San Điminjano
| San Điminjano San Gimignano | |
|---|---|
 San Điminjano - pogled na grad | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Italija |
| Regija | Toskana |
| Pokrajina | Sijena |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — | 7.105 |
| — gustina | 51,49 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 43° 28′ 00″ S; 11° 03′ 00″ I / 43.466667° S; 11.05° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 324 m |
| Površina | 138 km2 |
  San Điminjano San Điminjano na karti Italije | |
| Ostali podaci | |
| Gradonačelnik | Đakomo Basi |
| Poštanski broj | 53037 |
| Pozivni broj | 0577 |
| Registarska oznaka | SI |
| Veb-sajt | |
| www.comune.sangimignano.si.it | |
| San Điminjano | |
|---|---|
 | |
| Svetska baština Uneska | |
| Zvanično ime | Istorijski centar San Điminjana |
| Mesto | Sijena, Italija |
| Koordinate | 43° 28′ 04″ S; 11° 02′ 36″ I / 43.467719° S; 11.043221° I |
| Površina | 1.386 km2 (1,492×1010 sq ft) |
| Kriterijum | kulturna: i, iii, iv |
| Referenca | 550 |
| Upis | 1990. (14. sednica) |
| Veb-sajt | http://whc.unesco.org/en/list/550 |
San Điminjano (ital. San Gimignano) srednjovekovni je gradić u središnjoj Italiji. Pripada provinciji Sijena u okviru italijanske pokrajine Toskana.
San Điminjano poznat je kao "grad sa lepim kulama" koje su dobro očuvane, pa je ceo istorijski centar od 1990. godine zaštićen kao kulturna baština od strane Uneska.[1] Porodice koje su vladale gradom kroz vekove su podigle 72 kule ali je samo 14 kula preživelo zahvaljujući kojima je gradić uspeo da sačuva svoju srednjovekovnu atmosferu i izgled. Mesto je takođe poznato po proizvodnji belog vina pod nazivom Vernačija di San Điminjano. Sorta Vernačija se uzgaja po okolnim padinama i poseduje zaštićeno geografsko poreklo.
Istorija[uredi | uredi izvor]
U trećem veku pre nove ere, malo etrursko selo se nalazilo na mestu San Điminjana. Hroničari Lupi, Kopi i Pekori su zabeležili da su tokom Katilanove zavere da nasilno sruši Rimsku Republiku u prvom veku n.e., dva brata, Mucio i Silvio, pobegli iz Rima ka Valdelsi i sagradili dva zamka pod nazivima Mućio i Silvia (današnji San Điminjano). Ime Silvia je promenjeno u San Điminjano tokom 450. godine n.e. nakon što je Svetac Modene, episkop Điminjano sprečio razaranje grada od hordi Huna koje je predvodio Atila.[2] Kao rezultat, crkva dodeljuje "Sveti" u nazivu mesta a tokom šestog i sedmog veka oko zamka ničeo selo sa zidinama, koje je nazivano zamak San Điminjano ili zamak u šumi zbog šume koja ga je okruživala. Od 929. godine gradom su vladali episkopi Voltere.[3]
U srednjem veku, u doba renesanse, grad je bio na zaustavno mesto hodočasnika katoličke crkve koji su putovali ka Rimu i bazilici Svetog Petra, pa putu koji se nazivao "Franački put" (Via Francigena). Grad se vremenom razvijao trgovinom poljoprivrednih proizvoda sa okolnim mestima, pre svega šafranom, koji su koristio i za kuvanje i za farbanje odeće, i Vernači vinima.[4]
Tokom 1199. godine, grad je stekao nezavisnost od episkopa iz Voltere i uspostavio srednjovekovnu komunu sa crkvama i zgradama od javnog značaja. Međutim, u naredna dva veka je u nekoliko navrata narušavan mir u gradu zbog konflikta između Gvelfi i Gibelini frakcija. Jedni su podržavali papu a drugi su bili na strani Svetog rimskog carstva. Nemiri su bili glavni uzrok da porodice unutar gradskih zidina izgrade veće kule i time povećaju svoju bezbednost. Na kraju srednjeg veka je San Điminjano brojao 72 tornja u kojima su živele sve imućnije porodice. Pojedini tornjevi su išli i do 70 m u visinu. Visina tornja je obično zavisila od bogatstva porodice koja ga je gradila i u njemu živela. Na kraju je rivalstvo okončano od strane gradskog veća time što je zabranjeno da se zidaju više kule od one koja se nalazi na gradskoj većnici.[4]
Iako je zvanični zaštitnik grada Sveti Điminjano, grad takođe slavi i Svetu Finu, znanu i kao Serafinu, koja je 1238. godine rođena u San Điminjanu i njen praznik se obeležava dvanaestog marta. Kapela Svete Fine u crkvi Kolegijata mesto je gde se nalaze njene mošti i freske koje je naslikao Girlandajo.[5] Dok se kuća, koja se smatra njenom rodnom kućom i dalje nalazi u gradu.
