Analni seks
Analni seks je vid seksualnog odnosa. Sastoji se od penetracije anusa, zatim rektuma partnerke ili partnera, najčešće penisom. Nekad se koristi i dildo, seksualna igračka koja zamenjuje falus.
Obično ga upražnjava muškarac na ženi ili drugom muškarcu. Dildo, eventualno vezan kaiševima za kukove, omogućava i ženi da izvodi analni seks nad partnerom ili partnerkom.
Etimologija[uredi | uredi izvor]
U mnogim jezicima sveta analni seks se označava pojmom sodomija. U srpskom jeziku ovaj termin ima potpuno drugo značenje.
Reč sodomija dolazi od imena grada Sodoma koji je, prema Bibliji, Bog uništio ognjenom kišom i sumporom zbog razvrata njegovih stanovnika. U tom delu nije eksplicitno spomenuta sodomija u značenju kakvo joj danas pripisujemo: stanovništvo Sodome bilo je okarakterisano velikim seksualnim apetitom. U celini uzev, nisu svi stanovnici Sodome upražnjavali analnu penetraciju. Ista priča sreće se i u Kuranu, u kome Bog govori o istom naselju pod imenom „KÂoumou Lout“, Bog koji je poslao proroka da vrati te ljude na pravi put, ali zbog njihovog neznanja Bog je uništio taj narod.
Pisac Fransoa Kavana ističe da do danas nismo našli nikakve informacije o gomoriji. Ovaj termin se smatra kao sinonim za sodomiju.
U drugom kontekstu, posebno prema pravnim klasifikacijama pojedinih saveznih država SAD, engleski termin sodomy obuhvata druge seksualne radnje koje neki osuđuju kao devijantne, naročito kunilingus i felacio (dodir usta i polnog organa). U nemačkom jeziku (Sodomie) i u norveškom (sodomi) ovaj termin nema nikakve veze sa analnom penetracijom, već označava zoofiliju (skotološtvo). Ovakvo značenje termin sodomija ima i u srpskom jeziku.
Platon je nazvao sodomiju „parenjem mužjaka“.
Neki sodomiju nazivaju pozom 99 s obzirom na pozu 69.
Istorijski aspekti[uredi | uredi izvor]
Analni seks među muškarcima bio je upražnjavan u antičkoj Grčkoj, kao i u Rimu, u okviru odnosa starijeg muškarca, učitelja, koji je imao aktivnu ulogu u seksualnom odnosu, i njegovog mlađeg učenika koji je imao pasivnu ulogu.
Pod španskom Inkvizicijom analni seks, baš kao i sodomija, bio je smatran kao gnusni greh.[1] Analni seks bio je okvalifikovan kao potpun ukoliko je predstavljao akt dva muškarca i nepotpun (dakle manje ozbiljan) ukoliko je predstavljao čin muškarca i žene. Pojam je podrazumevao uz to i druge seksualne radnje, kao što su felacio, kunilingus, masturbacija, onanija. Često je protiv počinilaca bila primenjivana tortura: izdržati torturu bio je dokaz dobre vere.
Kazna za one koji su upražnjavali analni seks mogla je biti lomača, težak prinudni rad, doživotni ili višegodišnji zatvor, progonstvo, javno bičevanje, zavisno od težine dela koju je odmeravao inkvizitor.
U Francuskoj, kao i u mnogim drugim zemljama, analni seks je dugo vremena bio zabranjen. Godine 1726. jedan policijski poručnik je živ spaljen zbog „zločina sodomije“, istoga dana kada je i optužen. Po Mišelu Fukou „beše to u Francuskoj jedna od poslednjih radikalnih osuda zbog čina sodomije“.[2] Sodomija kao krivično delo je nestala iz revolucionarnog krivičnog zakona 1791. godine.
U Kanadi Pjer Trudo opozvao je zakon protiv sodomije 1969. godine.
