Operacija Cerska
| Cerska 93 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo rata u BiH | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Vojska Republike Srpske |
 Armija Republike Bosne i Hercegovine | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
 Ratko Mladić |
 Naser Orić | ||||||||
| Jačina | |||||||||
| 10.000[1] | 4.000 - 6.000[2] | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
| 1-13. april: 43 poginulih i 71 ranjenih[3] | 324 poginulih | ||||||||
Operacija Cerska 93 je kodni naziv za operaciju Vojske Republike Srpske tokom zime i ranog proleća 1993. godine, u Podrinju, čiji je cilj bio oslobađanje teritorije Republike Srpske zauzete od strane ARBiH.
Uvod[uredi | uredi izvor]
Početkom 1993. godine snage ARBiH iz Srebrenice potiskuju elemente Birčanske i Bratunačke brigade Vojske Republike Srpske sa ciljem da se spoje sa enklavom u okolini mesta Cerska.[2] Sredinom januara jedan deo snaga ARBiH napada teritoriju SR Jugoslavije i gađa minobacačkom vatrom mesta Ljuboviju i Bajinu Baštu.[4] Krajem januara jedinice Specijalnog korpusa Vojske Jugoslavije, timovi Službe državne bezbednosti Jugoslavije, dva bataljona 6. sanske lpbr i Garde Panteri, napadajući preko mesta Skelani odbacuju snage ARBiH jedan kilometar u dubinu.[4]
Tok operacije[uredi | uredi izvor]
S obzirom na prisustvo brojnih komandi, od brigade do korpusa, Glavni Štab VRS preuzima komandovanje operacijom. Jedinice određene za napad su bile: 65. zmtp, 1. gmtbr, Garda Panteri, elementi 63. padobranske i 72. protivdiverzantske brigade VJ, Bratunačka i Birčanska brigada, delovi Zvorničke brigade i 6. sanske brigade, te snage Službe državne bezbednosti Jugoslavije.[5]
Prva Faza: Borba za Cersku (10. februar — 1. mart)[uredi | uredi izvor]
Delovi Zvorničke brigade i 65. zmtp, napadajući sa severa, potiskuju ARBiH iz Kamenice ka Cerskoj. Panteri, zajedno sa Bratunačkom brigadom, odbacuju jedinice ARBiH u okolini Bratunca. Prva gardijska brigada, zajedno sa Biračkom brigadom, upada u Cersku sa jugozapadnog pravca.
Druga Faza: Konjević Polje (13. mart — 16. mart)[uredi | uredi izvor]
Cilj ovog dela operacije je stavljanje pod nadzor Konjević Polja radi otvaranja komunikacije Bratunac – Konjević Polje – Zvornik. Kao i u prvoj fazi, sa severozapadnog pravca probijaju se 65. zmtp i 1. gmtbr, dok Panteri i 6. sanska lpbr napadaju sa juga; vatrenu podršku pruža jedan oklopni bataljon VJ.
Treća Faza: Napad na Srebrenicu (20. mart — 17. april)[uredi | uredi izvor]
Putem Skelani – Srebrenica napreduju 65. zmtp i delovi 63. padobranske i 72. antidiverzantske brigade; desno ih prati 1. gmtbr. Sa bratunačkog pravca napadaju Panteri, elementi 6. sanske brigade i jedinice SDB. Nakon par nedelja oštrih borbi (naročito oko industrijskog predgrađa Srebrenice „Zeleni Jadar“) padaju najvažnije kote oko Srebrenice, a Naser Orić i Ratko Mladić dogovaraju demilitarizaciju tog dela Podrinja preko snaga UNPROFOR-a.[6]
Izvori[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Balkan Battlegrounds: A Military History of the Yugoslav Conflict, 1990-1995. Volume I and II. Central Intelligence Agency.
