Univerzitet u Londonu

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Univerzitet u Londonu
Grb Univeziteta u Londonu
lat. Universitas Londiniensis
Tipjavni
Osnivanje1836.
KancelarThe Princess Royal
PotkancelarVendi Tomson[1]
RektorSer Adrian Smit
Broj zaposlenih895[2]
Broj studenata213.270 (161.270 interno[3]
and 52.000 eksterno)[4]
LokacijaLondon,  Ujedinjeno Kraljevstvo
Veb-sajtwww.london.ac.uk
Glavna zgrada Univerziteta u Londonu (Vilkinsonova zgrada)

Univerzitet u Londonu (engl. University of London; lat. Universitas Londiniensis) je decentralizovani istraživački univerzitet u Londonu (Engleska, Ujedinjeno Kraljevstvo). Univerzitet se sastoji od 18 sastavnih koledža,[5] 10 istraživačkih instituta i većeg broja centralizovanih odeljenja.[6] Univerzitet je sa svojih 135 000 na kampusima i preko 50.000 studenata na programima za udaljeno učenje drugi najveći univerzitet u zemalji po broju redovnih studenata. Institucija je osnovana 1836. godine na osnovu kraljevskog ukaza kojim su spojeni Kings koledž i Univerzitetski koledž u Londonu. Kako bi se postigla optimala organizacija administrativnog i akademskog rada (od odabira kandidata za buduće studente do preraspodele sredstava), sastavni koledži sarađuju na semi-nezavisnoj bazi, dok su neki od njih u nedavnoj prošlosti dobili pravo i da samostalno u svoje ime dodeljuju diplome, a u isto vreme ostanu sastavni deo univerziteta.

Univerzitet je osnovan kraljevskom poveljom 1836. godine kao ispitna komisija za dodelu diploma studentima koji imaju sertifikate sa Univerzitetskog koledža u Londonu i Kraljevskog koledža u Londonu i „drugih drugih institucija, korporativnih ili neinkorporiranih, koje će biti uspostavljene u svrhu obrazovanja, bilo da su unutar Metropolisa ili negde drugde u okviru našeg Ujedinjenog Kraljevstva“.[7] Ova činjenica mu omogućava da bude jedna od tri institucije koje se smatraju trećim najstarijim univerzitetom u Engleskoj,[a][8][9] i premešten je u federalnu strukturu 1900. godine.[10] Sada je uključen u svoju četvrtu (1863) kraljevsku povelju i njegovim radom upravlja Zakon Univerziteta u Londonu iz 2018. godine.[11]

To je bio prvi univerzitet u Ujedinjenom Kraljevstvu koji je uveo ispite za žene 1869. godine[12] i, deceniju kasnije, prvi koji je primio žene na diplomske studije.[13] Godine 1913, imenovana je Kerolajn Sperdžon za tek drugu ženu profesora na britanskom univerzitetu,[14] a 1948. je bio prvi britanski univerzitet koji je imenovao ženu za svog zamenika kancelara (izvršnog direktora).[b] Institucije članice univerziteta sadrže najstarije nastavne bolnice u Engleskoj.

Univerzitet se sastoji od 17 institucija članica i tri centralna akademska tela.[15][16] Univerzitet ima oko 48.000 spoljašnjih studenata koji daljinski studiraju[17] i internih studenata na kampusu, što ga čini najvećim univerzitetom po broju studenata u Ujedinjenom Kraljevstvu. Iz praktičnih razloga, od prijema do finansiranja, institucije članice rade na nezavisnoj osnovi, pri čemu mnoge dodeljuju sopstvene diplome dok ostaju na saveznom univerzitetu.

Prema Zakonu iz 2018. godine, institucije članice prestale su da se nazivaju koledžima i stekle su pravo da traže status univerziteta bez napuštanja saveznog univerziteta: Birkbek, Siti, Goldsmits', Kings koledž London, LSE, Londonska škola higijene i tropske medicine , Kvin Meri, Kraljevski veterinarski koledž, Rojal Holovaj, SOAS, St Džordž i UCL su svi naznačili da to nameravaju da urade.[18]

Istorija[uredi | uredi izvor]

XIX vek[uredi | uredi izvor]

Vilijam IV dodelio je osnivačku povelju univerzitetu 1836. godine
Ilustracija zgrade "6 Burlingtonovih vrtova" iz 1867.

