Mukačevo
| Mukačevo ukr. Мукачеве | |
|---|---|
.jpg) | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Ukrajina |
| Oblast | Zakarpatska oblast |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2012. | 84.630 |
| — gustina | 3.134,44 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 48° 27′ S; 22° 45′ I / 48.45° S; 22.75° I |
| Vremenska zona | UTC+2 (EET), leti UTC+3 (EEST) |
| Aps. visina | 120 m m |
| Površina | 27 km2 |
  Mukačevo Mukačevo na karti Ukrajine | |
| Poštanski broj | 89600 |
| Registarska oznaka | AO |
Mukačevo (ukr. Мукачево, rsn. Мукачово, mađ. Munkács / Munkač) je grad u Ukrajini, u Zakarpatskoj oblasti. Prema proceni iz 2012. godine, u gradu je živelo 84.630 stanovnika.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Tokom srednjeg veka, za vreme ugarske vlasti, Mukačevo se razvilo u najznačajniji grad na području županije Bereg, koja je obuhvatala oblast oko gornjeg toka reke Tise u podnožju Karpata. Iako se nalazila pod ugarskom vlašću, mukačevska oblast je najvećim delom bila nastanjena istočnoslovenskim stanovništvom (preci današnjih Rusina).
Za vreme vladavine ugarskog kralja Žigmunda (1387-1437), grad je oko 1424. godine dat u posed srpskom despotu Stefanu Lazareviću. Nakon despotove smrti, mukačevski posedi su prešli u vlasništvo njegovog naslednika Đurđa Brankovića. Prema sporazumu iz 1444. godine, despot Đurađ je Mukačevo predao u zalog ugarskom vojvodi Janošu Hunjadiju.[1][2]
Nedugo po okončanju Prvog svetskog rata (1914-1918), Mukačevo je u proleće 1919. godine zaposela čehoslovačka vojska, a zvanično priključenje Čehoslovačkoj izvršeno je po slovu Senžermenskog mirovnog sporazuma (1919), što je potom potvrđeno i Trijanonskim mirovnim sporazumom (1920).
Na molbu pravoslavnih hrišćana iz istočnih delova Čehoslovačke, Srpska pravoslavna crkva je osnovala Mukačevsko-prešovsku eparhiju za čijeg je episkopa postavljen Damaskin Grdanički (1931). Nakon njegovog prelaska u drugu eparhiju, za novog mukačevsko-prešovskog episkopa izabran je Vladimir Rajić (1938). U jesen 1938. godine, nakon Prve bečke arbitraže, Čehoslovačka je bila primorana da Mukačevo ustupi Mađarskoj. Grad je oslobođen 1944. godine, a naredne godine je ustupljen Sovjetskom Savezu i uključen u sastav Sovjetske Ukrajine. Tada je osnovana i Mukačevsko-užgorodska eparhija Ruske pravoslavne crkve, sa središtem u Mukačevu.[3]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Prema proceni, u gradu je 2012. živelo 84.630 stanovnika. Mukačevo kao deo Zakrpatske oblasti ima mešovitu populaciju sa Mađarima, Ukrajincima i Rusinima.
| 1979. | 1989. | 2001. | 2012. |
|---|---|---|---|
| 71.864[4] | 84.521[4] | 82.346[4] | 84.630[4] |
Partnerski gradovi[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Krstić 2011, str. 125-156.
- ^ Krstić 2012, str. 151-174.
- ^ Istorija Mukačevsko-užgorodske eparhije Ruske pravoslavne crkve
- ^ a b v g „UKRAINE: Major Cities”. City Population. Pristupljeno 10. 11. 2012.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Krstić, Aleksandar R. (2011). „Dokumenti o ugarskim posedima despota Đurđa datim u zalog Jovanu Hunjadiju 1444. godine” (PDF). Mešovita građa (Miscellanea). 32: 125—156.
- Krstić, Aleksandar R. (2012). „Povelja despota Đurđa Brankovića o davanju u zalog poseda u Ugarskoj Jovanu Hunjadiju: Smederevo, 1450, maj 10.”. Stari srpski arhiv. 11: 151—174.
