Japanski čin je ljubak pas nalik na španijele (iako genetski ne pripada toj porodici rasa) sa širokim i kratkim licem, veoma mekom, dugom i paperjastom dlakom. Gusto krzno pokriva vrat i prsa. Njuška je široka, a nozdrve otvorene, sa veoma kratkim nazalnim kanalom. Crno-bijeli japanski španijeli moraju imati crne noseve, a kod ostalih boja, boja nosa mora da odgovara boji krzna. Izražene, buljave oči su tamne i u obliku badema. Zubi imaju ili ravan zagriz ili podgriz.
Uši su u obliku latiničnog slova V (V) i dobro su odlakane. Tijelo je kvadratnih proporcija (dužina od grebena do korijena repa je ista kao visina do grebena), kao kod izvornih španijela. Prednje noge su prave i koščate. Paperjasti rep se zakrivljuje prema leđima. Pokret je elegantan i dostojanstven.
Ova se rasa smatra najviše slična mačkama zbog svog stava: oprezna, inteligentna, često nezavisna i koristi šape za umivanje lica. Čak i sam naziv čin na japanskom karakteriše nešto što je nalik na mačku, za razliku od izraza inu, koji znači pas.
Ovo je ipak pas za pratnju, koji je lojalan vlasniku ali ne podnosi baš druge osobe. Odgovara im porodično okruženje i neprijatno se osjećaju izvan porodice i u novim situacijama. U slučaju da u porodici ima male djece, moraju biti naučena da se nježno ponašaju prema psu, jer isti neće dugo trpjeti maltretiranja kojima su mala djeca sklona. Sa drugim psima i/ili ljubimcima u porodici su u dobrim odnosima. Veoma su tihi, ali kada laju imaju mnogo dublji glas nego što bi se to očekivalo od tako malog psa. Prirodno su čisti, što ih čini odličnim psima za stanove.
Kao i mnoge druge rase sa kratkom njuškom, japanski španijel takođe glasno diše i šmrče. Problemi sa očima i respiratornim sistemom su česti. Neke linije mogu imati genetske duševne poremećaje.
Uprkos imenu Japanski čin, pas najvjerovatnije vuče porijeklo iz Koreje (iako postoje mišljenja da je japanski čin, kineskog porijekla). Sigurno je da već u 8. vijeku nove ere, ovaj pas postoji na Japanskom dvoru kao ljubimac, gdje je došao kao poklon od korejskih vladara. Za vrijeme Šoguna Tokagave, ova rasa je proglašena za malog dvorskog psa na dvorcu Edo.
Kada je Japan otvorio svoju trgovinu ka zapadu, zajedno sa robom, u 17. vijeku i Japanski čin je došao u Evropu, prvo u Portugal, a zatim i u Ujedinjeno Kraljevstvo. Bez obzira na svoju građu, ovaj pas ima izvrsne kvalitete i kao pas čuvar.
Bijela sa crnim ili crvenim oznakama. One treba da su po mogućstvu simetrično razdijeljene od okoline očiju, preko ušiju i po cijelom tijelu. Posebno je poželjno široka bijela lisa od njuške do vrha lobanje.