Dante Aligijeri je osmog maja 1300. godine ugošćen kao ambasador Gvelfi Lige u Toskani.[2]
Grad je imao procvat do 1348. godine kada ga je zahvatila Crna smrt, pandemija koja je harala čitavom Evropom. Zbog nje se broj stanovnika prepolovio.[4] Zatim je grad ušao pod okrilje Firence. U početku su neke gotske palate građene u firentinskom stilu, a mnogi od tornjeva su skraćeni na visinu normalnih kuća. Time je zaustavljen dalji razvoj grada i zahvaljujući tome, San Điminjano je sačuvao svoj srednjovekovni ambijent. Danas ima turistički i umetnički status.[2]
Prirodne odlike[uredi | uredi izvor]
Grad je smešten u središnjem delu Italije, 56 km južno od Firence, sedišta pokrajine. Nalazi u tipično toskanskom predelu brda i bregova, danas zaštićenom kao kulturno dobro (tzv. „kulturni pejzaž“). Oko grada se po okolnim padinama protežu vinogradi.
Nalazi se na grebenu brda sa svojim glavnim pravacem rasprostiranja sever/jug. Okružen je zidinama sa tri strane, a na najvišoj tački koja je na zapadu, nalaze se ruševiname tvrđave rasformirane u 16. veku. Postoji osam ulaza u grad koji su smešteni u unutrašnjem zidu koji datira iz dvanaestog i trinaestog veka.[6] Glavne kapije su: kapija svetog Jovana (Porta San Giovanni) na jugu, kapija svetog Matije (Porta San Matteo) na severozapadu i kapija svetog Jakova(San Jacopo) na severo-istoku. Glavne ulice u gradu su: ulica sv. Mateje (Via San Matteo) i ulica sv. Jovana (Via San Giovanni) koje presecaju grad od severa do juga.
Arhitektura[uredi | uredi izvor]
U gradu se nalazi nekoliko lepih primera romantičke i gotičke arhitekture. Pored crkvi i utvrđenja, postoje i primeri romantičke sekularne arhitekture i lokalne arhitekture koje se međusobno mogu razlikovati po oblim i oštrim lukovima.
Trgovi[uredi | uredi izvor]
Piazza della Cisterna[uredi | uredi izvor]
Ovo je glavni gradski trg na koji se dolazi iz ulice Svetog Jovana. U obliku je trougla i okružen je srednjovekovnim kućama različitih doba, među kojima ima lepih primera romantičkih i gotičkih palata. Na centru trga se nalati bunar koji je u prošlosti bio glavni izvor snabdevanja vodom. Struktura datira iz 1346. godine. Iako je većina renovirana tokom XX veka, neki delovi popločanog trga su iz XIII veka.[4]
Piazza Duomo[uredi | uredi izvor]
Trg se nalazi severno od trga Ćisterna i sa njim je povezan pasažem. Na zapadnom delu trga se nalazi crkva Kolegijata do koje se dolazi širokim stepenicama. Ime trga će vas asocirati na pomisao da je crkva nekada bila katedrala, ali iako je to možda bilo planirano, nije se ostvarilo. Ostale bitne građevine na trgu su opštinska palata (Palazzo Comunale) i gradska većnica (Palazzo Podesta), sedište gradonačelnika. Gradska većnica se odlikuje velikom lučnom lođom.
