Patrijarh srpski Irinej

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Patrijarh srpski Irinej
250p
Patrijarh srpski Irinej, 2017.
Osnovni podaci
Pomesna crkvaSrpska pravoslavna crkva
Činpatrijarh
Titulaarhiepiskop pećki, mitropolit beogradsko-karlovački i patrijarh srpski
SedišteBeograd
Posljednja eparhijaArhiepiskopija beogradsko-karlovačka
Godine službeod 22. januara 2010. do 20. novembra 2020.
PrethodnikPatrijarh srpski Pavle
NaslednikPatrijarh srpski Porfirije
Prethodna eparhijaEparhija niška
Godine službe1975—2011
PrethodnikJovan (Ilić)
NaslednikJovan (Purić)
Lični podaci
Svetovno imeMiroslav Gavrilović
Datum rođenja(1930-08-28)28. avgust 1930.
Mesto rođenjaVidova, kod Čačka, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti20. novembar 2020.(2020-11-20) (90 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija
RoditeljiNina Gavrilović
Potpis

Patrijarh srpski Irinej (svetovno ime Miroslav Gavrilović; Vidova, kod Čačka, 28. avgust 1930 — Beograd, 20. novembar 2020) bio je 45. vrhovni poglavar Srpske pravoslavne crkve.

Nakon završene Prizrenske bogoslovije i Bogoslovskog fakulteta u Beogradu, zamonašio se 1959. godine. Obavljao je dužnost rektora Prizrenske bogoslovije i upravnika monaške škole pri manastiru Ostrog. Od maja 1974. godine je bio vikarni episkop moravički i vikar patrijarha srpskog Germana. Od 1975. godine je bio episkop niški.

Na čelu Srpske pravoslavne crkve se nalazio od 22. januara 2010. godine do smrti 20. novembra 2020. godine.

Njegovo puno ime i titula glasili su: Njegova Svetost Arhiepiskop pećki, mitropolit beogradsko-karlovački i patrijarh srpski gospodin Irinej.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Mladost i obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Rođen je 28. avgusta 1930. godine u selu Vidova kod Čačka, kao sin Zdravka Gavrilovića i Milijane. Prilikom krštenja je dobio ime Miroslav. Njegov otac Zdravko – koji se bavio muzikom kao harmonikaš – tragično je nastradao 1936. godine.[1] Njegova majka Milijana zamonašila se 1970. godine i uzela monaško ime Nina. Bila je monahinja Manastira Jovanje.[2]

Završio je osnovnu školu u rodnom selu, potom gimnaziju u Čačku, Prizrensku bogosloviju 1951. godine, a zatim Bogoslovski fakultet u Beogradu. Po završenim studijama je otišao na odsluženje vojnog roka.

Monaštvo[uredi | uredi izvor]

Zamonašio ga je patrijarh srpski German u manastiru Rakovica, koji ga je rukopoložio u čin jerođakona (24. oktobra 1959. godine). U čin jeromonaha je rukopoložen tri dana kasnije na praznik Svete Petke 27. oktobra 1959. u Bogorodičinoj crkvi Ružici u Beogradskoj tvrđavi.

Od 1959. do 1968. godine je bio profesor Prizrenske bogoslovije. Završio je postdiplomske studije u Atini, gde je otišao školske 1962/63. godine. Posle toga je postavljen za upravnika Monaške škole u manastiru Ostrogu. Ponovo je bio profesor i rektor bogoslovije u Prizrenu 1971—1974. godine.

Episkop niški[uredi | uredi izvor]

Sa proslave osam vekova manastira Studenice, 1986. godine
Episkop niški Irinej pred Sabornom crkvom u Nišu, 2006. godine

Maja 1974. izabran je za vikarnog episkopa moravičkog, vikara patrijarha Germana.

Za episkopa niškog izabran je na zasedanju Svetog arhijerejskog sabora, koji je zasedao od 21. do 28. maja 1975. godine. Na tron eparhije niške ustoličen je u Sabornoj crkvi u Nišu 15. juna 1975. godine.

Između 2003. i 2005, kao i tokom 2009. i 2010. godine je bio član Svetog arhijerejskog sinoda Srpske pravoslavne crkve.

