Arhimandrit Jovan (Radosavljević)
| Jovan (Radosavljević) | |
|---|---|
_(cropped).JPG) | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija žička |
| Čin | arhimandrit |
| Titula | arhimandrit Srpske pravoslavne crkve |
| Sedište | Manastir Blagoveštenje (Kablar), Ovčar Banja |
| Godine službe | 1950—2021 |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Milisav Radosavljević |
| Datum rođenja | 19. maj 1927. |
| Mesto rođenja | Lelić kod Valjeva, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 8. april 2021. (93 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad, Srbija |
Jovan (svetovno Milisav Radosavljević; Lelić kod Valjeva 19. maj 1927 – Novi Sad, 8. april 2021) bio je arhimandrit Srpske pravoslavne crkve.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođenje[uredi | uredi izvor]
Jovan Radosavljević, arhimandrit, rođen je u selu Lelić, srez valjevski, od pobožnih roditelja Radomira i Darinke 6/19. maja 1927. godine. Na krštenju dobio je ime Milisav.
Škola[uredi | uredi izvor]
Završio četiri razreda osnovne škole u Leliću, osmogodišnju u Dečanima 1961. godine. Bogosloviju u Prizrenu 1966. godine, Bogoslovski fakultet u Beogradu 1971. godine i postdiplomske studije u Atini 1971—1974. zatim te studije prekida i upućuje se u manastir Ostrog za v. d. upravnika monaške škole u decembru 1974. godine. Iz Ostroga monaška je dvogodišnja škola preseljena u Dalmaciju u manastir Krka gde se nalazila i Bogoslovija 1977. godine. Tamo je upućen za nastavnika. Posle godinu dana premešten je za nastavnika u prizrensku Bogosloviju 1978/79. Profesorski ispit položio je u Beogradu 1983. godine.
Monaški život[uredi | uredi izvor]
Posle Osnovne škole Milisav je otišao kod vladike Nikolaja u Kraljevo 1938. godine. Posle izvesnog vremena vladika Nikolaj ga odvodi jedno vreme u Žiču kao iskušenika pa ga ponovo pred rat 1941. godine vraća kod sebe u Kraljevo.
Jedan je od svedoka bombardovanja Žiče 10. jula 1941. godine.[1] Posle bombardovanja i paljenja manastira Žiče 1941. godine veći deo bratstva povlači se u planinu Stolove i manastirske kolibe. Otuda prvi sneg tera ih sve, s blagoslovom vladike Nikolaja u Studenicu. U Studenici posle bugarskih zlostavljanja i batina 1943. godine a zatim slično se prolazi i 1944. godine. U leto te godine zbog ratnih prilika Milisav odlazi u manastir Vujan, gde pred dolazak partizana dolazi i teolog Gojko Stojčević. Posle godinu dana 1945. godine zbog smene, svo bratstvo staro prelazi kod Ovčar Banje u manastir Blagoveštenje. Milisav ostaje u tom manastiru 1947. godine. Tada odlazi u vojsku. Posle dvogodišnjeg vojnog roka, vraća se i odlazi u manastir Raču kod Bajine Bašte gde se već nalazi i svo bratstvo iz manastira Blagoveštenja. To je početak 1950. godine, a na Usekovanje iste godine Milisav prima monaški čin po blagoslovu mitropolita Josifa. Otac Justin nije mogao doći iz Ćelija zbog bolesti za monašenje, pa je poručio da ga neko zameni od bratije. Tako je čin monašenja obavio iguman Julijan Knežević, a privodio monašenju i dao kao duhovni otac monaško ime Jovan, jerođakon Pavle Stojčević. Posle bombardovanja Srbije od NATO pakta, Bogoslovija se iz Prizrena preselila u Niš sa đacima i nastavnicima 1999. godine. Unapređen je u čin arhimandrita 1992. godine. Kao profesor penzionisan je sa radom u školi 2001. godine. Bio je duhovnik tri godine u bogoslovijama u Beogradu, Karlovcima i Kragujevcu.
Avgusta 2012. godine odlikovan je Ordenom Svetog Save drugog reda.[2]
Preminuo je 8. aprila 2021. u Novom Sadu.[3][4] Sahranjen je 10. aprila na groblju manastira Lelić.[5]
Dela[uredi | uredi izvor]
Napisao[uredi | uredi izvor]
- Stradanje Žiče i Studenice u II svetskom ratu
- Ovčarsko-kablarski manastiri
- Način monaškog života i likovi Srba duhovnika
- Dnevnik pod NATO bombama
- Poznanje istine
- Logor u Jasenovcu u Drugom svetskom ratu
- Otkrovenje
- Logor Dahau u II svetskom ratu, vladika Nikolaj i patrijarh Gavrilo
- Arhim. Makarije – dečanski i Kosovo i njegovo doba
- Srpsko slovo za Kosovo, poema
- Monografija manastira Blagoveštenje – Ovčar Banja
- Arhimandrit Aleksije i Studenica u II svetskom ratu
- Manastir Rača, monografija
- Pisma iz sužanjstva, Sveti Vladika Nikolaj
- Krsna Slava
- S Patrijarhom Pavlom kroz život
- Mali Proroci – jerođakon Pavle
- Pisma i beleške Patrijarha Pavla
- Pouka o sveštenstvu – Sv. Simeon Solunski
- Otac Rafailo Topalović
- Manastir Ježevica, monografija
Priredio za štampu[uredi | uredi izvor]
- Sveštenomučenik Jovan Rapajić
- Deset mesijanskih psalama i zašto pravednik strada a grešnik blaguje, O pravednom Jovu
- Poslednje zbogom – pesme monaha Mihaila Filipovića
- Život i rad lelićskog paroha stavrofornog protoprezvitera Đorđa Koldžića
- Uvod u sveto pismo Novoga Zaveta
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Gledao sam kako Žiču ruše bombe („Večernje novosti“, 7. januar 2013), Pristupljeno 4. 5. 2013.
- ^ Arhimandritu Jovanu Radosavljeviću uručen orden Svetog Save (SPC, 16. avgust 2012) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (19. avgust 2012), Pristupljeno 4. 5. 2013.
- ^ „PREMINUO ARHIMANDRIT JOVAN RADOSAVLJEVIĆ Izgubio bitku sa virusom korona”. Blic. 8. 4. 2021. Pristupljeno 8. 4. 2021.
- ^ „Usnuo u Gospodu arhimandrit Jovan Radosavljević (SPC, 8. april 2021)”. Arhivirano iz originala 16. 04. 2021. g. Pristupljeno 16. 04. 2021.
- ^ „Molitveni oproštaj od arhimandrita Jovana Radosavljevića (SPC, 10. april 2021)”. Arhivirano iz originala 16. 04. 2021. g. Pristupljeno 16. 04. 2021.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Arhimandrit Jovan Radosavljević: Manastir Rača
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Srpska pravoslavna crkva: Arhimandrit Jovan Radosavljević Arhivirano na sajtu Wayback Machine (12. jul 2012)
- You Tube: Duhovnici - Otac Jovan Radosavljević 1 deo
- You Tube: Duhovnici - Otac Jovan Radosavljević 2 deo
- Arhimandrit Jovan: Sa svakim je umeo da priča otvoreno i blago (Blic, 18. septembar 2016)
- Prvi broj Pravoslavlja sve nas je ogrejao kao sunce (SPC, 5. maj 2017) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (8. maj 2017)
- Povodom pola veka novina Pravoslavlje (SPC, 26. maj 2017) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. maj 2017)
- Memoari arhimandrita Jovana Radosavljevića (SPC, 22. decembar 2018) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (24. decembar 2018)
