1, 2, ципела се распала
| 1, 2, cipela se raspala | |
|---|---|
| Orig. naslov | One, Two, Buckle My Shoe |
| Autor | Agata Kristi |
| Zemlja | Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Jezik | engleski |
| Sadržaj | |
| Žanr / vrsta dela | kriminalistički |
| Lokalizacija | Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Izdavanje | |
| Datum | novembar 1940. |
| Hronologija | |
| Prethodnik | Tužni čempres |
| Naslednik | Zlo pod Suncem |
Jedan, dva, cipela se raspala je delo detektivske fikcije Agate Kristi prvi put objavljena u Velikoj Britaniji od strane izdavačke kuće "Collins Crime Club" u novembru 1940,[1] i u SAD-u od strane izdavačke kuće "Dodd, Mead and Company" u februaru 1941. godine pod nazivom od Rodoljubiva ubistva.[2] Meko izdanje izdanja izdavačke kuće "Dell books" u SAD-u 1953. godine ponovo je promenilo naslov u Prekomerna količina smrti. Veliko izdanje u Velikoj Britaniji prodavalo se za sedam šilinga i šest penija,[1] dok je američko izdanje koštalo 2,00 dolara.[2]
Roman je jedan od nekoliko krimi romana Kristijeve u kojima se pojavljuju belgijski detektiv Herkul Poaro i glavni inspektor Džap. Ovo je Džapovo poslednje pojavljivanje u okviru romana.
Radnja[uredi | uredi izvor]
Herkula Poaro upoznaje bivšu glumicu Mejbel Sejnzburi-Sil dok je odlazio od zubara Henrija Morlija. Pri tom susretu podiže njenu sjajnu kopču za nju koja je pala sa cipele. Kasnije tog dana, njegov prijatelj inspektor Džap ga obaveštava da je Morli pronađen mrtav, pogođen metkom u glavu. Između Poaroovog pregleda i Morlijeve smrti, zubar je imao tri pacijenta - sem Mejbel, imao je posla i sa Alisterom Blantom, istaknutim bankarom i grčkim gospodinom poznatim samo kao Amberiotis. Četvrta osoba koja je bila tamo je Hauard Rejks, američki levičarski aktivista koji nije voleo Blanta, ali je zaljubljen u njegovu sestričinu Džejne Oliveru. Amberiotis je kasnije pronađen mrtav od prekomerne količine anestetika što dovodi do uverenja da ga je Morli slučajno ubio i izvršio samoubistvo shvativši svoju grešku. Poaro se ne slaže sa ovim uverenjem. Saznaje da pre Morlijeve smrti njegova tajnica Gledis Nevil nije bila tu zbog lažnog brzojava i da zubar nije voleo njenog dečka Frenka Kartera.
Mejbel ubrzo nestaje. Posle potrage je pronađeno telo - unakaženog lica - u zapečaćenom sanduku u stanu gospođe Čepmen, žene koja je takođe nestala. Poaro primećuje stare cipele sa kopčom. Stomatološki zapisi ubrzo otkrivaju da je to telo gospođe Čepmen. Poaro se ubrzo uvlači u život porodice Blant gde je dva puta nek pokušao da ubije Blanta čiji je drugi pokušaj je osujetio Rejks. Otkriva se da je krivac Karter - dobio je posao vrtlara u kući pod lažnim imenom i pronađen je s pištoljem u ruci, istim onim kojim je ubin Morli. Agnes Fletčer, Morlijeva služavka, kasnije priznaje Poarou da je Kartera videla na stepenicama ispred zubarske ordinacije pre Morlijeve smrti. Poaro ga ubrzo pritiska u vezi istine, znajući da će biti osuđen za ubistvo i pokušaj ubistva. Karter priznaje da je, čekajući da razgovara sa Morlijem, video dvoje ljudi kako napuštaju njegovu ordinaciju. Kada je ušao, Morli je već bio mrtav.
Uz ove podatke, Poaro se sastaje sa Blantom i razotkriva i njega i njegovu rođaku iz Škotske Helen Montresor kao ubice. Montresorova je ustvari Blantova prva supruga Gerda koju je upoznao zajedno sa Maejbel u Indiji. Nikada se nije razveo od nje kad se vratio u Britaniju i oženio svojom sada pokojnom drugom suprugom Rebekom Arnholt. Ako bi njegova bigamijabio bila otkrivena, bio bi posramljen i osramoćen i izgubio bi bogtstvo koje je nasledio od nje. Blant nije očekivao da će naići na Mejbel kad je napuštao Morlijevu ordinaciju nakon zakazanog pregleda. Iako ga je prepoznala, ona nije znala za njegov novi život. Amberiotis je kasnije saznao za ovaj slučajni susret i Blantovu prošlost kada je sreo Mejbel i iskoristio je to znanje da uceni Blanta. Blant je slučajno saznao da je Amberiotis postao novi Morlijev pacijent pa su on i Gerda odlučili da iskoriste njegov stomatološki pregled da ga ubiju.
