Piotrowski, Daniel (25. 4. 2013). „US ambassador Jeffrey Bleich pleads: Australia, stop pirating Game of Thrones”. The Age. News Corp Australia. Arhivirano iz originala 25. 1. 2015. g. Pristupljeno 25. 4. 2013. 
  227. ^ Isidore, Chris (2. 4. 2013). „Game of Thrones premiere sets piracy record”. CNN. WarnerMedia. Arhivirano iz originala 5. 7. 2017. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  228. ^ „Why People Pirate Game of Thrones, a Global Cost Breakdown”. TorrentFreak. 13. 4. 2014. Arhivirano iz originala 10. 7. 2016. g. Pristupljeno 15. 4. 2014. 
  229. ^ a b Hibberd, James (31. 3. 2013). „HBO: 'Game of Thrones' piracy is a compliment”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 22. 12. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  230. ^ „Nearly Half of Game of Thrones Season 5 Just Leaked”. Gizmodo. G/O Media. 12. 4. 2015. Arhivirano iz originala 26. 6. 2016. g. 
  231. ^ Jarvey, Natalie (9. 4. 2015). „'Game of Thrones' Piracy Soars Ahead of Season 5 Premiere”. The Hollywood Reporter. Arhivirano iz originala 10. 6. 2020. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  232. ^ Denham, Jess (23. 4. 2015). „Game of Thrones season 5 breaks piracy record with 32m illegal downloads”. The Independent. Independent Digital News & Media. Arhivirano iz originala 7. 3. 2016. g. Pristupljeno 12. 5. 2015. 
  233. ^ „Game of Thrones Season Finale breaks Piracy Records”. TorrentFreak. 15. 6. 2015. Arhivirano iz originala 11. 8. 2016. g. Pristupljeno 15. 6. 2015. 
  234. ^ Timmer, Joel (1. 4. 2020). „Jon Snow Lives! Glenn Dies! When Revealing Plot Twists Constitutes Copyright Infringement”. Vanderbilt Journal of Entertainment & Technology Law. 22 (3): 590. ISSN 1942-678X. Pristupljeno 4. 11. 2020. „To help keep plot twists from becoming public, the network discontinued its previous practice of providing preview screeners to TV critics and others.” 
  235. ^ Holloway, Daniel (7. 9. 2017). „'Game of Thrones' Season 7 Pirated More Than 1 Billion Times”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 23. 10. 2017. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  236. ^ Gartenberg, Chaim (17. 4. 2019). „Game of Thrones' season 8 premiere was pirated almost 55 million times in the first 24 hours”. The Verge. Vox Media. Arhivirano iz originala 29. 6. 2020. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  237. ^ Brockwell, Holly (18. 4. 2019). „More Than Twice as Many People Pirated Game of Thrones Than Watched It”. Gizmodo. G/O Media. Arhivirano iz originala 25. 9. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2020. 
  238. ^ „Downloads don't matter”. The Sydney Morning Herald. Nine Entertainment Co. 26. 2. 2013. Arhivirano iz originala 18. 3. 2016. g. Pristupljeno 2. 3. 2013. 
  239. ^ Spangler, Todd (7. 8. 2013). „Time Warner's Bewkes: Piracy of HBO 'Game of Thrones' Is 'Better Than an Emmy'”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 20. 9. 2019. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  240. ^ Kuchera, Ben (21. 4. 2014). „Game of Thrones is the first 'free-to-play' TV show, and gaming is racing to catch up”. Polygon. Vox Media. Arhivirano iz originala 8. 3. 2016. g. Pristupljeno 21. 4. 2014. 
  241. ^ „Game of Thrones at the Oxford Union – Full Address”. Arhivirano iz originala 1. 6. 2015. g. Pristupljeno 15. 6. 2015 — preko YouTube. 
  242. ^ „Game of Thrones: Season 1 (2011)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 23. 8. 2015. g. Pristupljeno 5. 3. 2020. 
  243. ^ „Game of Thrones: Season 1”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 16. 7. 2017. g. Pristupljeno 11. 8. 2017. 
  244. ^ „Game of Thrones: Season 2 (2012)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2015. g. Pristupljeno 24. 6. 2018. 
  245. ^ „Game of Thrones: Season 2”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 9. 1. 2014. g. Pristupljeno 11. 8. 2017. 
  246. ^ a b „Game of Thrones: Season 3 (2013)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 1. 1. 2020. g. Pristupljeno 26. 10. 2019. 
  247. ^ „Game of Thrones: Season 3”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 27. 11. 2012. g. Pristupljeno 28. 3. 2013. 
  248. ^ „Game of Thrones: Season 4 (2014)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2015. g. Pristupljeno 29. 12. 2017. 
  249. ^ „Game of Thrones: Season 4”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 4. 4. 2014. g. Pristupljeno 8. 4. 2014. 
  250. ^ „Game of Thrones: Season 5 (2015)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 26. 8. 2015. g. Pristupljeno 5. 3. 2020. 
  251. ^ „Game of Thrones: Season 5”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 17. 4. 2015. g. Pristupljeno 11. 4. 2015. 
  252. ^ „Game of Thrones: Season 6 (2016)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 24. 4. 2016. g. Pristupljeno 13. 3. 2020. 
  253. ^ „Game of Thrones: Season 6”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 26. 4. 2016. g. Pristupljeno 28. 4. 2016. 
  254. ^ a b „Game of Thrones: Season 7”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 30. 4. 2016. g. Pristupljeno 24. 6. 2018. 
  255. ^ a b „Game of Thrones: Season 7”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 22. 7. 2017. g. Pristupljeno 18. 7. 2017. 
  256. ^ „Game of Thrones: Season 8 (2019)”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 27. 1. 2020. g. Pristupljeno 21. 3. 2020. 
  257. ^ „Game of Thrones – Season 8 Reviews”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 15. 5. 2019. 
  258. ^ „HBO: 20 Best Original Series”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. 29. 9. 2013. Arhivirano iz originala 1. 10. 2015. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  259. ^ Kirkland, Justin (12. 3. 2020). „The 25 Best HBO Series of All Time, Ranked”. Esquire. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 12. 3. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  260. ^ Gregory, Mathilda (23. 7. 2010). „Is A Game of Thrones the most eagerly anticipated TV show ever?”. The Guardian. London. Arhivirano iz originala 20. 11. 2011. g. Pristupljeno 13. 3. 2013. 
  261. ^ Colins, Scott (8. 8. 2010). „With 'Game of Thrones,' HBO is playing for another 'True Blood'”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 13. 3. 2013. 
  262. ^ Poniewozik, James (18. 4. 2011). „Game of Thrones Watch: It's All in the Execution”. Time. TIME USA, LLC PLC. Arhivirano iz originala 23. 11. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  263. ^ Singh, Ti (18. 4. 2011). „Game Of Thrones episode 1 review: Winter Is Coming”. Den of Geek. Dennis Publishing. Arhivirano iz originala 24. 5. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  264. ^ Tucker, Ken (14. 4. 2011). „Game of Thrones (2011)”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 17. 10. 2014. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  265. ^ Levine, Stuart (27. 12. 2011). „Cablers hit highs, lows, PR hurdles in 2011”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 31. 12. 2011. 
