Nesebar

Koordinate: 42° 39′ 33″ S; 27° 43′ 42″ I / 42.659167° S; 27.728333° I / 42.659167; 27.728333
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nesebar
bug. Несебър
Stari deo Nesebara
Grb
Administrativni podaci
Država Bugarska
OblastBurgaska oblast
Stanovništvo
Stanovništvo‍
 — 2005.22.311
 — gustina700,5 st./km2
Geografske karakteristike
Koordinate42° 39′ 33″ S; 27° 43′ 42″ I / 42.659167° S; 27.728333° I / 42.659167; 27.728333
Aps. visina5 m
Površina31,85 km2
Nesebar na karti Bugarske
Nesebar
Nesebar
Nesebar na karti Bugarske
Veb-sajt
www.nessebarinfo.com

Nesebar (bug. Несебър), je grad u jugoistočnoj Bugarskoj, nalazi se u Burgaskoj regiji a severni sused, sa kojim je praktično spojen, je Sunčev breg, najveće i najpoznatije letovalište na Bugarskom primorju. Nesebar prethodno je bio poznat kao Mesembrija (grčki: Μεσημβρια) a još pre toga kao Mesambrija ili Melsembrija.[1] Prema rekonstrukciji ime bi moglo da potiče od Tračkog Melsambrija.[2] Pre 1934. godine uobičajeno bugarsko ime za grad bilo je Mesemvrija. Zamenjen je sadašnjim imenom, koje se ranije koristilo u erkečkom dijalektu koji se govori u blizini Nesebara.[3] Ove činjenice dovoljne su nam da spoznamo koliko je duga istorija ovog drevnog gradića.

U savremeno doba Nesebar je glavno turističko odredište u području s brojnim hotelima i velikim „Sunčaevim bregom“ koje se nalazi odmah severno od Nesebara.

Nesebar je u nekoliko prilika bio granica ugrožene imperije i zbog toga je grad s bogatom istorijom. Stari deo grada nalazi se na ostrvu koje je u novije vreme povezanom s obalom zemljouzom izgrađenim ljudskom rukom, i u njemu se nalaze dokazi osvajanja različitih civilizacija.

Bogatstvo istorijskih građevina su bili razlog da UNESKO uključi Nesebar na spisak Svetske baštine 1983. godine.[4]

U decembru 2019, grad je imao 13.600 stanovnika.[5]

Panoramski pogled na Nesebar
Panoramski pogled na Nesebar

Geografija[uredi | uredi izvor]

Opština Nesebar zauzima najseverniji deo bugarskog primorja koje pripada Burgaskoj regiji. Na severu se graniči sa opštinama Bjala i Dolni Čiflik, na zapadu sa opštinom Pomorie, dok se na istoku nalaz Crno more. prirodno lepa obala i njen klimatski karakter oduvek su predstavljale povoljne uslove za razvoj turizma u ovoj regiji.

Te je zato opšina Nesebar najveća turistička konglomeracija na Bugarskom primorju. Na teritoriji ove opštine funkcioniše preko 600 hotela sa više od 200 000 kreveta.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Crkva Hrista Pantokratora
Srkva svetog Jovana Aliturgetosa
Drvene zgrade na Nesebarskom poluostrvu

Bugarska arheologinja Ljuba Ognenova-Marinova vodila je šest podvodnih arheoloških ekspedicija za Bugarsku akademiju nauka (BAN) između 1961. i 1972. godine[6][7] u vodama duž bugarske obale Crnog mora. Njen rad je doveo do identifikacije pet hronoloških perioda urbanizacije na poluostrvu koje okružuje Nesebar do kraja drugog milenijuma pre nove ere, koji je obuhvatao Trakijsku protopolu, grčku koloniju Mesambriju, selo pod rimskom vlašću do ranog hrišćanskog doba, naselje iz srednjeg veka i grad iz doba renesanse, poznat kao Mesembrija ili Nesebar. Inženjering oko obale poluostrva je preduzet 1980-ih kako bi se očuvala obala (i njen istorijski značaj) tako i da bi se oblast konsolidovala kao luka.[8] Prvobitno tračko naselje poznato kao grad Menebrija postalo je grčka kolonija početkom 6. veka p. n. e., koja je postala važan trgovački centar. Ipak neki tragovi svedoče da su prve naseobine na ovom području iz perioda kasnog bronzanog doba. Ostaci iz helenističkoh perioda, uključuju akropolj, Apolonov hram i agoru. Zid koji je činio deo grčke fortifikacije još se mogu videti na severnom delu poluostrva.

Grad je pao pod rimsku vlast 71. godine p. n. e., ali je nastavio da uživa privilegije kao što je pravo da kuje svoj vlastiti novac. Potom je bio jedno od važnih uporišta Vizantijskog carstva od 5. veka nadalje, oko koga su se borile Vizantija i Bugarska. Godine 812, osvojio ga je Kan Krum posle dvonedeljne opsade.

