Biblioteka grada Beograda

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Biblioteka grada Beograda
Biblioteka grada Beograda
Pogled na Biblioteku sa Kalemegdana
Osnivanje1931.
LokacijaBeograd
 Srbija
Koordinate44° 49′ 13″ S; 20° 27′ 12″ I / 44.82015° S; 20.45342° I / 44.82015; 20.45342
Vrstajavna biblioteka
DirektorJasmina Ninkov
Prevoztramvaj 2,
trolejbusi 19, 21, 22, 28, 29,
autobus 31
AdresaKnez Mihailova 56
Veb-sajtBiblioteka grada Beograda
Marija Ilić Agapova, prvi bibliotekar i upravnik Biblioteke grada Beograda

Biblioteka grada Beograda (BGB) je gradska biblioteka, po tipu i funkcijama javna[1] i matična,[2] najveća pozajmna biblioteka u Srbiji. Osnovana je 1931. godine, ali svoje istorijske početke ima već u 19. veku. Godine 1986. Biblioteka grada Beograda biva preseljena u adaptiranu zgradu u Knez Mihailovoj 56, u centru Beograda, gde se i danas nalazi. Godine 1994. dobija status matične biblioteke za područje grada Beograda.[3] Danas se u njenom sastavu nalazi trinaest opštinskih biblioteka sa teritorije grada Beograda.

Biblioteka raspolaže fondom od blizu 1.800.000 jedinica. U sastav Biblioteke ulazi ukupno 78 objekata, ukupne površine od oko 13.000 m², i to: 1 centralna zgrada sa 7 dislociranih objekata i 13 opštinskih biblioteka sa 52 ogranka, 2 odvojena dečja odeljenja i 3 punkta.[4]

Biblioteka ima preko 100.000 članova.

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Preduslovi za osnivanje biblioteke[uredi | uredi izvor]

Još od vremena kada je Beograd postao prestonica javljali su se zahtevi da Opština grada Beograda podigne Narodni dom u kome bi bile smeštene čitaonica i biblioteka. Pre Prvog svetskog rata postojala je u Opštini stručna biblioteka, koja je od 1929. godine bila smeštena u jednoj sobi i služila za službene potrebe ove ustanove. Od 1922. do 1929. godine u budžetu je izdvajan novac koji je trebalo da omogući da se ova biblioteka sredi i preuzme funkciju javne biblioteke. Godine 1929. naglašeno je da je jedna od prvih potreba grada osnivanje opštinske biblioteke, pa je sredinom iste godine započeto sistematsko sređivanje postojećeg knjiškog fonda u Opštini. Iste te godine potpredsednik Opštine postao je dr Milosav Stojadinović, koji se već zalagao za rad savremene opštine i na polju kulture, pa je zato, po stupanju na ovu dužnost, posvetio naročitu pažnju organizovanju i otvaranju Biblioteke i Muzeja. Organizovanju i razvoju Biblioteke pomogao je i tadašnji šef Kulturnog odseka Sima Pandurović. Godine 1929. takođe je, prvi put u istoriji Opštine, u budžetu predviđeno mesto bibliotekara. Odluka da se, za potrebe grada, osnuju opštinska biblioteka i muzej doneta je 24. oktobra 1930. godine.[5] Na mesto bibliotekara je postavljena dr Marija Ilić Agapova,[6] koja je dve godine kasnije, 30. septembra 1932. godine, postavljena za bibliotekara-upravnika.[7]

Prema Pravilima biblioteke, donetim 1930. godine, biblioteka je imala zadatak da: „prikupi svu literaturu potrebnu Opštini i njenim direkcijama, odeljenjima i referatima, a zatim ostalu znanstvenu i lepu literaturu koju treba da poseduje jedna savremena biblioteka, da sarađuje sa opštim prosvetnim zadacima i ciljevima Opštine u njenom kulturnom radu i, na kraju, da razvija kod čitalaca ljubav prema knjizi”. [5]