  266. ^ Tucker, Ken (21. 3. 2012). „TV Review: Game Of Thrones (2012)”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 27. 10. 2014. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  267. ^ Goodman, Tim (27. 3. 2012). „'Game of Thrones' Season 2: TV Review”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 25. 1. 2017. g. Pristupljeno 28. 3. 2012. 
  268. ^ Fowler, Matt (17. 6. 2013). „Game of Thrones: Season 3 Review”. IGN. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 13. 3. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  269. ^ Fell, Michael (2—15. 4. 2018). „The 65 Best Episodes of the 21st Century – Editor's Letter”. TV Guide. br. #3429–3440. str. 1. 
  270. ^ Franich, Darren (20. 5. 2019). „All the Game of Thrones seasons, ranked”. Entertainment Weekly. Arhivirano iz originala 20. 4. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  271. ^ Debnath, Neela (16. 6. 2014). „Game of Thrones season 4 finale review: 'The Children' is a fitting end to the most tumultuous season to date”. The Independent. Arhivirano iz originala 18. 2. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  272. ^ Malitz, David (18. 5. 2015). „'Game of Thrones' recap, season 5, episode 6: 'Unbowed, Unbent, Unbroken' — but plenty disgusted and disappointed”. The Washington Post. Nash Holdings. Arhivirano iz originala 20. 2. 2016. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  273. ^ D'Addario, Daniel (19. 6. 2016). „Review: 'Battle of the Bastards' Is One of Game of Thrones's Best Episodes Ever”. Time. TIME USA, LLC. PLC. Arhivirano iz originala 23. 5. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  274. ^ Zoller Seitz, Matt (25. 4. 2016). „Game of Thrones Feels Warmer in Its Sixth Season”. Vulture. Vox Media. Arhivirano iz originala 20. 6. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  275. ^ Liz, Shannon Miller (24. 4. 2016). „Review: 'Game of Thrones' Season 6 Episode 1, 'The Red Woman,' Finds New Sparks In Familiar Territory”. IndieWire. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 29. 1. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  276. ^ Farokhmanesh, Megan (14. 8. 2017). „Game of Thrones' current breakneck pace is gutting its most anticipated reunions”. The Verge. Vox Media. Arhivirano iz originala 24. 3. 2020. g. Pristupljeno 30. 11. 2017. 
  277. ^ VanDerWerff, Emily (30. 8. 2017). „How Game of Thrones season 7 went awry”. Vox. Vox Media. Arhivirano iz originala 14. 8. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  278. ^ Shepherd, Jack (17. 5. 2019). „More than a million people sign petition asking HBO to remake Game of Thrones season 8”. The Independent. Arhivirano iz originala 22. 6. 2019. g. Pristupljeno 22. 6. 2019. „The final season of Game of Thrones has been met by mixed reviews from critics.” 
  279. ^ Mangan, Lucy (20. 5. 2019). „Game of Thrones review – epic final episode corrects some major wrongs”. The Guardian. Arhivirano iz originala 1. 1. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  280. ^ Ryan, Maureen (13. 5. 2019). „Critic's Notebook: In the End, 'Game of Thrones' Finds a Way to Make Its Woman Problem Worse”. The Hollywood Reporter. Pristupljeno 12. 2. 2021. 
  281. ^ O'Connor, Roisin (25. 7. 2019). „Game of Thrones: HBO boss responds to fans demanding remake of season 8”. The Independent. Arhivirano iz originala 26. 7. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  282. ^ McCluskey, Megan (24. 7. 2019). „HBO Rejects Petition to Remake Game of Thrones Season 8 Once and for All”. Time. TIME IN. PLC. Arhivirano iz originala 25. 7. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  283. ^ Kornhaber, Spencer (18. 4. 2019). „Game of Thrones Turned Its Composer Into a Rock Star”. The Atlantic. Emerson Collective. Arhivirano iz originala 18. 4. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  284. ^ Burton, Bonnie (7. 8. 2019). „Game of Thrones: The CGI magic of the fiery finale”. CNET. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 10. 12. 2019. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  285. ^ a b Gilbert, Matthew (15. 4. 2011). „Fantasy comes true with HBO's 'Game of Thrones'”. The Boston Globe. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 19. 5. 2013. 
  286. ^ a b McNamara, Mary (15. 4. 2011). „Swords, sex and struggles”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  287. ^ Paskin, Willa (29. 3. 2012). „Bloody, bloody "Game of Thrones"”. Salon. Arhivirano iz originala 29. 3. 2012. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  288. ^ Roush, Matt (15. 4. 2011). „Roush Review: Grim Thrones Is a Crowning Achievement”. TV Guide. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 21. 8. 2014. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  289. ^ Hibberd, James (12. 5. 2015). „Game of Thrones: Lena Headey reacts to that King's Landing battle ending”. Entertainment Weekly. Pristupljeno 30. 12. 2019. 
  290. ^ „The Tywin and Arya Show”. Rolling Stone. Penske Media Corporation. 15. 5. 2012. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 19. 5. 2013. 
  291. ^ O'Keefe, Meghan (15. 6. 2015). „Death! Despair! Dragons! How The 'Game of Thrones' Finale Changed The Game For Everyone”. Decider. News Corp. Arhivirano iz originala 24. 3. 2020. g. Pristupljeno 30. 11. 2017. 
  292. ^ Ellis, Katie M (25. 10. 2014). „Cripples, Bastards and Broken Things: Disability in Game of Thrones”. M/C Journal. 17 (5). doi:10.5204/mcj.895 Slobodan pristup. Pristupljeno 3. 11. 2020. 
  293. ^ Donnelly, Colleen Elaine (2. 12. 2016). „Re-visioning Negative Archetypes of Disability and Deformity in Fantasy: Wicked, Maleficent, and Game of Thrones”. Disability Studies Quarterly. 36 (4). doi:10.18061/dsq.v36i4.5313 Slobodan pristup. Pristupljeno 3. 11. 2020. 
  294. ^ Franich, Darren (20. 5. 2019). „Game of Thrones was… okay: EW review”. Entertainment Weekly. Pristupljeno 24. 5. 2019. 
  295. ^ Genzlinger, Neil (29. 3. 2012). „Uneasy Lies the Head That Steals a Crown: 'Game of Thrones' on HBO”. The New York Times. Arhivirano iz originala 21. 9. 2013. g. Pristupljeno 29. 3. 2012. 
  296. ^ Sepinwall, Alan (4. 12. 2019). „50 Best TV Shows of the 2010s”. Rolling Stone. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 19. 5. 2020. g. Pristupljeno 24. 5. 2020. 
  297. ^ Sandra, Laugier (2018). „Spoilers, Twists, and Dragons”. Ur.: Christie, Ian; Van den Oever, Annie. Stories. Amsterdam University Press. str. 147. ISBN 9789462985841. JSTOR j.ctv5rf6vf.13 Slobodan pristup. doi:10.2307/j.ctv5rf6vf.13. Pristupljeno 2. 11. 2020 — preko JSTOR. 
