Nimrod (Biblija)
Nimrod (hebr. נמרוד) ili Nebrod je biblijska ličnost koja se pominje u knjizi Knjizi postanja i Knjizi Dnevnika kao sin Huša i praunuk Noja i kralja Šinara. Prikazan je u Bibliji kao čovek vladar, moćni i vešti lovac i buntovnik prema Bogu. Biblijska i vanbiblijski tradicija povezuje ga sa gradnjom Vavilonske kule. Više Mesopotamskih gradova nose ime po caru [1]
Biblijsko svedočanstvo[uredi | uredi izvor]
Prvi pomen Nimroda nalazi se u Tablici naroda gde je opisan kao sin. Huša, unuk Hama, i praunuk Noja, i kao „silan na zemlji“ i „moćan lovac pred Bogom“. Ovo se ponavlja i u Prvoj knjizi Dnevnika.
Predanje govori da je „početak njegovog carstva“ bio u gradovima "Vavilon, Uruk, Akada i Calneh u zemlji Šinearu (Mesopotamija).[2]
Tradicije i legende[uredi | uredi izvor]
Od antičkih vremena Nimrod se tradicionalno smatra predvodnikom onih vladara koji su gradili Vavilonsku kulu, iako Biblija nikada to ne navodi. Teritorija na kojoj je Vavilon građen je u tom periodu bila pod njegovom upravom pa se smatra da je on tu izgradnju predvodio. Pored Josifa Flavija, ovakav stav se može naći i u Talmudu, a kasnije i Midrašu8. Neka od tih ranih jevrejskih izvora takođe tvrde da je kralj Amrahel, koji je ratovao sa Avramom zapravo Nimrod.
Nimrod je prvi put identifikovan u delu Klementinske literature sa vladarom Ninom Belovim, koji je, kako autor kaže, naterao Persijance da obožavaju vatru. U mnogim modernim interpretacijama hebrejskih spisa o Postanju 10, Nimrod je, sin Kuša, osnovao Ninivu. Ovo je takođe nepotpuno zato što drugi prevodi navode Asura, sina Sema, za osnivača Ninive.
U skorije vreme, poistovećivanje Nimroda sa Ninom, sačinjava veliki deo teze Aleksandra Hislopa u 19. veku u delu Dva Vavilona.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