Patrijarh srpski[uredi | uredi izvor]

Izbor[uredi | uredi izvor]

Nakon smrti patrijarha Pavla 15. novembra 2009. godine, kao mogući novi poglavari Srpske pravoslavne crkve su se pominjali mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije, episkop bački Irinej i episkop niški Irinej. Njih trojica su se našla u najužem izboru kada je 22. januara 2010. godine Izborni sabor Srpske pravoslavne crkve odlučivao o izboru novog patrijarha. Njihova imena su stavljena u tri zapečaćene koverte, a one u Sveto pismo. Pošto je prizvan Sveti duh, jednu kovertu je izvukao arhimandrit Gavrilo, iguman manastira Lepavina, a Irinejevo ime kao novog patrijarha je pročitao episkop šabački Lavrentije.

Ustoličenje[uredi | uredi izvor]

Administrativno ustoličenje novog patrijarha je održano 23. januara u Sabornoj crkvi u Beogradu.

Na dan 3. oktobar 2010. godine, ustoličen je u manastiru Pećkoj patrijaršiji.

Patrijarh Irinej je živeo u zgradi Patrijaršije, a 2012. počelo je renoviranje rezidencije na Dedinju.[3]

Smrt[uredi | uredi izvor]

Na korona virus je testiran pozitivno 4. novembra 2020. godine. Preminuo je 20. novembra 2020. godine u Vojnomedicinskom centru na Karaburmi, usled pogoršanja zdravstvenog stanja izazvanog korona virusom.[4] Ubrzo je za mjestobljustitelja (čuvara patrijaršijskog trona) i predsedavajućeg Svetim arhijerejskim sinodom određen mitropolit dabrobosanski Hrizostom, kao najstariji član sinoda.[5]

Ministar inostranih poslova Ruske Federacije Sergej Lavrov je u telegramu saučešća izjavio da je patrijarh Irinej značajno doprineo razvoju odnosa dve države i jačanju bratskih veza dve pravoslavne crkve i duhovnog jedinstva dva naroda.[6]

Sahrana[uredi | uredi izvor]

Grobno mesto patrijarha Irineja u Hramu Svetog Save u Beogradu

Posmrtni ostaci patrijarha Irineja su iz Vojnomedicinskog centra na Karaburmi preneti u patrijaršijski dvor, 20. novembra oko 17 časova.[7] Sutradan, na Aranđelovdan 21. novembra u 08.30 časova, pripadnici Garde Vojske Srbije su preneli kovčeg sa posmrtnim ostacima patrijarha u Sabornu crkvu, gde je pomen služio mitropolit dabrobosanski Hrizostom uz sasluženje episkopa šumadijskog Jovana, kruševačkog Davida i niškog Arsenija u prisustvu episkopa remezijanskog Stefana.[8] Potom je služena sveta zaupokojena liturgija, kojoj je prisustvovao još mitropolit zagrebačko-ljubljanski Porfirije. U popodnevnim časovima je kovčeg iznet iz crkve i vozilima krenuo ka Hramu Svetog Save u koji su ga uneli gardisti.

U Hramu Svetog Save je 22. novembra 2020. godine, služena sveta zaupokojena liturgija. Činodejstvovao je predsedavajući Svetim arhijerejskim sinodom mitropolit dabrobosanski Hrizostom uz sasluženje mitropolita volokolamskog Ilariona iz Moskovske patrijaršije, mitropolita borispoljskog i brovarskog Antonija iz Ukrajinske pravoslavne crkve Moskovske patrijaršije, arhiepiskopa ohridskog i mitropolita skopskog Jovana, mitropolita zagrebačko-ljubljanskog Porfirija, episkopa šumadijskog Jovana, kruševačkog Davida, niškog Arsenija, bačkog Irineja, vranjskog Pahomija, raško-prizrenskog Teodosija, timočkog Ilariona, zahumsko-hercegovačkog Dimitrija, moravičkog Antonija, mohačkog Isihija, dioklijskog Metodija, pološko-kumanovskog Joakima, bregalničkog Marka, u prisustvu episkopa diseldorfskog i nemačkog Grigorija, episkopa remezijanskog Stefana i umirovljenog zahumsko-hercegovačkog Atanasija.[9] Tokom liturgije je besedio episkop bački Irinej:

...na najveća moguća poniženja umeo da ne samo sačuva mudrost, nego da uzvrati pažnjom, dobrotom i dobrim delima upravo onim ljudima koji su mu nanosili nepravdu, na ovaj ili onaj način. Njegova mekoća je bila njegova snaga, a njegova uzdržanost je bila njegova mudrost. Mirna ruka patrijarha Irineja je bez retorike i pompe čvrsto držala kormilo naše Crkve. Gledajući da nikada ne zaboravi nijednu srpsku državu i da se nikada ne odrekne našeg svetog Kosova i Metohije.

