Srednja vojna škola KoV Sarajevo
| Srednja vojna škola KoV Sarajevo | |
|---|---|
 | |
 Panorama kasarne „Maršal Tito“ Sarajevo - 1976. godine | |
| Tip | srednja vojna škola |
| Osnovana | 1952. |
| Ukinuta | 1992. |
| Lokacija | Sarajevo |
| Država | SFRJ |
| Boje | |
Srednja vojna škola KoV Sarajevo je postojala u periodu: 1952—1992 (država: SFRJ / Oružane snage SFRJ).
Istorija[уреди | уреди извор]
Nastanak[уреди | уреди извор]
Srednja vojna škola kopnene vojske Sarajevo, nastavila je tradicije Pešadijske podoficirske škole koja je otpočela sa radom 1. septembra 1952. godine u Zrenjaninu, gde je školovanje započela 1. klasa PPŠ (Pešadijska Podoficirska Škola), kasnije se preselila u Sombor, gde školovanje započinje 2. klasa, potom se seli u Bileću gde su se školovale 3. i 4.klasa, da bi se od 1. septembra 1956. godine preselila u kasarnu „Maršal Tito” u Sarajevu, gde su se školovale klase od 5. do poslednje 40-te. Poslednja klasa je započela školovanje 1. septembra 1991. godine.
Prve klase su imale dvogodišnje školovanje, sa 6. klasom počinje trogodišnje, a sa 17. klasom (od 1968. godine) počinje četvorogodišnje školovanje u koju su se upisivali učenici osmog razreda. Od 1979. godine, pored četvorogodišnjeg školovanja, ponovo je uvedeno dvogodišnje školovanje u koje su se upisivali učenici nakon završenog 2.razreda srednje civilne škole, tj. usmerenog obrazovanja, kako se tada zvalo. Te klase su pored broja klase imale i oznaku „A”. SVS KoV je bila izabrana na nivou JNA za eksperimentalnu savremenu školu, zahvaljujući čemu je dobijala dodatna sredstva za najmodernija učila i za kontinuiranu dodatnu obuku nastavnog kadra. Tako je bila prva škola koja je imala televiziju zatvorenog kruga za primenu u nastavi, prva koja je imala tzv. programiranu učionicu i druga pomoćna nastavna sredstva koja su bila na nivou najsavremenijih škola u svetu. Imala je i impresivnu biblioteku. Istovremeno, godinama je sarađivala sa Filozofskim fakultetom u Sarajevu — Odsek pedagogija, koji je naučno rukovodio obukom nastavnog kadra u metodici i pedagogiji. Srednja vojna škola KoV je bila sastavni deo Centra vojnih škola KoV Sarajevo.
-
Kapija broj 4 kasarne „Maršal Tito“ Sarajevo - 1981. godine -
Svečanost u kasarni „Maršal Tito“ Sarajevo - 1990. godine -
Zastavni pitomački vod u kasarni „Maršal Tito“ Sarajevo - 1990. godine
Centar vojnih škola KoV Sarajevo[уреди | уреди извор]
Centar vojnih škola kopnene vojske je bila vrlo složena i brojna nastavno-naučna ustanova JNA sa dugom i bogatom tradicijom. Negovala je tradicije Pešadijske oficirske škole koja je formirana 5.marta 1945.godine, u vreme kada su se vodile žestoke borbe za konačno oslobodjenje Jugoslavije. U centru vojnih škola kopnene vojske vršilo se vaspitanje, obrazovanje i osposobljavanje više desetina različitih profila starešina za mirnodobske i ratne dužnosti u oružanim snagama SFRJ (Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija) — roda pešadije, intendantsko-finansijske i veterinarske službe. Pitomci i slušaoci su se intezivno vaspitavali u duhu socijalističkog samoupravnog društva i jugoslovenskog socijalističkog patriotizma. U školama Centra školovali su se sinovi svih jugoslovenskih naroda i narodnosti i zato je on bio u pravom smislu reči, škola bratstva i jedinstva. Izuzetno velika pažnja se poklanjala negovanju borbenih i revolucionarnih tradicija naroda i narodnosti Jugoslavije, posebno iz narodno-oslobodilačkog rata. Tradicije su bile sastavni deo svakodnevnog rada i vaspitanja. Visoko stručan i iskusan nastavni kadar, savremena nastavno-materijalna