Honšu

Koordinate: 36° S; 138° I / 36° S; 138° I / 36; 138
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Honšu
Ostrvo Honšu na mapi Japana.
Honšu na karti Japana
Honšu
Honšu
Geografija
Koordinate36° S; 138° I / 36° S; 138° I / 36; 138
36° S; 138° I / 36° S; 138° I / 36; 138
Površina227.962,59[1] km2
Obala5.450 km
Visina3.776 m
Administracija
Najveći gradTokio[2]

Honšu ili Hondo, je najveće japansko ostrvo, i naziva se kopnenim Japanom.[3][4] Na jugu ga Unutrašnje more (Inland Sea), i moreuz Kamon odvajaju od ostrva Šikoku i Kjušu. Na severu ga moreuz Cugaru odvaja od ostrva Hokaido, na istoku je Tihi okean, a na zapadu Japansko more (Istočno more). Ostrvo je oko 1290 kilometara dugo, a u širini varira od 48 do 241 kilometra u centralnom regionu. Ostrvo Honšu je, kao i ostala japanska ostrva, vrlo planinsko. Najviši vrhovi Japana se nalaze u centralnoj planinskoj masi, često zvanoj Japanski Alpi. Najviši vrh zemlje, Fudži, se uzdiže 3 776 metra iznad površine mora. Fudži region često podleže snažnim zemljotresima. Najviši aktivni vulkan Japana, Planina Asama, je oko 140 kilometra severozapadno od Tokija. Reke: Tone, Šinano, i Kino, koje su među najvećim u Japanu se nalaze na ovom ostrvu. Honšu sadrži i brojna jezera koja su poznata kao letnja odmarališta. Znatno preko polovine stanovništva Japana živi u nizijama Honšua. Osim Tokija, glavnog grada Japana, vodeći gradovi na ostrvu su Osaka, Nagoja, Kjoto, Jokohama, Kobe, i Hirošima.[5]

Kako se Honšu prostire na oko 8 stepeni širine, ima široke regionalne varijacije klime. Na zapadu od centralnog uzvišenja, i u severnom delu ostrva su uobičajene oštre zime, sa značajnim snegom. Topla Kurošio (Japanska) struja donosi blaže zime istočnim obalskim regionima i centralnoj ostrvskoj zoni. Zbog zapadnog monsuna, leta su obično vlažna i vruća, sa najvišim temperaturama do 35°C. Sezona tajfuna je obično u septembru i oktobru, i oni donose velike kiše koje često uzrokuju teške poplave. Površina uključujući skoro 200 priobalnih ostrva iznosi 230 940 km², a broj stanovnika (1990) 99 254 194.

Honšu je sedmo po veličini ostrvo na svetu, i drugo po broju stanovnika posle indonežanskog ostrva Java.[6][7][8]

Honšu je imao populaciju od 104 miliona prema podacima iz 2017, godine, što je činilo 81,3% celokupnog stanovništva Japana,,[9] i uglavnom je koncentrisano u primorskim oblastima i ravnicama. Približno 30% ukupnog stanovništva živi u oblasti šireg Tokija na ravnici Kanto. Kao istorijski centar japanske kulturne i političke moći,[10] ostrvo uključuje nekoliko prošlih japanskih prestonica, uključujući Kjoto, Naru i Kamakura. Veći deo južne obale ostrva čini deo pojasa Tajheio, megalopolisa koji se prostire na nekoliko japanskih ostrva.[10] Honšu sadrži najvišu planinu u Japanu, planinu Fudži, i njeno najveće jezero, jezero Biva.[11]

Većina japanske industrije nalazi se u pojasu koji se proteže duž južne obale Honšua, od Tokija do Nagoje, Kjota, Osake, Kobea i Hirošime;[10] nasuprot tome, privreda duž severozapadne obale Japanskog mora uglavnom se zasniva na ribarstvu i poljoprivredi..[12] Ostrvo je povezano sa druga tri velika japanska ostrva brojnim mostovima i tunelima. Ostrvo prvenstveno deli dva klimatska tipa, pri čemu severni Honšu uglavnom ima vlažnu kontinentalnu klimu, dok jug ima vlažnu suptropsku klimu.[13]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Rana istorija[uredi | uredi izvor]

Ljudi su prvi put stigli u Honšu pre oko 60.000 godina.[14]

Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor]

Ostrvo Honšu bi postalo meta razornih vazdušnih napada u sklopu Pacifičkog rata u Drugom svetskom ratu. Prvi vazdušni napad koji je pogodio ostrvo i matična ostrva bio je napad Dulitl. Sa uvođenjem Boeing B-29 supertvrđave, bombardovanje Tokija je kulminiralo operacijom Mitinghaus, najrazornijim vazdušnim napadom u istoriji čovečanstva, koji je doveo do uništenja 16 sq mi (41 km2; 10.000 acres) centralnog Tokija, ostavljajući po proceni 100.000 mrtvih civila i preko milion beskućnika.[15] Rat je kulminirao atomskim bombardovanjem Hirošime i Nagasakija neposredno pre predaje Japana i potpisivanja japanskog dokumenta o predaji 2. septembra 1945. na USS Misuriju (BB-63) u Tokijskom zalivu.