Nakon liturgije je služeno opelo, a potom su usledile oproštajne besede. Prvi je govorio mitropolit dabrobosanski Hrizostom:[10]

Bio je beskompromisni borac očuvanja časti i ugleda našeg naroda.

Mitropolit volokolomski Ilarion, predsjednik Odseka spoljnih crkvenih veza Ruske pravoslavne crkve, vikar je patrijarha moskovskog i sve Rusije i stalni član Svetog sinoda, oprostio se od patrijarha Irineja rečima:[11]

Bog je Crkvi Svetoga Save dao mudrog patrijarha... (...) Patrijarh Irinej učinio mnogo za očuvanje jedinstva pravoslavlja i kanonskog poretka u crkvi pravoslavnoj. (...) Završetak unutrašnjih radova u Hramu Svetoga Save na Vračaru, ući će u istoriju kao jedno od najvećih dostignuća njegovog patrijarškog služenja.

Protojerej-stavrofor Petar Lukić, starešina Saborne crkve Svetog arhanđela Mihaila u Beogradu, govorio je u ime sveštenika Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke, eparhije niške i učenika patrijarha Irineja iz Prizrenske bogoslovije[12]:

Učio nas je da 'biti čovek' ne znači biti čovek samo rođenjem, već da tome treba da stremimo svim bićem i delima celog života.

Srpski član Predsjedništva Bosne i Hercegovine Milorad Dodik je rekao da je patrijarh Irinej voleo da dođe u Republiku Srpsku i Banjaluku:[13]

Patrijarh Irinej je bio čovek blagih reči i čvrstih dela.

Na kraju je govorio Aleksandar Vučić, predsednik Republike Srbije se prisutnima obratio na kraju i prisetio zajedničkog rada sa patrijarhom:[14]

Taj život je imao jasne ciljeve: Boga, ljubav i Srbiju. I ne manje od toga, celokupan srpski narod, ma gde da živi. Njegov Bog je bio Bog razuma, onaj koji prašta, koji razume, koji voli. Bog svih nas, onaj koji ne deli, nego spaja, onaj koji nas uči i koji nas čuva. (...) Patrijarh Irinej blagoslovio je večno sećanje i svakogodišnje održavanje zajedničkog pomena Srbije i Srpske povodom strašnog zločina počinjenog nad krajiškim narodom, nad junačnim Srbima Krajišnicima. Zato svake godine uz suze i beskrajnu tugu obeležavamo stradanje našeg naroda u Oluji.

Po završenim oproštajnim govorima, pripadnici Garde Vojske Srbije su preneli kovčeg i položili u kriptu Hrama Svetog Save.

Patrijarhovoj sahrani su, pored pomenutih, prisustvovali: predsednik Narodne skupštine Republike Srbije Ivica Dačić, predsednica Vlade Republike Srbije Ana Brnabić, potpredsednik Vlade i ministar odbrane Nebojša Stefanović, ministar spoljnih poslova Nikola Selaković, ministar unutrašnjih poslova Aleksandar Vulin, načelnik Generalštaba Vojske Srbije general Milan Mojsilović, mandatar za sastav nove Vlade Crne Gore prof. dr Zdravko Krivokapić, srpski političari iz Crne Gore - Andrija Mandić, Milan Knežević, Marko Milačić, zamenik gradonačelnika Beograda Goran Vesić, Filip i Danica Karađorđević, advokat Toma Fila, apostolski nuncije u Beogradu nadbiskup Surijani Lučijano, nadbiskup beogradski Stanislav Hočevar, muftija beogradski i vojni Mustafa ef. Jusufspahić, biskup Slovačke evangeličke a.v. crkve u Srbiji Jaroslav Javornjik...[traži se izvor]

Aktivnosti[uredi | uredi izvor]

