T-70
| T-70 | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla |  Sovjetski Savez
|
| Brzina na putu | 45 km/h |
| Doseg | 360 km |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 4,29 m |
| Širina | 2,32 m |
| Visina | 2,04 m |
| Težina | 9,2 t |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | top 45mm |
| Sporedno naoružanje | 1× DT mitraljez 7.62mm |
| Oklop | 60 mm |
| Motor | 2×GAZ-202 |
| Snaga (KS) | 70+70 KS |
| Posada | |
| Posada | 2 |
T-70 je bio sovjetski laki tenk koji se proizvodio od 1942. do 1943. godine, kao razvoj tenka T-60.
Razvoj[uredi | uredi izvor]
Bez obzira na kratkoročni uspeh postignut sa tenkom T-60 Crvenoj armiji su bile veoma jasne njegove slabosti. Zbog toga se u martu 1942. godine pokreće serijska proizvodnja novog lakog tenka pod oznakom T-70 koji je predstavljao bolje naoružanu i oklopljenu verzija njegovog prethodnika T-60. Pravi razlog nastanka T-60 i T-70 se pre svega nalazi u iskorišćavanju proizvodnog kapaciteta malih fabrika koje nisu bile u stanju da proizvode delove za tenk T-34 ili KV-1.
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
Glavno naoružanje tenka činio je top ZiS-19BM kalibra 45 mm u kupoli koja se bila postavljena levo u odnosu na uzdužnu osu tenka. Proizvodnja novog tenka sa topom od samo 45 mm početkom 1942. godine, kada su najbrojniji nemački tenkovi Pancer III i Pancer IV ekstenzivno modifikovani dodatnim oklopom i topovima većeg kalibra, bila je zakasnela što drastično skraćuje proizvodni period T-70. U odnosu na prethodnika oklop ovog tenka je gotovo udvostručen na 60 mm što mu je pri ratnoj upotrebi dalo veću izdržljivost na pogotke protivničkih projektila.
Telo tenka i hodni deo su preuzeti sa T-60, s tim što je T-70 imao pogon na prednje točkove. Pogonsku grupu činila su dva kamionska motora GAZ-202 od kojih je svaki pokretao po jednu gusenicu. Ovo konstrukcijsko rešenje nije bilo najbolje, čemu svedoči i činjenica da je T-70 bio jedva nešto malo brži od svog prethodnika T-60.
Dodatni nedostatak tenka T-70 predstavljala je dvočlana posada. Komandir tenka bio je zadužen i za rukovanje glavnim naoružanjem, zbog čega nije mogao u potpunosti da se posveti komandovanju tenkom. Zbog svih uočenih nedostataka, proizvodnja T-70 obustavljena je krajem 1943. godine nakon što je ukupno proizvedeno 8.226 vozila.[1] Posle samo godinu dana od izlaska ovog tenka s proizvodne trake doneta je uredba o pokretanju razvoja i proizvodnje njegovog naslednika pod oznakom T-80 .
Jedini ratni zadaci koje su proizvedeni primerci ovog tenka mogli da izvode bili su izviđački zadaci ali su i ovu namenu izgubili zbog sve većeg broja američkih izviđačkih vozila koja su isporučena Crvenoj armiji u sklopu vojne pomoći zapadnih saveznika.
Borbena upotreba[uredi | uredi izvor]
Kurska bitka[uredi | uredi izvor]
Najznačajnija bitka u kojoj su u velikom broju učestvovali sovjetski laki tenkovi T-70, bila je Kurska bitka. 12. jula 1943. godine, na 32 km od sela Prohorovka, sukobili su se sovjetska 5. gardijska tenkovska armija i nemački II i III SS oklopni korpus. U najvećoj tenkovskoj bici u istoriji učestvovalo je 429 nemačkih i 870 sovjetskih tenkova, od kojih 261 tenk tipa T-70.[2]Iako su sovjetski gubici u tenkovima bili znatno veći od nemačkih, nemački napad je prvo zaustavljen, a zatim su sovjeti prešli u kontranapad i preokrenuli bitku u svoju korist. Tokom ove bitke uništen je veliki broj tenkova T-70 (prema ratnom dnevniku nemačke 1. SS oklopne divizije, njen 2. oklopni puk je tokom tročasovne borbe uništio 62 sovjetska tenka T-70 i T-34).[3]
U nemačkim rukama[uredi | uredi izvor]
Od 1943. godine veći broj zarobljenih sovjetskih lakih tenkova T-70 korišćen je od strane nemačkih jedinica. Najčešće je korišćen kao artiljerijski traktor za vuču protivoklopne artiljerije i tada je sa njega skidana kupola. Međutim, zbog boljeg oklopa i jačeg glavnog naoružanja Nemci su ga koristili i za njegovu osnovnu namenu, kao laki izviđački tenk.
Nemačka 82. pešadijska divizija oformila je svoju tenkovsku jedinicu opremljenu zarobljenim sovjetskim tenkovima T-70 i T-34, a najmanje jedan tenk ovog tipa nalazio se i u naoružanju nemačke 98. pešadijske divizije.[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Bean & Fowler 2002, str. 56.
- ^ Bean & Fowler 2002, str. 57.
- ^ Bean & Fowler 2002, str. 58.
- ^ Captured Tanks Under The German Flag, Russian Battle Tanks, Dr. Werner Regenberg and Horst Scheibert, Schiffer Publishing. 1990. ISBN 978-0-88740-201-2. str. 14.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bean, Tim; Fowler, Will (2002). Russian Tanks of World War II. Amber Books Ltd. ISBN 978-0-7110-2898-2.
- Zaloga, Steven J.; Grandsen, James (1984). Soviet Tanks and Combat Vehicles of World War Two. London: Arms and Armour Press. ISBN 978-0-85368-606-4.