Praksa[uredi | uredi izvor]
Za razliku od stidnice i vagine, anus i rektum ne luče prirodnu tečnost koja bi olakšala seksualni odnos. Anus je, međutim, prožet brojnim nervnim završecima, što predstavlja mogući izvor zadovoljstva za primaoca. Štaviše, tokom pasivnog analnog odnosa kod muškaraca, pritisak koji se vrši na prostatu može dovesti do orgazma.
Obično se koristi, i to češće nego pljuvačka koja se može pokazati nedovoljnom, veštački podmazivač. Nekada je u tu svrhu korišćen vazelin, ali budući na bazi masti, on oštećuje prezervative, a i teže se skida. Danas se, najčešće, koriste intimni lubrikanti na bazi vode ili silikona.
Kako rektum može da sadrži ostatke fekalne materije, pojedinci praktikuju klistir pre početka analnog odnosa. Ipak, ta praksa može da izazove povrede rektuma.
Medicinski rizici analnog seksa[uredi | uredi izvor]
Suviše brutalna penetracija može izazvati mikroposekotine ili krvavljenja. Analni seks može dovesti do pojave analnih fisura; u ekstremnim slučajevima upražnjavanja analnog seksa može doći čak i do prolapsa rektuma i analne inkontinencije (nemogućnosti zadržavanja stolice).
Analni sfinkter je uvek stegnut, osim u slučaju defekacije. Iz tog razloga analni seks može biti bolan.
S druge strane, rektalna sluzokoža je osetljiva i porozna za viruse i bakterije. Ona ima svojstvo da apsorbuje supstance nagomilane u rektumu. Shodno tome, predstavlja plodno tle za seksualno prenosive bolesti, pogotovo sidu. Upravo zato se često savetuje korišćenje prezervativa tokom analnog odnosa sa osobom za koju se ne zna da li je inficirana takvim bolestima.
Popularnost[uredi | uredi izvor]
| iskaz | procenat odgovora |
|---|---|
| upražnjavale i svidelo im se | 10% |
| upražnjavale ali im se nije svidelo | 19% |
| nisu upražnjavale ali bi želele | 3% |
| ne bi baš volele da probaju | 9% |
| ne bi uopšte probale | 36% |
| bez odgovora | 23% |
Godine 1998. tokom jednog ispitivanja javnog mnjenja u Francuskoj, 33% ispitanika je izjavilo da ih „uglavnom“ ili „uopšte ne bi šokiralo“ ako bi im partner predložio analni seks, nasuprot 47% onih koji su izabrali odgovor „uglavnom“ ili „potpuno bi me šokiralo“.[3] Godine 2001. je 29% anketiranih žena izjavilo da je upražnjavalo analni seks.[4]
Analni seks i nevinost[uredi | uredi izvor]
U nekim društvenim i religijskim sredinama analni seks može predstavljati alternativu vaginalnoj penetraciji, kako bi se izbeglo pucanje himena (devičnjaka) žene pre braka ili da bi se sprečilo oplođenje, kao kod Persijanaca, gde je dugo vremena bila snažno preporučivana kao sredstvo kontrole rađanja, posebno posredstvom propisa koje su u tu svrhu revidirali (prepravili) verski poglavari.
Represija[uredi | uredi izvor]
Analni seks naspram reprodukcije[uredi | uredi izvor]
Radnja koja se smatra devijantnom jer ne vodi reprodukciji, okružena tabuima, naročito u civilizacijama gde se ove prirodne funkcije smatraju sramnim, analni seks je prihvatan na različite načine u raznim društvima i religijama. U naše vreme pojedine zemlje još uvek krivično gone čin analnog seksa između odraslih osoba među kojima postoji pristanak, idući čak dotle da traže izricanje smrtne kazne. Analni seks se često oslanja više ili manje na kliše o muškoj homoseksualnosti.