Osnivanje[uredi | uredi izvor]

Biblioteka i Muzej otvoreni su 11. januara 1931. godine i na taj dan svečano su osvećeni. Ovim činom Beograd dobija modernu gradsku biblioteku, čitav jedan vek nakon prvog Beogradskog čitališta. Po ugledu na savremene evropske biblioteke, knjige su sređene prema principima decimalne klasifikacije, organizuju se prvi stručni bibliotekarski kursevi. Iste godine, otvorena je i prva Čitaonica za decu u Jugoslaviji.

Biblioteku su mogli da koriste svi, a knjige su izdavane uz legitimaciju (člansku kartu). Korišćenje knjiga je bilo besplatno, a za knjige koje su se iznosile van Biblioteke plaćala se kaucija. Izrada samih legitimacija se plaćala. Na dečjim legitimacijama bila je ilustracija koju je izradila Beta Vukanović i izvod iz ženevske Deklaracije dečjih prava iz 1924.[8]

Krajem 1932. godine Biblioteka i Muzej se iz opštinskih prostorija sele u Kosovsku br. 39. Obe ustanove smeštene su u prostorije na 2. i 3. spratu. Već 1933. godine Biblioteka Opštine grada Beograda (kako se od početka zvala)[5] je postigla zavidno mesto među drugim bibliotekama u Beogradu (Univerzitetska, Vojna, Biblioteka Narodne skupštine...) i prema izveštaju Uprave beogradske sekcije Društva jugoslovenskih bibliotekara, ona je spadala među „najveće i najuređenije biblioteke u Beogradu”.[9]

Posle više seoba Opština je otkupila zgradu u ulici Kneginje Ljubice 1, današnjoj Zmaj Jovinoj i u maju 1935. godine Biblioteka i Muzej se doseljavaju u ovu zgradu.[10] Osim Muzeja kasnije je u sastav biblioteke ušao i Arhiv grada. Muzej se izdvojio 1941. godine, a Arhiv 1947.[5]

Nemačko bombardovanje, 6. aprila 1941, nanosi Biblioteci neprocenjivu kulturnu i materijalnu štetu. Od zapaljivih bombi je izgoreo krov i poslednji sprat.[11] U toku rata radila je Dečja biblioteka, a za ostale korisnike biblioteka je otvorena početkom 1943. godine.[12]

Period posle Drugog svetskog rata[uredi | uredi izvor]

Prema izveštaju upravnika Biblioteke od 3. decembra 1947. godine konstatovano je sledeće: „Teški uslovi nemačke okupacije nametnuli su Biblioteci nepodnošljivo stanje. U samoj zgradi jedno vreme boravili su nemački vojnici, a kasnije usled bombardovanja, Biblioteka nije bila u mogućnosti da sačuva sve svoje predmete. Izvesne svoje predmete, i to bez spiskobva, morala je da skloni u Nar. banku za vreme bombardovanja 1944. god.” Na kraju je naglašeno da je zbog ovoga nedostajalo 96 rukopisa. U kasnijem izveštaju, od 26. marta 1948. godine, konstatovano je da je Biblioteka u toku rata izgubila 4.226 knjiga.[13]

Posle Drugog svetskog rata Biblioteka započinje sa normalnim radom 18. januara 1945. godine. Fond od 22.000 knjiga je obnovljen i već 1948. imao je 39.813 knjiga. Jedno vreme u sastavu Biblioteke grada Beograda bila je i Biblioteka Centralnog veća sindikata Jugoslavije, koja je 1953. predata Radničkom univerzitetu.