Patrijarh Irinej u svečanoj odori, 2010. godine

Tokom puta u Australiju 2016. godine, parohijani crkve Svetog Georgija iz Sent Albanasa sakupili su 10.000 dolara za crkvenu kuhinju u Beogradu i najmlađe na Kosovu i Metohiji. Svečanosti na kojoj je novac sakupljen je prisustvolala i Njegova Svetost Patrijarh Irinej, koji je svečano dočekan 1. marta 2016. godine na aerodromu u Melburnu.[15] U oktobru 2016. posetio je London gde je u Katedrali Svetog Pavla održao besedu.[16] U novembru 2016. posetio je Kiparsku pravoslavnu crkvu.[17]

U januaru 2020. godine svečano je proslavio 60 godina monaškog, 45 godina episkopskog i 10 godina patrijarškog staža.[18] Tom prilikom je predstavljen film o njemu.[19]

Kanonizacija Alojzija Stepinca[uredi | uredi izvor]

Kao jedno od ključnih pitanja u odnosima sa Rimokatoličkom crkvom, postavljala se mogućnost da papa poseti Srbiju. Patrijarh Irinej je zastupao stav da u tome ne vidi ništa loše, ali je kao preduslov stavljao potrebu razumevanja Vatikana za protivljenje Srpske pravoslavne crkve u procesu kanonizacije nadbiskupa Alojzija Stepinca, koji je tokom Drugog svetskog rata podržavao Nezavisnu Državu Hrvatsku.[20] U saradnji sa papom Franjom, formirana je Mešovita komisija koja je zajednički pristupila proučavanju istorijskih izvora o ulozi Stepinca. Papa Franja je 2019. godine izjavio da se o ovom pitanju posavetovao sa srpskim patrijarhom i da ne vidi čemu kanonizacija ukoliko nije moguće jasno utvrditi istinu, čime je ovo pitanje praktično zatvoreno za određeno vreme.[21]

Jevrejska zajednica[uredi | uredi izvor]

Patrijarh Irinej i rabin Isak Asiel ne obeležavanju godišnjice Novosadske racije, 2012. godine

Patrijarh Irinej je 2012. godine na Keju žrtava racije služio pomen žrtvama Novosadske racije iz januara 1942. godine, kada su mađarski okupatori pod led Dunava bacili nekoliko hiljada srpskih, jevrejskih, romskih i drugih civila. Na obeležavanjima ovog zločina, bili su prisutni Isak Asiel, vrhovni rabin Jevrejske zajednice u Srbiji i Efraim Zurof, direktor Centra Simon Vizental iz Jerusalima.[22]

U beogradskoj sinagogi „Sukat Šalom” je zajedno sa rabinom Asielom upalio sveće na menori povodom jevrejskog praznika Hanuka.

Islamska zajednica Srbije[uredi | uredi izvor]

Održavao je vrlo bliske i lične kontakte sa predstavnicima Islamske zajednice Srbije.[23][24] Povodom smrti dugogodišnjeg muftije beogradskog i reis-ul-uleme Islamske zajednice Srbije Hamdije Jusufspahića, patrijarh Irinej je rekao[25]:

U liku blaženopočivšeg muftije Islamska zajednica Srbije je izgubila velikog i mudrog čoveka, ali je uteha nasleđe koje će, uvereni smo, nastaviti istim putem, a to je put mira i međuverskog razumevanja.

Stavovi[uredi | uredi izvor]

Kosovo i Metohija[uredi | uredi izvor]

Prema patrijarhu Irineju...jedini sporazum koji Srpska pravoslavna crkva prihvata je onaj u kojem su Kosovo i Metohija deo Srbije. To je obrazložio ovim rečima...To je apsolutno stav Crkve i tu se ništa nije promenilo. A nadalje ćemo videti u kom pravcu idu pregovori između srpske i albanske strane i ukoliko usledi poziv, pridružićemo se pregovorima o Kosovu. Ako nas neko pozove i pruži nam šansu, pridružićemo se razgovorima o Kosovu. U suprotnom, sigurno ćemo pratiti kako se odvija proces. Ja lično, kao i Crkva, podržavamo ideju normalizacije odnosa između Albanaca i Srba...jer treba uspostaviti dobar odnos između ta dva naroda... rekao je patrijarh Irinej za Nova.rs.

