Удар нађе искру у камену
Удар нађе искру у камену, изрекао Игуман Стефан у спјеву Горски вијенац, српског пјесника и мислиоца, владара и владике Црне Горе Петра II Петровића Његоша. [1]
Поријекло изреке[уреди | уреди извор]
Изрекао игуман Стефан, у спјеву Горски Вијенац:
„ | Удар нађе искру у камену, без њега би у кам очајала! |
” |
Значење[уреди | уреди извор]
Његошева мисао каже да није ударца о камен, искре која из камена заискри не би ни било, јер би „ у кам очајала“ (остала скривена у камену). Он каже да свако биће и небиће садржи у себи искру, али да није спољашње силе, она се не би видјела. Непримјећена би остала прикривена снага неког народа или особе.[1]
Шире значење[уреди | уреди извор]
Сила удараца (природна средина, законитости и услови у њој) проналази искру живота свему живом и логику развића неживом, неопходне у борби за опстанак и настанак новог квалитета.[1]
Референце[уреди | уреди извор]
Литература[уреди | уреди извор]
- Димитрије Калезић, Етика „Горског вијенца“, Београд, 1987.
- Павле Поповић, О „Горском вијенцу“, Београд, 1923.
- Исидора Секулић, Његошу књига дубоке оданости, I, Београд, 1951.