Do 1953. Biblioteka grada Beograda nije imala razvijenu unutrašnju strukturu, ali 1954. godine formirana su odeljenja, a 1955. je osnovan Bibliotečki centar (u početku nazvan Stručni centar za biblioteke beogradskog sreza). Težnja je bila da se na taj način stvori jedinstvena mreža popularnih biblioteka po opštinama. Prema Zakonu o bibliotekama, Biblioteka grada Beograda je od 1961. godine određena za matičnu biblioteku za područje grada.[11] Već sledeće godine ova mreža biblioteka pokazala se kao najbolji način poslovanja biblioteka u Srbiji i to iskustvo koristile su mnoge popularne biblioteke u SFRJ.[12]

Sredinom šezdesetih godina prvi put je objedinjena nabavka za celu mrežu a svaki dvadeseti Beograđanin je član Gradske biblioteke. Postojeće prostorije u Zmaj Jovinoj ulici su već pretesne, pa sredinom sedamdesetih Biblioteka grada dobija na korišćenje zgradu u Knez Mihailovoj 56, nekadašnji hotel Srpska kruna. Radovi na uređenju zgrade potrajaće čitavu deceniju.

U međuvremenu, uvodi se slobodan pristup knjigama u Opštem pozajmnom odeljenju. Sledeći savremena svetska iskustva i Dečja odeljenja preuređuju svoje fondove, knjige se sređuju prema uzrastu deteta kome su namenjena.

Započinje se sa radom na bibliografiji knjiga o Beogradu. Biblioteka grada izdaje knjigu prevoda stranih putopisa o Beogradu XIX veka, potom i Pripovetke o Beogradu, svojevrsnu kratku istoriju Beograda u pričama itd. Broj književnih programa i izložbi knjiga pod okriljem Biblioteke svake godine raste.[11]

Napokon u novoj zgradi[uredi | uredi izvor]

U svom Slovu, prilikom otvaranja nove zgrade Biblioteke grada Beograda, velika srpska pesnikinja Desanka Maksimović je rekla: „Da smo tri veka tražili gde ćemo je staviti, ne bismo joj lepše mesto našli: u pročelje je gleda pesnik Milan Rakić, nedaleko na Kalemegdanu su i Branko Radičević, Vojislav Ilić, Bora Stanković, da ne nabrajamo sve čija će dela vekovati pod krovom ove Biblioteke...".[11]

U oktobru 1986. Biblioteka se useljava u novi prostor, u zgradu nekadašnjeg hotela Srpska kruna u Knez Mihailovoj ulici, broj 56, u. Novu zgradu Biblioteke grada Beograda svečano je otvorila pesnikinja Desanka Maksimović, a Biblioteka grada Beograda postaje prva javna kompjuterizovana pozajmna biblioteka u zemlji.[11]

Integracija Opštinskih biblioteka u mrežu Biblioteke grada Beograda[uredi | uredi izvor]

Prva inicijativa o zajedničkom radu i saradnji Biblioteke grada i Opštinskih biblioteka pojavila se još 1968. godine, kada je sačinjen i prvi elaborat o integraciji. Iako ovaj elaborat nikada nije realizovan, ideja o integraciji nikada nije napuštena. Već 1977. osnovane su Udružene narodne biblioteke, a 1982. Odlukom Skupštine grada, Biblioteci grada Beograda povereno je vršenje matične funkcije za sve narodne biblioteke na teritoriji Beograda.[14] Posle održanog referenduma, 9. januara 1989. godine, radnici 12 od 16 opštinskih biblioteka (a kasnije još dve) izjasnili su se za integraciju, čime je Biblioteka grada Beograda postala jedinstvena bibliotečka mreža.[15]

Poslednja decenija 20. veka[uredi | uredi izvor]

Devedesetih godina XX veka osetno je opao broj upisanih članova i nabavljenih naslova, ali je broj pročitanih knjiga ostao gotovo isti. U ovom periodu, Biblioteka grada Beograda, zajedno sa mrežom opštinskih biblioteka, ima najrazvijeniji kulturno-obrazovni rad u bibliotekarstvu Srbije. Započeto je sistematsko praćenje čitalačke populacije Beograda. Od 1991. godine otpočinje objavljivanje lista Novine beogradskog čitališta.

