Rodžer Dikins

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Rodžer Dikins
Lični podaci
Puno imeRodžer Aleksander Dikins
Datum rođenja(1949-05-24)24. maj 1949. (74 god.)
Mesto rođenjaTorki, Ujedinjeno Kraljevstvo
www.rogerdeakins.com
Veza do IMDb-a

Rodžer Aleksander Dikins (engl. Roger Alexander Deakins; rođen 24. maja 1949. u Torkiju, u Devonu, u Engleskoj) je britanski filmski snimatelj. Najpoznatiji je kao direktor fotografije u filmovima braće Koen. Član je i američkog i Britanskog udruženja filmskih snimatelja.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Dikins je rođen kao sin Džozefin (rođene Mesum), glumice, i Vilijama Alberta Dikinsa, građevinara.[1] Pohađao je gimnaziju za dečake u Torkiju. U periodu adolescencije sve svoje slobodno vrijeme provodio je usredsređujući se na svoje glavno interesovanje, slikanje. Potom upisuje grafički dizajn u školi za umetnost i dizajn u Batu. Tu je otkrio svoju ljubav prema fotografisanju mrtve prirode. Kao talentovan fotograf, uskoro je dobio priliku da bude direktor fotografije za dokumentarni film o rodnom gradu, Torkiju. Godinu dana kasnije Dikins se prebacio u Nacionalnu školu za film i televiziju u Engleskoj.

Glavni radovi[uredi | uredi izvor]

Dikinsov prvi film u Americi bio je „Mjesečeve planine“ (1990). Saradnju sa braćom Koen započeo je 1991. filmom „Barton Fink“. Od tada, Dikins je redovni saradnik braće Koen i njihov glavni snimatelj.

Dikins je prvo značajnije priznanje za svoj rad dobio od Američkog udruženja filmskih snimatelja i to za „izvanredne domete u fotografiji“ u filmu „Bjekstvo iz Šošenka“. Slijedilo je još nekoliko nagrada od Udruženja, i to za snimateljski rad u filmovima „Fargo“, „Kundun“, „O, brate, gde si?“ i „Čovjek koji nije bio tu“. Godine 2008. godine Dikins je postao prvi filmski snimatelj u istoriji filma sa dvostrukom nominacijom za nagradu Američkog udruženja filmskih snimatelja za radove na filmovima „Kukavičko ubistvo Džesija Džejmsa od strane Roberta Forda“ i „Nema zemlje za starce“. Potonji film je dobio nagradu BAFTA za najbolji snimateljski rad, a Dikins je za snimateljski rad u oba filma bio nominovan za Oskara. Godine 2009. ponovo je dva puta bio nominovan i to za filmove „Revolucionarni put“ i „Čitač“ (sa Krisom Mengizom)[2] Dikins je bio i jedan od vizuelnih konsultanata za „Piksarov“ animirani film „WALL-E“.

Dobio je Oskara za najbolju fotografiju 2018. godine za film Blejd raner 2049 na 14. nominaciji[3] i 2020. za film 1917 na 15. nominaciji.[4]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Dikins je od 11. decembra 1991. oženjen Izabelom Džejms Pjurfoj Elis, supervizorkom scenarija. Hobi mu je fotografisanje mrtve prirode. Prije nego što se upisao u Nacionalnu školu za film i televiziju, proveo je godinu dana u Sjevernom Devonu, u Engleskoj, praveći fotografske zapise o načinu života na selu. Voli da putuje i uvećava svoju zbirku fotografija.

Filmografija[uredi | uredi izvor]

  1. Ave, Cezare! (2009)
  2. The Company Men (2010)
  3. Ozbiljan čovjek (2009)
  4. Revolucionarni put (2008)
  5. Čitač (2008)
  6. Sumnja (2008/I)
  7. Kukavičko ubistvo Džesija Džejmsa od strane Roberta Forda (2007)
  8. In the Valley of Elah (2007)
  9. Nema zemlje za starce (2007)
  10. Jarhead (2005)
  11. Selo (2004)
  12. Gangsterska petorka (2004)
  13. House of Sand and Fog (2003)
  14. Zavedi me, razvedi me (2003)
  15. Levity (2003)
  16. Blistavi um (2001)
  17. Dinner with Friends (2001) (TV)
  18. Čovjek koji nije bio tu (2001)
  19. Thirteen Days (2000)
  20. O, brate, gdje si? (2000)
  21. Anywhere But Here (1999)
  22. Uragan (1999)
  23. Opsada (1998/I)
  24. Veliki Lebovski (1998)
  25. Kundun (1997)
  26. Hrabrost pod paljbom (1996)
  27. Fargo (1996)
  28. Mrtav čovek hoda (1995)
  29. Bjekstvo iz Šošenka (1994)
  30. Veliki skok (1994)
  31. The Secret Garden (1993)
  32. Passion Fish (1992)
  33. Thunderheart (1992)
  34. Barton Fink (1991)
  35. Homicide (1991)
  36. The Long Walk Home (1990)
  37. Er Amerika (1990)
  38. Mjesečeve planine (1990)
  39. Paskalijevo ostrvo (1988)
  40. Olujni ponedeljak (1988)
  41. White Mischief (1988)
  42. Donna della luna, La (1988)
  43. The Kitchen Toto (1987)
  44. Personal Service (1987)
  45. Sid i Nensi (1986)
  46. Return to Waterloo (1985)
  47. Defence of the Realm (1985)
  48. The Innocent (1985)
  49. Shadey (1985)
  50. 1984 (1984)
  51. The House (1984) (TV)
  52. Another Time, Another Place (1983)
  53. Alan Bush: A Life (1983)
  54. Towers of Babel (1981)
  55. Wolcott (1981; mini-serija)
  56. Blue Suede Shoes (1980)
  57. Box On (1980)
  58. Van Morrison in Ireland (1980)
  59. Steppin' Out (1979)
  60. Before Hindsight (1977)
  61. Cruel Passion (1977)
  62. Empty Hand (1977)
  63. Welcome to Britain (1976)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Biografija Rodžera Dikinsa, Pristupljeno 24. 4. 2013.
  2. ^ Američko udruženje filmskih snimatelja: kandidati za nagradu za najbolji film Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. januar 2009), Pristupljeno 24. 4. 2013.
  3. ^ „Roger Deakins finally wins his Oscar on 14th attempt”. BBC. 5. 3. 2018. 
  4. ^ Giardina, Carolyn (9. 2. 2020). „Oscars: Roger Deakins Claims Second Cinematography Win for '1917'”. The Hollywood Reporter. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Роџер_Дикинс&oldid=26550268”