Đuša Vulićević
Đuša Vulićević | |
|---|---|
| Puno ime | Dušan Vulićević |
| Datum rođenja | 1771. |
| Mesto rođenja | Azanja |
| Datum smrti | 1805. |
| Mesto smrti | Smederevo |
Dušan „Đuša“ Vulićević (oko 1771, Azanja – 1805, Smederevo) je bio vojvoda u Smederevu i jedan od organizatora I srpskog ustanka. Poginuo u borbama za oslobođenje Smedereva.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Po Borivoju Drobnjakoviću Vulićevići su starinom od Kosova. Deda Vujice i Đuše je imao dvojicu sinova Vulića i Đorđa pa su tako nastali Vulićevići i Đorđevići. Njihove kuće su po dolasku bile na prostoru današnjeg centra sela, tačnije u donjem delu kod autobuske stanice. I oni su se kao i ostali ustanički vođi pre ustanka bavili trgovinom čime su stekli kapital za vođenje borbe protiv Turaka. To ih je dovelo u poziciju da budu i jedni od organizatora Prvog srpskog ustanka.
Kao ugledni trgovac Đuša je bio legitimno izabrani vođa ustalih Srba iz Smederevske nahije i poveo je svoje Azanjce u borbu protiv Turaka. Petar Jokić, komandant Karađorđeve lične garde navodi da ih je bilo 200, a kod dr Miroslava Đorđevića ta brojka ustanika iznosi 400 i da je se, prema jednom austrijskom izveštaju, tog 25. februara Karađorđe sa glavnim stanom nalazio u Azanji. Kod njega su bili i beogradski mitropolit Leontije, Pavle (Stojko) Krivokuća iz Adžibegovca i drugi ustanici. Isti autor kazuje „kako je Karađorđe bio u tesnoj vezi sa Đušom i da je preko njega u prvo vreme prenosio Karađorđeve zapovesti u požarevačku nahiju. Po tim uputstvima ustanak se proširio i u istočnoj Srbiji.“[1] Nakon godinu i po dana vojevanja vojvoda smederevski Đuša Vulićević hrabro je poginuo u boju sa Turcima na mostu (kod današnje crkve) u Smederevu. M. Đ. Milićević u Pomeniku znamenitih ljudi u srpskog naroda novijeg doba piše da su Đušu najpre sahranili u porti kod Stare crkve u Krnjevu, da bi već sledeće godine posmrtni ostaci bili preneti kod crkve Pinosave, između Azanje i Kusatka, gde se i danas nalaze. Pogibiju vojvode Đuše i osvajanje Smedereva u pesmi „Karađorđe uze Smederevo“ je opevao Joksim Nović- Otočanin davne 1864. godine.[2]
Posle pogibije vojvode Đuše, narod smederevske nahije za svog vođu izabrao je Vujicu Vulićevića, mlađeg brata Đušinog.
U Đušinoj ulici u Beogradu, je danas Rudarsko- geološki fakultet a pre toga je bio i poznati beogradski zatvor.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Petar Jokić
- ^ Ž. Talijan, Miris tamjana, Novi Sad, 2014, 15
