Meraklije
| Meraklije | |
| Osnovan | 1989. |
| Nadimci | Južnoprugaši |
| Arene | Stadion Čair |
| Strana | Jug |
| Moto | Ako si Nišlija budi Meraklija |
| Zvanični veb-sajt | meraklije.com |
Meraklije su navijači fudbalskog kluba Radničkog iz Niša. Grupa je nastala u septembru 1989. godine, tri dana pred prvenstvenu utakmicu protiv Crvene zvezde mada je pre toga takođe bilo organizovanog navijanja na jugu Čaira.
Istorijat navijanja u Nišu[uredi | uredi izvor]
Prvo veliko i organizovano navijanje desilo se 1962. kada je Radnički izborio svoj prvi ulazak u prvu ligu, protiv Vardara iz Skoplja, kada je nekoliko hiljada navijača iz Niša došlo u Skoplje. Ulazak Radničkog u prvu ligu je obeležno slavljem u Nišu kada su stotine navijača spontano izašle u grad što je za to vreme bilo krajnje neprimereno. Godinu dana nakon toga krenulo se sa prvom koreografijaom kada se na utakmici sa Crvenom zvezdom 23. septembra 1962. godine pojavio transparent „Real sa Nišave“ dužine 20 i visine 2 metra, što je ostao nadimak za FK Radnički.
Drugi veliki talas navijanja desio se tokom učešća Radničkog u Kupu UEFA 1980-83. kada je navijanje bilo mnogo organizovanije. Nakon uspeha Radničkog i njegovog slabljenja on prelazi u drugu ligu, a navijači postaju grublji u svojim nastupima. Nakon poraza od Partizana u 1983/84. navijači upadaju na teren pale zastave, sukobljavaju se sa Grobarima, itd, a sve se završilo raspadom ove navijačke grupe.
Radnički se 1986. godine vraća u prvu ligu ali je igrao slabije nego nekoliko godina ranije, a najzapaženije navijanje je bio organizovani oblik odlaska oko 500 Nišlija na susret sa Radom u Beogradu. Nakon toga nije bilo organizovanja navijača do 1989. godine.
Nastanak Meraklija[uredi | uredi izvor]
U septembru 1989. godine, tri dana pred utakmicu sa Crvenom zvezdom donosi se odluka o osnivanju nove navijačke grupe koja će bodriti Radnički. Uzevši u obzir sve predloge, kojih je bilo puno (Meraklije, Vojvode, Gvozdeni puk...), najvatrenije pristalice Radničkog jednoglasno prihvataju predlog Meraklije.
Navijačka grupa imala je nekoliko ekscesa, poput pevanja četničkih pesama, što je dovelo do oštrog sukoba sa policijom i nekoliko većih tuča, a najveća je tokom utakmice sa Vojvodinom kada su demolirani autobusi FK Vojvodina a došlo je i do sukoba sa navijačima sa zapadne tribine. Incidenti su bili redovna pojava pri dolasku klubova iz Hrvatske i njihovih navijača, a najveći neredi su bili u sukobima sa milicijom pred utakmicom sa Dinamom iz Zagreba. Sama navijačka grupa je u to vreme imala oko 1000 članova što je bilo zlatno doba navijanja u Nišu, a navijači su bili i iz naselja iz okoline Niša.
Transpasrenti iz tog doba su bili: Meraklije-Niš, Bilo kuda uz Radnički svuda, Brigate Fanatiko, Naisus, Real Barabe, Bikovi, Tifo Klinci... Prva zvanična zastava Meraklija koja je okačena na južnoj strani čaira bila je „Meraklije-Niš“, nešto pre osnivanja same grupe na utakmici protiv Borca iz Banjaluke.
Raspadom SFRJ grupa se raspada, a vođstvo grupe polako preuzima mlađa generacija.
Meraklije danas[uredi | uredi izvor]
U vreme SRJ i Srbije navijačka grupa se uvek trudila da ističe lokalni patriotizam što je često radila i kroz oštre sukobe sa navijačima beogradskih klubova, a što je moglo da se vidi i kroz transparente poput „Menjam Beograd za Knin“ 1993. godine. U periodu do 1998. godine Meraklije su nazivane treća navijačka grupa iza Delija i Grobara. Slabljenje Grupe bilo je identično sa slabljenjem kluba, ispadanjem iz Prve lige itd. Zahvaljujući dobrom odnosu sa Uprvom kluba 2000. godine navijači dobijaju prostorije.
I pored loših partija, loše pozicije na tabeli, Meraklije su ostale da bodre svoj tim. Godine 2004. pokrenuta je akcija „Ako si Nišlija, budi Meraklija!“, a prisustvovanje navijača na utakmici u Nišu ostao je zagarantovan.