Predsednik Ruske Federacije Vladimir Putin i patrijarh Irinej ispred Hrama Svetog Save u Beogradu, 2011. godine

Homoseksualnost[uredi | uredi izvor]

Irinej se protivio održavanju Beogradske parade ponosa zakazane za oktobar 2011. i pozvao nadležne organe da se ona ne održi.[26] U poruci objavljenoj na sajtu Srpske pravoslavne crkve poručio je: „Sa puno opravdanja ovu pošast nazvao bih ne paradom ponosa, već paradom srama kojom se blati ljudsko dostojanstvo i gazi svetinja života i porodice.“ Učesnike parade okarakterisao je kao „jednu grupu nastranih, koji svoje manjinske poglede u osnovi neprirodne, žele da nametnu drugoj, ogromnoj većini, koja ne deli i ne prihvata njihovo shvatanje smisla života i ljudske slobode.“[26][27]

Rusija[uredi | uredi izvor]

Patrijarh Irinej je u više navrata bio domaćin ruskim državnim delegacijama u poseti Srbiji. Prilikom jednodnevne posete Beogradu 23. marta 2011. godine, predsednik Ruske Federacije Vladimir Putin se sastao sa patrijarhom Irinejom, koji mu je uručio Orden Svetog Save prvog stepena, ranije dodeljen od Svetog arhijerejskog sinoda Srpske pravoslavne crkve.[28]

U Hramu Svetog Save u Beogradu je 20. oktobra 2017. godine bio domaćin ministru odbrane Ruske Federacije generalu Sergeju Šojguu.[29] Ministar Šojgu je tada simbolično ugradio jednu kockicu mozaika.

Dana 18. juna 2020. godine, patrijarh se u patrijaršijskom dvoru u Beogradu sastao sa ministrom inostranih poslova Ruske Federacije Sergejem Lavrovom.[30]

Prilikom posete crkvi Svetih apostola Petra i Pavla kod Jauskih vrata pri Podvorju Srpske pravoslavne crkve u Moskvi 2. februara 2019. godine, patrijarh Irinej je izjavio[31]:

„Nama je to nemoguće. Udaljavanje od Rusije, ruskoga naroda, Ruske crkve za nas je udaljavanje samih od sebe, i mi to nikada nećemo prihvatiti, niti ćemo moći da razumemo takve želje i takva očekivanja.“

Obnova monarhije[uredi | uredi izvor]

Aleksandar Karađorđević i patrijarh Irinej, 2019. godine

Patrijarh Irinej je bio prijatelj Aleksandra Karađorđevića i zalagao se za obnovu monarhije u Srbiji.

U Sabornoj crkvi u Beogradu je 7. oktobra 2017. godine venčao Filipa Karađorđevića (srednjeg sina Aleksandra Karađorđevića) i Danicu Marinković. U čast rođenja njihovog sina Stefana, 25. februara 2018. godine, zvonila su zvona Hrama Svetog Save u Beogradu.

Patrijarh je 25. decembra 2018. godine u dvorskoj kapeli Svetog Andreja Prvozvanog u Dvorskom kompleksu na Dedinju, krstio Stefana Karađorđevića.

Priznanja[uredi | uredi izvor]

Mozaik sa likom patrijarha Irineja u hramu Svetog Save u Beogradu
Spomenik u porti Saborne crkve u Nišu

Dobitnik je Povelje Udruženja književnika Srbije koja mu je uručena 25. januara 2012.[32]

Patrijarh je 9. oktobra 2011. boravio u modričkom naselju Višnjik i tom prilikom služio svetu arhijerejsku liturgiju i osveštao novoizgrađeni Crkvu Pokrova Presvete Bogorodice.[33] Tokom svečanosti, predsednik Republike Srpske Milorad Dodik ga je odlikovao Ordenom Republike Srpske na lenti.[33]

Njegova Svetost je od strane Princa Davita Bagration-Muhranskog Batonišvilija od Gruzije, 15. decembra 2011, odlikovan Velikom Ogrlicom Ordena Orla Gruzije i Bešavne Dolame Gospoda našega Isusa Hrista: [34]

Prestolonaslednik Aleksandar Karađorđević je 13. decembra 2013. godine, na dan slave Kraljevskog doma Karađorđevića, odlikovao Njegovu Svetost Patrijarha Srpskog gospodina Irineja, kraljevskim ordenom Karađorđeve zvezde na velikom krstu, Za zasluge učinjene prema Kraljevskom domu, za narodno i opšte dobro.[35]