Kule[uredi | uredi izvor]
Dok je u drugim gradovima, poput Firence, većina tornjeva srušena zbog ratova, prirodnih katastrofa ili menjanja urbanih celina, San Điminjano je uspeo da sačuva 14 kula različitih veličina i da zahvaljujući njima postane poznat širom sveta. Spisak je sledeći:
- Campanile della Collegiata
- Torri degli Ardinghelli
- Torre dei Becci
- Torre Campatelli
- Torre Chigi, (1280)
- Torre dei Cugnanesi
- Torre del Diavolo
- Torre Ficherelli or Ficarelli
- Torre Grossa, (1311), 54 metra
- Torre di Palazzo Pellari
- Casa-torre Pesciolini
- Torre Pettini
- Torre Rognosa, 51 m
- Torri dei Salvucci
Crkve[uredi | uredi izvor]
Dve glavne crkve su crkva Kolegijata i crkva svetog Điminjana, oslikane su delima ranih italijanskih renesansih umetnika.
Javne zgrade[uredi | uredi izvor]
U opštinskoj palati (Palazzo Comunale) je smeštena gradska galerija, sa radovima Pinturičja, Benodza Kodzolija, Filipino Lipija, Pjer frančeska Fjorentina i drugih. Iz Danteove sale može da se pristupi "Maesta" fresci, delu Lipa Memija, ali i "Torre del Podestà" ili "Torre Grossa" koji se uzdiše 54 m iznad zemlje i uživati u panorami grada i okoline.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Prema rezultatima popisa stanovništva 2011. u opštini je živelo 7.677 stanovnika.[7]
| 1931. | 1936. | 1951. | 1961. | 1971. | 1981. | 1991. | 2001. | 2011. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 10.926 | 11.270 | 11.297 | 10.039 | 7.673 | 7.371 | 6.956 | 7.114 | 7.677 |
San Điminjano danas ima preko 7.000 stanovnika, mahom Italijana. Tokom proteklih decenija u grad se doselilo mnogo doseljenika iz inostranstva.
Bratski gradovi[uredi | uredi izvor]
San Điminjano je pobratimljen sa:
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Torre Chigi -
Tornjevi San Điminjana -
Jedna od ulica -
Loze na ruševinama -
Ulica -
Crkva -
Bastion San Frančesko -
Salvucci kule -
Panorama San Điminjano kula -
Pogled sa Torre Grossa tornja -
Piazza della Cisterna -
Stari deo grada sa tornjevima -
Trg u središtu San Điminjana -
Glavna gradska crkva -
Ulica u arkadama
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ UNESCO: Historic Centre of San Gimignano, (pristupljeno 24.12.2014)
- ^ a b v San Gimignano: The History of San Gimignano, (pristupljeno 24.12.2014)
- ^ San Gimignano: The origins, (pristupljeno 24.12.2014)
- ^ a b v g A. M.von der Hagen and R. Strasser, op. cit. pp. 430-433
- ^ Rosella Vantaggi, op. cit. pp. 41-50
- ^ Rosella Vantaggi, op. cit. pp. 5-6
- ^ „Statistiche I.Stat”. ISTAT. 28. 12. 2012.
- ^ Gruzinskiй kurort Mestia i italьяnskiй San-Džiminьяno stanut pobratimami: [1][mrtva veza], (pristupljeno 24.12.2014)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Geografske | |
| Ostale | |