Josif Kostić (učitelj)
Josif Kostić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 14. jul 1848. |
| Mesto rođenja | Priština |
| Datum smrti | 22. januar 1900. (51 god.) |
Josif Kostić (Priština, 1848 — 1900) bio je vaspitač, učitelj, borac za slobodu koji je najveći deo svog života proveo u Leskovcu.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se u Prištini 14. jula 1848. godine. Osnovnu školu završio je u svom rodnom gradu, a nakon završene osnovne škole, 1865. godine, upisao je beogradsku bogosloviju, gde je završio dva razreda. U Leskovac, gde je proveo najznačajniji i najveći deo svog učiteljskog života, došao je krajem avgusta 1868. godine. Kostić je bio glavni učitelj u Leskovcu do 1877. godine. Za vreme vladavine Turaka u Leskovcu bio je veoma ugledna ličnost i njegova pomoć se često tražila. Odigrao je veliku ulogu u oslobođenju Leskovca od Turaka 11. decembra 1877. godine. Međutim, te njegove zasluge neki nisu umeli da cene te je ostatak svoje službe, narednih 20 godina, proveo kao običan, a ne kao glavni učitelj. Za vreme svoje službe, svojom energijom i svojim besedama, izvršio je veliki uticaj ne samo na svoje školske učenike već i na celokupnu leskovačku omladinu. Bio je odličan besednik, a njegove besede su rado slušane i u njima je isticao da treba čuvati svoju nacionalnost, koja im je u to vreme bila ugrožena. Bio je veliki borac protiv pokušaja bugarske egzarhije da se nametne srpskom stanovništvu ovoga kraja. Preminuo je u noći između 21. i 22. januara 1900. godine. Njegove beleške o oslobođenju Leskovca, pod naslovom „Oslobođenje grada Leskovca, Vlasotinca i okoline”, veoma su značajne za ovaj kraj. U Leskovcu jedna osnovna škola danas nosi njegovo ime.
Josifova škola[uredi | uredi izvor]
Njegova škola razlikovala se od Ča-Mitine i Bata-Đorđove škole koje su joj prethodile. Izbacio je sve stare udžbenike sem psaltira, a uveo je čitanku, udžbenik za crkvenu istoriju, katihizis, zemljopis, „pismeni sastav”, prirodnu istoriju, slovensku gramatiku itd. Bio je prvi učitelj u Leskovcu koji je počeo sa nastavom nemačkog jezika i prvi koji je primio u školu i žensku decu.[1] Trudio se da u svoj posao unese sve što je savremeno. Boljim učenicima držao je posebna predavanja iz računa, hemijske tehnologije, zemljopisa, higijene, fizike, istorije. Organizovao je nedeljnu i prazničnu školu za nepismene.[2]
