Neodređenost umnožaka jedinice količine podataka
| Umnošci bajta | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Odomaćena upotreba i (značenje po SI sistemu) |
Standard za binarne prefikse po IEC 60027-2 | ||||
| Naziv | Oznaka | Količina | Naziv | Oznaka | Količina |
| kilobajt | kB | 210 (103) | kibibajt | KiB | 210 |
| megabajt | MB | 220 (106) | mebibajt | MiB | 220 |
| gigabajt | GB | 230 (109) | gibibajt | GiB | 230 |
| terabajt | TB | 240 (1012) | tebibajt | TiB | 240 |
| petabajt | PB | 250 (1015) | pebibajt | PiB | 250 |
| eksabajt | EB | 260 (1018) | eksbibajt | EiB | 260 |
| zetabajt | ZB | 270 (1021) | zebibajt | ZiB | 270 |
| jotabajt | YB | 280 (1024) | jobibajt | YiB | 280 |
| Vidi još: bit, nibl, neodređenost umnožaka | |||||
| Umnošci bita | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Odomaćena upotreba i (ređe binarno značenje) |
Standard za binarne prefikse po IEC 60027-2 | ||||
| Naziv | Oznaka | Količina | Naziv | Oznaka | Količina |
| kilobit | kb | 103 (210) | kibibit | Kibit | 210 |
| megabit | Mb | 106 (220) | mebibit | Mibit | 220 |
| gigabit | Gb | 109 (230) | gibibit | Gibit | 230 |
| terabit | Tb | 1012 (240) | tebibit | Tibit | 240 |
| petabit | Pb | 1015 (250) | pebibit | Pibit | 250 |
| eksabit | Eb | 1018 (260) | eksbibit | Eibit | 260 |
| zetabit | Zb | 1021 (270) | zebibit | Zibit | 270 |
| jotabit | Yb | 1024 (280) | jobibit | Yibit | 280 |
| Vidi još: bajt, nibl, neodređenost umnožaka | |||||
Bit je osnovna a bajt česta jedinica za količinu podataka ili veličinu memorije koje te podatke može da „zapamti“. Bit je atomska, najelementarnija jedinica količine informacije, ali iz praktičnih razloga nije osnovna adresibilna jedinica informacije. U tu svrhu je izvršeno grupisanje bitova u jednake nizove koje ponekad zovemo reči. Te reči su nazvate bajtovi, a standardna dužina reči se vremenom ustalila na 8 bita odnosno oktete. Kroz istoriju računara kapaciteti memorija su značajno rasli i, paralelno sa tim rastom, i potreba za većim jedinicama. Kako SI sistem propisuje jednostavne, standardne, prefikse za imena jedinica (kilo, mega, giga, ...) koji umnožavaju jedinicu sa odgovarajućim faktorom (103, 106, 109, ...) bilo je logično upotrebiti iste prefikse i za bajt.
Bit i bajt su, međutim, jedinice mere podataka binarnih digitalnih računara, što znači da oni interno rade u binarnom brojnom sistemu. SI prefiks „kilo“ predstavlja umnožak od 1000 (hiljadu) puta što je okrugao broj u dekadnom sistemu ali ne i u binarnom: (1111101000)2. Zbog načina izrade binarnih digitalnih računara, mnogo je jednostavnije raditi sa blokovima memorije čiji su kapaciteti „okrugli“ brojevi u binarnom sistemu. Ukoliko bi neki računar imao tačno 1000 (hiljadu) bajtova memorije i trebalo bi ga proširiti za još hiljadu to bi bilo značajno komplikovanije jer zahteva više proračuna - ne može se posmatrati samo jedna cifra adrese nego više njih.
Zbog toga je postalo uobičajeno da umnošci kapaciteta primarnih memorija računara ne budu oni klasični iz SI sistema (stepeni broja 10) već približni stepeni broja 2 (jer je 2 osnova binarnog brojnog sistema). Tako:
- prefiks „kilo“ označava umnožak od 1024 (210), što je približno klasičnom 1000
- prefiks „mega“ označava umnožak od 1024×kilo odnosno 1.048.576 (220), što je približno klasičnom 1.000.000
- itd.
Ova praksa, međutim, nije odgovarala u svim situacijama. Sekundarne memorije nisu imale iste sisteme adresiranja pa ovo nije bilo potrebno. Brzina prenosa informacija, izražena u broju bitova ili bajtova u jedinici vremena je, takođe, najčešće izražavana u klasičnom (dekadnom, SI) sistemu, a ne u „prilagođenom“ binarnom.
Proizvođači i prodavci tvrdih diskova velikog kapaciteta su želeli da kapaciteti njihovih proizvoda izgledaju veće, pa su koristili onu definiciju umnoška koja je manja, odnosno rezultuje većim prividnim kapacitetom. Recimo uređaj koja može da zapamti tačno 5.000.000 (5 miliona) bajtova je deklarisan kao 5 megabajta, što bi po „binarnoj“ definiciji bilo svega 4.768 megabajta. To je naravno, dovelo i do nedoslednosti - memoriju računara kapaciteta 8 megabajta nije moguće snimiti na tvrdi disk od 8 megabajta zato što je kapacitet memorije izražen u binarnim jedinicama (8.388.608 bajtova) a diska u dekadnim (8.000.000 bajtova) što je 388,608 bajtova manje. Razlika se povećava sa kapacitetom: memorija od 1 gigabajta zahteva spoljnu memoriju od bar 1.074 gigabajta radi snimanja kompletnog sadržaja.
Da bi se umanjila ova neodređenost napravljen je standard IEC 60027-2 čiji deo definiše posebne prefikse za „binarne“ umnoške čija imena podsećaju na klasične, ali nisu ista:
- kibi - kilo-binarno
- mebi - mega-binarno
- gibi - giga-binarno
- tebi - tera-binarno
- pebi - peta-binarno
- eksbi - eksa-binarno
- zebi - zeta-binarno
- jobi - jota-binarno
Upotrebom ovog standarda za binarne umnoške eliminiše se deo neodređenosti. Upotreba klasičnih prefiksa je rezervisana za standardne dekadne umnoške ali, zbog česte upotrebe i velikog broja postojećih tekstova, čitalac mora da pronađe tačnu definiciju iz samog konteksta, ukoliko je to, uopšte, moguće.
Najčešće važe sledeća pravila:
- Kapacitet primarne memorije računara i svih ostalih memorija koje su interno izrađene i organizovane sa binarnim adresama, kao i dužina podatka u takvim memorijama se izražava sa „binarnim“ prefiksima.
- Kapacitet ostalih memorija (npr. sekundarnih) računara, kao i dužina podatka u njima se izražava sa „binarnim“ prefiksima.
- Brzine prenosa podataka (količina prenesenih podataka u jedinici vremena, npr. brzina modema) najčešće koriste dekadne prefikse.