Bez prekida rada sa publikom, 1997. je započeta revizija Opšteg fonda. U Knez Mihailovoj ulici je počela sa radom Internet čitaonica. Ugrađena je elektronska zaštita fonda u slobodnom pristupu.

Biblioteka grada Beograda u 21. veku[uredi | uredi izvor]

Glavni ulaz iz Knez Mihailove ulice

Tokom 2001. godine obavljen je veliki broj značajnih poslova, kako u stručnom pogledu, tako i u smislu efikasnijeg i racionalnijeg poslovanja. Narodna biblioteka je izvršila stručni nadzor nad radom Biblioteke grada Beograda. Značajna finansijska pomoć Skupštine grada doprinela je rešavanju problema smeštaja Periodike.

Dana 11. januara 2001. svečano je obeležen jubilej, sedamdeset godina od osnivanja Biblioteke grada Beograda. Tim povodom je objavljena knjiga odabranih radova Marije Ilić-Agapove, prve upravnice Biblioteke i ustanovljena nagrada najboljem bibliotekaru Beograda nazvana njenim imenom. Dve godine docnije, u okviru proslave Dana Beograda otvoreno je renovirano Odeljenje stare i retke knjige i knjige o Beogradu – Zavičajno odeljenje, u Zmaj Jovinoj 1. U julu iste godine, u okviru projekta Lepša Srbija / Beautiful Serbia, kao prva, obnovljena je fasada Biblioteke grada Beograda u Knez Mihailovoj 56. Prvi put, posle više godina, dostignut je standard optimalne nabavke knjiga za sve fondove gradskih biblioteka.

Dovršeni su i objavljeni rezultati višedecenijskih projekata, drugi tom Građe za bibliografiju jugoslovenske i strane knjige o Beogradu (2003) i dvotomna monografija Ulice i trgovi Beograda (2004/5). Beograđani prvi put na jednom mestu mogu naći podatke o prostiranju, hronologiji imenovanja i nazivima ulica i trgova Beograda.

Prostori[uredi | uredi izvor]

Zgrada[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Zgrada „Srpska kruna“
Hotel „Srpska kruna“

Biblioteka grada Beograda se od oktobra 1986. godine nalazi u Knez Mihailovoj ulici, broj 56, u zgradi nekadašnjeg hotela Srpska kruna. Hotel je izgrađen oko 1867. godine kao najmoderniji, najreprezentativniji i najbolje opremljen hotel u Beogradu tog vremena. Najverovatnije ga je sagradila porodica imućnih trgovaca Krsmanovića.

U razvoju beogradske arhitekture zgrada hotela Srpska kruna stoji na početku intenzivnog procesa evropeizacije Beograda u drugoj polovini 19. veka. Arhitektura zgrade je eklektična sa elementima renesansnog i drugih stilova. U stručnoj literaturi stilske karakteristike zgrade tumačene su na dva različita načina. Arhitekta Bogdan Nestorović smatra da je zgrada u mirnom eklektičkom renesansu, dok je istoričarka umetnosti Gordana Gordić mišljenja da je zgrada sagrađena u romantičarskom duhu. Projektant zgrade nije poznat.

Zgrada ima pravougaonu osnovu sa tri ulične fasade. Kompozicija zgrade oblikovana je oko centralnog i pravougaonog dvorišta, danas primetna u Galeriji Atrijum. Konstrukcija zgrade ukazuje na renesansne uzore. Osnovni stilski elemenat je karakterističan tip prozora koji se lučno završavaju sa bogatom plastičnom dekoracijom. Prvi sprat ukrašen je i sa dva balkona sa gvozdenom ogradom, čiji oblik ukazuje na romantizam. Zgrada ima bogat krovni venac i segmentni luk iznad ulaznih vrata. Pročelja hotela krasila je dekorativna plastika u neostilskim oblicima, kojima je obilovao 19. vek. Zgrada je preuređena 1986. za potrebe Biblioteke grada Beograda, po projektu Svetislava Vučenovića.

