Ljubomir Obradović (general)
| Ljubomir Obradović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. januar 1950. |
| Mjesto rođenja | Višegrad, SR BiH FNRJ |
| Obrazovanje | Vojna akademija Kopnene vojske |
| Vojna karijera | |
| Služba | SFRJ Republika Srpska Jugoslovenska narodna armija (?—1992) Vojska Republike Srpske (1992—2002) |
| Vojska | Jugoslovenska narodna armija Vojska Republike Srpske |
| Čin | general-major |
| Učešće u ratovima | Rat u Bosni i Hercegovini |
| Odlikovanja |     |
Ljubomir Obradović, (Višegrad, 30. januar 1950) je penzionisani general-major Vojske Republike Srpske i član Glavnog štaba VRS.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1950. godine u Višegradu, od oca Milosava, službenika, i majke Anđelke, domaćice.[1] Oženjen je i ima jedno dijete. Po nacionalnosti je Srbin. Porodična krsna slava je Sveti Nikola- Nikoljdan (19. decembar).
Osnovnu školu "Vuk Karadžić" završio je u Višegradu 1964. godine, a gimnaziju "Ivo Andrić" 1968. godine, takođe u Višegradu. Vojnu akademiju Kopnene vojske - smjer pješadija završio je 1972. godine u Beogradu sa dobrim uspjehom i Sarajevu. Komandno-štabnu školu taktike Kopnene vojske završio je u Beogradu 1988. godine vrlodobrim uspjehom. Školu nacionalne odbrane završio je u Beogradu 1997. godine sa odličnim uspjehom. Štabni kurs za dužnosti načelnika štabova završio je 1989. godine u Beogradu u Centru visokih vojnih škola.[1]
Proizveden je u čin potporučnika pješadije 26. jula 1972. godine, a unaprijeđen u čin poručnika 1974, kapetana 1977, kapetana prve klase 1981, majora 1986, potpukovnika 1990. (prijevremeno), pukovnika 1995. (prijevremena) i general-majora 9. januara 2001. godine (vanredno). Diplomski rad u Komandno-štabnoj školi taktike Kopnene vojske je bio "Motorizovana brigada u borbi protiv vazdušnog desanta", a u Školi nacionalne odbrane: "Mogući modeli organizacije Vojske Republike Srpske u uslovima primene Dejtonskog mirovnog sporazuma i ograničenja naoružanja po OEBS-u".[2]
Obavljao je dužnosti: komandir voda u Školi rezervnih oficira u Bileći; komandir pitomačkog voda u Vojnoj akademiji Kopnene vojske u Beogradu; nastavnika na katedri vatrene obuke Vojne akademije Kopnene vojske; komandira pitomačke čete Vojne akademije Kopnene vojske; načelnika štaba (ujedno zamjenik komandanta ) 27. motorizovane brigade u Derventi; zastupnik komandanta 27. motorizovane brigade u Derventi; načelnik štaba (ujedno zamjenik komandanta) 27. motorizovane brigade u Derventi; načelnik Odjeljenja za operativne poslove (ujedno zamjenik načelnika Uprave za operativno - nastavne poslove) Glavnog štaba Vojske Republike Srpske u Han Pijesku i Bijeljini; zastupnik načelnika Uprave za operativno-nastavne poslove Generalštaba Vojske Republike Srpske u Bijeljini i načelnik štaba (ujedno zamjenik komandanta) 5. korpusa Vojske Republike Srpske, Sokolac. Na posljednjoj dužnosti u JNA bio je načelnik štaba 327. motorizovane brigade, u činu potpukovnika. Početak oružanih sukoba u SFRJ zatekao ga je u garnizonu Derventa. Učestvovao je u Odbrambeno-otadžbinskom ratu od 15. maja 1992. do 14. decembra 1995. godine, na dužnosti načelnika štaba (ujedno zamjenik komandanta) 27. motorizovane brigade u Derventi i načelnika Odjeljenja za operativne poslove Uprave za operativo-nastavne poslove Glavnog štaba Vojske Republike Srpske u Han Pijesku.[2]
Bio je svjedok u procesima protiv Radivoja Miletića, Zdravka Tolimira,[3] Radovanu Karadžiću[4] i Ratku Mladiću pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju.[5]
Penzionisan je 7. marta 2002. godine. Živi u Derventi.
Odlikovanja i priznanja[uredi | uredi izvor]
Odlikovan u JNA:
- Orden za vojne zasluge sa srebrnim mačevima,
- Orden Narodne armija sa srebrnom zvezdom i
- Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom.
Odlikovan u VRS:
- Orden Karađorđeve zvijezde trećeg reda.
Takođe, nagrađen je vojnim pištoljem 7,65 mm (od načelnika Generalštaba Vojske Jugoslavije) i vojnim pištoljem 7,62 mm (od predsjednika Republike Srpske). Tokom službe ocjenjivan je osam puta, jednom ocjenom dobar, tri puta ocjenom ističe se i četiri puta ocjenom naročito se ističe.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Blažanović Jovo, Generali Vojske Republike Srpske, Banja Luka : Boračka organizacija Republike Srpske, 2005
- ^ a b Generali Republike Srpske 1992-2017 : biografski rječnik / Savo Sokanović i dr, Banja Luka : Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske : Boračka organizacija Republike Srpske, 2017.
- ^ „KAKO JE FUNKCIONISAO GLAVNI ŠTAB VRS”. Sense Agency. 29. 3. 2011. Arhivirano iz originala 05. 12. 2019. g. Pristupljeno 5. 12. 2019. Nevalidan unos
|dead-url=dead(pomoć) - ^ „Glavni štab VRS komandovao jedinicama koje su počinile zločine”. Nezavisne novine. 23. 2. 2012. Pristupljeno 5. 12. 2019.
- ^ „Suđenje Mladiću: Bivši oficir VRS o Srebrenici”. RTRS. 16. 7. 2013. Pristupljeno 5. 12. 2019.