Najvažniji spomenici iz srednjeg veka su Stara Mitropolija iz 9. veka, bazilika bez transepta; crkva svete Device Marije iz 10. veka i Nova Mitropolija iz 11. veka, koja je dograđena i ulepšana u 18. veku. U 13. veku i 14. veku izgrađen je značajan broj crkava: svete Teodore, svete Paraskeve, Svetog Mihaila i Gavrila i Svetog Jovana Aliturgetosa.

Otomansko osvajanje grada, 1453, označilo je početak opadanja, ali je ostalo njegovo arhitektonsko nasleđe, koje je od 19. veka obogaćeno izgradnjom drvenih kuća u „istočnorumelijskom grčkom stilu“, tipičnom za bugarsku crnomorsku obalu toga perioda.

Godine 1900. imao je oko 1.900 stanovnika, od kojih su 89% bili Grci,[9] ali je ostao relativno prazan grad.[10] Razvio se kao ključno bugarsko primorsko odmaralište od početka 20. veka. Posle 1925. godine izgrađen je novi deo grada i obnovljen je istorijski Stari grad.[11]

Za Nesebar se ponekad kaže da je grad sa najvećim brojem crkava po glavi stanovnika. Danas je opstalo ukupno četrdeset crkava, u celini ili delimično.[12]

Partnerski gradovi[uredi | uredi izvor]

Galerija[uredi | uredi izvor]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Shuckburgh, E.S., ur. (1976). Herodotos, VI, Erato ([Reprinted]. izd.). Cambridge: University Press. str. 236. ISBN 9780521052481. 
  2. ^ Ivanov, Rumen Teofilov (2007). Roman cities in Bulgaria, Vol. 2. National Museum of Bulgarian Books and Polygraphy. str. 41. ISBN 9789544630171. 
  3. ^ Deliradev, Pavel (1953). Contribution to the historical geography of Thrace (na jeziku: bugarski). Publisher of the Bulgarian Academy of Sciences. str. 189. 
  4. ^ Ancient City of Nessebar: https://whc.unesco.org/en/list/217
  5. ^ „Bulgarian National Statistical Institute - towns in 2009”. Arhivirano iz originala 2010-11-13. g. Pristupljeno 2011-01-08. 
  6. ^ Ilieva (Ilieva), Pavlina (Pavlina); Prešlenov (Preshlenov), Hristo (Christo) (2005). „Lюba Ognenova-Marinova—Učeniяt, Učitelяt I Čovekъt”. Ur.: Stoяnov (Stoyanov), Totko (Totko); Tonkova (Tonkova), Milena (Milena); Prešlenov (Preshlenov), Hristo (Christo); Popov (Popov), Hristo (Christo). Heros Hephaistos: Studia In Honorem: Liubae Ognenova-Marinova [Luba Ognenova-Marinova—scientist, teacher and man] (PDF) (na jeziku: bugarski). Sofia, Bulgaria: Arheologičeski institut s Muzeй na BAN & Cobrxiur Universitet “Sv. Kl. Ohridski”. str. 7—11. ISBN 954-775-531-5. Arhivirano iz originala (PDF) 22. 7. 2012. g. 
  7. ^ Ognenova-Marinova, Lюba (30. 10. 2009). „Kak Započnaha Podvodnite Arheologičeski Proučvaniя V Nesebъr” [What started underwater archaeological research in Nessebar]. Morski Vestnik (na jeziku: bugarski). Varna, Bulgaria: Morski Svyat Publishing House. Arhivirano iz originala 14. 4. 2016. g. Pristupljeno 22. 10. 2016. 
  8. ^ Preshlenov, H. (2022). „Postglacial Black Sea Level Rising, Urban Development and Adaptation of Historic Places. The case study of the city-peninsula of Nesebar (Bulgaria)”. Internet Archaeology (60). doi:10.11141/ia.60.5 Slobodan pristup. 
  9. ^ Dragostinova, Theodora K. (2011). Between Two Motherlands: Nationality and Emigration among the Greeks of Bulgaria, 1900–1949. Cornell University Press. str. 26. ISBN 978-0801461163. 
  10. ^ Fermor, Patrick Leigh, "The Broken Road," (2016: John Murray) ISBN 9781590177549, at 259. "A strange, rather sad, rather beguiling spell haunted the cobbled lanes of this twinkling, twilight little town of Mesembria. Only secured by its slender tether to the mainland, the Black Sea seemed entirely to surround it. At first glance, churches appeared to outnumber the dwelling houses...But still some [people] remained, languishing and reluctant to leave their habitat of two and a half thousand years."
  11. ^ „Nesebar – starinski grad usred mora”. bnr.bg (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-01-27. 
  12. ^ Doncheva, Svetlana. „Mesimvria (Nesebar)”. Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος. Pristupljeno 8. 6. 2011. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Nesebar na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Несебар&oldid=26950189”