Geografija[uredi | uredi izvor]

Japan kao što se vidi sa satelita. Honšu je najveće srednje ostrvo.

Ostrvo je dugačko oko 1.300 km (810 mi) i široko od 50—230 km (31—143 mi), a njegova ukupna površina je 227,960 km2 (88,016 sq mi),[1] što ga čini nešto većim od ostrva Velika Britanija sa 209,331 km2 (80,823 sq mi).[8] Njegova površina zemljišta se povećava amelioracijom i obalskim izdizanjem na severu zbog tektonike ploča sa konvergentnom granicom. Honšu ima 10.084 km (6.266 mi) obale.[4]

Planinski i vulkanski, Honšu doživljava česte zemljotrese (Veliki zemljotres Kanto je teško oštetio Tokio u septembru 1923, a zemljotres u martu 2011. pomerio je severoistočni deo ostrva u različitoj meri od čak do 5,3 m (17 ft)[16][17] uz izazivanje razornog cunamija). Najviši vrh je aktivni vulkan planine Fuji na 3.776 m (12.388 ft), što Honšu čini 7. najvišim ostrvom na svetu. Ima mnogo reka, uključujući reku Šinano, najdužu u Japanu. Japanski Alpi obuhvataju širinu Honšua, od obale 'Japanskog mora' do obale Pacifika. Klima je uglavnom vlažna suptropska u zapadnom Japanu i vlažna kontinentalna na severu.

Populacija[uredi | uredi izvor]

Honšu ima ukupnu populaciju od 104 miliona ljudi, prema proceni iz 2017. godine, 81,3% celokupne populacije Japana.[9] Najveći grad je Tokio (37.339.804 stanovnika),[18] glavni grad Japana i deo šire oblasti Tokija, najnaseljenije metropolitenske oblasti na svetu.

Ekonomija[uredi | uredi izvor]

Poljoprivreda[uredi | uredi izvor]

Voće, povrće, žitarice, pirinač i pamuk čine glavne proizvode koji se uzgajaju u Honšuu.[19] Region Tohoku, koji se prostire na severoistočnom delu ostrva, poznat je po proizvodnji pirinča, sa 65% obrađenog zemljišta koje čine pirinčana polja – skoro četvrtina svih pirinčanih polja u Japanu.[20] Prefektura Čiba je poznata po kikirikiju, a takođe je najveći proizvođač u Japanu.[21] Retke vrste lišajeva iz roda Menegazzia nalaze se samo na Honšu.[22]

Industrija[uredi | uredi izvor]

Većina japanskog čaja i svile potiče iz Honšua.[19] Tri najveća industrijska regiona Japana nalaze se na Honšuu: region Keihin, industrijska regija Hanšin i industrijska zona Čukjo.


Minerali i goriva[uredi | uredi izvor]

Honšu je dom velikog dela[23] minimalnih rezervi minerala u Japanu[24] zajedno sa malim nalazištima nafte i uglja. Nekoliko ležišta uglja se takođe nalazi u severnom delu ostrva,[25] koncentrisanih u prefekturi Fukušima i prefekturi Nigata, iako je proizvodnja uglja na Honšuu zanemarljiva u poređenju sa Hokaidom i Kjušuom.[26] Većina japanskih rezervi nafte se takođe nalazi u severnom Honšuu, duž zapadne obale, obuhvatajući prefekture Nigata, Jamagata i Akita.[27]

Što se tiče mineralnih resursa, Honšu sadrži većinu japanskog bakra, olova, cinka i hromita. Manja nalazišta zlata, srebra, arsena, sumpora i pirita takođe su rasuta po ostrvu.[28]

Saobraćaj[uredi | uredi izvor]

