Đorđe Milovanović (slikar)
| Đorđe Milovanović | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Đoka |
| Datum rođenja | 20. februar 1850. |
| Mesto rođenja | Beograd, Knjaževina Srbija |
| Datum smrti | 3. februar 1919. (68 god.) |
| Mesto smrti | Minhen, Vajmarska republika |
| Obrazovanje | Likovna akademija u Minhenu |
| Zanimanje | umetnik slikar |
| Umetnički rad | |
| Polje | Slikarstvo |
| Pravac | Realizam |
Đorđe Đoka Milovanović (Beograd, 20. februar 1850 — Minhen, 3. februar 1919) bio je srpski slikar i likovni pedagog.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Đorđe Milovanović je po rođenju dobio ime Georgije. Bio je sin krojača Lazara (1813-1888), poreklom iz sela Lopatanj kod Osečine, i Perside Vinković (1832-1897), rodom iz Sremske Mitrovice.[1] Đorđe je slikarstvo učio u Beogradu kod Steve Todorovića, a zatim na Akedemiji u Minhenu (1867-1872).[2][1] Radio je kao učitelj crtanja i krasnopisa u Prvoj beogradskoj gimnaziji, Bogosloviji i Velikoj školi.[1] Kad je u Velikoj školi 1889. izvršena podela na Filozofski, Pravni i Tehnički fakultet, Milovanović je postao učitelj crtanja na Tehničkom fakultetu, što je ostao do prelaska u Ministarstvo vojske 1899. Tamo je radio kao načelnik kartografskog odeljenja. Jedan je od najboljih predstavnika srpskog realizma, danas nepravedno zaboravljen.
Za vreme studija u Minhenu upoznao se sa Karolinom-Linom Humel iz Mosburga u Bavarskoj, sa kojom se venčao u Beogradu 5. oktobra 1872. Karolina je promenila ime u Draginja (Draga) i primila pravoslavlje. Kum na venčanju im je bio Steva Todorović. Đorđe i Draginja imali su šestoro dece.[1]
Đorđe Milovanović bio je jedan od osnivača Društva Svetog Save i u prvom Glavnom Odboru društva imao je ulogu knjižničara.[3] Kasnije je bio knjižničar društva i magacioner Društvenih knjiga. Jedno vreme bio je upravnik Društvenog pansionata, a sve do svoje smrti bio je član Glavnog Odbora ovog Društva. Đorđe Milovanović je sastavio i izradio Društvenu diplomu, Društvenu medalju i ambleme na Društvenom Domu.[3]
1876. pristupio je Slobodnim zidarima i to loži Svetlost Balkana, koja je bila pod zaštitom Velikog orijenta Italije. Kada je 1881. osnovana Srpska Zadruga, Milovanović je bio njen član, sve do 1883. kada su ugašene Svetlost Balkana i Srpska zadruga. Iste godine Milovanović se priključio novoosnovanoj masonskoj loži Sloga, Rad i Postojanstvo. Milovanović je 1891. bio jedan od trojice osnivača četvrte masonske lože u Srbiji, pod nazivom Pobratim. Ova loža bila je pod zaštitom Velike lože Ugarske. Kada je 1912. došlo do spajanja masonskih loža u Srbiji i osnivanja Vrhovnog saveta Srbije, sada pod patronatom Vrhovnog saveta Grčke, u njenom radu istaknutu ulogu imao je i Đorđe Milovanović.[1]
Prvi svetski rat je Milovanovića zatekao u Nemačkoj, gde se nalazio u poseti ćerci. Čim je rat objavljen Srbiji nemačke vlasti su Milovanovića zatvorile u vojni kazneni zavod i u tom zatvoru ga držale tri i po meseca.[3] Potom je bio konfiniran u Oberhajmu, a umro je u Minhenu 1919. godine.
Odlikovanja[1]
[uredi | uredi izvor]- Orden Belog orla V reda,
- Orden Takovskog krsta,
- Orden Svetog Save V reda,
- Orden knjaza Danila IV klase,
- Bugarski orden svetog Aleksandra Nevskog,
- Spomenica srpsko-bugarskog rata,
- Orden Srpskog crvenog krsta,
- Turski orden Medžidiju III klase.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v g d đ Jovanović, Miodrag (1975). Đoka Milovanović 1850-1919. Galerija Srpske akademije nauka i umetnosti.
- ^ „Đorđe Milovanović”. Arte. Pristupljeno 3. 2. 2020.
- ^ a b v Hadži Vasiljević, Jovan (1936). Spomenica društva Svetoga Save (1886-1936). Beograd: Štamparija Dragomira Popovića. str. 17—18.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Spomenica društva Svetoga Save (1886-1936), ur. Dr Jovan Hadži Vasiljević, Beograd, 1936.