Hotel Srpska kruna je imao prostrane zasvedene dvorane za kafanu, restoran i pivnicu, sobe na spratu i skladišta u podrumu. U prizemlju hotela nalazile su se kafana, bilijarska soba, čitaonica za dnevnu štampu i trpezarija, čiji su se prozori i vrata otvarali na verandu s pogledom na park. Ova terasa prema parku je naročito privlačila goste, tako da je u letnjim mesecima bilo teško ovde naći mesto. 1908. godine u vodiču Beograda zabeleženo je da je Srpska kruna imala 17 soba i da je bila hotel prvog reda u kojem su odsedali stranci i naš imućan svet. Tri puta nedeljno organizovani su koncerti u hotelu. U njemu su se održavali i tajni sastanci masona.

Zgrada je do danas sačuvala svoj nekadašnji izgled. Pored lepote, dodatno je oplemenjuje i lokacija na kojoj se nalazi: sam kraj Knez Mihailove ulice koji se graniči sa ulazom u park Kalemegdan.

Rimska dvorana[uredi | uredi izvor]

Prilikom adaptacije zgrade Biblioteke grada Beograda u periodu od 1983. do 1986. godine, spuštanjem nivoa poda podrumskih prostorija, otkriveni su ostaci starije građevine. Arheolozi su ustanovili da se radi o delu temelja bedema i jedne kule glavne kapije rimskog utvrđenja lociranog u Gornjem gradu Beogradske tvrđave. Ovo važno otkriće promenilo je projektni plan tako da je umesto depoa za knjige Biblioteka dobila Rimsku dvoranu, namenjenu javnim skupovima.

Mesto iznad ušća Save u Dunav, na kraju tzv. beogradske grede, zbog dobre preglednosti većeg dela granice moćnog rimskog carstva sa varvarskim zemljama, izabrano je za izgradnju vojnog logora. Početkom II veka stalnu posadu činila je legia IV Flavia koja je ostala u njemu sve do kraja IV ili prvih decenija V veka.[16] Utvrđeni vojni logor – kastrum, o kojem je ovde reč, zidan je tašmajdanskim kamenom negde krajem II ili početkom III veka, trapezaste osnove, površine oko 20 hektara. Građen po svim pravilima rimske vojne arhitekture, logor spada među veće objekte te vrste u ovom delu granice.[17] Njegove kapije su bile štićene sa po dve četvrtaste kule. Između ulica Tadeuša Košćuška i Pariske protezao se jugoistočni bedem sa južnom, glavnom kapijom logora (porta decumana) od koje je vodila glavna ulica do severne kapije. Jedna kula ove kapije nađena je ispod spomenika Milanu Rakiću na kraju Knez Mihailove ulice. Ostaci druge, istočne kule nalaze se u Rimskoj dvorani. Pored ove kule, na istom mestu može se videti i ozidani kanal sa masivnom olovnom cevi koji prolazi kroz temelj bedema. To je deo vodovodnog sistema kojim je snabdevan kastrum.[18] Sa stanovišta zaštite spomenika kulture lokalitet u Rimskoj dvorani je najuspelije rešenje za trajno čuvanje bez konzervatorskih intervencija i prezentaciju arheoloških ostataka i njihovo uklapanje u savremenu arhitekturu grada.[19]

Rimska dvorana je jedinstven prostor sa arheološkim lokalitetom in situ i lapidarijumom koji čine skulpture, žrtvenici, stele i druga kamena plastika koja potiče sa tla Singidunuma i podunavskog dela provincije Gornje Mezije, nastala u periodu II-IV veka. Antički ambijent Rimske dvorane reprezentativno je mesto okupljanja naših sugrađana u kojem se svakodnevno održavaju brojni kulturni programi.

