Živa(I) sulfat
sulfate.svg)
| |
| |
| Nazivi | |
|---|---|
| IUPAC naziv
Živa(I) sulfat
| |
| Drugi nazivi
Živin sulfat
| |
| Identifikacija | |
| ECHA InfoCard | 100.029.084 |
| EC broj | 231-993-0 |
| Svojstva | |
| Hg2SO4 | |
| Molarna masa | 497,24 g/mol |
| Agregatno stanje | belo-žuti kristali |
| Gustina | 7,56 g/cm3 |
| 0,051 g/100 mL (25°C) 0,09 g/100 mL (100°C) | |
| Rastvorljivost | rastvoran u razblaženoj azotnoj kiselini |
| Struktura | |
| Geometrija molekula | monoklinična |
| Termohemija | |
| Specifični toplotni kapacitet, C | 132 J·mol-1·K-1[3] |
| Standardna molarna entropija S |
200,7 J·mol-1·K-1 |
Std entalpija
formiranja (ΔfH⦵298) |
-743,1 kJ·mol-1 |
| Srodna jedinjenja | |
Drugi anjoni
|
Živa(I) fluorid Živa(I) hlorid Živa(I) bromid Živa(I) jodid |
Drugi katjoni
|
Živa(II) sulfat Kadmijum sulfat Talijum(I) sulfat |
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25 °C [77 °F], 100 kPa). | |
 verifikuj (šta je   ?)
| |
| Reference infokutije | |
Živa(I) sulfat (merkuro sulfat) je hemijsko jedinjenje Hg2SO4.[4]
Priprema[уреди | уреди извор]
Živa(I) sulfat se može proizvesti reakcijom živa(I) nitrata sa izvorom sulfatnih jona[5]:
- Hg2(NO3)2 + SO42- → Hg2SO4 + 2 NO3-
Ona se takođe može pripremiti reagovanjem viška žive sa koncentrovanom sumpornom kiselinom[5]:
- 2 Hg + 2 H2SO4 → Hg2SO4 + 2 H2O + SO2
Reference[уреди | уреди извор]
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ Lide, David R. (1998), Handbook of Chemistry and Physics (87 изд.), Boca Raton, FL: CRC Press, стр. 5—19, ISBN 978-0-8493-0594-8
- ^ Intermediate Inorganic Chemistry by J. W. Mellor, published by Longmans, Green and Company, London. 1941. стр. 388.
- ^ а б Sneed, Mayce Cannon (1958). Comprehensive Inorganic Chemistry: Zinc, cadmium, and mercury, by H. M. Cyr and the editors. Scandium, yttrium, and the lanthanide series, by T. D. O'Brien and the editors. Van Nostrand.
Literatura[уреди | уреди извор]
- Sneed, Mayce Cannon (1958). Comprehensive Inorganic Chemistry: Zinc, cadmium, and mercury, by H. M. Cyr and the editors. Scandium, yttrium, and the lanthanide series, by T. D. O'Brien and the editors. Van Nostrand.
