Komunistička partija Kube
Komunistička partija Kube Partido Comunista de Cuba | |
|---|---|
 Logo partije | |
| Osnivač | Fidel Kastro |
| Prvi sekretar | Migel Dijaz Kanel |
| Drugi sekretar | Hose Ramon Mačado |
| Slogan | ¡ Hasta la victoria siempre ! |
| Osnovana | 3. oktobra 1965. |
| Prethodnik | Pokret 26. jul |
| Sedište | Havana Kuba |
| Novine | „Granma" |
| Mladi ogranak | Savez komunističke omladine |
| Broj članova (2016.) | 670.000 |
| Ideologija | komunizam progresivizam kastroizam anti-klerikalizam |
| Politička pozicija | levica do krajnje levice |
| Religija | ateizam |
| Međunarodno članstvo | Forum Sao Paulo, Međunarodni komunistički pokret |
| Boje | crvena plava |
| Skupština Kube | 612 / 612 |
| Zastava stranke | |
| |
| Veb-sajt | |
| www | |
Komunistička partija Kuba (šp. Partido Comunista de Cuba) je vladajuća politička partija na Kubi. Osnovana je 1965. godine. Dugogodišnjeg sekretara partije, Fidela Kastra, aprila 2011. nasledio je njegov brat Raul Kastro.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Prva komunistička partija na Kubi osnovana je 1925. godine, pod imenom Narodna socijalistička partija. Jula 1961, dve godine nakon revolucije, spajanjem Narodne socijalističke partije, Kastrovog Pokreta 26. jul i Revolucionarnog direktorijuma 13. mart osnovana je organizacija pod imenom Integrisane revolucionarne organizacije (ORI). Dana 26. marta 1962, ORI je promenila ime u Ujedinjena partija Kubanske socijalističke revolucije (PURSC). PURSC je 3. oktobra 1965. organizovan u Komunističku partiju Kube. Za prvog sekretara nove partije bio je izabran Fidel Kastro.
Tokom prvih 15 godina postojanja, unutar partije aktivan je uglavnom bio samo Politbiro. Centralni komitet je brojao 100 članova. Godine 1969, broj članova KP Kube bio je 55.000 ili 0,7% stanovništva. Nakon Prvog kongresa KP Kube 1975. godine, broj članova popeo se na 200.000, a organizaciona struktura partije je ojačala i postala aktivnija. Do 1980. godine, partija je imala 430.000 članova, a do 1985. njih 520.000.
Tokom raspada Sovjetskog Saveza, 1991. bio je održan Četvrti kongres partije. Preko tri miliona ljudi pre održavanja kongresa bilo je uključeno u rasprave o ulozi partije nakon promena u Istočnom bloku. Kongres je definisao KP Kube kao „partiju kubanskog naroda“, više nego kao „partiju radničke klase“. Bile su smanjene zabrane da član partije ne sme da bude vernik. Uz Karla Marksa i Vladimira Lenjina, kubanski nacionalni junak Hose Marti takođe je slavljen kao revolucionar kubanskih komunista. Partija je dozvolila manje ekonomske reforme, koje su obustavljene do Petog kongresa 1997. godine. Na Petom kongresu dozvoljeno je veće ulaganje razvoj turizma.
Struktura partije[uredi | uredi izvor]
Vodeća tela partije do 1991. bila su politbiro i Sekretarijat, koji su tada spojeni. Od tada Politbiro KP Kube ima preko 20 članova. Na Petom kongresu 1997, broj članova Centralnog komiteta smanjen je sa 225 na 150 članova. Broj članova partije do Šestog kongresa 2011. godine bio je oko 800.000.
Nakon povlačenja Fidela Kastra iz partije i kubanske vlade 2008, njegov brat Raul KastroRaul postao je novi sekretar partije 2011.
Omladinsko krilo KP Kube zove se Savez komunističke omladine (šp. Unión de Jóvenes Comunistas, UJC). Ova organizacija organizovana je po uzoru na sovjetski Komsomol. Unutar UJC-a deluje Pionirska organizacija Hose Marti.
Kongresi KP Kube:
- Prvi kongres (decembar 1975)
- Drugi kongres (decembar 1980)
- Treći kongres (februar 1986)
- Četvrti kongres (oktobar 1991)
- Peti kongres (oktobar 1997)
- Šesti kongres (16. — 19. april 2011)
- Sedmi kongres (16. — 19. april 2016)
Ideologija[uredi | uredi izvor]
Za razliku od vladajućih komunističkih partija u Aziji, poput KP Vijetnama ili KP Kine, Komunistička partija Kube ostala je verna marksizmu-lenjinizmu i socijalizmu sovjetskog tipa.
KP Kube je podupirala mnoge revolucionarne pokrete u Latinskoj Americi, poput ELN-a u Kolumbiji, FMNL-a u El Salvadoru, Sandinista u Nikaragvi i Pokreta Nju džul u Grenadi. Članovi partinje takođe su imali velikog učešća i u pomaganju oslobodilačkih pokreta u Africi. Kubanski dobrovoljci su u Angoli učestvovali u bici kod Kuito Kuanavalea.[2] Posledica bitke bila je mirovni sporazum i sticanje nezavisnosti Namibije od južnoafričke vlasti.[3]
Partija je uveliko smanjila podršku mnogim pokretima nakon raspada Sovjetskog Saveza, ali je zadržala praksu upućivanja velikog broja kubanskih lekara, poljoprivrednih tehničara i ostalih stručnjaka u nerazvijene zemlje Afrike i Azije. U poslednje vreme, KP Kube uspostavila je prisne odnose sa glavnim levičarskim vođama Latinske Amerike, Hugom Čavezom i Evom Moralesom.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Raul Castro to lead Cuba's Communist Party by Shasta Darlington, CNN, April 19, 2011.
- ^ Evans, Michael. „Secret Cuban Documents on History of Africa Involvement”. Gwu.edu. Pristupljeno 13. 12. 2011.
- ^ „South Africa Namibia Independence War 1966-1988”. Onwar.com. Pristupljeno 13. 12. 2011.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Ostale | |