Vukova sala[uredi | uredi izvor]

Nalazi se na prvom spratu Biblioteke i prava je mala galerija umetničkih slika posvećenih Beogradu. Naziv je dobila po centralnoj slici – portretu Vuka Karadžića, rad Bete Vukanović.[20]

Oko ovalnog stola može se okupiti 20 učesnika, a na polukružnom nivou se nalazi još 20 mesta za sedenje. Sala se koristi za konferencije za novinare, seminare, predavanja, predstavljanja knjiga i sl.

Čitaonica Odeljenja umetnosti[uredi | uredi izvor]

Nalazi se na drugom spratu Biblioteke. Korisnicima su na raspolaganju 64 mesta za rad.

U Čitaonici se, takođe, održavaju programi iz kulture i umetnosti.

Galerija „Atrijum“[uredi | uredi izvor]

Galerija "Atrijum"

Galerija „Atrijum“ počela je sa radom 1987. godine. U njoj se održavaju likovne izložbe (kolektivne i samostalne) renomiranih stranih i domaćih umetnika. Pored likovnih, u Galeriji se organizuju i književne i jubilarne izložbe.

Do sada su u Galeriji izlagali Milan Konjović, Olja Ivanjicki, Vasa Pomorišac, Jugoslav Vlahović, Milan Stašević, Slobodan Sotirov, Cvetko Lainović, Petar Omčikus, Ljuba Popović, Milorad Bata Mihailović, Radomir Reljić, Milan Cile Marinković, Vladimir Veličković i dr.

Od 2006. godine Galerija je dobila posebnu podršku Sekretarijata za kulturu grada Beograda, a formiran je i Umetnički savet Galerije.

U centralnom delu galerijskog prostora nalazi se podni mozaik, pod nazivom Prizrenski mozaik, rad konzervatora i slikara Aleksandra Tomaševića (1921—1968).

Organizaciona struktura[uredi | uredi izvor]

Biblioteka grada Beograda svoju delatnost obavlja u okviru organizacionih jedinica.

Organizacione jedinice Biblioteke grada Beograda su:

  1. Biblioteka grada Beograda;
  2. Trinaest biblioteka na teritoriji gradskih opština, sa ograncima.

Opštinske biblioteke u sastavu BGB[uredi | uredi izvor]

  1. Biblioteka „Jovan Dučić” – Barajevo
  2. Biblioteka „Dositej Obradović” – Voždovac
  3. Biblioteka „Petar Kočić” – Vračar
  4. Biblioteka „Ilija Garašanin” – Grocka
  5. Biblioteka „Vuk Karadžić” – Zvezdara
  6. Biblioteka „Sveti Sava” – Zemun
  7. Biblioteka „Despot Stefan Lazarević” – Mladenovac
  8. Biblioteka „Vuk Karadžić” – Novi Beograd
  9. Biblioteka „Miodrag Bulatović” – Rakovica
  10. Biblioteka „Isidora Sekulić” – Savski venac
  11. Biblioteka „Milovan Vidaković” – Sopot
  12. Biblioteka „Đorđe Jovanović” – Stari grad
  13. Biblioteka „Laza Kostić” – Čukarica

Odeljenje posebnih fondova[uredi | uredi izvor]

Odeljenje posebnih fondova čine: Fond periodike, Zavičajni fond i Fondovi dečjih odeljenja.

Dečja odeljenja[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Dečje odeljenje Biblioteke grada Beograda

Dečja odeljenja Biblioteke grada Beograda nalaze se u dva fizički odvojena objekta:

  1. Biblioteka „Čika Jova Zmaj“ u Zmaj Jovina 1 na međuspratu,
  2. Biblioteka „Neven“ u Domu sindikata, na 1. spratu.

Dečje odeljenje postoji od kada i Biblioteka grada Beograda – od 1931. godine.