Osnovan 1836. godine, univerzitet se u početku sastojao od dva koledža čijim je spajanjem inicijalno i stvoren. Ova su dva koledža prethodno funkcionisala kao samostalne institucije, ali sa tim da Univerzitetski koledž u Londonu nije bio ustanovljen službenom poveljom niti ju je naknadno imao, a nije provodio ni verske tekstove među svojim studentima. Sa druge strane Kings koledž imao je oficijelnu osnivačku povelju još od 1829, ali je kao svoje studente primao samo vernike Engleske crkve. Univerzitet u Londonu inicijalno je predstavljao jedino zajedničko telo za izvođenje ispitivanja steknutih znanja na sastavnim koledžima.

Godine 1858, univerzitet je proširio svoju samostalnu centralnu ulogu uvođenjem svojih međunarodnih programa namenjenih studentima koji nisu pohađali niti jedan od sastavnih koledža. Time je postao prvi univeritet u Ujedinjenom Kraljevstvu koji je nudio tu vrstu programa. Nova centralna administrativna zgrada "6 Burlingtonovih vrtova" (engleski:6 Burlington Gardens), u kojoj je univerzitet dobio potrebne prostorije za izvođenje ispita i administrativne zadatke, bila je izgrađena i kako bi univerzitet mogao ispuniti svoje nove proširene zadatke. 1878. Univerzitet u Londonu bio je prva institucija visokog obrazovanja u zemlji koja pod istim uslovima upisivala ženske i muške kandidate. Prve 4 studentice završile su preddiplomske studije 1880. godine, dok su prve dve studentice u naučnim oblastima stekle diplome 1881. godine.

Godine 1898, delom kao odgovor na kritike o marginalnoj ulozi univerziteta samo kao centra za administraciju ispita sastavnih koledža, usvojena je Odluka o Univerzitetu u Londonu (engleski:University of London Act) kroz koju je izvršena reforma koja je na centralnu instituciju prenela odgovornost za nadzor sadržaja nastavnih programa i akademskih standarda među sastavnim jedinicama. Zbog novih je uloga porasla potreba univerziteta za novim prostorima pa se 1899 pristupilo proširenjima zgrade "6 Burlingtonovih vrtova".

XX vek[uredi | uredi izvor]

Po završetku adaptacija na administrativnoj zgradi, univerzitetu su 1900. pridružena tri nova koledža (Londonska škola ekonomije i političkih nauka, Rojal Holovej i Bedford koledž), a 1901. Koledž Parka regenata (engleski:Regent's Park College), koji se pridružio još 1841, službeno je postao teološka škola. Goldsmits koledž se pridružio univerzitetu 1904, Imperijalni koledž je osnovan 1907, Koledž kraljice Marije 1915, Škola orijentalnih i afričkih studija osnovana je 1916, a Brikbek se pridružio 1920. godine. Ova proširenja su ponovo zahtevala dodatne prostore za centralne univerzitetske institucije.