Sem toga, analni seks je osuđivan najčešće kao homoseksualna praksa, bio je okružen tabuima vezanim za tu seksualnu orijentaciju.
Analni seks i muška snaga[uredi | uredi izvor]
U starom Rimu slobodan muškarac koji je upražnjavao analni seks i pritom bio taj koji je bio aktivan u tom činu, manifestovao je tako svoju snagu. Biti aktivan u analnom odnosu, bez obzira na pol partnera, u starom Rimu značilo je biti muškarac.[5]
Pravni aspekti[uredi | uredi izvor]
U engleskom jeziku sodomy ne označava samo analnu penetraciju. U izrazima kao što su sodomy law, zakon koji određuje dozvoljene ili nedozvoljene radnje u toj i toj saveznoj američkoj državi, sodomy treba shvatiti kao seksualne radnje koje se žigošu kao devijantne, u koje se, osim analnog seksa, mogu ubrojati felacio i kunilingus. Ti zakoni su, najčešće, donošeni s ciljem sprečavanja homoseksualnosti. Oni se oslanjaju na kliše da samo muškarci homoseksualci upražnjavaju analni seks.
Član 377 krivičnog zakona Indije, naslovljen sa „Protivprirodni delikti“, kažnjava „telesne odnose u suprotnosti sa prirodnim redom“ kaznom zatvora do deset godina.[6]
Godine 2003. Vrhovni sud Sjedinjenih Američkih Država proglasio je neustavnim zakone pojedinih saveznih država protiv sodomije.[7] Ti zakoni krše XIV amandman američkog Ustava koji jemči pravo na privatnost i slobodu američkim građanima. Trinaest saveznih država, koje se nalaze uglavnom na jugu SAD, do tada su primenjivale zakone protiv sodomije na odrasle osobe među kojima postoji pristanak, od kojih su četiri krivično gonile i oralni seks: Teksas, Kanzas, Oklahoma i Misuri.
Dana 1. jula 2006. godine u Zimbabveu je usvojen član 73 krivičnog zakona, kojim je zaprećena kazna zatvora od dve godine onima koji upražnjavaju sodomiju — iako ovaj zakon eksplicitno pominje analni seks, izgleda da se pretežno odnosi na homoseksualnost.[8]
Odnos religije[uredi | uredi izvor]
Sve hrišćanske vere osuđuju analni seks kao jednu od najgorih ljudskih perverzija. Neki smatraju da se ovde radi o pogrešnom tumačenju Biblije, i da se analni seks, bar u delu Biblije o Sodomi i Gomori, izričito ne pominje.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Bennassar 2001.
- ^ Istorija strasti u klasičnom dobu
- ^ Anketu sproveo BVA za Psychologies na reprezentativnom uzorku od 950 punoletnih osoba u oktobru 1998. Rezultati Arhivirano na sajtu Wayback Machine (11. oktobar 2007) Pribavljeno 8. maja 2007.
- ^ Anketa koju je sproveo TNS/Sofres na reprezentativnom uzorku od 500 žena od 18 do 65 godina u aprilu i maju 2002. Vidi: Sondages TNS/Sofres sexualité de 2001 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. april 2007) Pribavljeno 8. maja 2007.
- ^ Istorija privatnog života. Priređivači: Filip Arijes, Žorž Dibi. Klio, Beograd, (2000). str. 180.
- ^ Gej-slavlje na ulicama Indije, Pristupljeno 11. 4. 2013.
- ^ CNN.com: Supreme Court strikes down Texas sodomy law Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. decembar 2008) Pribavljeno 8. maja 2007.
- ^ Têtu Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. septembar 2007) Zimbabwe (Législation) - Entrée en vigueur d'une loi plus répressive contre la sodomie. Pribavljeno 8. maja 2007.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bennassar, Bartolomé (2001) [1979]. L' Inquisition espagnole: XVe-XIXe siècle. Paris: Éditions Hachette. ISBN 978-2-01-279021-6.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