Danas Dečja odeljenja Biblioteke grada Beograda imaju oko 10.000 članova i fondove od oko 60.000 naslova. Odeljenja imaju razvijenu programsku aktivnost i aktivan rad sa decom. Neki od stalnih programa Odeljenja su: I ja bih da čitam, Škola šaha, Zanimljiva geografija, Životne vrednosti, Ekološka radionica, Napiši svoju priču...

Projekat Tajna, Dečjeg odeljenja Zmaj, proglašen je na Biblionetu 2009 za najbolji bibliotečki projekat biblioteka u Srbiji 2006 – 2009. Projekat Knjiga je galerija slika prezentovan je na 75. IFLA Kongresu u Milanu, u formi poster-prezentacije.

Takođe, i dve opštinske biblioteke – Đorđe Jovanović, Stari grad i Ilija Garašanin, Grocka – imaju svoja posebna dečja odeljenja sa razvijenim programskim aktivnostima.

Katalozi Biblioteke grada Beograda[uredi | uredi izvor]

Fondovi Bibliteke grada Beograda se mogu pretraživati uz pomoć tri kataloga: autorskog, UDK i predmetnog kataloga.

Formalne informacije o publikacijama pruža autorski katalog, dok su druga dva tzv. stvarni katalozi. Nazivaju se stvarnim jer predstavljaju fond sa sadržinskog aspekta.

Od 1988. godine katalozi Biblioteke grada Beograda se izrađuju u elektronskoj formi, a od 2006. godine su pretraživi preko interneta.[21]

  • Autorski katalog Biblioteke grada Beograda – pruža formalne informacije o publikacijama,
  • UDK katalog - klasifikuje publikacije prema naučnim oblastima.

Predmetni katalog Biblioteke grada Beograda[uredi | uredi izvor]

Predmetni katalog klasifikuje fond Biblioteke prema temama kojima se publikacije bave.

Predmetni katalog je najmlađi katalog. Počeo se izrađivati 1975. godine. Tada su predmetno obrađivane publikacije iz esejistike, teorije književnosti i književne kritike. Sa predmetizacijom celokupnog fonda se počelo 1993–94. godine.

Veliku predmetnu razuđenost predmetni katalog premošćava uputno-informativnim sistemom, kojim se pretraživanje fonda sa neusvojenih pomova (odrednica) prebacuje na usvojene.

Jedinstvenost predmetnog kataloga Biblioteke grada čini analitička obrada članaka iz serijskih publikacija i zbornika.[22]

Izdavačka delatnost Biblioteke grada Beograda[uredi | uredi izvor]

U okviru svoje izdavačke delatnosti Biblioteka grada Beograda se bavi objavljivanjem knjiga, brošura, kataloga i ostalog materijala neophodnog za odvijanje drugih programskih aktivnosti (prospekti, programi za uzložbe i koncerte, prateće brošure, pozivnice, plakati. itd). Programska orijentacija Biblioteke grada Beograda usmerena je ka stručnim izdanjima vezanim za bibliotekarstvo, bibliografsko-istraživački rad BGB, istoriju, kulturnu i poslovnu prošlost Beograda kao i srpsku književnost u najširem smislu te reči.[23]

Najznačajnija izdanja[uredi | uredi izvor]

Knjige o Beogradu[uredi | uredi izvor]

Novine Beogradskog čitališta[uredi | uredi izvor]

Od 1991. do 2013. godine Biblioteka je izdavala Novine Beogradskog čitališta, obnovljeno izdanje čuvenih Novina čitališta beogradskog (1847–1848). Časopis je izlazio u dve serije. Nova serija pokrenuta je 2005. godine, počevši od broja 1 koji je izašao septembra 2005, a poslednji broj 50-51 izašao je januara 2013.[25]

Nagrade koje dodeljuje Biblioteka grada Beograda[uredi | uredi izvor]