baza i razvijen istraživački rad obezbedjivali su da se u Centru vojnih škola kopnene vojske teorijska i praktično-primenjena nastava izvodi vrlo kvalitetno i u skladu sa društvenim ciljevima vaspitanja i obrazovanja i koncepcijom opštenarodne odbrane. Životni standard pitomaca, slušalaca i drugih pripadnika Centra, bio je na zavidnom nivou — u granicama materijalnih mogućnosti JNA Jugoslovenska narodna armija i tadašnjeg društva. Razvijana je svestrana saradnja sa školskom i radničkom omladinom, organizacijama udruženog rada, društveno-političkim organizacijama i zajednicama, kao i drugim strukturama i institucijama. Vrlo česti su bili susreti pitomaca i omladine na kulturno-zabavnom i sportskom planu. Za postignute rezultate Centar vojnih škola kopnene vojske je odlikovo dva puta Predsednik SFRJ i Vrhovni komandant Maršal Jugoslavije Josip Broz Tito. Osim toga, Centru je dodeljena Velika plaketa JNA, Plaketa bezbednosti od strane predsednika Saveznog izvršnog veća (Vlade) SFRJ, Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva, kao i druga brojna priznanja (plakete, zahvalnice i sl.) U Centru vojnih škola kopnene vojske, pored ostalih škola i kurseva, nalazila se Vojna akademija kopnene vojske — smer pešadija, intendantski i finansijski smer, Srednja vojna škola kopnene vojske, Intendanstka srednja vojna škola a od 1985.godine i Muzička srednja vojna škola.
Školovanje pitomaca SVŠ KoV i ISVŠ Sarajevo[уреди | уреди извор]
U ovim školama su se školovali pitomci za aktivne mladje oficire (podoficire) KoV-a i intendanstke službe. Školovanje je trajalo četiri godine. U prvoj i drugoj godini težište programa je bilo na opšte-obrazovnim predmetima (kao u svim srednjim školama), opšte-vojnim obrazovnim predmetima, taktičkoj obuci i gadjanjima iz vatrenog naoružanja kao i obuci u skijanju i plivanju. Na početku druge školske godine, pitomci su potpisivali Svečanu obavezu (Zakletvu) čime su sticali pravo na zaduživanje ličnog naouružanja i izvodjenje bojevih gadjanja. Od 1975.godine, svi pitomci srednje vojne škole KoV su prve dve godine završavali u Sarajevu, dok su treću i četvrtu godinu završavali u specijalizovanim vojno-nastavnim centrima širom Jugoslavije, gde su se izučavali, pretežno, vojnostručni predmeti u okviru smerova: pešadije, artiljerije, artiljerijsko-raketnih jedinica, protiv-vazdušne odbrane, oklopnih jedinca, inžinjerijskih jedinica, veze, elektronskog izvidjanja i protiv elektronskih dejstava, izvidjačko diverzantskih jedinica, jedinica vojne policije, atomsko-biološko-hemijske odbrane i intendantske službe, u specijalizovanim vojno-školskim centrima za rodove i službe.
Vojno-nastavni centri su bili:
- Sarajevo (pešadijske jedinice i intendantska služba),
- Zadar (artiljerija i artiljerijsko-raketne jedinice protiv-vazdušne odbrane),
- Banja Luka (oklopno-mehanizovane jedince),
- Karlovac (inžinjerijske jedinice),
- Beograd (jedinice veze i jedinice za elektronsko izvidjanje i protiv-elektronskih dejstava),
- Pančevo (izvidjačko-diverzantske jedince i jedinice vojne policije) i
- Kruševac (jedinice, atomsko-biološko-hemijske odbrane).
Školovanje pitomaca je bilo besplatno. Bio je obezbedjen solidan standard i svi uslovi za rad, odmor i slobodne aktivnosti. Smeštaj je bio internatskog tipa u sobama za po nekoliko pitomaca opremljenih hotelskim inventarom. Pitomci su primali solidan mesečni džeparac koji je uvećavan nakon svake uspešno završene školske godine. O obrazovanju, stručnom usmeravanju i zdravlju pitomaca starali su se starešine, profesori i lekari, koji su zamenjivali njihove roditelje.