Tokaido Šinkansen, otvoren 1964. između Tokija i Šin-Osake, je prva brza železnička linija u Japanu.[29] To je najstarija brza železnička linija na svetu i jedna od najčešće korišćenih.[30][31] Sanjo Šinkansen, povezuje dva najveća grada u zapadnom Japanu, Šin-Osaku u Osaki sa stanicom Hakata u Fukuoki. Tokaido Šinkansen i Sanio Šinkansen pomažu u formiranju neprekidne pruge velike brzine kroz megalopolis Tajheijo pojasa.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Farjon, Aljos; Filer, Denis (2013). An Atlas of the World's Conifers: An Analysis of their Distribution, Biogeography, Diversity and Conservation Status. BRILL. str. 268. ISBN 9789004211810. 
  2. ^ „Tokyo Metropolis' Population overview – Reiwa 3 January 1” (na jeziku: japanski). Tokyo Metropolitan Government. Pristupljeno 22. 10. 2021. 
  3. ^ „離島とは(島の基礎知識) (what is a remote island?)”. MLIT (Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism) (na jeziku: japanski). Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism. 22. 8. 2015. Arhivirano iz originala (website) 2007-07-13. g. Pristupljeno 9. 8. 2019. „MILT classification 6,852 islands(main islands: 5 islands, remote islands: 6,847 islands)” 
  4. ^ a b „Honshu”. Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 19. 2. 2016. 
  5. ^ „Honsu”. Love to Japan. Arhivirano iz originala 10. 10. 2020. g. Pristupljeno 31. 1. 2020. 
  6. ^ Japan Civil Registry Database 2013
  7. ^ See Japan Census of 2000; the editors of List of islands by population appear to have used similar data from the relevant statistics bureaux and totalled up the various administrative districts that make up each island, and then done the same for less populous islands. An editor of this article has not repeated that work. Therefore this plausible and eminently reasonable ranking is posted as unsourced common knowledge.
  8. ^ a b „Islands By Land Area”. Islands.unep.ch. Arhivirano iz originala 01. 12. 2015. g. Pristupljeno 2010-08-01. 
  9. ^ a b Boquet, Yves (2017). The Philippine Archipelago. Springer. str. 16. ISBN 9783319519265. 
  10. ^ a b v Dolan, Ronald; Worden, Robert (1992). Japan: a country study. Federal Research Division, Library of Congress. 
  11. ^ „Honshu | Facts, History, & Points of Interest”. Encyclopedia Britannica (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-04-14. 
  12. ^ Kodansha Encyclopedia of Japan
  13. ^ Köppen, Wladimir (1884). Prevod: Volken, E.; Brönnimann, S. „Die Wärmezonen der Erde, nach der Dauer der heissen, gemässigten und kalten Zeit und nach der Wirkung der Wärme auf die organische Welt betrachtet” [The thermal zones of the earth according to the duration of hot, moderate and cold periods and to the impact of heat on the organic world)]. Meteorologische Zeitschrift (objavljeno 2011). 20 (3): 351—360. Bibcode:2011MetZe..20..351K. S2CID 209855204. doi:10.1127/0941-2948/2011/105. Arhivirano iz originala 2016-09-08. g. Pristupljeno 2016-09-02 — preko ingentaconnect.com/content/schweiz/mz/2011/00000020/00000003/art00009. 
  14. ^ „About Japan: A Teacher's Resource | Early Japan (50,000 BC - 710 AD) | Japan Society”. 
  15. ^ Long, Tony (9. 3. 2011). „March 9, 1945: Burning the Heart Out of the Enemy”. Wired. „1945: In the single deadliest air raid of World War II, 330 American B-29s rain incendiary bombs on Tokyo, touching off a firestorm that kills upwards of 100,000 people, burns a quarter of the city to the ground, and leaves a million homeless.” 
  16. ^ „Map of Horizontal Land Movement caused by 2011/3/11 M9.0 earthquake” (PDF) (na jeziku: japanski). Geospatial Information Authority of Japan. 19. 3. 2011. Pristupljeno 15. 11. 2012. 
  17. ^ „Quake shifted Japan by over two meters”. Deutsche Welle. 14. 3. 2011. Pristupljeno 14. 3. 2011. 
  18. ^ „Tokyo Population 2021 (Demographics, Maps, Graphs)”. worldpopulationreview.com. Pristupljeno 2021-10-22. 
  19. ^ a b „Honshu”. infoplease.com. 2012. Pristupljeno 2014-11-23. 
  20. ^ „Regions of Japan” (PDF). Web Japan. Pristupljeno 2021-10-22. 
  21. ^ „Peanuts | Authentic Japanese product”. japan-brand.jnto.go.jp. Pristupljeno 2021-10-22. 
  22. ^ Bjerke JW (2004). „Revision of the lichen genus Menegazzia in Japan, including two new species”. The Lichenologist. 36 (1): 15—25. ISSN 0024-2829. S2CID 85436634. doi:10.1017/S0024282904013878. 
  23. ^ Natural Resources of Japan (na jeziku: engleski). General Headquarters, Supreme Commander for the Allied Powers, Natural Resources Section. 1947. str. 42—48. 
  24. ^ „Japan – Resources and power”. Encyclopedia Britannica (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-10-22. 
  25. ^ „Catalogue of Geological Maps｜Geological Survey of Japan/ AIST”. www.gsj.jp. Pristupljeno 2021-10-22. 
  26. ^ Natural Resources of Japan (na jeziku: engleski). General Headquarters, Supreme Commander for the Allied Powers, Natural Resources Section. 1947. str. 44. 
  27. ^ Natural Resources of Japan (na jeziku: engleski). General Headquarters, Supreme Commander for the Allied Powers, Natural Resources Section. 1947. str. 43. 
  28. ^ Natural Resources of Japan (na jeziku: engleski). General Headquarters, Supreme Commander for the Allied Powers, Natural Resources Section. 1947. str. 44—45. 
  29. ^ „Shinkansen – Bullet Trains in Japan”. Trainspread.com. 2020. Arhivirano iz originala 21. 3. 2020. g. 
  30. ^ Kasai, Yoshiyuki (4. 9. 2010). „Bullet Train & Maglev System to Cross the Pacific”. Envoy Media. Arhivirano iz originala 31. 3. 2012. g. Pristupljeno 16. 7. 2022. 
  31. ^ „Central Japan Railway Company”. Central Japan Railway Company (na jeziku: japanski). Pristupljeno 2022-07-16. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Хоншу&oldid=27703854”