Nagrade koje dodeljuju opštinske biblioteke u sastavu BGB[uredi | uredi izvor]

  • Nagrada „Đorđe Jovanović” – za knjigu eseja i književne kritike objavljenu između dva međunarodna sajma knjiga u Beogradu, dodeljuje Biblioteka „Đorđe Jovanović”, Stari grad

Galerija[uredi | uredi izvor]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ http://archive.ifla.org/VII/s8/unesco/Public_Library_Manifesto-sr.pdf
  2. ^ http://www.nb.rs/view_file.php?file_id=285
  3. ^ „200 godina bibliotekarstva - Hronologija 200 godina bibliotekarstva u Srbiji”. Zvanični veb-sajt. Narodna biblioteka Srbije. Pristupljeno 24. 1. 2021. 
  4. ^ "Izveštaj o radu Biblioteke grada Beograda u 2008. godini"
  5. ^ a b v g Istorija Beograda 3 1974, str. 430-431
  6. ^ Durković Jakšić 1995, str. 29-31
  7. ^ Durković Jakšić, Ljubomir (1984). „In memoriam : MARIJA ILIĆ-AGAPOVA - prvi upravnik Biblioteke i Muzeja opštine Beograd” (PDF). Godišnjak grada Beograda. XXXI. Arhivirano iz originala (PDF) 12. 06. 2020. g. Pristupljeno 20. 4. 2018. 
  8. ^ Durković Jakšić 1995, str. 44-45
  9. ^ Durković Jakšić 1995, str. 65
  10. ^ Durković Jakšić 1995, str. 68
  11. ^ a b v g d „Istorijat BGB-a”. zvanična prezentacija. Biblioteka grada Beoghrada. Arhivirano iz originala 21. 04. 2018. g. Pristupljeno 20. 4. 2018. 
  12. ^ a b Istorija Beograda 3 1974, str. 432-433
  13. ^ Durković Jakšić 1995, str. 111-119
  14. ^ Izveštaj o radu Biblioteke grada beograda u 1988. godini. Arhivirano iz originala 30. 06. 2018. g. Pristupljeno 28. 9. 2018. 
  15. ^ Izveštaj o radu Biblioteke grada beograda u 1989. godini. Arhivirano iz originala 28. 09. 2018. g. Pristupljeno 28. 9. 2018. 
  16. ^ Popović 1997, str. 4. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFPopović1997 (help)
  17. ^ Popović 2006, str. 39.
  18. ^ Popović 1997, str. 9. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFPopović1997 (help)
  19. ^ Popović, Marko (1997). „Ostaci antičkog Singidunuma u urbanom jezgru savremenog grada” (PDF). Nasleđe. 1: 20. Pristupljeno 19. 4. 2018. 
  20. ^ „Portret Vuka Karadžića”. Centralna biblioteka grada Beograda: "Vukova sala" -. Pristupljeno 15. 6. 2014. 
  21. ^ „BISIS”. Bisis pretraživanje. Biblioteka grada Beograda. Arhivirano iz originala 21. 03. 2020. g. Pristupljeno 25. 1. 2020. 
  22. ^ Glumac 1980
  23. ^ „IZDAVAŠTVO”. Zvanična prezentacija. Biblioteka grada Beograda. Arhivirano iz originala 21. 01. 2020. g. Pristupljeno 25. 1. 2020. 
  24. ^ Velmar-Janković, Vladimir (1938). Pogled s Kalemegdana : ogled o beogradskom čoveku. Beograd: Biblioteka Opštine grada Beograda. Pristupljeno 25. 1. 2020. [mrtva veza]
  25. ^ „NOVINE BEOGRADSKOG ČITALIŠTA”. Zvanični veb-sajt Biblioteke grada Beograda. Pristupljeno 25. 2. 2022. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Biblioteka grada Beograda na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Библиотека_града_Београда&oldid=27685737”