Počasni je građanin Zemuna.[36]

Dana 11. septembra 2015. godinu mu je uručen počasni doktorat Akademije Svetog Vladimira u Njujorku.[37] 9. oktobra 2016. dobio je orden Svetog vladike Nikolaja koji dodeljuje eparhija šabačka.[38] Dobio je 23. maja 2018. nagradu Međunarodnog fonda jedinstva pravoslavnih naroda u Moskvi.[39]

Aprila 2023. podignut mu je spomenik u porti Saborne crkve u Nišu.[40]

Odlikovanja[uredi | uredi izvor]

Nagrade[uredi | uredi izvor]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Film o Njegovoj svetosti patrijarhu srpskom g. Irineju | Informativna služba SPC, 22. januara 2020.
  2. ^ „Dolazi u Vidovu i kad je veselje i kad je tuga - Društvo - Dnevni list Danas” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-09-24. 
  3. ^ Obnavljaju dom za Irineja („Večernje novosti”, 5. oktobar 2012), Pristupljeno 17. 4. 2013.
  4. ^ „Saopštenje za javnost | Srpska pravoslavna crkva [Zvanični sajt]”. www.spc.rs. Arhivirano iz originala 19. 11. 2020. g. Pristupljeno 2020-11-20. 
  5. ^ „HRIZOSTOM ČUVAR TRONA: Najstariji vladika zamenjuje patrijarha, Sabor se najverovatnije ne pomera?”. Kurir. 21. 11. 2020. 
  6. ^ „Lavrov: Patrijarh Irinej doprinosio razvoju prisnih odnosa Rusije i Srbije”. Radio televizija Srbije. 21. novembar 2020. 
  7. ^ „Posmrtni ostaci Irineja izneti iz VMC „Karaburma””. Politika. 20. novembar 2020. 
  8. ^ „Telo blaženopočivšeg Patrijarha srpskog Irineja ispraćeno iz Patrijaršijskog dvora u Saborni hram”. 21. novembar 2020. Arhivirano iz originala 27. nov 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  9. ^ „Molitveni ispraćaj patrijarha i oca našeg Irineja”. Srpska pravoslavna crkva. 22. novembar 2020. Arhivirano iz originala 28. nov 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  10. ^ „Mitropolit Hrizostom: Patrijarh Irinej - nepokolebljivi stub naše Crkve Svetosavske”. Slobo ljubve. 22. novembar 2020. 
  11. ^ „Mitropolit volokolamski Ilarion: Patrijarh Irinej je učinio mnogo za očuvanje jedinstva Pravoslavlja”. Slovo ljubve. 22. novembar 2020. 
  12. ^ „Prota Petar Lukić: Patrijarh Irinej je uvek nalazio snage za druge”. Slovo ljubve. 22. novembar 2020. 
  13. ^ „Milorad Dodik: Patrijarh Irinej je brisao sve granice među nama”. Slovo ljubve. 22. novembar 2020. 
  14. ^ „Vučić: Srpstvo je stavljao iznad svega — ostavio nam je jednu stvar u amanet”. Sputnjik. 22. novembar 2020. 
  15. ^ „Patrijarh Irinej u Australiji sakupio 10.000 dolara za decu na KiM”. Blic. 6. 3. 2016. Pristupljeno 15. 3. 2016. 
  16. ^ „Beseda patrijarha Irineja u Katedrali Svetog Pavla (SPC, 15. oktobar 2016)”. Arhivirano iz originala 18. 10. 2016. g. Pristupljeno 16. 10. 2016. 
  17. ^ „Patrijarh Irinej u poseti Arhiepiskopiji kiparskoj (SPC, 14. novembar 2016)”. Arhivirano iz originala 14. 11. 2016. g. Pristupljeno 14. 11. 2016. 
  18. ^ „Dolgodenstvuj, Svjatjejši Vladiko, na mnogaja ljeta!”. SPC. 22. 1. 2020. Arhivirano iz originala 24. 01. 2020. g. Pristupljeno 24. 1. 2020. 
  19. ^ „Film o Njegovoj Svetosti Patrijarhu srpskom G. Irineju”. Jutjub. Pristupljeno 24. 1. 2020. 
  20. ^ „Patrijarh Irinej: Ne vidim ništa loše u tome da papa poseti Srbiju”. Večernje novosti. 7. januar 2016. 
  21. ^ „Papa Franja: Čemu proglašenje Stepinca za sveca ako istina nije jasna”. N1. 8. 3. 2019. Arhivirano iz originala 04. 12. 2020. g. 
