Lokve (Alibunar)
Lokve | |
|---|---|
 Rumunska pravoslavna crkva | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Vojvodina |
| Upravni okrug | Južnobanatski |
| Opština | Alibunar |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  1.772 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 09′ 01″ S; 21° 01′ 41″ I / 45.1502484° S; 21.0279958° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 76 m |
.svg)  Lokve Lokve na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 26361 |
| Pozivni broj | 013 |
| Registarska oznaka | PA |
Lokve je naselje u Srbiji, u opštini Alibunar, u Južnobanatskom upravnom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 1.772 stanovnika.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Sveti Mihalo (Lokve) prvi put se pominje 1404. godine pod imenom Szentmihal, 1717-Sent Mihaj, 1779-Sent Mihály, 1911-Veg-Sént- Mihály, 1922-Sveti Mihalo.
Sveti Mihalo je 1404. godine pripadao Krašovskom komitatu, a bio je u posedu porodice de Osiak (de Osiak). U to doba oduzeo je kralj Sigmund ovaj posed od porodice Osiak i poklonio ga Jovanu de Marotu (de Marot).
Za vreme turske vladavine (1662) još je postojalo ovo naselje. Godine 1716. već opustošeno naselje ušlo je u sastav Vršačkog dištrikta.
U Sveti Mihal doselilo se 1740. godine 40 rumunskih porodica iz Vlaške, koje su već 1743. imale nameru da se odsele na pustaru Lovrin, a 1745. na poljsko dobro Ostine mare (Уздин).
U Svetom Mihalu 1749. godine bilo je 44 kuća. Sveti Mihalo 1744. dodeljen je Ilirskoj, a 1776. Nemačko-banatskoj regimenti. Austrijski carski revizor Erler je 1774. godine konstatovao da mesto "Sent Mihalj" pripada Vršačkom okrugu, Vršačkog distrikta. Selo ima militarski status a stanovnici su pretežno Vlasi.[1]
Godine 1782. brojao je 1.063 pravoslavna stanovnika, 1814. podignuta sadašnja crkva, 1843. bilo je četiri sveštenika na 2.371 stanovnika pravoslavne vere, a dva učitelja poučavalo je 296 đaka. Sveti Mihal je dodeljen 1845. Srpsko-banatskoj regimenti. 29 i 30. juna 1848. počeo je srpsko-mađarski rat kod Sv. Mihala, i selo je uništeno požarom.
Godine 1854. Sveti Mihal je pripadao alibunarskoj opštini i imao 2.896 stanovnika. U deceniji od 1872 do 1882. godine snašla je opštinski atar poplava, skoro svake godine. Godine 1873. pripojen je Sveti Mihalo alibunarskom srezu Torontalskok komitata. Oko 1900. godine osnovana je Vegsentimaljska Opštinska štedionica.
Brojno kretanje stanovništva poslednjih decenija bilo je: 1869. godine 3.236 stanovnika; 1880-2.856; 1890-3.369; 1900-3.950; 1910-4.095 stanovnika.
Po popisu na dan 31. januara 1921. Sveti Mihalo je imao 3.970 stanovnika, od kojih je bilo: Srba-21; Ostalih Slovena-1; Rumuna-3.918; Nemaca-21; Mađara-9.
Demografija[uredi | uredi izvor]
U naselju Lokve živi 1.638 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 44,1 godina (43,0 kod muškaraca i 45,3 kod žena). U naselju ima 620 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,23.
Ovo naselje je većinski naseljeno Rumunima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednjih pet popisa primećen je pad u broju stanovnika.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||
| m | ž |
|||
| ? | 7 | 8 | ||
| 80+ | 28 | 41 | ||
| 75—79 | 48 | 74 | ||
| 70—74 | 78 | 96 | ||
| 65—69 | 76 | 82 | ||
| 60—64 | 56 | 72 | ||
| 55—59 | 53 | 61 | ||
| 50—54 | 64 | 48 | ||
| 45—49 | 69 | 58 | ||
| 40—44 | 59 | 53 | ||
| 35—39 | 56 | 43 | ||
| 30—34 | 67 | 63 | ||
| 25—29 | 64 | 66 | ||
| 20—24 | 46 | 56 | ||
| 15—19 | 42 | 61 | ||
| 10—14 | 58 | 42 | ||
| 5—9 | 64 | 54 | ||
| 0—4 | 42 | 47 | ||
| Prosek : | 43,0 | 45,3 | ||
| ||||||||||||||||||||||||
|
| Pol | Ukupno | Neoženjen/Neudata | Oženjen/Udata | Udovac/Udovica | Razveden/Razvedena | Nepoznato |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 813 | 148 | 564 | 84 | 16 | 1 |
| Ženski | 882 | 125 | 558 | 172 | 21 | 6 |
| UKUPNO | 1.695 | 273 | 1.122 | 256 | 37 | 7 |
| Pol | Ukupno | Poljoprivreda, lov i šumarstvo | Ribarstvo | Vađenje rude i kamena | Prerađivačka industrija |
|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 521 | 451 | 0 | 4 | 10 |
| Ženski | 345 | 274 | 0 | 0 | 9 |
| UKUPNO | 866 | 725 | 0 | 4 | 19 |
| Pol | Proizvodnja i snabdevanje | Građevinarstvo | Trgovina | Hoteli i restorani | Saobraćaj, skladištenje i veze |
| Muški | 1 | 4 | 12 | 2 | 4 |
| Ženski | 1 | 1 | 19 | 1 | 1 |
| UKUPNO | 2 | 5 | 31 | 3 | 5 |
| Pol | Finansijsko posredovanje | Nekretnine | Državna uprava i odbrana | Obrazovanje | Zdravstveni i socijalni rad |
| Muški | 2 | 2 | 7 | 5 | 5 |
| Ženski | 1 | 2 | 1 | 14 | 13 |
| UKUPNO | 3 | 4 | 8 | 19 | 18 |
| Pol | Ostale uslužne aktivnosti | Privatna domaćinstva | Eksteritorijalne organizacije i tela | Nepoznato | |
| Muški | 3 | 0 | 0 | 9 | |
| Ženski | 2 | 0 | 0 | 6 | |
| UKUPNO | 5 | 0 | 0 | 15 | |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ J.J. Erler: "Banat", Pančevo 2003.
- ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.
- ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.
- ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mileker, Feliks; Pantić, Kosta; Belča, Dušan (2005). Letopisi opština u južnom Banatu. ISBN 978-86-85075-04-9.
- Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavjeno 1927„Napredak Pančevo,,
- Teritorija Podunavske Oblasti napisao Dr. Vladimir Margan Predsednik Obl. Odbora Smederevu 1928.*
- Istorijiski preglad Podunavske Oblasti Banatski deo napisao: Feliks Mileker bibliotekar i kustos gradske biblioteke i muzeja u Vršcu 1928.
- Letopisa Period 1812 – 2009. M. Marina:(Beč 2009) Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju o selu Svetom Mihalo (Lokve) nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani. Feliks Mileker
.png)
