Tuš (kupatilo)
Tuš (franc. douche), uređaj kojim se jedan vodeni tok rasprskava u više mlaznica (tokova). Koristi u kupatilima za pranje i ličnu higijenu, kao i u terapeutske svrhe. S njim se brže pere, a omogućava i viši nivo lične higijene. Svojom efikasnošću racionalizuje i potrošnju vode. Koristi u medicini i mnogim drugim djelatnostima. [1]
Hladan tuš , događaj suprotan očekivanom, neprijatno iznenađenje.(figurativno)[1]
Etimologija[uredi | uredi izvor]
U francuski jezik dolazi od ital. doccia туш i ital. docciare туширање, сипање по кап, a ona iz lat. duction производња, odnosno, lat. ducere довести, misli se na vodu. Većina evropskih jezika ima sličnu etimologiju reči sem engl. douche gde je reč sužena na kontekst medicinski tuše (koji je vid specijalizovanog tuširanja); reč za tuš, engl. shower je germanskog porekla. [1]
.jpg)
Istorija[uredi | uredi izvor]
Početak upotrebe tuševa je u starom Egiptu i antičkoj Grčkoj što se vidi na oslikanim vazama iz tog vremena. Tek 18 i 19 vijek znače pojavu i primjenu tuša u današnjem smislu te riječi.
Korišćenje tuša[uredi | uredi izvor]
Tuš je sastavni dio kupatila.[2] Može biti fiksan i mobilan (pokretan). Prethodi mu ventil u kome se mješaju topla i hladna voda kako bi se primjerile osjetljivosti tijela. Tuš je perforisani konusni lijevak koji se postavlja na dovodni vod vode. Kroz perforacije ističu ubrzani mlazevi čija je efikasnost u pranju i masaži neuporedivo veća od one kada bi se pralo pod jednim mlazem direktno iz vodovodne cijevi ili u napunjenoj kadi. Klasični tuševi u kupatilima imaju prosječan protok vode između 12 i 40 litara u minutu. Novi ekonomski tuševi postižu isti pritisak sa samo 5 do 7 litara vode u minuti. Postoje i tuševi za pranje životinja. [3]