  22. ^ „Patrijarh srpski g. Irinej služio pomen žrtvama Novosadske racije”. Srpska pravoslavna crkva. 23. januar 2012. Arhivirano iz originala 22. sep 2021. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  23. ^ „Patrijarh Irinej primio delegaciju Islamske zajednice Srbije”. Srpska pravoslavna crkva. 22. mart 2011. Arhivirano iz originala 04. dec 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  24. ^ „Patrijarh Irinej primio predstavnike Jevrejske zajednice Srbije i Islamske zajednice Srbije”. Srpska pravoslavna crkva. 22. jun 2011. Arhivirano iz originala 01. dec 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  25. ^ „Patrijarh: Muftija Hamdija Jusufspahić iskreni prijatelj SPC”. N1. 1. april 2016. Arhivirano iz originala 05. dec 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  26. ^ a b „Irinej: Ne održati "paradu srama"”. B92. 30. 9. 2011. Pristupljeno 30. 9. 2011. 
  27. ^ „Poruka Njegove Svetosti Patrijarha srpskog G. Irineja”. Srpska pravoslavna crkva. 30. 9. 2011. Arhivirano iz originala 14. 02. 2013. g. Pristupljeno 30. 9. 2011. 
  28. ^ „Najviše odlikovanje Srpske Crkve ruskom premijeru Vladimiru Putinu”. 24. mart 2011. Arhivirano iz originala 03. dec 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  29. ^ „Proslava u kripti Hrama: Šojgu oduševljen (video)”. Sputnjik. 20. oktobar 2017. 
  30. ^ „Susret patrijarha Irineja i ministra Lavrova”. 18. jun 2020. Arhivirano iz originala 28. sep 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)
  31. ^ „Patrijarh Srpski Irinej posetio Rusiju”. Ambasada Ruske Federacije u Republici Srbiji. 
  32. ^ „Patrijarhu uručena Povelja Udruženja književnika Srbije”. Radio-televizija Republike Srpske. 25. 1. 2012. Pristupljeno 29. 1. 2012. 
  33. ^ a b „Patrijarh Irinej osveštao novoizgrađenu crkvu u Modriči”. Radio-televizija Republike Srpske. 9. 10. 2011. Pristupljeno 9. 10. 2011. 
  34. ^ „Srpski patrijarh odlikovan od strane Princa Davita od Gruzije”. Arhivirano iz originala 25. 12. 2013. g. Pristupljeno 24. 12. 2013. 
  35. ^ Karađorđeva zvezda Patrijarhu srpskom g. Irineju Arhivirano na sajtu Wayback Machine (20. decembar 2013), Pristupljeno 13. 12. 2013.
  36. ^ Patrijarh Irinej počasni građanin Zemuna („Večernje novosti“, 5. novembar 2013)
  37. ^ „Počasni doktorat Patrijarhu srpskom Irineju (SPC, 13. septembar 2015)”. Arhivirano iz originala 17. 05. 2019. g. Pristupljeno 13. 09. 2015. 
  38. ^ „Patrijarh osveštao hram Svete Trojice u Šapcu (SPC, 10. oktobar 2016)”. Arhivirano iz originala 17. 05. 2019. g. Pristupljeno 13. 10. 2016. 
  39. ^ „Patrijarhu Irineju uručeno visoko priznanje u Moskvi (SPC, 23. maj 2018)”. Arhivirano iz originala 17. 05. 2019. g. Pristupljeno 27. 05. 2018. 
  40. ^ https://www.juznevesti.com. „Otkriven spomenik patrijarhu Irineju u Sabornoj crkvi u Nišu”. Južne vesti (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-04-23. 
  41. ^ „Karađorđeva zvezda Patrijarhu srpskom g. Irineju”. Srpska pravoslavna crkva. 13. decembar 2013. Arhivirano iz originala 07. dec 2020. g.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |archive-date= (pomoć)

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


vikarni episkop moravički
1974—1975.
episkop niški
1975—2011.
patrijarh srpski
2010—2020.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Патријарх_српски_Иринеј&oldid=27553444”