Fizičar

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Fizičar je naučnik koji proučava pojave ili radi u naučnoj oblasti koja se zove fizika. Fizičari proučavaju širok spektar fizičkih fenomena: od podatomskih čestica, koje sačinjavaju svu poznatu materiju, pa sve do ponašanja i pojava u materijalnom univerzumu kao celini (kosmologija). Postoji čitavo mnoštvo grana, odnosno oblasti fizike, i svaka od njih ima sebi svojstvene stručnjake.

Obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Fizičari se mogu naći u brojnim oblastima. Položaji istraživača u opštem slučaju posrazumevaju fizičara sa titulom doktora nauka. Većina nastavnih planova i programa za dodiplomske studije fizike stavlja akcenat na proučavanje matematike i hemije, pored obavezne fizike. Na Fizičkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, već tokom dodiplomskih studija se student opredeljuje za određenu oblast fizike. Prema poslednjim promenama nastavnih planova i programa, studenti se na Fizičkom fakultetu mogu opredeliti za sledeće smerove:

  1. Opšta fizika (za zvanje profesora fizike u osnovnim, srednjim školama i gimnazijama)
  2. Teorijska i eksperimentalna fizika (za rad u naučno-istraživačkim institutima i visokoškolskim ustanovama)
  3. Primenjena i kompjuterska fizika (za rad u razvojnim laboratorijama, u kontroli procesa proizvodnje i gotovih proizvoda-materijala, na uvođenju, održavanju i razvoju informacionih sistema, i kao fizičar i metrolog širokog obrazovanja)
  4. Meteorologija (za rad u hidrometeorološkim ustanovama, ali i u naučno-istraživačkim ustanovama i visokom školstvu)

Neke od takođe prisutnih užih specijalizacija, posebno za one koji se opredele za doktorske studije su:

  1. Klasična, kvantna i nanofizika
  2. Fizika jezgara, čestica i polja
  3. Fizika atoma i molekula
  4. Fizika jonizovanih gasova, plazme i kvantna optika
  5. Fizika kondenzovanog stanja materije
  6. Primenjena i kompjuterska fizika
  7. Meteorologija,

dok među ostale prisutne specijalizacije u ovoj struci uglavnom spadaju:

  1. Geofizika
  2. Nauka o materijalima
  3. Nuklearna fizika (mada se često poistovećuje sa fizikom atoma i molekula), i
  4. Optika

Za neke položaje u naučno-istraživačkim ustanovama potrebno je i iskustvo, odnosno specijalizacija nakon doktorata.

Zapošljavanje[uredi | uredi izvor]

Tri osnovna tipa ustanova koje zapošljavaju fizičare su akademske institucije, državne laboratorije (koje su često u sistemu akademskih institucija, ili direktno povezane sa njima) i privatna industrijska preduzeća. U zapadnoj Evropi, Japanu, Australiji i Severnoj Americi, najveći broj fizičara radi u privatnom sektoru, dok je u ostatku sveta dominantno prisustvo fizičara u akademskim institucijama i državnim laboratorijama.[1] [2] Postoji, međutim i određeni broj školovanih fizičara, koji rade u drugim prirodnim i društvenim oblastima, ponajviše u tehničkim strukama, kao inženjeri i tehničari, ili pak kao programeri. Fizičari mogu da rade i u zavodima za standardizaciju, ali i u zavodima za patente. U zapadnom svetu je prilično česta pojava da fizičari ne rade u oblasti za koju su se direktno školovali, već su se dodatnom obukom osposobili i za druga zanimanja.[traži se izvor] Naravno, to važi i za stručnjake drugih oblasti, koji se često u potrazi za poslom doškoluju ili dodatno obuče i za neko drugo zanimanje.

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ AIP Statistical Research Center. „Initial Employment Report, Fig. 7”. Arhivirano iz originala 23. 09. 2006. g. Pristupljeno 21. 8. 2006.  Pogledati i: Institute of Physics. „Education Statistics, Graph 4.11”. Arhivirano iz originala 25. 9. 2006. g. Pristupljeno 21. 8. 2006. , kao i Institut za fiziku. „Zaposleni u Institutu”. Pristupljeno 18. 10. 2006. 
  2. ^ Ministarstvo nauke i zaštite životne sredine Republike Srbije. „Registar istraživača i NIO”. Arhivirano iz originala 6. 12. 2004. g. Pristupljeno 18. 10. 2006. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Fizičar na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Физичар&oldid=27035493”