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Following the establishment of the universities of Oxford (by 1167) and Cambridge (1209); the title is also claimed by UCL (established 1826 but not recognised as a university) and Durham (established as a university in 1832 but not incorporated by royal charter until 1837).
  2. ^ Dame Lillian Penson served as vice-chancellor of the University of London 1948–1951, becoming the first woman in the United Kingdom to be appointed to lead a university.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „UOL Vice-Chancellor - Professor Wendy Thomson”. University of London. Pristupljeno 8. 2. 2020. 
  2. ^ „Who's working in HE”. Higher Education Statistics Agency. Staff numbers by HE provider. Pristupljeno 1. 3. 2020. 
  3. ^ Combined total of „2016/17 Students by HE provider, level, mode and domicile” (CSV). Higher Education Statistics Agency. Pristupljeno 25. 3. 2018.  The listed institutions in the total are Birkbeck, Central School of Speech and Drama, City, University of London, Courtauld Institute of Art, Goldsmiths, Institute of Cancer Research, Institute of Education, King's College, Business School, School of Economics, School of Hygiene and Tropical Medicine, Queen Mary, Royal Academy of Music, Royal Holloway, Royal Veterinary College, School of Oriental and African Studies, St George's, Central institutes & activities and Heythrop College.
  4. ^ „Financial Statements 2014-15” (PDF). University of London. str. 7. Pristupljeno 9. 9. 2016. 
  5. ^ „Collegiate Council”. University of London. Arhivirano iz originala 02. 06. 2019. g. Pristupljeno 2. 6. 2019. 
  6. ^ „About us”. Univerzitet u Londonu. 2. 4. 2012. Arhivirano iz originala 05. 09. 2016. g. Pristupljeno 22. 3. 2014. 
  7. ^ University of London (1912). University of London, the Historical Record: (1836–1912) Being a Supplement to the Calendar, Completed to September 1912. First Issue. University of London Press. str. 26. Pristupljeno 13. 1. 2017. 
  8. ^ Harte, N. B. (1986). The University of London, 1836–1986: An Illustrated History. Bloomsbury. str. 90. ISBN 978-0-485-12052-3. Pristupljeno 4. 8. 2015. 
  9. ^ „Is Durham Really England's Third Oldest University? Well, it's Complicated”. Durham Magazine. 4. 8. 2016. Pristupljeno 14. 4. 2018. 
  10. ^ University of London (1912). University of London, the Historical Record: (1836-1912) Being a Supplement to the Calendar, Completed to September 1912. First Issue. University of London Press. str. 7. Pristupljeno 13. 1. 2017. 
  11. ^ „Central University Governance”. University of London. Arhivirano iz originala 25. 04. 2019. g. Pristupljeno 2. 6. 2019. 
  12. ^ „The first women at university: remembering 'the London Nine'”. Times Higher Education World University Rankings. 28. 1. 2018. Pristupljeno 29. 1. 2018. 
  13. ^ „First graduates”. University of London (Worldwide). Arhivirano iz originala 3. 5. 2017. g. Pristupljeno 5. 11. 2017. 
  14. ^ „Caroline Spurgeon”. University of London. Arhivirano iz originala 16. 04. 2022. g. Pristupljeno 24. 4. 2020. 
  15. ^ „About us”. University of London. Pristupljeno 1. 3. 2020. 
  16. ^ „How the University is run”. University of London. Pristupljeno 1. 3. 2020. 
  17. ^ „Financial Statements 2018-19” (PDF). University of London. str. 8. Pristupljeno 1. 3. 2020. 
  18. ^ „University status”. London School of Economics. 2. 2. 2019. Pristupljeno 2. 6. 2019. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Harte, Negley (2000). University of London: An Illustrated History: 1836–1986. London: A&C Black. ISBN 9780567564498. 
  • Thompson, F. M. L. (1990). The University of London and the World of Learning, 1836–1986. London: A&C Black. ISBN 9781852850326. 
  • Willson, F. M. G. (1995). Our Minerva: The Men and Politics of the University of London, 1836–58. London: Athlone Press. ISBN 9780485114799. 
  • Willson, F. M. G. (2004). The University of London, 1858–1900: The Politics of Senate and Convocation. London: Boydell Press. ISBN 9781843830658. 
  • „UOL – Professor Paul Layzell”. University of London. Arhivirano iz originala 12. 05. 2021. g. Pristupljeno 19. 1. 2020. 
  • „UOL – Board of Trustees”. University of London. Arhivirano iz originala 14. 05. 2021. g. Pristupljeno 19. 1. 2020. 
  • „UOL – Sir Richard Dearlove KCMG OBE”. University of London. Arhivirano iz originala 22. 02. 2018. g. Pristupljeno 8. 9. 2017. 
  • Boundaries of Parliamentary Constituencies 1885–1972, compiled and edited by F.W.S. Craig (Parliamentary Reference Publications 1972)
  • British Parliamentary Election Results 1832–1885, compiled and edited by F.W.S. Craig (Macmillan Press 1977)
  • British Parliamentary Election Results 1885–1918, compiled and edited by F.W.S. Craig (Macmillan Press 1974)
  • British Parliamentary Election Results 1918–1949, compiled and edited by F.W.S. Craig (Macmillan Press, revised edition 1977)
  • Electoral Reform in War and Peace 1906–18, by Martin Pugh (Routledge & Kegan Paul 1978)
  • Who's Who of British members of parliament: Volume I 1832–1885, edited by M. Stenton (The Harvester Press 1976)
  • Who's Who of British members of parliament, Volume II 1886–1918, edited by M. Stenton and S. Lees (Harvester Press 1978)
  • Who's Who of British members of parliament, Volume III 1919–1945, edited by M. Stenton and S. Lees (Harvester Press 1979)
  • Who's Who of British members of parliament, Volume IV 1945–1979, edited by M. Stenton and S. Lees (Harvester Press 1981)

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Univerzitet u Londonu na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Универзитет_у_Лондону&oldid=27614357”