-
Pitomačka legitimacija -
Pitomački činovi -
Pitomačka soba -
svečana uniforma pitomca svš -
Pitomac 1.godine svš -
Pitomci 2.godine svš - Potpisivanje Svečane obaveze -
Pitomac 3.godine svš
Tokom školovanja, pitomci su unapredjivani u pitomačke činove. Nakon uspešno završene prve školske godine unapredjivani su u prvi pitomački čin, pitomac-razvodnik, nakon druge godine u pitomac-desetar, nakon treće u pitomac-mladji vodnik. Posle završenog školovanja, pitomci su proizvodjeni u čin aktivnog vodnika odgovarajućeg roda, odnosno službe i rasporedjivani su na dužnosti komandira: odeljenja, voda, karaule, rukovodioca, upravnika i slične dužnosti u jedinicama i ustanovama JNA. Pitomci koji su postizali odličan uspeh, ukoliko su ispunjavali i druge propisane uslove, mogli su odmah nastaviti školovanje u vojnoj akademiji. Ostali pitomci, zavisno od uslova koji su se propisivali svake godine, mogli su konkurisati za redovno ili vanredno školovanje u vojnoj akademiji rodova KoV i intendantske službe. Svečane promocije u čin vodnika, su se održavale sredinom jula meseca u Sarajevu, gde su se ponovo okupljali (kao na početku školovanja) pitomci iz svih vojno-nastavnih centara odakle su odlazili na prve dužnosti širom Jugoslavije.
U Intendantskoj srednjoj vojnoj školi, pored pitomaca, školovali su se i učenici za kvalifikovane kuvare. Njihovo školovanje je trajalo tri godine. Posle završenog školovanja učenici su sticali zvanje kvalifikovanog kuvara, posle čega su se upućivali na odsluženje vojnog roka a onda se raporedjivali na odgovarajuće dužnosti u svojstvu građanskih lica na službi u JNA.
Pravo konkurisanja za Srednju vojnu školu KoV i Intendantsku srednju vojnu školu imali su svi učenici koji su uspešno završili osmogodišnju školu. Od 1979.godine su uvedene „A” klase, koje su se konkurisale nakon završenog drugog razreda srednje škole u građanstvu i njihovo vojno školovanje je trajalo dve godine. Uslovi prijema su se odredjivali svake godine konkursom.
Šire informacije su se mogle dobiti kod organa narodne odbrane u svakoj Opštini ili direktno na adresu škole koja je bila:
Srednja vojna škola KoV, Ulica Vojvode Punika broj 12, 71002 SARAJEVO
-
Svečana obaveza u KMT 10.10.1976.g -
Obuka iz nastave gadjanja -
Svečanost u SVŠ KOV Sarajevo -
Svečana obaveza SVŠ KOV Sarajevo 1990 -
Svečana obaveza SVŠ KOV Sarajevo 1990
Gašenje CVŠ i SVŠ KoV Sarajevo[уреди | уреди извор]
Kao posledica početka sukoba na prostoru SFRJ i raspada zemlje i JNA , Centar vojnih škola Sarajevo je napustio kasarnu „Maršal Tito” Sarajevo, 5.juna 1992.godine kada su poslednji pitomci evakuisani i premešteni u Beograd i Požarevac, gde je deo njih nastavio školovanje do kraja, ali u novoj državi koja se zvala Savezna Republika Jugoslavija, koju su sačinjavale dve bivše jugoslovenske republike, Srbija i Crna Gora. Nakon završetka školovanja 40.(poslednje) klase SVŠ KoV, Srednje vojne škole su ukinute a školovanje podoficira je zamenjeno višemesečnim kursevima obuke.
-
Nekada smo bili ponosni - Milan Lišanin za Vojni veteran
Načelnici Srednje vojne škole KoV[уреди | уреди извор]
- 1957—1969.godine, Narodni heroj pukovnik Savo Trikić, pukovnik Stevan Kovačević i pukovnik Milorad Drakulić
- 1969—1983.godine, pukovnik Luka Šoša
- 1983—1986.godine, pukovnik Slavko Krivošija
- 1986—1992.godine, pukovnik Mijo Čičković