Socijalistička revolucionarna partija
Socijalistička revolucionarna partija Partiя socialistov-revolюcionerov | |
|---|---|
 Plakat za izbore 1917. | |
| Vođa | Viktor Černov |
| Osnovana | 1901. |
| Raspuštena | 1940. (39 god.) |
| Sedište |  Ruska Imperija |
| Ideologija | Socijalizam Narodnjaštvo (populizam) Antiboljševizam Nacionalizam |
| Politička pozicija | levica |
| Međunarodno članstvo | Druga Internacionala Socijalistička radnička Internacionala |
| Boje | crvena |
Socijalistička revolucionarna partija (rus. Партия социалистов-революционеров; akronim: PSR, od rus. ПСР), poznatiji po svom skraćenom imenu eseri (rus. эсеры, od СР (latinički izgovor: эс-ер), koja je skraćenica od социалисты революционеры — „socijalisti revolucionari”), bila je ruska partija koja je predstavljala glavnu alternativu Ruskoj socijaldemokratskoj radničkoj partiji tokom poslednjih godina vladavine cara Nikolaja Romanova.[1]
Eseri su bili poznati kao partija koja ne preza od političkih atentata. Na njih je pala sumnja da su ih izvršili najmanje stotinu, oni se nikad do kraja nisu odrekli terorizma kao metoda političke borbe. Njihova članica, Fani Kaplan, ranila je Lenjina 1918. godine.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Socijalistička revolucionarna partija osnovana je 1901. godine kao partija agrarnih socijalista, okrenuta ruskom selu gde je bila njihova baza. Oni su bili ideološki naslednici Narodnjaka (populista) iz 19. veka. Njihov program se ukratko svodio na potrebu sprovedbe agrarne reforme i decentralizacije zemlje i struktura vlasti.[1]
Nakon Februarske revolucije 1917. bili su najsnažnija i najveća socijalistička partija u Rusiji. Od februara do oktobra 1917. njeni članovi držali su najuticajnije političke pozicije u zemlji. Aleksandar Kerenski bio je ministar pravosuđa, a nakon toga i premijer, a Viktor Černov ministar poljoprivrede. Ukratko imali su silan uticaj na rad privremene vlade.[1]
Eseri su na izborima za Ustavotvornu skupštinu, održanima u novembru 1917, osvojili 410 mesta (za upoređenje boljševici samo 175) [1], ali su se duboko podelili oko pristupa Oktobarskoj revoluciji. Njihova radikalna frakcija, Levi socijalistički revolucionari, pridružila se boljševicima i učestvovala u radu sovjetske vlade sve do jula 1918. kad su ih boljševici na Sveruskom kongresu sovjeta izbacili iz vlade.[1]
Nakon toga su se pridružili Belom pokretu u Ruskom građanskom ratu u kome su na kraju pobeđeni od boljševika.
Izvori[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Party of Socialist Revolutionaries (jezik: engleski)}
- Socialist Revolutionary Party (jezik: engleski)}