U jutro ubistva, Gerda je pozvala Mejbel u stan koji je obezbedila pod pseudonimom gospođe Čepmen i ubila je da bi joj ukrala identitet. Zatim je otišla na Mejbelin stomatološki pregled koji bi trebalo da bude nakon Blantovog. Njen suprug je ubio Morlija kad je završio pa prozvao sledećeg pacijenta, a zatim se pretvarao da odlazi. Kada je Gerda ušla u ordinaciju, pustila je svog supruga da se vrati unutra. Dok je on skrivao Morlijevo telo u sporednoj poslovnici, Gerda je Mejbelin i karton gospođe Čepmen što je sa Mejbelinim unakaženim licem posle ubistva trebalo da zavede policiju o tome ko je telo u stanu telo gospođe Čepmen. Nakon što je njegova supruga otišla, Blant se predstavio kao Morli, znajući da Amberiotis nikada ranije nije videla zubara. Nakon što ga je prozvao u ordinaciju, Blant mu je ubrizgao kobnu količinu anestetika. Kada je Amberiotis otišao, Blant je Morlijevo telo vratio u ordinaciju, postavio ga da izgleda kao samoubistvo, a zatim otišao.
Poaro otkriva da je plan otkriven sa nekoliko činjenica - Karter je video Blanta kako napušta ordinaciju nakon Amberiotisovog pregleda dok je čekao da vidi Morlija. Par je poslao brzojav Nevilovoj kako bi bili sigurni da neće biti tamo kada se Blant bude predstavljao kao zubar. Gerda je nosila nove cipele kada se predstavila za Mejbel jer nije mogla da obuje Mejbelinenakon što ju je ubila. Iako prinuđen da prizna da se Blant zalagao za važne stvari u javnom životu, Poaro izjavljuje da Blantove tvrdnje da je potreban u svetu ne opravdavaju njegove zločine navodeći: „Ne brine mene sudbina naroda, gospodine. Nego životi pojedinaca koji imaju pravo da im se isti ne oduzima“. Blant i njegova supruga su predati policiji. Kasnije se Poaro sastao sa Rejksom i Oliveorm i rekao im da uživaju u zajedničkom životu koji su priželjkivali.
Lica[uredi | uredi izvor]
- Herkul Poaro, belgijski detektiv
- Glavni inspektor Džap
- Henri Morli, zubar
- Džordžina Morli, njegova sestra
- Gledis Nevil, Morlijeva tajnica
- Martin Alister Blant, slavni i bogati bankar, udovac Rebeke Arnholt
- Džulija Olivera, njegova svastika
- Džejn Olivera, njegova sestričine
- Hauard Rejks, Džejnin dečko i aktivista političke levice
- Amberiotis, pacijent koji je umro zbog prekomerne količine anestetika
- Gospodin Barns, pacijent i bivši član MUP-a poznatiji i kao Albert Čepmen
- Mejbel Sejnzburi-Sil, pacijentkinja
- Frenk Karter, Gledisin sumnjivi dečko
- Rajli, drugi zubar i Morlijev ortak
- Džordž, Poaroov sluga
- Alfred Bigs, Morlijev portir
- Agnes Flečer, Morlijeva služavka
- Gerda Blant (devojačko Grant) prva supruga Alistera Blanta poznatija i kao gospođa Čepmen i Helen Montresor
Objašnjenje naslova[uredi | uredi izvor]
Britanski naslov knjige potiče iz dobro poznate dečje istoimene pesmice, a svako poglavlja koje odgovarajnekom stihu. I druge knjige i kratke priče Agate Kristi takođe sadrže ovu konvenciju imenovanja, poput dela Hikori Dikori Dok, Džep pun raži, Pet prasića, Kako raste tvoj vrt? i najpoznatiji roman Deset malih crnaca. Slede stihovi pesmice sa prevodom:
One, two, buckle my shoe
Three, four, shut the door
Five, six, pick up sticks
Seven, eight, lay them straight
Nine, ten, a big fat hen
Eleven, twelve, men must delve
Thirteen, fourteen, maids are courting
Fifteen, sixteen, maids in the kitchen
Seventeen, eighteen, maids in waiting
Nineteen, twenty, my platter's empty ...
Prevod
Jedan, dva, cipela se raspala
tri, četiri, ptičica je zaspala
pet, šest, grančice sakupljaj
sedam, osam, i lepo ih poređaj
devet, deset, kokica punačka
jedanest, dvanaest, treba da se čačka
trinaest, četrnaest, parovi po klupama
petnaest, šesnaest, služavka na mukama
sedamnaest, osamnaest, devojka je znala
devetnaest, dvadeset zavesa je pala.