  298. ^ Marques, Diana (25. 3. 2019). „Power and the Denial of Femininity in Game of Thrones”. Canadian Review of American Studies. Toronto: University of Toronto Press. 49 (1): 46—65. S2CID 166795717. doi:10.3138/cras.49.1.004 — preko EBSCO. 
  299. ^ Flood, Alison (6. 5. 2014). „George RR Martin defends Game of Thrones' sexual violence”. The Guardian. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  300. ^ „China: Game of Thrones 'heavily edited', fans say”. BBC News. BBC. 1. 5. 2014. Arhivirano iz originala 18. 8. 2014. g. Pristupljeno 22. 5. 2020. 
  301. ^ Blum, Jeremy (30. 4. 2014). „Game of Thrones premieres on CCTV, viewers call it an edited 'mess'”. South China Morning Post. SCMP Publishers. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 4. 5. 2014. 
  302. ^ Chari, Mridula (6. 7. 2017). „Why the censored 'Game of Thrones' on Indian television is so much better than you think”. Scroll.in (na jeziku: engleski). Pristupljeno 4. 10. 2021. 
  303. ^ Sharma, Supriya (10. 3. 2017). „What it is like to watch the Game of Thrones on Indian TV”. Hindustan Times. Arhivirano iz originala 27. 1. 2022. g. Pristupljeno 31. 5. 2022. 
  304. ^ Moore, Jack (14. 7. 2017). „Game of Thrones Season 7: Iran Goes Crazy For Show Ahead of Premiere”. Newsweek. Arhivirano iz originala 25. 4. 2022. g. Pristupljeno 31. 5. 2022. 
  305. ^ Al-Masri, Reem (3. 3. 2016). „Banned: Film and television censorship in Jordan”. Freemuse (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 26. 2. 2021. g. Pristupljeno 4. 10. 2021. 
  306. ^ Frater, Patrick (20. 7. 2016). „Singapore Relaxes Censorship for OTT Platforms”. Variety. Arhivirano iz originala 4. 10. 2021. g. Pristupljeno 31. 5. 2022. 
  307. ^ Lucinda Smith, Hannah (6. 4. 2019). „Game of Thrones star helps young Turks evade censorship”. The Times (na jeziku: engleski). ISSN 0140-0460. Arhivirano iz originala 7. 7. 2021. g. Pristupljeno 4. 10. 2021. 
  308. ^ Tharoor, Ishaan (11. 11. 2014). „Why Turkey's military wants to ban 'Game of Thrones'”. The Washington Post. Arhivirano iz originala 23. 5. 2022. g. Pristupljeno 4. 10. 2021. 
  309. ^ Flanagan, Ben (10. 4. 2012). „Game of Thrones taken off air due to nudity”. The National. Pristupljeno 4. 10. 2021. 
  310. ^ Matthew Clayfield (3. 7. 2015). „How exactly do you sanitise Game of Thrones? Find out in Vietnam”. The Drum (na jeziku: engleski). ABC News. Pristupljeno 4. 10. 2021. 
  311. ^ Caron, Nathalie (16. 1. 2014). „Why Stephen Dillane is not Crazy About All That Game of Thrones Nudity”. Syfy. NBCUniversal Television and Streaming. Arhivirano iz originala 25. 5. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  312. ^ Hann, Michael (11. 3. 2012). „How 'sexposition' fleshes out the story”. The Guardian. Arhivirano iz originala 29. 1. 2016. g. Pristupljeno 11. 11. 2020. 
  313. ^ Bernardin, Marc (17. 12. 2012). „SNL Reveals the Real Reason There's So Much Game of Thrones Nudity”. Syfy. NBCUniversal Television and Streaming. Arhivirano iz originala 25. 5. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  314. ^ Orr, Christopher (13. 5. 2013). „Game of Thrones' Worst Scene Yet?”. The Atlantic. Emerson Collective. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 19. 5. 2013. 
  315. ^ David, Allison P. (12. 5. 2014). „Game of Thrones Couple of the Week: Tyrion and Shae Are Never Getting Back Together”. New York. Vox Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 17. 7. 2015. 
  316. ^ Davis, Madeleine (13. 5. 2013). „Game of Boners: This Is Torture Porn”. Jezebel. G/O Media. Arhivirano iz originala 16. 7. 2017. g. Pristupljeno 17. 5. 2013. 
  317. ^ a b Kathryn Needham, Jessica (2017). „Visual Misogyny: An Analysis of Female Sexual Objectification in Game of Thrones”. Femspec. 17 (2): 10. ISSN 1523-4002. ProQuest 1907748277. Pristupljeno 3. 11. 2020. 
  318. ^ Saraiya, Sonia (20. 4. 2014). „Rape of Thrones”. The A.V. Club. G/O Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  319. ^ Silman, Anna (18. 5. 2015). „Here's why people are so upset about the latest "Game of Thrones" rape: "So cheap, such an obvious choice, I felt offended as a fan"”. Salon. Arhivirano iz originala 28. 7. 2016. g. Pristupljeno 26. 6. 2015. 
  320. ^ Runcie, Charlotte (17. 5. 2015). „Game of Thrones: Unbowed, Unbent, Unbroken, season 5 episode 6, review: 'raw emotion'”. The Daily Telegraph. Arhivirano iz originala 13. 5. 2016. g. Pristupljeno 18. 5. 2015. 
  321. ^ Leon, Melissa (19. 5. 2015). „The Rape of Sansa Stark: 'Game of Thrones' Goes Off-Book and Enrages Its Female Fans”. The Daily Beast. IAC. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 5. 2015. 
  322. ^ Pantozzi, Jill (18. 5. 2015). „We Will No Longer Be Promoting HBO's Game of Thrones”. The Mary Sue. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 20. 5. 2015. 
  323. ^ Cillizza, Chris (19. 5. 2015). „Claire McCaskill is done with 'Game of Thrones' after Sunday's rape scene. She's got a point.”. The Washington Post. Nash Holdings. Arhivirano iz originala 24. 7. 2017. g. Pristupljeno 9. 8. 2017. 
  324. ^ Cashin, Rory (15. 5. 2019). „'The Bells' Episode of Game of Thrones is the Worst Reviewed in the Show's Entire History”. Joe.co.uk. Arhivirano iz originala 23. 5. 2019. g. Pristupljeno 27. 7. 2020. 
  325. ^ Rosenberg, Alyssa (9. 8. 2017). „The arguments about women and power in 'Game of Thrones' have never been more unsettling”. The Washington Post. Nash Holdings. Arhivirano iz originala 9. 8. 2017. g. Pristupljeno 9. 8. 2017. 
  326. ^ Allaire, Christian (20. 5. 2019). „Why the Women of Game of Thrones Deserved Better”. Vogue. Condé Nast. Arhivirano iz originala 28. 5. 2019. g. Pristupljeno 16. 11. 2020. 
  327. ^ Borowska-Szerszun, Sylwia (april 2019). „Representation of Rape in George R. R. Martin's A Song of Ice and Fire and Robin Hobb's Liveship Traders”. Extrapolation. 60 (1): 1—22. ISSN 0014-5483. S2CID 166766551. doi:10.3828/extr.2019.2. ProQuest 2222490097. Pristupljeno 16. 11. 2020. 
