Svetlagorsk

Koordinate: 52° 38′ 00″ S; 29° 44′ 00″ I / 52.633333° S; 29.733333° I / 52.633333; 29.733333
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Za grad u Rusiji pogledajte stranicu Svetlogorsk.
Svetlagorsk
Светлагорск; Светлогорск
Detalj iz centra grada
Zastava
Zastava
Grb
Grb
Administrativni podaci
Država Belorusija
Oblast Gomeljska oblast
RejonSvetlagorski rejon
Osnovan13. vek, prvi pomen 1560.
Status gradaod 1961.
Stanovništvo
Stanovništvo‍
 — 2010.69.900
 — gustina2.704,06 st./km2
Geografske karakteristike
Koordinate52° 38′ 00″ S; 29° 44′ 00″ I / 52.633333° S; 29.733333° I / 52.633333; 29.733333
Vremenska zonaUTC+3
Aps. visina131 m
Površina25,85 km2
Svetlagorsk na karti Belorusije
Svetlagorsk
Svetlagorsk
Svetlagorsk na karti Belorusije
Ostali podaci
GradonačelnikSergej Maksimenko
Poštanski broj247431—247436, 247439
Pozivni broj+375 (0) 2342
Registarska oznaka3
Veb-sajt
www.svetlogorsk.by

Svetlagorsk ili Svetlogorsk (blr. Светлагорск; rus. Светлогорск) je grad u istočnom delu Republike Belorusije. Administrativni je centar Svetlagorskog rejona Gomeljske oblasti. Do 1961. godine nosio je ime Šatilki (blr. Шацілкі).

U gradu je 2010. živelo nešto manje od 70.000 stanovnika.

Geografija[uredi | uredi izvor]

Nalazi se na reci Berezini u oblasti Gomeljskog Polesja, na oko 113 km severozapadno od administrativnog centra oblasti Gomelja (sa kojim je povezan drumom preko grada Rečice). Kroz grad prolazi železnica na relaciji Žlobin—Kalinkaviči.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Prema rezultatima arheoloških istraživanja na mestu savremenog grada postojalo je rano srednjovekovno naselje (iz perioda 6—7. veka),[1] a od 13. veka tu postoji trajno naselje.[2]

Prvi pisani podatak o naselju datira od 15. jula 1560. i tu se pominje naselje Šatilinski Astrov (blr. Шацілінскі Востраў) kao deo Litvanske Kneževine. Ime naselja verovatno potiče od lokalnog kneza Romana Šatila. Godine 1569. naselje postaje delom novoosnovane Poljsko-litvanske Unije. Prema podacima iz 1639. u selu Šatiloviči (blr. Шацілавічы) postojalo je 17 kuća, a samo naselje je bilo deo tadašnjeg Rečičkog povjata.

Negde oko 1650. u Šatilovičima je podignuta prva katolička crkva. Nakon raspada Poljsko-litvanske države 1793. Šatiloviči postaju deo Ruske Imperije i ulaze u sastav Minske gubernije.

Kroz Šatiloviče prolazi železnica 1915. godine.[3] Godine 1919. postaju sastavni deo novoosnovane Beloruske SSR.

Naselje Šatilki jesu 1956. unapređeno u status gradske varošice, a dve godine kasnije tu je otvorena Vasilevička termoelektrana. Šatilki 1960. postaju centar tadašnjeg Paričkog rejona, a već sledeće godine naselje dobija sadašnje ime Svetlagorsk.

Stanovništvo[uredi | uredi izvor]

Prema proceni, u gradu je 2012. živelo 69.210 stanovnika.

Kretanje broja stanovnika
1979. 1989. 1999. 2009. 2012.
54.772[4] 69.475[4] 69.475[4] 69.995[4] 69.210[4]

Međunarodna saradnja[uredi | uredi izvor]

Grad Svetlagorsk ima potpisane ugovore o međunarodnoj saradnji sa sledećim gradovima:

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „V Svetlogorske naйdenы predmetы vremen antičnosti”. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 25. 06. 2013. 
  2. ^ Rassadin S. E. O nekotorыh nahodkah 2008 g. na Šatilinskom Ostrove // Issledovaniя po istorii Vostočnoй Evropы: naučnый sbornik. Vыp. 1. Mn., 2008, pp. 234—236.
  3. ^ Kištыmov A. Эtapы železnodorožnogo stroitelьstva na Belarusi // Kamunіkat. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. septembar 2011)
  4. ^ a b v g d „BELARUS: Cities & Settlements”. City Population. Pristupljeno 17. 2. 2013. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Svetlagorsk na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Светлагорск&oldid=27423738”