Plješevica (Lika)
| Plješevica | |
|---|---|
 Plješevica u Lici: pogled sa Gole Plješevice | |
| Geografske karakteristike | |
| Najviša tačka | Ozeblin |
| Ndm. visina | 1.657 m |
| Koordinate | 44° 41′ 56″ S; 15° 49′ 59″ I / 44.698889° S; 15.833056° I |
| Geografija | |
  Plješevica | |
| Države |  Hrvatska  Bosna i Hercegovina |
| Regije | Ličko-senjska županija, Zadarska županija, Unsko-sanski kanton |
| Oblast | Lika, Bosanska Krajina |
| Masiv | Dinarske planine |
| Grupa | Lička visoravan |
Plješevica ili Plješivica je planina na granici Hrvatske i Bosne i Hercegovine, u istočnom delu Ličke visije.
Geografski položaj[uredi | uredi izvor]
Nalazi se na istoku Like, u Ličko-senjskoj i Zadarskoj županiji, obuhvata manjim delom zapadnu Bosansku Krajinu. Kao nastavak planine Male Kapele pruža se u smeru severozapad-jugoistok od Plitvičkih jezera do Zrmanje i deli Liku od Pounja. U podnožju Plješevice nalaze se kraška polja Krbavsko, Podlapačko i Koreničko i prolazi pruga Bihać-Knin kao i put Slunj-Gračac.
Odlike[uredi | uredi izvor]
Plješevica pripada dinarskom sistemu. Izgrađena je od krečnjaka i sa paleozojskim je jezgrom. Veći deo njene površine na severnom i srednjem delu pokriven je gustom šumom iako naziv planine sugeriše ogolelost (plješa = ćela, plješiv 1. koji je ćelav, 2. koji je bez drveća, bez vegetacije). Na jugu pretežu travnati pašnjaci. Na njenim gorskim stenama raste desetak posebnih endema, kao što su crveni jaglac (lat. Primula portenschlagiana), plješevički klinčac (lat. Dianthus monanthos) i drugi. U životinjskom svetu se ističu medvedi, vukovi, kune, jeleni.[1]
Vrhovi[uredi | uredi izvor]
Najznačajniji vrhovi Plješevice nalaze se na početku i kraju planinskog lanca:
- Ozeblin (1.657 m)
- Gola Plješevica (1.649 m[2])
- Plješevički kamen (1.616 m)
- Kremen (1.591 m)
Istorija[uredi | uredi izvor]
U 16. veku za Plješevicu upotrebljavao se naziv Vražji vrt. Za vreme ratova Austro-ugarske sa Turcima Plješevica je odigrala važnu ulogu kao prirodna prepreka turskim osvajanjima. Veliki župan Gospića Bude Budisavljević Prijedorski je krajem 19. vijeka na vrhu planine podigao kućicu za noćenje putnika (D. Franić, "S đacima..." str. 459).
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Ličko gorje”. Lika u srcu. Pristupljeno 31. 10. 2012.[mrtva veza]
- ^ Mala prosvetna enciklopedija navodi ovu brojku, međutim postoje i izvori da je vrh visok 1.646 m
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mala enciklopedija Prosveta (3 izd.). Beograd: Prosveta. 1985. ISBN 978-86-07-00001-2.
- Marković, Jovan Đ. (1990). Enciklopedijski geografski leksikon Jugoslavije. Sarajevo: Svjetlost. ISBN 978-86-01-02651-3.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Geografske | |