  328. ^ Flint, Hanna (29. 4. 2019). „This is why the lighting is so bad in 'Game of Thrones'”. Yahoo. Verizon Media. Arhivirano iz originala 4. 5. 2019. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"Every week, social media is filled with complaints about how dark the scenes looks and more importantly how it affects their ability to see the action."” 
  329. ^ Lallo, Michael (9. 9. 2016). „Will someone please turn on the lights: Why have TV dramas literally become so dark?”. The Sydney Morning Herald. Nine Entertainment Co. Arhivirano iz originala 30. 4. 2019. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"To many fans, Game of Thrones is too dark. Not figuratively – they literally can't perceive what's happening on screen."” 
  330. ^ Sharf, Zack (17. 4. 2019). „Does 'Game of Thrones' Have an 'Ozark' Problem? Season 8 Is So Dark It's Hard to See”. IndieWire. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 24. 2. 2020. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"Fear's jokey comment encapsulated one of the biggest fan criticisms about the "Game of Thrones" premiere: The show is so visually dark that viewers can't even see what's happening on screen. Many fans took to social media during the episode to complain about the color palette, with some wondering if it was their TV brightness setting that was the issue."” 
  331. ^ Warner, Sam (16. 4. 2019). „Game of Thrones viewers have one big complaint about season 8, episode 1”. Digital Spy. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 30. 4. 2019. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"Yep, many complained that parts of the episode were too dark – and we don't mean just twisted dark after seeing the Night King's artistic flair."” 
  332. ^ Callegari, Caitlyn (29. 5. 2016). „31 Times 'Game of Thrones' Needed To Lighten Up, Literally”. Bustle. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"Game of Thrones needs to turn on the lights, or else I am sending them my ophthalmologist bill. For real, GoT powers that be, it's super hard to squint for a straight hour every week because your episodes are so freakin' dark."” 
  333. ^ Dessem, Matthew (29. 6. 2016). „Why TV Shows Are Darker Than They've Ever Been”. Slate. The Slate Group. Arhivirano iz originala 8. 4. 2020. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"Watching Game of Thrones this season, you may have asked yourself: Is something wrong with my television? Surely there is some other setting that would brighten up the inside of Bran Stark's cave, or heighten the contrast between Cersei Lannister's robes and the shadowy chambers of her prison cell. But no, that's just the way the show is supposed to look. And Game of Thrones is not alone: HBO has made a cottage industry of dimly-lit hourlong dramas."” 
  334. ^ Burgess, Genevieve (19. 3. 2016). „Why is TV, Literally, So Dark?”. Pajiba. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"A lot of these shows are also made by people who have experience working primarily on films, and film aesthetic has always been visually darker than TV. Because films are meant to be watched on very large screens in very dark rooms, while most TV is watched on smaller screens in brightly lit rooms. It seems the people making these shows aren't evaluating the lighting for the proper venue."” 
  335. ^ Paine, Hannah (29. 4. 2019). „Game of Thrones fans fume over 'too dark' episode”. News.com.au. News Corp Australia. Arhivirano iz originala 29. 4. 2019. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"It's not the first time Game of Thrones has come under fire for its shots being too dark, however. According to one of the show's cinematographers, it's a very deliberate choice."” 
  336. ^ Serrels, Mark (28. 4. 2019). „Game of Thrones battle was the biggest ever, but way too dark to see”. CNET. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 15. 5. 2020. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. 
  337. ^ Lam, Katherine (29. 4. 2019). „'Game of Thrones' fans complain about 'too dark' lighting in Battle of Winterfell”. Fox News. Fox Corporation. Arhivirano iz originala 20. 5. 2020. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. 
  338. ^ Nyren, Erin (28. 4. 2019). „'Game of Thrones' Fans Complain About Battle of Winterfell's Dark Cinematography”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 29. 9. 2019. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. 
  339. ^ Dessem, Matthew (29. 4. 2019). „Why You Couldn't See a Damn Thing on This Week's Game of Thrones”. Slate. The Slate Group. Arhivirano iz originala 14. 4. 2020. g. Pristupljeno 7. 5. 2019. „"On Sunday night, Twitter was full of viewers complaining about the show's cinematography, which has often been dark, but never quite so consistently stygian."” 
  340. ^ „Game of Thrones guide: What to watch now that it's all over”. The Globe and Mail. 13. 5. 2019. Arhivirano iz originala 28. 10. 2020. g. Pristupljeno 17. 4. 2021. 
  341. ^ Yu, Charles (15. 10. 2018). „George R. R. Martin, Fantasy's Reigning King”. The New York Times. Arhivirano iz originala 12. 5. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  342. ^ Williams, Joel (30. 3. 2012). „Mainstream finally believes fantasy fans”. CNN. WarnerMedia. Arhivirano iz originala 27. 9. 2016. g. Pristupljeno 5. 4. 2012. 
  343. ^ Gilkeson, Austin (11. 3. 2019). „Amazon's Lord of the Rings Series: What Is the Second Age?”. Vulture. Arhivirano iz originala 1. 3. 2020. g. Pristupljeno 10. 4. 2019. 
  344. ^ Hughes, Sarah (1. 4. 2019). „What's the next Game of Thrones? All the contenders for fantasy TV's crown”. The Guardian. Arhivirano iz originala 18. 3. 2020. g. Pristupljeno 10. 4. 2019. 
  345. ^ Lacob, Jace (21. 9. 2012). „'Game of Thrones': 'Modern Family,' 'Parks and Rec' Writers on Why They Love the HBO Drama”. The Daily Beast. IAC. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 27. 9. 2012. 
  346. ^ O'Brian, Liam (26. 12. 2012). „Game of Thrones inspired Huskie craze goes cold as owners give up on dogs”. The Independent. London: Alexander Lebedev. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 10. 3. 2013. 
  347. ^ Hann, Michael (11. 3. 2012). „How 'sexposition' fleshes out the story”. The Guardian. London. Arhivirano iz originala 28. 3. 2013. g. Pristupljeno 29. 3. 2012. 
  348. ^ Steinmetz, Kate (25. 9. 2012). „And the Top TV Words of the Year Are ...”. Time. TIME USA, LLC. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 27. 9. 2012. 
  349. ^ Kurtz, Judy (19. 5. 2019). „Winter is here: How 'Game of Thrones' took over American politics”. The Hill. Arhivirano iz originala 26. 5. 2019. g. Pristupljeno 21. 10. 2020. 
  350. ^ Chau, Jonathan; Vanderwees, Chris (25. 3. 2019). „Introduction—High Fantasy, Political Dreams, and the Mainstream: Reflections on Game of Thrones”. Canadian Review of American Studies. 49 (1): 1—6. ISSN 0007-7720. S2CID 195518457. doi:10.3138/cras.49.1.001. „Nevertheless, building from Martin's own association of Joffrey with Trump, it may not be difficult to see the fictive Wall that defends the northern borders of the Seven Kingdoms as a model for the proposed wall that will purportedly defend the southern borders of the United States of America from Mexico.” 
