Heteroseksualno-homoseksualni kontinuum
Koncept heteroseksualno-homoseksualnog kontinuuma (koji se takođe naziva i kontinuum seksualne orijentacije) je psihološko i filozofsko shvatanje ljudske seksualnosti koje seksualnu orijentaciju tumači kao kontinuum u rasponu od potpune heteroseksualnosti do potpune homoseksualnosti. Ovaj koncept potiče od Alfreda Kinsija, koji je 1940. vršio istraživanja seksualnosti. Značajan broj Kinsijevih ispitanika je prijavio biseksualnost različitog stepena, umesto stroge podele na homoseksualace i heteroseksualce kako se ranije pretpostavljalo. Kinsijev rad je proširen od strane Frica Klajna, koji je postavio hipotezu da je seksualna orijentacija dinamičan proces sa više promenljivih, koje uključuju privlačnost, ponašanje, fantazije, emocionalne i socijalne sklonosti, samoidentifikaciju i način života.[1] Ovaj koncept kontinuuma je značajano uticao na feministički pokret i pokret za gej prava tokom sedamdesetih i osamdesetih godina 20. veka, kada su akademici i lideri pokreta pokušali da naprave razliku između nečijeg pola i društvenih, kulturnih i psiholoških aspekata roda i seksualnosti.
Prema Američkom udruženju psihologa:
Seksualna orijentacija je trajna emocionalna, romantična, seksualna ili afekciona privlačnost prema drugima. Lako se razlikuje od drugih komponenti seksualnosti, uključujući biološki pol, rodni identitet (psihološki osećaj pojedinca da li je muškarac ili žena) i društvene rodne uloge (privrženost kulturnim normama za ponašanje muškaraca i žena). Seksualna orijentacija postoji duž kontinuuma koji se kreće od isključive heteroseksualnosti do isključive homoseksualnosti i obuhvata različite stepene biseksualnosti.[...]
— [2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ (jezik: engleski)Sexuality Continuum Arhivirano na sajtu Wayback Machine (10. novembar 2011), Pristupljeno 11. 4. 2013.
- ^ >(jezik: engleski)Sexual Orientation and Homosexuality, Pristupljeno 11. 4. 2013.
