Nuklearna elektrana u Bušeru

Nuklearna elektrana u Bušeru je prva centrala te vrste u Iranu, udaljena 17 kilometara jufoistočno od Bušera, između ribarskih sela Halileje i Bandargeje duž Persijskog zaliva. To je prva nuklearna elektrana izgrađena na Bliskom istoku.

Gradnju je počela firma iz Bona, Kraftwerk-Union A.G, dio firme Simens, koja je po ugovoru trebalo da gradi dva nuklearna reaktora. Ugovor koji vrijedi između četiri i šest milijardi dolara je potpisan 1975. godine kada je i počela gradnja. Kraftverk unija se u potpunosti povukla iz projekta u julu 1979. godine, sa 50% završenim prvim, i 85% završenim drugim reaktorom. Kompanija je primila 2,5 milijardi dolara od ukupnog ugovora. Do raskida je došlo poslije islamske revolucije. Iran je naknadno tražio da Simens završi gradnju, ali su oni odbili. Ubrzo nakon toga Irak je napao Iran i nuklearni program je zaustavljen do kraja rata. Reaktori su oštećeni u više vazdušnih napada u periodu od februara 1985. go 1988. Ugovor o završetku je potpisan između iranskog i ruskog ministarstva za atomsku energiju 1995. sa ruskim Atomstrojeksportom koji je imenovan za glavnog izvođača radova. Rad je odložen za par godina zbog tehničkih i finansijskih izazova kao i zbog političkog pritiska sa Zapada. Isporuka nuklearnog goriva je počela 2007. godine. Svečano otvaranje je održano 21. avgusta 2010. godine.

Očekuje se da će predakanje trajati sedam dana tokom kojih će 80 tona uranijumskog goriva biti unijeto u postrojenje gdje se nalazi reaktor.

To je prvi korak ka pokretanju postrojenja, ali biće potrebno najmanje mjesec dana prije nego što reaktor kapaciteta 1.000 megavati počne da proizvodi struju.

Iranske vlasti demantuju da im je namjera da gorivo iskoriste za vojne svrhe, navodeći da samo žele da proizvedu struju. Pokretanju reaktora u Bušeru ranije su se oštro protivile SAD ali su u međuvremenu ublažile stav.