Podstreknuta dečjom pesmicom Agata Kristi napisala je roman u kom ubica ubija po toj pesmi.
Glavne teme[uredi | uredi izvor]
Ovo je prvi od Poarovih romana koji odražava sveopšti nemir Drugog svetskog rata i jedan je od najotvorenijih političkih romana Kristijeve. Frenk Karter je fašista, a Hauard Rejks levičar. Blantove legitimacije kao prvaka konzervativnog reagovanja postaju očigledne u celom tekstu. Ipak, s obzirom na mogućnost izbora između oslobađanja ubice i hitnog dopuštanja neprijatnog, ali nevinog čoveka da ide na vešala, Poaro (sa izrazitom nevoljnošću) spašava Kartera.
Književni značaj i prijem[uredi | uredi izvor]
Moris Vilson Dišer iz časopisa Vreme književnosti 9. novembra 1940. nije bio zadivljen ni romanom ni žanrom kada je u članku pod naslovom "Ubistvo zubara" napisao: „Možda je čitalac koji želi da bude zbunjen možda najbolji sudija detektivska priča. Ako je tako, Agata Kristi osvojila je još jednu nagradu jer bi njen novi roman trebalo da udovolji njegovim zahtevima. Ali drugi tip čitalaca smatraće ga suvim i bezbojnim." Zatim je nastavio; "Činjenice su iznete u neradosnom stilu nepristrasne istrage. Ona ubrzava život tek kada se otkrije pobunjeni leš. To je uobičajeno za školu Kristijeve." Pune užasne pojedinosti "koje ljude dovode do smrti važniji su od pojedinosti koje oživljavaju ljude“.[3]
U časopisu Vreme razmatranja knjige 2. marta 1941. godine, Kaj Irvin je zaključio: „To je pravi triler Agate Kristi: izuzetno složen u zapletu, žustro i kompaktno jednostavan u pripovedanju, sa brzim tokom nesigurneneizvesnosti koja dovodi do potpunog iznenađenja. Završnicom knjige može se mrmljati „Umišljeno" ili čak „Nemoguće". Ali svaka takva žalba biće izrečena tek nakon završetka priče. Pre toga neće biti vremena za razmišljanje."[4]
Moris Ričardson je u izdanju časopisa Posmatrač 10. novembra 1940. izjavio: „Maštarska domišljatost kraljice zločina toliko je pohvaljena da je čovek ponekad sklon da previdi lakoću svog dodira. Ako bi gospođa Kristi pisala o ubistvu u PTT-u po rasporedu priča bi i dalje bila uverljivo čitljiva." Priznao je da je „identitet prijatelja možda manje prikriven nego obično. Motivacija je klimava, ali pojedinosti o tragovima su sjajni“.[5]
U časopisu Skot je 26. decembra 1940. napisano za knjigu: „Iako pobuda nije očiglednog reda, gospođa Kristi se na najgenijalniji način bavi zagonetkom i, kao i obično, donosi majstorsko rešenje“.[6]
Prilagođavanja[uredi | uredi izvor]
Televizija[uredi | uredi izvor]
Roman je prilagođen 1992. godine kao epizoda serije Poaro, a Dejvid Sačet je tumačio naslovnu ulogu.[7] Ekranizacija je, u celini, verna knjizi, ali su izbačeni likovi Hauarda Rejksa, gospodina Barnsa i Poaroov sluge Džordža. Morlijev zubar ne preziva se Rajli nego Benet. Zbog izbacivanja Rejksa, Blantova sestričina nema tako veliku ulogu kao u romanu. Ekranizacija za TV stekla je brojne pohvale u nekoliko zemalja, ističući se kao jedna od najmračnijih epizoda serije jer su ekranizacije većinom bile svetlijeg tona.
Radio[uredi | uredi izvor]
Roman je prilagodio Majkl Blejkvel za BBC Radio 4 2004. godine, a Džon Mofat igrao je Poaroa.[8]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Chris Peers, Ralph Spurrier and Jamie Sturgeon. Collins Crime Club – A checklist of First Editions. Dragonby Press (Second Edition) March 1999 (Page 15)
- ^ a b American Tribute to Agatha Christie
- ^ The Times Literary Supplement, 9 November 1940 (p. 569)
- ^ The New York Times Book Review, 2 March 1941 (p. 26)
- ^ The Observer, 10 November 1940 (p. 5)
- ^ The Scotsman, 26 December 1940 (p. 7)
- ^ „One, Two, Buckle My Shoe (1992)”. BFI (na jeziku: engleski). Pristupljeno 13. 8. 2020.
- ^ „BBC Radio Listings: One, Two, Buckle My Shoe”. Arhivirano iz originala 24. 06. 2021. g. Pristupljeno 22. 06. 2021.