  351. ^ Milkoreit, Manjana (mart 2019). „Pop-cultural Mobilization: Deploying Game of Thrones to Shift US Climate Change Politics”. International Journal of Politics, Culture, and Society. 32 (1): 61—82. ISSN 0891-4486. S2CID 148611193. doi:10.1007/s10767-017-9273-7. ProQuest 2171135503. 
  352. ^ Suskind, Alex (9. 5. 2019). „Taylor Swift reveals how Game of Thrones (and Arya's kill list) inspired reputation”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 9. 5. 2019. g. Pristupljeno 10. 5. 2019. 
  353. ^ O'Neil, Lauren (11. 4. 2014). „There are now more babies named 'Khaleesi' than 'Betsy' or 'Nadine' in the U.S.”. CBC News. Canadian Broadcasting Corporation. Arhivirano iz originala 19. 8. 2016. g. Pristupljeno 27. 4. 2016. 
  354. ^ Safronova, Valeriya (29. 4. 2019). „Hello, Arya! 'Game of Thrones' Baby Names Are for Girls”. New York Times. Pristupljeno 7. 6. 2022. 
  355. ^ Murphy, Joe (10. 5. 2019). „Name of Thrones: Parents are naming their kids after favorite 'Game of Thrones' characters”. NBC News. Pristupljeno 5. 6. 2022. 
  356. ^ a b Scharl A, Hubmann-Haidvogel A, Jones A, Fischl D, Kamolov R, Weichselbraun A, Rafelsberger W (2016). „Analyzing the public discourse on works of fiction – Detection and visualization of emotion in online coverage about HBO's Game of Thrones”. Information Processing and Management. 52 (1): 129—138. PMC 4804387 Slobodan pristup. PMID 27065510. doi:10.1016/j.ipm.2015.02.003. 
  357. ^ Lipoff JB (2016). „Greyscale-A Mystery Dermatologic Disease on HBO's Game of Thrones”. JAMA Dermatology. 152 (8): 904. PMID 27532353. doi:10.1001/jamadermatol.2015.5793. 
  358. ^ Beveridge, Andrew; Shan, Jie (april 2016). „Network of Thrones”. Math Horizons. Taylor & Francis. 23 (4): 18—22. JSTOR 10.4169/mathhorizons.23.4.18. S2CID 123727484. doi:10.4169/mathhorizons.23.4.18. Pristupljeno 3. 11. 2020 — preko JSTOR. 
  359. ^ Simkins, J.D. (11. 4. 2019). „The worst war criminals in 'Game of Thrones' ranked”. Military Times. Sightline Media Group. Arhivirano iz originala 17. 4. 2019. g. Pristupljeno 12. 4. 2019. 
  360. ^ „Who is Game of Thrones worst war criminal?” (na jeziku: engleski). Australian Red Cross. Pristupljeno 21. 10. 2020. 
  361. ^ Brix, Lise (21. 4. 2018). „Meet the mud dragon: The tiny animal that lives on the beach”. ScienceNordic. Pristupljeno 26. 11. 2021. 
  362. ^ M. Johnson, Lauren (1. 7. 2019). „New species of bee fly named after 'Game of Thrones' character”. CNN. Pristupljeno 26. 11. 2021. 
  363. ^ Solly, Meilan (31. 12. 2018). „These New Beetle Species Are Named After the 'Game of Thrones' Dragons”. Smithsonian Magazine. Pristupljeno 26. 11. 2021. 
  364. ^ Simon-Lewis, Alexandra (19. 6. 2017). „Dredge up your nightmares with these scary deep-sea creatures from the Australian Abyss”. Wired. Pristupljeno 26. 11. 2021. 
  365. ^ a b Adalian, Josef; Bernardin, Marc; Buchanan, Kyle; Chianca, Pete; Dobbins, Amanda; David Fox, Jesse; Lyons, Margaret; Martin, Denise; Vineyard, Jennifer; Ruediger, Ross (15. 10. 2012). „The 25 Most Devoted Fan Bases”. Vulture. Vox Media. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 17. 10. 2012. 
  366. ^ Shear, Michael (29. 12. 2013). „Obama's TV Picks”. The New York Times. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 29. 12. 2013. 
  367. ^ Ghahremani, Tanya (30. 12. 2013). „President Obama 'Really Likes' Game of Thrones, In Case You Were Wondering”. Complex. Verizon Communications/Hearst Communications. Arhivirano iz originala 5. 1. 2014. g. Pristupljeno 30. 12. 2013. 
  368. ^ Campbell, Scott (10. 6. 2014). „David Cameron: 'I'm a Game of Thrones fan'”. The Telegraph. Telegraph Media Group Limited 2020. Arhivirano iz originala 7. 5. 2019. g. Pristupljeno 10. 4. 2015. 
  369. ^ Taylor, Lenore (30. 5. 2013). „Julia Gillard reveals Game of Thrones addiction”. The Guardian. London. Arhivirano iz originala 16. 7. 2013. g. Pristupljeno 30. 5. 2013. 
  370. ^ Luoma, Sarah (31. 5. 2013). „Dutch foreign minister uses 'Game of Thrones' as political analogy”. Digital Spy. Hearst Communications. Arhivirano iz originala 17. 12. 2016. g. Pristupljeno 2. 11. 2016. 
  371. ^ Templeton, Molly (16. 6. 2013). „The best (and the weirdest) of "Game of Thrones" fanfiction”. Salon. Arhivirano iz originala 3. 9. 2016. g. Pristupljeno 6. 7. 2013. 
  372. ^ de Castella, Tom (22. 3. 2013). „Game of Thrones: Why does it inspire such devotion among fans?”. BBC News Magazine. BBC. Arhivirano iz originala 21. 8. 2016. g. Pristupljeno 23. 3. 2013. 
  373. ^ Carlson, Adam (10. 5. 2013). „Game of Thrones baby names on the march”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 19. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 5. 2013. 
  374. ^ Watercutter, Angela (3. 6. 2013). „Yes, Women Really Do Like Game of Thrones (We Have Proof)”. Wired. Condé Nast. Arhivirano iz originala 21. 3. 2014. g. Pristupljeno 6. 6. 2013. 
  375. ^ Kellie, Helen (26. 10. 2012). „Social is coming of age in the marketing mix – a TV perspective”. Marketing. Niche Media. Arhivirano iz originala 6. 12. 2014. g. Pristupljeno 29. 10. 2012. 
  376. ^ Quah, Nicholas; Alter, Rebecca (15. 4. 2019). „In the Game of Thrones, These Podcasts Play to Win”. Vulture. Vox Media. Arhivirano iz originala 20. 4. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  377. ^ Dockterman, Eliana (18. 9. 2016). „Game of Thrones Now Has the Most Emmy Wins Ever”. Time. TIME USA, LLC. Arhivirano iz originala 19. 9. 2016. g. Pristupljeno 19. 9. 2016. 
  378. ^ „Complete List of Recipients of the 71st Annual Peabody Awards”. Peabody Awards. Henry W. Grady College of Journalism and Mass Communication. 4. 4. 2012. Arhivirano iz originala 1. 6. 2012. g. Pristupljeno 5. 11. 2016. 
