Administrativna podjela Turske
Turska Republika ima jedinstvenu strukturu u smislu administracije i ovaj aspekt jedan je od najvažnijih faktora koji oblikuju tursku javnu administraciju. Kada se tri grane vlasti (zakonodavna, izvršna i sudska) uzmu u obzir kao glavne funkcije države, mjesnoj administraciji ostaje malo ovlašćenja. Turska je unitarna država i vijaleti su podređeni centralnoj vlasti. Mjesne administracije su osnovane kako bi pružile usluge na mjestu, a vladu predstavljaju guverner i gradski guverneri. Pored guvernera i gradskih guvernera, druge visoke javne zvaničnike takođe imenuje vlada, a ne gradonačelnici ili birali na izborima.[1]
Turska je podijeljena na 81 vilajet u administrativne svrhe. Svaki vilajet je podijeljen na okruge, koji ukupno ima 923.[2] Turska je takođe podijeljena na 9 regija i 21 podregiju radi geografskih, demografskih i privrednih svrha; ova podjela se ne odnosi na administrativnu podjelu.
Uveliko centralizovana struktura donošenja odluka u Ankari, često se smatra smetnjom za dobro upravljanje[3][4][5] i često izaziva nezadovoljstvo, naročito u regijama naseljenim etničkim manjinama.[4][6][7] Koraci ka decentralizaciji od 2004. godine, pokazali su se kao kontroverzno pitanje u Turskoj.[5][8] Turska je prema Evropskoj povelji o samoupravljanju dužna da decentralizuje svoju administrativnu strukturu.[4][9] Program decentralizacije je tema tekuće rasprave između akademika, političara i šire javnosti.[10][11][12][13]
Turska je hijerahijski administrativno podijeljena na sljedeći način:
Vilajeti[uredi | uredi izvor]
Okruzi[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „General Structure of Turkish Public Administration” (PDF). justice.gov.tr/. Ministry of Justice. Arhivirano iz originala (PDF) 21. 03. 2015. g. Pristupljeno 14. 08. 2014.
- ^ „Turkey Districts”. Pristupljeno 09. 8. 2014.
- ^ Alec Ian Gershberg (03. 2005). „Towards an Education Decentralization Strategy for Turkey: Guideposts from international experience” (PDF). World Bank. Arhivirano iz originala (PDF) 14. 01. 2017. g. Pristupljeno 20. 09. 2018.
- ^ a b v „The Turkish Constitution and the Kurdish Question”. The Carnegie Endowment for International Peace. 01. 8. 2011.
- ^ a b Ulaş, BAYRAKTAR; Élise, MASSICARD (07. 2012). „Decentralisation in Turkey” (PDF). Agence française de développement.
- ^ Cagaptay, Soner (03. 8. 2015). „Turkey's Kurdish Moment”. The Washington Institute.
- ^ Sarsale, Stefano (01. 12. 2016). „HDP arrests pose grave risks for Turkey’s future”. Global Risk Insights.
- ^ Joppien, Charlotte (24. 09. 2014). „‘Civic Participation’ or ‘Customer Satisfaction’? Waves of Centralization, Decentralization and Recentralization from the Ottoman Empire until Today”. ResearchTurkey. Arhivirano iz originala 19. 10. 2017. g. Pristupljeno 20. 09. 2018.
- ^ „Local and regional democracy in Turkey”. Council of Europe, Congress of Local and Regional Authorities, Monitoring Committee. 01. 3. 2011.
- ^ „BDP's decentralization proposal debated in Turkey”. Hurriyet Daily News. 03. 10. 2010.
- ^ „The principle of decentralization in the new constitution”. Hurriyet Daily News. 24. 09. 2010. Arhivirano iz originala 19. 10. 2017. g. Pristupljeno 20. 09. 2018.
- ^ Davutoğlu, Ahmet (20. 11. 2015). „New Turkish gov't to focus on new reforms to solve age-old problems”. Daily Sabah.
- ^ Selcen, Aydın (07. 3. 2016). „Decentralization for Peace in Turkey, Iraq & Syria”. Turkish Policy Quarterly.
