Leteći odred
Leteći odred je privremena jedinica jednoobrznog ili miješanog sastava namijenjena za brza i samostalna dejstva. Obično se koristi u pozadini neprijatelja, ili prepade, izviđanje, osiguranje, zaštitu komunikacija i drugo. Jačina zavisi od namjene, a po izvršenom zadatku leteći odred se obično rasformira.
Prvi leteći odredi formirani su u 18. vijeku u ruskoj vojsci. Petar Veliki formira 1701. leteće korpuse za samostalne zadatke jačine 6000—7000 ljudi u Velikom sjevernom ratu protiv Švedske. U bici kod Lesne ruski leteći odred (7000 konjanika, 5000 pješaka i pomoćna artiljerija) razbija švedski odred generala A. Levenhaupta (Adam Ludwig Lewenhaupt).
Krajem 19. vijeka uglavnom nestaju, ali se koriste u kolonijalnim ratovima, posebno u Maroku i Alžiru.
U Prvom balkanskom ratu pri pohodu srpske 3. armije ka Jadranskom moru Drinska divizija II formira leteći odred od 2 bataljona, jednog eskadrona i dva brdska topa, da što prije izbije na more forsiranim maršem i zauzme Lješ i Medovu (Šenđini).
U Drugom svjetskom ratu u Jugoslaviji, partizani ponekad formiraju leteće desetine, vodove i čete radi zaštite naroda od neprijatelja.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vojna enciklopedija, Beograd, 1973., knjiga peta, pp. 59.
- Jim Maher (1988). The Flying Column - West Kilkenny 1916-1921. Geography Publications.