  379. ^ Day, Debbie (16. 7. 2019). „2019 Emmy Nominayion Snubs & Surprises: Game of Thrones Make History, Schitt's Creek Pops”. Rotten Tomatoes. Fandango Media. Arhivirano iz originala 5. 12. 2019. g. Pristupljeno 17. 7. 2019. 
  380. ^ Stedman, Alex (16. 7. 2019). „'Game of Thrones' Breaks Emmys Record for Most Nominations in a Single Season”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 5. 4. 2020. g. Pristupljeno 19. 5. 2020. 
  381. ^ „'101 Best Written TV Series Of All Time' From WGA/TV Guide: Complete List”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. 2. 6. 2013. Arhivirano iz originala 7. 6. 2013. g. Pristupljeno 5. 11. 2016. 
  382. ^ „Hollywood's 100 Favorite TV Shows”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 5. 11. 2016. g. Pristupljeno 5. 11. 2016. 
  383. ^ „The 50 Greatest TV Shows of All Time”. Empire. Bauer Media Group. Arhivirano iz originala 4. 11. 2016. g. Pristupljeno 5. 11. 2016. 
  384. ^ Sheffield, Rob (21. 9. 2016). „100 Greatest TV Shows of All Time”. Rolling Stone. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 5. 11. 2016. g. Pristupljeno 5. 11. 2016. 
  385. ^ Cronin, Kevin (1. 11. 2013). „'Game of Thrones' Wins Disability Awareness Award”. Irish Film & Television Network. Pristupljeno 28. 5. 2022. 
  386. ^ Hersko, Tyler (6. 6. 2019). „HBO Faces Hard Questions in Post-'Game of Thrones' Streaming Market”. IndieWire. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 16. 6. 2019. g. Pristupljeno 6. 7. 2020. 
  387. ^ Katz, Brandon (20. 5. 2019). „It's Official: The 'Game of Thrones' Series Finale Has Set a New HBO Ratings Record”. Observer Media. Arhivirano iz originala 25. 9. 2019. g. Pristupljeno 6. 7. 2020. 
  388. ^ Thomas, June (29. 3. 2012). „How Much Gold Is Game of Thrones Worth”. Slate. The Slate Group. Arhivirano iz originala 8. 5. 2016. g. Pristupljeno 20. 1. 2022. 
  389. ^ „HBO Renews 'Game of Thrones' for Fourth Season” (Saopštenje). HBO. 2. 4. 2013. Arhivirano iz originala 16. 7. 2017. g. Pristupljeno 23. 8. 2014. 
  390. ^ Adalian, Josef (8. 6. 2013). „For HBO, Game of Thrones Ratings Second Only to The Sopranos”. Vulture. Vox Media. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 6. 6. 2013. 
  391. ^ Fienberg, Daniel (5. 6. 2014). „'Game of Thrones' has become more popular than 'The Sopranos' sorta kinda”. HitFix. Uproxx Media Group. Arhivirano iz originala 3. 6. 2016. g. Pristupljeno 5. 6. 2014. 
  392. ^ Sinha-Roy, Piya (16. 6. 2014). „'Game of Thrones' draws 7.1 million viewers for blood-filled finale”. Reuters. Arhivirano iz originala 20. 10. 2015. g. Pristupljeno 13. 7. 2014. 
  393. ^ Wyatt, Daisy (1. 9. 2015). „Game of Thrones breaks Guinness World Record for largest TV drama simulcast”. The Independent. Alexander Lebedev. Arhivirano iz originala 25. 6. 2017. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  394. ^ Shepherd, Jack (19. 7. 2016). „Game of Thrones season 6 ratings: Show brought in 25.1 million viewers on average per episode”. The Independent. Alexander Lebedev. Arhivirano iz originala 19. 8. 2016. g. Pristupljeno 22. 7. 2016. 
  395. ^ Katz, Josh (27. 12. 2016). „'Duck Dynasty' vs. 'Modern Family': 50 Maps of the U.S. Cultural Divide”. The New York Times. Arhivirano iz originala 5. 1. 2018. g. Pristupljeno 29. 1. 2020. 
  396. ^ Koblin, John (28. 8. 2017). „'Game of Thrones' Finale Sets Ratings Record”. The New York Times. Arhivirano iz originala 20. 5. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  397. ^ „'Game of Thrones' Season 8 Debut Breaks HBO Rating Records”. Time. 15. 4. 2019. Arhivirano iz originala 15. 4. 2019. g. Pristupljeno 16. 4. 2019. 
  398. ^ Otterson, Joe (20. 5. 2019). „'Game of Thrones' Finale Sets New Series High With Staggering 19.3 Million Viewers”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 20. 5. 2019. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  399. ^ Gartenberg, Chaim (20. 5. 2019). „The Game of Thrones finale was the most watched HBO show of all time”. The Verge. Vox Media. Arhivirano iz originala 5. 4. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  400. ^ Porter, Rick (20. 5. 2019). „'Game of Thrones' Series Finale Sets All-Time HBO Ratings Record”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 23. 5. 2020. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  401. ^ Plunkett, John (6. 7. 2016). „Game of Thrones most popular Sky series ever with 5m viewers”. The Guardian. Arhivirano iz originala 10. 9. 2016. g. Pristupljeno 6. 7. 2016. 
  402. ^ Idato, Michael (29. 6. 2016). „Game of Thrones season six finale sets Australian audience record for Foxtel”. The Sydney Morning Herald. Nine Entertainment Co. Arhivirano iz originala 2. 7. 2016. g. Pristupljeno 6. 7. 2016. 
  403. ^ Katz, Brandon (3. 5. 2019). „The 'Game of Thrones' Season 8 Premiere Just Set a Guinness World Record”. Observer Media. Arhivirano iz originala 25. 9. 2019. g. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  404. ^ Welch, Alex (21. 5. 2019). „Sunday cable ratings: 'Game of Thrones' series finale sets new records”. TV by the Numbers. Nexstar Media Group. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 6. 7. 2020. 
  405. ^ Watercutter, Angela (3. 6. 2013). „Yes, Women Really Do Like Game of Thrones (We Have Proof)”. Wired. Condé Nast. Arhivirano iz originala 18. 7. 2019. g. Pristupljeno 6. 7. 2020. 
  406. ^ Maglio, Tony; Maas, Jennifer (12. 4. 2019). „Inside the Mountain-Size 'Game of Thrones' Ratings Growth From Seasons 1–7”. TheWrap. Arhivirano iz originala 18. 2. 2020. g. Pristupljeno 7. 7. 2020. 
  407. ^ Keshner, Andrew (20. 5. 2019). „After the finale, 'Game of Thrones' fans could give HBO a rude awakening”. MarketWatch. Dow Jones & Company. Arhivirano iz originala 9. 6. 2020. g. Pristupljeno 6. 7. 2020. 
  408. ^ Spangler, Todd (24. 7. 2019). „WarnerMedia Drives AT&T Growth in Q2, as HBO and DirecTV Lose Subscribers”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 7. 4. 2020. g. Pristupljeno 6. 7. 2020. 
  409. ^ Za 1. sezonu (izuzev prosečne gledanosti), pogledati: „Updated: 'Game of Thrones' Ratings: Season One”. TV by the Numbers. 19. 6. 2011. Arhivirano iz originala 26. 7. 2017. g. Pristupljeno 26. 7. 2017. 

    Za 2. sezonu i prosečnu gledanost 1. sezone, pogledati: „Game of Thrones: Season Two Ratings”. TV Series Finale. 11. 6. 2012. Arhivirano iz originala 1. 9. 2016. g. Pristupljeno 18. 4. 2016. 

    Za 3. sezonu, pogledati: „Game of Thrones: Season Three Ratings”. TV Series Finale. 12. 6. 2013. Arhivirano iz originala 1. 9. 2016. g. Pristupljeno 18. 4. 2016. 

    Za 4. sezonu, pogledati: „Game of Thrones: Season Four Ratings”. TV Series Finale. 18. 6. 2014. Arhivirano iz originala 1. 9. 2016. g. Pristupljeno 18. 4. 2016. 

    Za 5. sezonu pogledati: „Game of Thrones: Season Five Ratings”. TV Series Finale. 16. 6. 2015. Arhivirano iz originala 1. 9. 2016. g. Pristupljeno 18. 4. 2016. 

    Za 6. sezonu pogledati: „Game of Thrones: Season Six Ratings”. TV Series Finale. 28. 6. 2016. Arhivirano iz originala 1. 9. 2016. g. Pristupljeno 24. 4. 2016. 

    Za 7. sezonu pogledati: „Game of Thrones: Season Seven Ratings”. TV Series Finale. 29. 8. 2017. Arhivirano iz originala 16. 9. 2017. g. Pristupljeno 29. 8. 2017. 

    Za 8. sezonu pogledati: „Game of Thrones: Season Eight Ratings”. TV Series Finale. 16. 4. 2019. Pristupljeno 16. 4. 2019. 

  410. ^ Fahey, Mike (22. 4. 2013). „Game of Thrones: Ascent is More Up-to-Date With the Show Than You Are”. Kotaku. G/O Media. Arhivirano iz originala 24. 8. 2016. g. Pristupljeno 23. 4. 2013. 
  411. ^ Shea, Brian (26. 6. 2019). „Assemble Your Own Night's Watch In Game Of Thrones Beyond The Wall”. Game Informer. GameStop. Arhivirano iz originala 21. 8. 2019. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  412. ^ McCluskey, Megan (23. 8. 2018). „Ascend the Iron Throne in New Game of Thrones Video Game”. Time. TIME USA, LLC. Arhivirano iz originala 6. 5. 2019. g. Pristupljeno 18. 9. 2018. 
  413. ^ „The Best Game of Thrones Gifts for Newbies and Diehard Fans”. Harper's Bazaar. Hearst Communications. 22. 11. 2019. Arhivirano iz originala 6. 5. 2020. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  414. ^ Miller, Julie (9. 5. 2013). „"Is the $10,500 Game of Thrones Watch Blood-Resistant?" and Our Other Most Pressing Concerns About the Official "Night's" Timepiece”. Vanity Fair. Condé Nast. Arhivirano iz originala 21. 12. 2014. g. Pristupljeno 10. 5. 2013. 
  415. ^ Miller, Julie (5. 6. 2012). „The Pros and Cons of Owning a $30,000 Game of Thrones Replica Throne”. Vanity Fair. Condé Nast. Arhivirano iz originala 29. 11. 2014. g. Pristupljeno 10. 5. 2013. 
  416. ^ „Exhibition”. HBO. WarnerMedia. Arhivirano iz originala 22. 2. 2013. g. Pristupljeno 19. 2. 2013. 
  417. ^ Hallinan, Bridget (5. 11. 2019). „Winter Is Coming, and So Is the Final 'Game of Thrones' Whisky”. Food & Wine. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 26. 5. 2020. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  418. ^ Edwards, Richard (21. 9. 2012). „Inside HBO's Game Of Thrones by Bryan Cogman REVIEW”. SFX. Future plc. Arhivirano iz originala 20. 10. 2014. g. Pristupljeno 27. 9. 2012. 
  419. ^ Fullerton, Huw. „Thronecast: Gameshow of Thrones”. RadioTimes. Immediate Media Company. Arhivirano iz originala 30. 11. 2019. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  420. ^ Snierson, Dan (4. 4. 2016). „HBO orders Game of Thrones weekly after-show from Bill Simmons”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 6. 5. 2016. g. Pristupljeno 5. 4. 2016. 
  421. ^ Walsh, Michael (11. 11. 2016). „New Game of Thrones History Tells Us a Few Things About the Future”. Nerdist. Legendary Entertainment. Arhivirano iz originala 12. 5. 2020. g. Pristupljeno 16. 9. 2017. 
  422. ^ Lutes, Alicia (14. 9. 2017). „Explore the Targaryen Conquest of Westeros in New Game of Thrones Animated Short”. Nerdist. Legendary Entertainment. Arhivirano iz originala 31. 3. 2019. g. Pristupljeno 29. 1. 2020. 
  423. ^ Wigley, Josh (27. 5. 2019). „'Game of Thrones: The Last Watch' Delivers Emotional Farewell to Westeros”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 2. 6. 2019. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  424. ^ Kram, Zach (27. 5. 2019). „Seven Takeaways From the Behind-the-Scenes Documentary 'Game of Thrones: The Last Watch'”. The Ringer. Spotify. Arhivirano iz originala 29. 9. 2019. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  425. ^ Hibberd, James (20. 9. 2017). „Game of Thrones writer Bryan Cogman developing a 5th prequel series”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 20. 9. 2017. 
  426. ^ Goldberg, Lesley (14. 5. 2017). „'Game of Thrones': Fifth "Successor Show" in the Works at HBO, George R.R. Martin Says”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 15. 5. 2017. g. Pristupljeno 15. 5. 2017. 
  427. ^ Hibberd, James (2. 6. 2017). „Game of Thrones: HBO clarifies prequels, final seasons plan”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 2. 6. 2017. g. Pristupljeno 2. 6. 2017. 
  428. ^ Martin, George R.R. (14. 5. 2017). „About Those Spinoffs ...”. Not A Blog. Arhivirano iz originala 14. 8. 2017. g. Pristupljeno 6. 8. 2017. 
  429. ^ D'Alessandro, Anthony (25. 7. 2018). „'Game Of Thrones': HBO Boss On Finale Season Premiere, Prequel – TCA”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 2. 9. 2018. 
  430. ^ Cain, Sian (10. 11. 2018). „I've been struggling with it': George RR Martin on The Winds of Winter”. The Guardian. Arhivirano iz originala 21. 5. 2020. g. Pristupljeno 27. 4. 2019. 
  431. ^ Romano, Nick (4. 5. 2019). „George R.R. Martin says three Game of Thrones spin-offs still in the works”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 2. 3. 2020. g. Pristupljeno 5. 5. 2019. 
  432. ^ Roots, Kimberly (24. 4. 2019). „Game of Thrones Producer Bryan Cogman's Spinoff Series Dead at HBO: 'I Am Done With Westeros'”. TVLine. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 20. 5. 2020. g. Pristupljeno 24. 4. 2019. 
  433. ^ Otterson, Joe (21. 1. 2021). „'Game of Thrones' Prequel 'Tales of Dunk and Egg' in Early Development at HBO (EXCLUSIVE)”. Variety. Pristupljeno 23. 1. 2021. 
  434. ^ Andreeva, Nellie (30. 11. 2021). „'Dunk & Egg': Steve Conrad To Write 'Game Of Thrones' Prequel Series In Works At HBO”. Deadline. Pristupljeno 30. 11. 2021. 
  435. ^ White, Peter; Andreeva, Nellie (18. 3. 2021). „'Game Of Thrones': Sea Snake's 9 Voyages Among Three More Spinoffs In Consideration At HBO”. Deadline Hollywood. Pristupljeno 22. 3. 2021. 
  436. ^ Hibberd, James (16. 6. 2022). „'Game of Thrones' Jon Snow Sequel Series in Development at HBO (Exclusive)”. The Hollywood Reporter. Pristupljeno 17. 6. 2022. 
  437. ^ a b Patten, Dominic (23. 6. 2022). „'Game Of Thrones' Creator George R.R. Martin Reveals Jon Snow Sequel's "Working Title", Showrunners On Board”. Deadline. Pristupljeno 24. 6. 2022. 
  438. ^ Goldberg, Lesley (27. 1. 2021). „'Game of Thrones' Animated Drama Eyed at HBO Max (Exclusive)”. The Hollywood Reporter. Pristupljeno 28. 1. 2021. 
  439. ^ Hibberd, James (16. 7. 2021). „HBO Max Developing 2 More 'Game of Thrones' Animated Shows(Exclusive)”. The Hollywood Reporter. Pristupljeno 8. 12. 2021. 
  440. ^ Hibberd, James (8. 6. 2018). „Breaking: 'Game of Thrones' prequel pilot ordered by HBO. Full details ...”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 8. 6. 2018. 
  441. ^ Schedeen, Jesse (16. 6. 2018). „Game of Thrones Spinoff: What is The Age of Heroes?”. IGN. Ziff Davis. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 2. 9. 2018. 
  442. ^ Hibberd, James (29. 10. 2019). „HBO cancels Game of Thrones prequel starring Naomi Watts”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 12. 12. 2019. g. Pristupljeno 26. 5. 2020. 
  443. ^ Patten, Dominic (8. 2. 2019). „"Crazy" Not To Consider More 'Game Of Thrones' Spinoffs, HBO Chief Says – TCA”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 25. 2. 2019. 
  444. ^ Kroll, Justin; Otterson, Joe (30. 10. 2018). „'Game of Thrones' Prequel Casts Naomi Watts in Lead Role”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 19. 5. 2020. g. Pristupljeno 31. 10. 2018. 
  445. ^ Petski, Denise (27. 3. 2019). „'Game Of Thrones' Prequel HBO Pilot Adds Five Series Regulars To Cast”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 3. 3. 2020. g. Pristupljeno 31. 3. 2019. 
  446. ^ Martin, George R.R. (16. 9. 2019). „I Could Tell You…”. Not a Blog. Arhivirano iz originala 16. 4. 2020. g. Pristupljeno 19. 9. 2019. 
  447. ^ Wigler, Josh; Lesley, Goldberg (29. 10. 2019). „'Game of Thrones': Naomi Watts-Led Prequel Dead at HBO”. The Hollywood Reporter. Valence Media. Arhivirano iz originala 20. 5. 2020. g. Pristupljeno 29. 10. 2019. 
  448. ^ Andreeva, Nellie (12. 9. 2019). „'Game Of Thrones' House Targaryen Prequel From George R.R. Martin & Ryan Condal Nears HBO Pilot Order”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 13. 5. 2020. g. Pristupljeno 12. 9. 2019. 
  449. ^ Patten, Dominic; Andreeva, Nellie (29. 10. 2019). „'Game Of Thrones' Prequel 'House Of The Dragon' Gets Straight To Series Order From HBO”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 12. 5. 2020. g. Pristupljeno 30. 10. 2019. 
  450. ^ Andreeva, Nellie (15. 1. 2020). „'Game Of Thrones' Prequel 'House Of The Dragon' To Launch In 2022; HBO Boss On More 'GOT' & Pilot That Didn't Go – TCA”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 14. 5. 2020. g. Pristupljeno 16. 1. 2020. 
  451. ^ McLennan, Patrick (20. 7. 2020). „Game of Thrones prequel House of the Dragon begins its cast search”. Radio Times. Immediate Media Company. Arhivirano iz originala 21. 7. 2020. g. Pristupljeno 20. 7. 2020. 
  452. ^ Otterson, Joe (5. 10. 2020). „'Game of Thrones' Prequel Series 'House of the Dragon' Casts Paddy Considine”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 3. 3. 2021. g. Pristupljeno 16. 4. 2021. 
  453. ^ Dow, Elaine (11. 12. 2020). „'Game of Thrones' Prequel 'House of the Dragon' Adds Matt Smith, Olivia Cooke, Emma D'Arcy”. Variety. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 18. 2. 2021. g. Pristupljeno 16. 4. 2021. 
  454. ^ Andreeva, Nellie (10. 2. 2021). „'Game Of Thrones': Casey Bloys On Expanding Franchise With More Series On HBO & HBO Max As 'House Of the Dragon' Heads To Production”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 22. 3. 2021. g. Pristupljeno 16. 4. 2021. 
  455. ^ Hibberd, James (14. 10. 2020). „House of the Dragon to film in a different country than Game of Thrones”. Entertainment Weekly. Meredith Corporation. Arhivirano iz originala 17. 12. 2020. g. Pristupljeno 16. 4. 2021. 
  456. ^ Andreeva, Nellie (11. 2. 2021). „'House Of the Dragon': Rhys Ifans, Steve Toussaint, Eve Best & Sonoya Mizuno Join HBO's 'Game of Thrones' Prequel”. Deadline Hollywood. Penske Media Corporation. Arhivirano iz originala 22. 3. 2021. g. Pristupljeno 16. 4. 2021. 
  457. ^ Hatchett, Keisha; Moon, Kat (5. 5. 2022). „House of the Dragon: Trailer, Release Date, Cast, and Everything to Know About the Game of Thrones Prequel”. TV Guide. Red Ventures. Arhivirano iz originala 14. 5. 2022. g. Pristupljeno 3. 6. 2022. 
  458. ^ Romano, Nick (26. 8. 2022). „All the dragons roared as one: House of the Dragon is renewed for season 2”. Entertainment Weekly. Pristupljeno 26. 8. 2022. 
  459. ^ „House of the Dragon: Season 1”. Rotten Tomatoes. Arhivirano iz originala 17. 01. 2023. g. Pristupljeno 18. 11. 2022. 
  460. ^ „House of the Dragon: Season 1”. Metacritic. Arhivirano iz originala 19. 8. 2022. g. Pristupljeno 23. 8. 2022. 
  461. ^ Hailu, Selome (22. 8. 2022). „'House of the Dragon' Premiere Draws Nearly 10 Million Viewers, Biggest HBO Series Premiere Ever”. Variety. Arhivirano iz originala 27. 8. 2022. g. Pristupljeno 31. 10. 2022. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Игра_престола_(ТВ_серија)&oldid=27542689”